On the Way to the Airport ... จะต้องปวดใจอีกเท่าไร...ก็ยอม

กระทู้สนทนา
ผ่านมาครึ่งค่อนทาง นึกว่าจะได้เจอหนทางสว่าง สดใสสักที
แต่จากสรุปย่อตอนที่ 11 ดูเหมือนว่า คขบ. จะไม่ยอมให้เราได้สมหวังกันง่ายๆ แน่

Text Preview EP 11
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
Credit: bubblechoco

เล่นพระเอก นางเอก(รวมทั้งคนดูที่คอยลุ้น คอยเชียร์ สนับสนุน เห็นดีเห็นงามให้เค้าเป็นชู้กัน)ซะสะบักสะบอม

กับโดอู ก็ลูกตาย เมียโกหก,ใจดำ,โรคจิต แม่ตาย เพื่อนถอนหุ้น ห้องทำงานถูกยึด แล้วนี่ยังจะต้องเสียบ้านอีก
เจอแบบนี้ ถ้าใจไม่เข้มแข็งพอ หรือไม่มีที่ยึดเหนี่ยวจิตใจนี่ อาจจะเป็นโรคซึมเศร้า ไม่ก็เสียผู้เสียคนไปแล้ว
ซูอา คนนี้ก็ไม่แพ้กัน อยู่ดีมีสุขมาได้ทุกวันนี้ก็เพราะมีลูกกับงานที่รัก แต่พอแม่ตาย ทุกอย่างก็เริ่มยุ่งเหยิงจนเกินจะรับมือไหว
อยากอยู่ใกล้ๆลูก คิดจะเลี้ยงลูกเอง สามีก็ไม่เอาด้วย ทำทุกทางที่จะไม่ให้ลูกได้อยู่บ้าน
ส่งลูกกับเมียไปอยู่กับย่าเพราะโกรธ ที่เมียพาลูกกลับมาจากมาเลเซีย บอกว่าเป็นการลงโทษ ที่จริงแล้วเป็นการกดดันเมีย ให้ยอมส่งลูกไปไกลๆ
ผัวก็ไม่รัก แถมยังเป็นจอมบงการ ไม่สนใจความรู้สึกลูกเมีย เจ้าชู้(หมาหยอกไก่) เห็นแก่ตัว แม่ย่าก็หน้าเงิน
สุดท้ายต้องยอมลาออกจากงานเพื่อจะมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว จะกลับไปอยู่บ้านกับลูก
สามีถึงกับขายบ้านทิ้ง(เลว)เพื่อที่จะไม่ให้ลูกกับเมียได้กลับไป แถมยังมาถูกเพื่อนรักแทงข้างหลังอีก นี่มันโหดร้ายเกินไป เกินใจจะรับไหวแล้ว

ถึง คขบ. ถ้าจะขยี้ใจกันขนาดนี้
ขอซีนโดอูกับซูอาอยู่ด้วยกันเยอะๆหน่อยได้มั้ย
เจ็บปวดแค่ไหนก็พร้อมจะทน ^^"

ตอนนี้นอกจากจะรู้สึกบาปแล้ว ยังรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตหน่อยๆแล้วด้วย
คือถึงจะดูไปเครียดไป ปวดใจไป แต่ก็หยุดดูไม่ได้
นี่ก็ตั้งหน้าตั้งตารอตอนที่ 11 ด้วยใจจดจ่อ
จะรอดูว่า คขบ.จะทำให้ปวดใจได้อีกแค่ไหน

ปล.พรุ่งนี้วันพุธ ^___^



แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่