ใช่ครับ คุณพาล มีความริษยาด้วย แล้วไปมโนนิสัยความคิดคนเก่งคนนั้นอีก ถ้ามีแรงไปว่าเขาอย่างนี้ ก็เอาแรงนั่นไปผลักดันตัวเองให้พยายามกว่านี้ดีกว่า

คนเก่งบางคนกว่าคนจะมีคนยอมรับได้ ลำบากรากเลือดก็หลายคนนะครับ บางคนสตาร์ทในจุดที่ต่ำกว่าคุณด้วย

เป็นนักวาดค่ะ เข้าใจเลย เพราะเราก็เคยผ่านบรรยากาศแบบนั้นมาแล้ว

ภูมิใจกะงานตัวเองเยอะๆนะคะ ทำงานด้วยความรัก
อย่าไปกดดันตัวเองว่า "จะต้องมีคนมาดูเยอะๆ"
ตอนเราวาดลงสื่อโซเชี่ยลแรกๆ แทบไม่มีใครมาดูเลย ไม่มีซักไลค์ โค่ดท้ออ่ะตอนนั้น
แต่เราก็วาดๆๆๆๆ จนตอนนี้เพจวาดรูปของเรามียอดแสนไลค์แล้ว
ซึ่งมันก็ใช้ระยะเวลาหลายปีกว่าจะมาถึงจุดๆนี้
พอลองนับๆดู เราวาดรูปไปเป็นพันๆรูป (พันๆรูปจริงๆค่ะ)
ความสำเร็จมันไม่มีทางลัด หนทางไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ นะ
อ่ะ...แต่มีสูตรลับคือ "ความขยัน" ^^

สู้ต่อไปนะ เป็นกำลังใจให้

ขอมองในด้านเห็นใจ จขกท.นิดนึง


ถนนสู่ความสำเร็จของคนทุกคนบนโลกมันยาวไม่เท่ากัน

บางคน 3 ปีสำเร็จ

บางคน 5 ปีสำเร็จ

แต่บางคน 10 ปีดันไม่สำเร็จ


บางคนมีพรสวรรค์ 70 พยายามอีก30 ก็ได้100

บางคนเกิดมาพรสวรรค์ 20 พยายาม 50 ก็ยังได้แค่ 70   คือแพ้อยู่ดี


ผมเข้าใจ  ว่าคนที่ประสบความสำเร็จทุกคน  เขาผ่านวันเวลาที่ลำบากด้วยกันมามาทั้งนั้น

แต่มีใครกล้าพูดมั้ยว่า  "ลำบากมาเท่ากันทุกคน"


คนบางคนเขาต้องพยายามมากกว่าคนอื่น "เท่าตัว"  เพื่อให้ได้ความสำเร็จในระดับที่ "เท่ากัน" กว่าคนอื่น     หรือบางคนพยายาม "เท่ากัน" กับคนอื่น  แต่ดันประสบความสำเร็จมากกกว่าคนอื่น "เท่าตัว"

ถ้ามีคนที่เค้าต้องล้มลุกคลุกคลานเจ็บกว่า  นานกว่า   มันจะผิดหรือที่คนๆนั้นทนความเจ็บปวดรวดร้าวไม่ไหวจนต้องตัดพ้อต่อรอบข้าง   คนเราไม่ใช่พระอิฐพระปูน

ผมจะบอกให้รู้   โลกนี้มันมีคนจำพวกที่โชคชะตาติดลมบน  มีแต่คนคอบเกื้อหนุน  หรือมีเกิดมามีพรสวรรค์ที่ดีกว่าคนอื่น  หรือเกิดมาสูงยาวเข่าดีหน้าตาขายได้   แล้วฟลุ๊คประสบความสำเร็จในชีวิต    เลยคิดว่าตัวเองอยู่เหนือคนอื่น  เข้าใจตัวเองนี่แหละคือผู้เพียรพยายาม   ข้านี่แหละโชกโชน   แล้วคอยเยาะเย้ยคนธรรมดาสายเดินดินที่ฟูมฟายเพราะความเจ็บช้ำแบบ จขกท.ว่าอ่อนด้อย  ไม่พยายามหรือขี้อิจฉา   ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ดีเลิศกว่ามากมาย    คนแบบนี้มีอยู่จริง


ผมอยากให้ จขกท. ใช้โอกาสนี้ระบายซะ    มันไม่ผิด   เวลาคนเจ็บ  คนเราก็ต้องร้อง  เวลาคนเศร้า  คนเราก็ร้องร่ำไห้   แต่แผลมันหายได้   ความรวดร้าวมันเยียวยาได้   ยังลุกขึ้นใหม่ได้      

ถ้าจขกท.  วาดรูปด้วยเหตุผล "เพราะชอบ"  ผมขอให้ลืมเรื่อง "แข่งกับคนอื่น" หรือ "อยากได้คำชม" ไปครับ   เพราะผมบอกแล้ว    โลกนี้มันตอบแทนความพยายามได้ไม่เท่ากันทุกคน      มันมีทั้งคนที่ลำบากกว่าคุณ  และ คนที่สบายกว่าคุณ      คุณไม่มีทางพอใจกับการแข่งขันที่มันไม่เท่าเทียมแต่แรกอยู่แล้ว   

ดังนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดไม่ใช่ "รอบข้าง"  แต่เป็น "ตัวเคุณอง"       ตราบใดที่คุณชอในสิ่งที่คุณทำ  มันจะไม่สำคัญว่าคนอื่นจะว่ายังไง  เพราะคุณได้พอใจในสิ่งที่ "ได้ทำเพื่อตัวเอง" ไม่ใช่คนอื่น     แต่ถ้าแข่งกับคนอื่น   คุณจะไม่มีวันมีความสุขในสิ่งที่ทำเลย    เพราะโลกนี้มีทั้งคนที่เก่งกว่า  และ โชคดีกว่าคุณอยู่เสมอๆ  แล้วมันจะพาลให้คุณรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจแบบนี้แหละ




ว่างๆลองหาอนิมเะเรื่อง "หอพักสร้างฝัน" มาดูนะครับ    เพราะเอาเรื่องแบบนี้มาทำเป้นพล็อตได้ดีมาก   มันทั้งสุขและเศร้าไปพร้อมกัน