ถ้าเล่าต้องเล่ากลับไปตั้งแต่ ม สอง เรา ณ ตอนนั้น ที่หน้าตาไม่น่ารักเอาสะเลยยยย จนคิดว่ามาเรียนอัสสัมชัญ จะมีคนมาชอบหรอ5555+ แต่ มีคนๆหนึ่งมาจีบเรา เขาชื่ออานนท์ เขาเป็นคนสูง ณตอนนั้นเราอาจจะเตี้ยเอง ผิว สีแทนๆ ซึ่งกะดูดีนะ ดูดีกว่าเรา 555 เราตอนนั้นเป็นคนที่ไม่เคยมีความรักมาก่อนเลย จนเราคบกันมาสักพัก นางเป็นคนดีมาก เเคร์เราทุกอย่าง เราอยู่หอ นางมา โรงเรียนนางก้อจะซื้อ โออิชิ นม รึอารัยต่างๆ ฝากเพื่อนมาให้ เพราะ รร เราห้ามมีชู้สาวนะค่ะ โดนจับได้โดนไล่ออก ซึ่งนางก้อพยายาม ของขวัญชิ้นแรกคือ ตุ๊กตาหมา น้อย ซึ่งเรากะเขิลนะ พึ่งได้ครั้งแรกในชีวิตเลย นางใส่ใจเรามากจนเรา ไม่เห็นค่ามัน วันนั้นใกล้ปิดเทมอแล้วละ เรา ปวดท้องประจำเดือน ด้วยความว่านางห่วงเรานางกะเซ้าซี้ เป็นอารัย เป็นอารัย เราด้วยความทั้งเจ็บทั้งหงุดหงิด เราตะคอกใส่นาง ว่าอย่าพึ่งถามได้มั้ย มันก้ออาจจะดังพอจนนางตกใจ เพราะคนทั้งห้องหันมามอง เราก้อคิดลึกๆละว่าผิด จนวันจะปิดเทมอเราได้ทำเรื่องลาออก กะมาขอโทษนางกับสิ่งที่ทำ แต่นางก็ไม่มาในวันนั้น ก้อเสร้านิสๆ เรารู้ว่าเราผิดพอ ย้ายมาโรงเรียนใหม่ เราก้อคิดว่านางอาจจะโทรมาหาเราบ้าง แต่ก็ว่างเปล่า จนเราเรียนได้แค่สองอาทิต เราก้อล้มป่วย นอนโรงพยาบาลอยู่นาน มาก แต่ในใจก้อแอบหวังลึกๆว่านางอาจจะโทรมาหาจนมันก็เงียบหายไปจากความทรงจำ ผ่านมา8ปีจนเรามีคนใหม่ คนใหม่ดีกับเราทุกๆอย่างรับเราในสภาพที่แย่ๆน่าเกลียด จนเรา ดูดีขึ่น จากนั้นเราก้อใช้ชีวิตปกติจนเรานอนคืนหนึ่งเราฝัน ว่าเราเจออานนท์ แต่นางหลบหน้า เราเลยคิดว่า เห้ย ทำไมอยู่ดีๆถึงฝันถึง ทั้งที่หายไปจากความทรงจำแล้ว เขาเป็นไรรึเปล่า
จนเรา ไปค้นหาเฟส พี่นางจนเจอเฟสนาง แต่นางมีรูปคู่กับแฟนนาง ใจก้อแอบตกลง มันเจ้บจี๊ด ๆ นี้ใช่มั้ยคือเหตุผล ที่หายไปจากวันนั้น แต่กะนะ เรื่องมันนานแล้ว เราก้อทักหานาง เป็นไงสบายดี ตามประสาเพื่อนเก่า คุยมาสักพัก จนเรารู้สึกเบื่อบ้านมากๆ จนเราโทรหาเพื่อน ชื่อ ด มารับเพื่อนเรา มารับนางก้อทักมาพอดี ว่าทำไร เราบอกกำลังไปที่นี่ นางกะบอกถึงแล้วให้โทรหา เพื่อนชื่อ ด นางก้อเหมือนแอบชอบเรานะ (((แบบมโน นิสๆ))) พอถึงเราก้อนั่งรอกับ ด ที่ร้านบ้าน ด รอ 10นาที กะแล้ว 20นาทีกะแล้ว จนเราให้กำลังใจกับตัวเองว่าเด่ว เขาก็มา ผ่านไป1 ชม จนเรา ไม่ไหวไม่รอละ เราจะกลับละ เสียง มอไซ 1oooCC ก้อดั่งขึ่น มา เอิ่มนะ แอบยิ้มนิสๆ แต่นางมานั่งลง โหย ใจเจ้าขาาา