คือเราคบกับแฟนมาได้สามปีแล้ว และหลายๆคนก็เข้ามาถามว่าการที่เป็นแบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรอ ตรงนั้นเลยเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เราเริ่มคิด

ก่อนอื่นต้องบอกเลยว่าเรายังเรียนอยู่มหาลัยและแฟนก็เรียนอยู่เช่นกันแต่อยู่คนละมหาลัยเป็นมหาลัยในกรุงเทพทั้งคู่ เวลาที่เราจะได้เจอกันแต่ละครั้งจะต้องเป็นเราตลอดเลยที่เป็นคนไปหา ไม่ว่าจะไปเที่ยวไหนเราก็จะต้องไปรับและส่ง บางครั้งเราก็มีความรู้สึกว่าถ้าเราไม่มีรถ เราทั้งคู่จะยังได้คบกันอยู่ไหม(แฟนไม่มีรถ) ในบางครั้งเราก็รู้สึกว่าถ้าเราไม่มีรถแฟนเคยคิดบ้างไหมที่จะมาเที่ยวแถวๆบ้านเรา เพราะในทุกๆครั้งที่เจอกัก็จะเที่ยวแถวๆมหาลัยของแฟน จนเรารู้สึกว่าบางทีควรพอและกลับมานึกถึงตัวเองบ้างว่า เรารักตัวเองน้อยไปไหม เราทำเพื่อเค้ามาตลอด แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เค้าจะทำให้เรารู้สึกว่าเค้าทุมเทกับเราเลย มันเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบายแต่มันก็รู้สึกไปแล้ว และอีกเหตุการณ์หนึ่งคือเมื่อไม่นานมานี่เป็นวันเกิดเราเพื่อนๆก็ถามว่าแฟนให้อะไรในวันเกิด เราก็บอกไปว่า ไม่เคยได้อะไรเลยสักปี เพื่อนก็คงจะไม่เชื่อแต่พอมาคิดในมุมของเราบางทีก็น่าน้อยใจมากๆ ไม่ว่าจะวันอะไรก็ตามแฟนไม่เคยมีอะไรให้เลยสักอย่างเดียว จนบางครั้งก็รู้สึกว่าบางทีอาจจะเป็นเราที่รักเค้าข้างเดียว  (พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป)

ครั้งแรกที่พิมพ์ถ้าผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