ต้องขออกตัวก่อนนะครับ ว่าเราเป็นเกย์ ซึ่งส่วนใหญ่เพื่อนที่มีก็จะเป็นเพื่อนผญ จนวันนึง ได้รู้จักกับเพื่อนผู้ชายคนนึง (ชายแท้) เค้าคนนี้เป็นเพื่อนสมัยมัธยมต้นครับ ตอนที่เราอยู่มัธยมต้น เราอยู่คนละห้องกัน แต่ก็คุ้นหน้าคุ้นตากันดี บอกเลยว่าตอนนั้นก็รู้สึกชอบครับ เพราะเค้าเป็นผู้ชายที่หน้าตาดี สูง จมูกโด่ง แต่ว่าตอนนั้นเราก็ไม่ได้ชอบแบบชู้สาวอะไรนะครับ ก็เหมือนที่เวลาเราเจอใครหน้าตาดีเราก็จะชอบอะไรประมาณนั้น
จนมาถึงวันที่เราจบมัธยม 3 ที่ต้องเลือกเรียนต่อว่าจะไปทางไหน ส่วนตัวเราเลือกเรียนพาณิชย์ และเค้าเรียนช่าง ตอนนั้นเราไม่ได้ติดต่อกันเลยครับ เรียกได้ว่าแทบจะไมไ่ด้คุยกันเลยก็ว่าได้ จนกระทั่งเราทั้งคู่เรียนจบ ปวช เราเองก็ได้แอดเฟสบุคเค้าไป ประมาณปี 2013 ได้ครับ หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากนัก จำได้ว่าตอนนั้นวันสงกรานต์เราก็ไปเจอด่าน (ช่วงสงกรานต์แถวต่างจังหวัดเค้าจะตั้งด่านปะแป้งกัน) ซึ่งด่านนั้นก็มีเค้าอยู่ด้วย เค้าก็มาปะแป้งเราตามปกติเพราะเค้าก็จำเราได้ เราก็ปะแป้งเค้า เราเขินมาก 555555 (เขินอะไรของกูวะ)
แล้วเรื่องที่เราคาดหวังแต่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ ประมาณปลายปีที่แล้ว เรากับเค้าได้คุยกันทางแชทเฟส (ไม่รู้ว่าใครทักหาใครก่อนเพราะข้อความเยอะมากๆ) คุยกันมาเรื่อยๆ บางครั้งก็คอลหากัน เป็นชั่วโมงๆ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราคุยอะไรไป แล้วเราก็ได้มีโอกาสกินเหล้า กินเบียร์ด้วยกัน ที่บ้านเค้าบ้าง บ้านเราบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นบ้านเค้า เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น มากขึ้น ความสนิทที่เกิดขึ้นมันทำให้เราหวั่นไหว เพราะเค้าเองก็รู้ว่าเราไม่ใช่ชายแท้ แต่เค้าก็ไม่ได้มีทีท่าที่ว่ารังเกียจเรา เราก็ยิ่งคิดฟุ้งซ่าน เรียกได้ว่าเลยเถิดเลยก็ได้ครับ เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมาก เรียกได้ว่าที่ไหนมีเค้าก็ต้องมีเราเลยก็ว่าได้ อาจจะเป็นเพราะเราชวนง่ายมั้ง ความรู้สึกที่มากเกินกว่าเพื่อนเริ่มผุดขึ้นในหัวเรา เราเองก็พยายามกดความรู้สึกนั้นลงไป ไม่ให้มันแสดงออกมาจนทำให้เค้าเองอึดอัด
เราเองเคยพยายามปลีกตัวออกห่างหลายครั้งมาก เรียกได้ว่าไม่ทัก ไม่โทรหา ไม่ทำอะไรทั้งนั้น แต่จนแล้วจนเล่า เค้าก็จะเป็นฝ่ายทักมา หรือโทรหาตลอด และด้วยที่ความเป็นเพื่อน เราเองก็ไม่สามารถตัดบัวไม่เหลือใยกับเพื่อนได้ขนาดนั้น คือเราไม่อยากเสียเพื่อนไป เค้าเป็นเพื่อนผู้ชายที่ไม่เคยรังเกียจเพศสภาพของเราเลย ไม่เคยอายเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน เราเคยถามเค้านะว่าอายมั๊ยเวลาไปไหนมาไหนกับเรา เค้าบอกจะอายทำไม เราก็บอกก็กลัวว่าจะอาย กลัวว่าจะอึดอัด เค้าก็บอกอย่าคิดมาก นั่นไง!! เราเลยยิ่งไม่กล้าคิดกับเค้าไปมากกว่าเพื่อน เพราะเรารู้ว่าถ้าเราพูดอะไรออกไป มันจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราแย่ลง หรืออาจจะเกลียดเราเลยก็เป็นได้
คือเราเองก็คิดไม่ออก ว่าจะทำยังไงต่อไป ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี เพราะคนที่เจ็บที่สุดก็น่าจะเป็นเรา เพราะเราเป็นคนเริ่มความรู้สึกนี้ด้วยตัวของเราเอง ถ้าให้บอกความรู้สึกกับเค้าไป แล้วผลออกมาแย่ เราก็คงแย่ แต่ถ้าไม่บอกแล้วเราจะปฏิบัติต่อเค้าในแนวทางไหนดี ให้เราเจ็บน้อยที่สุด และความสัมพันธ์ของเรากับเค้ายังคงเหมือนเดิมมม ทำยังไงดีครับ ?