อย่าเต้นแรงได้มั้ยค่ะ นางเปลี่ยนไปเยอะมาก แต่ตอนนั้นกะตี 2เกือบตี สามแล้ว เราง่วงจนจะกลับที่พัก เราบอกไปกันหมดนี้และ ไปคุยกันไม่เจอกันนาน มาก ด เหมือนยอมหลีกทางไห้ กะบอกไห้ นนท์ ไปส่งสิเด่วเขาตามไป เรากะเลยเริ่มรุ้สึกว่า เอ้ย เรามากับ ด นะ จะไห้ไปกับ นนท์หรอ มันใช่มั้ย เรากะเลยบอกว่า ถ้าไม่ไปหมดนี้กะไม่ไป จนเราไปกันหมด ด ก้อยังไม่เข้าไป ยืนดูดบุหรี่หน้าที่พัก ส่วน นนท์เข้า มา หยอกเรา แกล้ง เรา มันก้อร็สึกดีนะ แต่หยอก กรุเจ็บไปนะค่ะ พอ ดเข้ามา นนท์กะทำตัวเฉยๆ เลิกหยอก ด เข้ามาสักพัก บอกเด่ว เขาไป เปิดร้าน เอาเงินให้ลูกน้องก่อน เด่วมา พอ ด ไป นนท์ก็หยอกเรา อยู่กะนิ่งไป ละ ล๊อกแขนเรา ละจูบเรา เราขัดขืนนะ เพราะเรากะไม่ได้ว่าโสด นางกะไม่โสด เรา กะนึกถึง คนของเรา ละคนของเขาเขาไม่ผิด นางก็จูบเรา แต่เราไม่จูบตอบในใจอยากร้องไห้มาก ว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่ปล่อยให้ความรักหลุดมือในใจก็แอบหวังว่าสักวันที่ตรงนั้นจะเป็นของเรา จูบเสร้จเราเลยถามว่า จะมีมั้ยสักครั้งที่คิดจะตามหาว่าเราหายไปไหนนางบอกตามหาสิ แต่การกระทำเม้งตรงกันข้าม แอบเสียใจนิสๆ จนถึงตี4 นางต้องกลับไปทำธุระ นางหอมแก้มเรา ละบอกจะโทร เรากะได้แต่อื่อ กลับดีๆละ ในใจลึกๆก็แอบหวังว่านางจะโทรหา แต่เราก็ร็แก่จัยว่าแค่ลมปาก จนเราเสียใจกับหมอนละน้ำตาหลับไป10 โมง ด มารับ ละพี่เรามาจาก กทม พอดีเลยเเวะรับกลับบ้าน จน เราก็แอบเพ้อ ุวันว่าเขาจะโทรหาเราบ้าง แต่ก็เงียบไป มีแต่ ด โทรมาหาเป็นไงมั่งไรมั่ง เรากะแอบสงสัยนะ ว่าวันนั้นคืออารัย อยากรู้อยากฟังคำตอบ จนเราได้คุยกับ ด
ด บอกว่าเราพูดแต่เรื่อง นนท์ ๆ ๆ ๆ ถ้าตั้งใจหานนท์ ก้อบอกกันแต่แรกสิ เราก็รู้สึกผิดนิสๆ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจว่า จะเจอ นนท์เลย แต่ ก็เจอ เราเลยบอกว่าขอโทด ละที่บอกให้ นนท์ไปส่ง ด ตั้งใจหลีกทางให้ใช่มั้ย ด บอกกะเห็น อยากเจอ ก็จะให้อยู่ด้วยกัน เรา ก้อร็สึกผิดอีกประตู จาก นั้น ด ก็เงียบหายไป จนเรา อึดอันกับวันนั้นมันคืออารัย เราเลยโทรไปถาม สตั๊นกว่าค่ะ เขาไม่แม้แต่จะเซฟเบอร์เราไว้ แต่กะดีใจนะ ที่นางยังจำเสียงเราได้ เราถามว่าวันนั้น มันคืออารัย ที่จูบเรา มันแค่ขรรม หรือเราคิดไปเอง นนท์ตอบว่าไม่ใช่แบบขรรม เราบอกความรู้สึกไม่ถูก มันก็รู้สึกดีนะ เราก็เลยรู้ว่าทั้งหมดนาง โลเล เราเลยคิดว่าเราควรอยู่กับปัจจุบันมากกว่า เราไม่อยากทำร้ายทั้งคนของเขา