รู้สึกว่า ตัวเองไม่มีเพื่อน จริง ๆ สักคนเลยค่ะ เพื่อนที่คอยรับฟังปัญหาต่างๆ  ทั้งๆที่เรามีกลุ่มเพื่อนที่ค่อนข้างใหญ่ ที่มาจากคนละสาขาวิชากัน ขอเรียกว่า กลุ่มBB นะคะ แต่ส่วนใหญ่เค้าก็จะอยู่กันเป็นสาขา ๆ เวลารวมกันก็มีบ่อยค่ะ แต่เราจะเป็นคนที่ถูกนึกถึงน้อยมากค่ะ เราจะกินข้าวคนเดียวเสมอ มาตั้งแต่ปี 1 เพื่อนในสาขาวิชาก็เป็นค่ะ เพราะว่าเราจะไปอยู่กับกลุ่ม BB นี่เป็นส่วนใหญ่ เพื่อนในสาขาจากที่เคยสนิทกันมาก เขาก็เลือกที่จะตัดเราออก เวลาไปไหนมาไหน เขาก็ไม่เคยชวนเรา สรุปแล้วคือ ทั้งกลุ่ม BB และเพื่อนสาขา เราไม่มีคนที่สนิทกับเราสักคน เราจะสนิทกับรุ่นน้องมากกว่า แต่รุ่นน้องเขาก็จะอยู่กับรุ่นของเขาเป็นส่วนใหญ่ สรุปอีกที คือไม่มีใครค่ะ เวลามีปัญหาอะไร หันหาคนปรึกษาไม่มีเลยค่ะ เคยโทรหาเพื่อนคนนึงในกลุ่ม BB เขาบอกจะโทรกลับมา แล้วเขาก็เงียบหายไป เราก็ไม่กล้าโทรไปค่ะ กลัวจะไปรบกวน แต่พอเวลาที่ใครมีปัญหา เราจะรีบไปช่วยเขาทันทีค่ะ ใครต้องการเพื่อนไปไหนอะไร เราจะไปหมด แต่เวลาที่เราต้องการเพื่อน เรามักจะได้รับการปฎิเสธอยู่ค่อนข้างเสมอ
เพื่อนในสาขาวิชายิ่งแล้วใหญ่ ต้องเรียนหนังสือด้วยกัน มีวันหนึ่งเราติดงาน ไม่ได้ไปเรียน พอมาเรียนคาบถัดไป ดันมีการบ้าน แต่ไม่มีเพื่อนบอกเราสักคน เราคือเดินกลับหอร้องไห้เลยค่ะ แบบไม่ไหวแล้ว
โชคดีตรงที่เราเป็นคนอารมณ์ดีค่ะ เราจะลืม ๆ ไป เวลาเราอารมณ์ดี แต่เวลาเดินกลับหอ หรืออยู่คนเดียวนานๆ มันจะคิดน้อยใจขึ้นมา ยามชาวบ้านเขามีปัญหา เราจะเสนอหน้าไปตลอด ใครบอกหิวไปด้วยกันนะ เราก็ไปๆๆๆ แต่กลับมามองตัวเรา เฮ่อ 5555 เศร้าค่ะ กลัวตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้า
ยิ่ง Social Network นี่คือ ไม่ดูฟีดข่าวเลยค่ะ เผลอดูทีไรคือ ใจเหี่ยวหมด เพื่อนเขาคุยกัน คอมเม้นท์กัน ชวนกันไปโน่นไปนี่ แต่ไม่เคยแท็กเราหรือพูดถึงเราเลยค่ะ 555555 เหนื่อยค่ะ ชีวิตนี้ก็มีแต่เสียงเพลงแหละค่ะ
เราเคยมาย้อนคิด ว่าเราทำตัวแย่ไหม ก็ไม่นะคะ ในกลุ่มเราก็ไม่ค่อยมีบทบาทอะไร แต่ในสาขาวิชา เรามีบทบาทมาก ๆ คนหนึ่ง แต่เรามักจะเป็นคนที่ถูกลืม หรืออย่างเช่น ตอนเสนอแผนรับน้อง เพื่อนเลือกเราเป็นคนเสนอ แล้วมันดันขัดอุดมการณ์กับรุ่นพี่ รุ่นพี่ผู้ชายตบโต๊ะ ลุกจะมาต่อยเรา 555 ไม่มีใครช่วยเราเลยค่ะ เพื่อนก็ปล่อยให้เราพูดคนเดียว เราก็เถียงคนเดียว เราก็ไม่กลัวด้วย ( เป็นกะเทยค่ะ ลืมบอก 55555 )

สุดท้ายคือ ไม่รู้จะทำไงค่ะ อยากไปวัด ไปปรึกษาพระ เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น เสียดายชีวิตมหาวิทยาลัยค่ะ อ่านนิยายมาเยอะ มีเพื่อนรักเพื่อนตายต่าง ๆ 555 สำหรับในสาขาวิชา เราคิดว่า การที่เราเป็นกะเทยก็เป็นส่วนหนึ่งเหมือนกันนะคะ เค้าถึงตัดเราออกอย่างง่ายดาย 5555 จริง ๆ ไม่ได้คิดไปเองนะคะ ว่าไม่มีใคร มีแต่คนชอบบอกว่า ชอบคิดมาก มันมีเรื่องราวเยอะแยะค่ะ