ถ้าคิดเกินเลยกับเพื่อนสนิทมากกว่าเพื่อนสนิท ทำยังไงดีครับ ?
จนมาถึงวันที่เราจบมัธยม 3 ที่ต้องเลือกเรียนต่อว่าจะไปทางไหน ส่วนตัวเราเลือกเรียนพาณิชย์ และเค้าเรียนช่าง ตอนนั้นเราไม่ได้ติดต่อกันเลยครับ เรียกได้ว่าแทบจะไมไ่ด้คุยกันเลยก็ว่าได้ จนกระทั่งเราทั้งคู่เรียนจบ ปวช เราเองก็ได้แอดเฟสบุคเค้าไป ประมาณปี 2013 ได้ครับ หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากนัก จำได้ว่าตอนนั้นวันสงกรานต์เราก็ไปเจอด่าน (ช่วงสงกรานต์แถวต่างจังหวัดเค้าจะตั้งด่านปะแป้งกัน) ซึ่งด่านนั้นก็มีเค้าอยู่ด้วย เค้าก็มาปะแป้งเราตามปกติเพราะเค้าก็จำเราได้ เราก็ปะแป้งเค้า เราเขินมาก 555555 (เขินอะไรของกูวะ)
แล้วเรื่องที่เราคาดหวังแต่ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้น เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ ประมาณปลายปีที่แล้ว เรากับเค้าได้คุยกันทางแชทเฟส (ไม่รู้ว่าใครทักหาใครก่อนเพราะข้อความเยอะมากๆ) คุยกันมาเรื่อยๆ บางครั้งก็คอลหากัน เป็นชั่วโมงๆ ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเราคุยอะไรไป แล้วเราก็ได้มีโอกาสกินเหล้า กินเบียร์ด้วยกัน ที่บ้านเค้าบ้าง บ้านเราบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นบ้านเค้า เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น มากขึ้น ความสนิทที่เกิดขึ้นมันทำให้เราหวั่นไหว เพราะเค้าเองก็รู้ว่าเราไม่ใช่ชายแท้ แต่เค้าก็ไม่ได้มีทีท่าที่ว่ารังเกียจเรา เราก็ยิ่งคิดฟุ้งซ่าน เรียกได้ว่าเลยเถิดเลยก็ได้ครับ เราไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยมาก เรียกได้ว่าที่ไหนมีเค้าก็ต้องมีเราเลยก็ว่าได้ อาจจะเป็นเพราะเราชวนง่ายมั้ง ความรู้สึกที่มากเกินกว่าเพื่อนเริ่มผุดขึ้นในหัวเรา เราเองก็พยายามกดความรู้สึกนั้นลงไป ไม่ให้มันแสดงออกมาจนทำให้เค้าเองอึดอัด
เราเองเคยพยายามปลีกตัวออกห่างหลายครั้งมาก เรียกได้ว่าไม่ทัก ไม่โทรหา ไม่ทำอะไรทั้งนั้น แต่จนแล้วจนเล่า เค้าก็จะเป็นฝ่ายทักมา หรือโทรหาตลอด และด้วยที่ความเป็นเพื่อน เราเองก็ไม่สามารถตัดบัวไม่เหลือใยกับเพื่อนได้ขนาดนั้น คือเราไม่อยากเสียเพื่อนไป เค้าเป็นเพื่อนผู้ชายที่ไม่เคยรังเกียจเพศสภาพของเราเลย ไม่เคยอายเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน เราเคยถามเค้านะว่าอายมั๊ยเวลาไปไหนมาไหนกับเรา เค้าบอกจะอายทำไม เราก็บอกก็กลัวว่าจะอาย กลัวว่าจะอึดอัด เค้าก็บอกอย่าคิดมาก นั่นไง!! เราเลยยิ่งไม่กล้าคิดกับเค้าไปมากกว่าเพื่อน เพราะเรารู้ว่าถ้าเราพูดอะไรออกไป มันจะทำให้ความสัมพันธ์ของเราแย่ลง หรืออาจจะเกลียดเราเลยก็เป็นได้
คือเราเองก็คิดไม่ออก ว่าจะทำยังไงต่อไป ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี เพราะคนที่เจ็บที่สุดก็น่าจะเป็นเรา เพราะเราเป็นคนเริ่มความรู้สึกนี้ด้วยตัวของเราเอง ถ้าให้บอกความรู้สึกกับเค้าไป แล้วผลออกมาแย่ เราก็คงแย่ แต่ถ้าไม่บอกแล้วเราจะปฏิบัติต่อเค้าในแนวทางไหนดี ให้เราเจ็บน้อยที่สุด และความสัมพันธ์ของเรากับเค้ายังคงเหมือนเดิมมม ทำยังไงดีครับ ?