และคนของเรา เราเลยบอกว่า ช่างมันเถอะ เราจะถือสะว่าไม่ได้เกิดขึ่น เวลาสุขใจ ไม่นึกถึงไม่เป็นไร แต่วันไหนที่ทุกข์ เขายังยืนตรงนี้ เสมอ ขอให้โชค ดี นะ เมื่อเวาผ่านไป ทำไมจัยยิ่งจำและหวังลึกๆ ว่าอาจจะมีสักเสี้ยววินาที ที่เขาอาจจะนึกถึงมั้ง เราอาจจะดูเป็นคนหลายใจ เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก เราเคยรู้สึกขาดความรัก แต่พอเรามีคนปัจจุบัน เรากลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เรายังรู้สึกเรา รออารัยในชีวิตสักอย่าง เราก็ลบไลน์ ลบเฟสนางออก จาก เราไป เพราะเรายิ่งเห็นภาพคู่ของเขากับแฟน ใจมันเจ็บแปล๊บๆ เรารู้สึกแย่ เราพยายาม กลับมาสนใจคนทีอยู่กลับเรา แต่ใจ มันก็อด นึกถึงเขาไม่ได้ ทั้งที่เวลาก็ผ่านไป นานแล้ว ...................................................................
อีกครั้ง ที่ได้เจอ ความรัก
จนเรา ไปค้นหาเฟส พี่นางจนเจอเฟสนาง แต่นางมีรูปคู่กับแฟนนาง ใจก้อแอบตกลง มันเจ้บจี๊ด ๆ นี้ใช่มั้ยคือเหตุผล ที่หายไปจากวันนั้น แต่กะนะ เรื่องมันนานแล้ว เราก้อทักหานาง เป็นไงสบายดี ตามประสาเพื่อนเก่า คุยมาสักพัก จนเรารู้สึกเบื่อบ้านมากๆ จนเราโทรหาเพื่อน ชื่อ ด มารับเพื่อนเรา มารับนางก้อทักมาพอดี ว่าทำไร เราบอกกำลังไปที่นี่ นางกะบอกถึงแล้วให้โทรหา เพื่อนชื่อ ด นางก้อเหมือนแอบชอบเรานะ (((แบบมโน นิสๆ))) พอถึงเราก้อนั่งรอกับ ด ที่ร้านบ้าน ด รอ 10นาที กะแล้ว 20นาทีกะแล้ว จนเราให้กำลังใจกับตัวเองว่าเด่ว เขาก็มา ผ่านไป1 ชม จนเรา ไม่ไหวไม่รอละ เราจะกลับละ เสียง มอไซ 1oooCC ก้อดั่งขึ่น มา เอิ่มนะ แอบยิ้มนิสๆ แต่นางมานั่งลง โหย ใจเจ้าขาาา อย่าเต้นแรงได้มั้ยค่ะ นางเปลี่ยนไปเยอะมาก แต่ตอนนั้นกะตี 2เกือบตี สามแล้ว เราง่วงจนจะกลับที่พัก เราบอกไปกันหมดนี้และ ไปคุยกันไม่เจอกันนาน มาก ด เหมือนยอมหลีกทางไห้ กะบอกไห้ นนท์ ไปส่งสิเด่วเขาตามไป เรากะเลยเริ่มรุ้สึกว่า เอ้ย เรามากับ ด นะ จะไห้ไปกับ นนท์หรอ มันใช่มั้ย เรากะเลยบอกว่า ถ้าไม่ไปหมดนี้กะไม่ไป จนเราไปกันหมด ด ก้อยังไม่เข้าไป ยืนดูดบุหรี่หน้าที่พัก ส่วน นนท์เข้า มา หยอกเรา แกล้ง เรา มันก้อร็สึกดีนะ แต่หยอก กรุเจ็บไปนะค่ะ พอ ดเข้ามา นนท์กะทำตัวเฉยๆ เลิกหยอก ด เข้ามาสักพัก บอกเด่ว เขาไป เปิดร้าน เอาเงินให้ลูกน้องก่อน เด่วมา พอ ด ไป นนท์ก็หยอกเรา อยู่กะนิ่งไป ละ ล๊อกแขนเรา ละจูบเรา เราขัดขืนนะ เพราะเรากะไม่ได้ว่าโสด นางกะไม่โสด เรา กะนึกถึง