เรากะแฟนอยู่กินด้วยกันมาจะ 6 ปี อายุก็ขึ้นเลข 3 กันทั้งคู่ คือเราจะเป็นคนสบายๆ ยังไงก็ได้ แค่บอกไม่ต้องให้เป็นห่วงก็โอเค แต่แฟนก็จะเป็นพวกที่บอกปุ๊บไปปั๊บ บางทีก็ไม่อยากให้ไปแต่สุดท้ายก็ให้ไปขี้เกียจไปงี่เง่า จนวันหนึ่งแฟนเราก็พูดขึ้นในวันหยุดที่เราได้หยุดพร้อมกัน 1 อาทิตย์จะมีแค่ 1 วัน หลังจากไปเดินเล่นข้างนอกกลับมากินข้าวกันเสร็จ แฟนเราพูดขึ้นมาว่า "จะพาแฟนเก่ามาหัดขับรถในหมู่บ้าน" เราก็อึ้งๆ นะ เราก็ถามว่าใครจะสอน แฟนเราก็ตอบว่าจะเป็นคนสอนขับเอง เรานิ่ยิ่งอึ้งไปอีก ตอนแรกคิดว่าจะให้เราเป็นคนสอน ถ้าเป็นแบบนั้นก็จะสอนให้ด้วยความยินดี แต่นิ่คือเราสอนแฟนเราขับ พอขับเป็นจะไปสอนแฟนเก่าขับ คิดในใจโลกนี้มันช่างไม่ยุติธรรมกะชั้นเลย อีกต่ออีกคือบอก 15 นาทีออกไปเลยจ้า เราก็เลยเหน็บไปว่าเวลาเราขอความช่วยเหลืออารายให้มันเร็วงี้บ้างนะ ในระหว่างที่สอนขับรถกันอยู่นั้น เราก็ไม่ไลน์ไม่โทรนะเด๋วจะหาว่าเราคอยเช็ค ด้วยความที่เบื่ออยู่บ้านคนเดียวก็เลยออกไปเดินเล่นคนเดียว พอขับกลับเข้ามาในหมู่บ้านเราก็เห็นแฟนเรากะแฟนเก่านั่งคุยกันอยู่ เราก็จอดรถลดกระจกมองทั้งคู่ แฟนเก่าแฟนเราก็สวัสดีเราก็รับไหว้ แล้วก็ขับเข้าบ้าน เวลารวมที่แฟนเรากะแฟนเก่าไปสอนขับรถกัน 5 ชม. เต็มๆ เราไม่พอใจนะแต่ก็เงียบ คิดว่ารออีกวันค่อยคุยดีกว่า พอวันต่อมาเราก็ไลน์บอกแฟนว่าไม่พอใจ เอาเวลาของเราไปให้คนอื่นได้ไง บอกปุ๊บไปปั๊บแบบนี้ วันๆ ก็ต่างคนต่างทำงาน กลับมาบ้านแฟนเราก็เล่นเกมส์บ้าง แชทบ้าง บางทีจะคุยด้วย นางหลับค่ะ ก็บ่นระบายความรู้สึก หวังว่าแฟนเราจะเข้าใจ พอวันต่อมาเหมือนจะคุยดีกันเราบอกเราไม่เข้าใจว่าทำไมแฟนเราทำแบบนี้ มันเหมือนไม่แคร์ที่เราไม่จบเพราะเมื่อวานแฟนเราอ่านไลน์นะแต่ไม่อธิบายเลย พอวันนี้แฟนเราบอกว่า "ก็บอกแล้วยังจะมาบ่นอีก" เราโกรธมากอ่ะ สรุปคือเราผิดช่ะ อยากรู้ว่าคนอื่นอ่านแล้วจะรู้สึกอย่างไรกันบ้าง #ด่าได้แต่อย่าแรง