คนของเรา ละคนของเขาเขาไม่ผิด นางก็จูบเรา แต่เราไม่จูบตอบในใจอยากร้องไห้มาก ว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่ปล่อยให้ความรักหลุดมือในใจก็แอบหวังว่าสักวันที่ตรงนั้นจะเป็นของเรา จูบเสร้จเราเลยถามว่า จะมีมั้ยสักครั้งที่คิดจะตามหาว่าเราหายไปไหนนางบอกตามหาสิ แต่การกระทำเม้งตรงกันข้าม แอบเสียใจนิสๆ จนถึงตี4 นางต้องกลับไปทำธุระ นางหอมแก้มเรา ละบอกจะโทร เรากะได้แต่อื่อ กลับดีๆละ ในใจลึกๆก็แอบหวังว่านางจะโทรหา แต่เราก็ร็แก่จัยว่าแค่ลมปาก จนเราเสียใจกับหมอนละน้ำตาหลับไป10 โมง ด มารับ ละพี่เรามาจาก กทม พอดีเลยเเวะรับกลับบ้าน จน เราก็แอบเพ้อ ุวันว่าเขาจะโทรหาเราบ้าง แต่ก็เงียบไป มีแต่ ด โทรมาหาเป็นไงมั่งไรมั่ง เรากะแอบสงสัยนะ ว่าวันนั้นคืออารัย อยากรู้อยากฟังคำตอบ จนเราได้คุยกับ ด
ด บอกว่าเราพูดแต่เรื่อง นนท์ ๆ ๆ ๆ ถ้าตั้งใจหานนท์ ก้อบอกกันแต่แรกสิ เราก็รู้สึกผิดนิสๆ ตอนแรกก็ไม่ได้ตั้งใจว่า จะเจอ นนท์เลย แต่ ก็เจอ เราเลยบอกว่าขอโทด ละที่บอกให้ นนท์ไปส่ง ด ตั้งใจหลีกทางให้ใช่มั้ย ด บอกกะเห็น อยากเจอ ก็จะให้อยู่ด้วยกัน เรา ก้อร็สึกผิดอีกประตู จาก นั้น ด ก็เงียบหายไป จนเรา อึดอันกับวันนั้นมันคืออารัย เราเลยโทรไปถาม สตั๊นกว่าค่ะ เขาไม่แม้แต่จะเซฟเบอร์เราไว้ แต่กะดีใจนะ ที่นางยังจำเสียงเราได้ เราถามว่าวันนั้น มันคืออารัย ที่จูบเรา มันแค่ขรรม หรือเราคิดไปเอง นนท์ตอบว่าไม่ใช่แบบขรรม เราบอกความรู้สึกไม่ถูก มันก็รู้สึกดีนะ เราก็เลยรู้ว่าทั้งหมดนาง โลเล เราเลยคิดว่าเราควรอยู่กับปัจจุบันมากกว่า เราไม่อยากทำร้ายทั้งคนของเขา และคนของเรา เราเลยบอกว่า ช่างมันเถอะ เราจะถือสะว่าไม่ได้เกิดขึ่น เวลาสุขใจ ไม่นึกถึงไม่เป็นไร แต่วันไหนที่ทุกข์ เขายังยืนตรงนี้ เสมอ ขอให้โชค ดี นะ เมื่อเวาผ่านไป ทำไมจัยยิ่งจำและหวังลึกๆ ว่าอาจจะมีสักเสี้ยววินาที ที่เขาอาจจะนึกถึงมั้ง เราอาจจะดูเป็นคนหลายใจ เราก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก เราเคยรู้สึกขาดความรัก แต่พอเรามีคนปัจจุบัน เรากลับรู้สึกว่ามันไม่ใช่ เรายังรู้สึกเรา รออารัยในชีวิตสักอย่าง เราก็ลบไลน์ ลบเฟสนางออก จาก เราไป เพราะเรายิ่งเห็นภาพคู่ของเขากับแฟน ใจมันเจ็บแปล๊บๆ เรารู้สึกแย่ เราพยายาม กลับมาสนใจคนทีอยู่กลับเรา แต่ใจ มันก็อด นึกถึงเขาไม่ได้ ทั้งที่เวลาก็ผ่านไป นานแล้ว ...................................................................