เรื่องคือเราตกลงคบกับแฟนได้ไม่นาน เราเริ่มรู้สึกอึดอัดจากหลายสิ่ง เขาเป็นชอบเทคแคร์ครับทำให้เราใจอ่อนในความตั้งใจของเขาจึงยอมคบหากันแต่เรื่องเกิดหลังจากนั้นได้ไม่นานครับคือไปเที่ยวกันหลังจากคบกัน ระหว่างกลับบ้าน อยู่ๆเขาก็นิ่งไปสีหน้าเหมือนโกรธอะไรบางอย่าง เราก็ตกใจนึกว่าเขาเป็นอะไรหรือเราทำผิดอะไรหรือเปล่า จึงไม่พูดพร่ำไรมากรีบเดินทางกลับบ้านกัน พอกลับมาถึงเขาก็เป็นปกติ จนมาถึงอีกวันตอนอยู่บนรถ. ตั้งใจว่าจะไปเที่ยววันครบรอบหนึ่งสัปดาห์ จู่ๆเขาก็พูดขึ้นมาว่าที่เขาอยู่ๆหน้าบึ้งไปเมื่อวานก็เพราะเจอแฟนเก่ามากับแฟนใหม่อีกคน ในตอนนั้นความรู้สึกเราเสียใจนะครับ 1.เขายังรู้สึกกับแฟนเก่าเขา แล้วเราคือคนที่ต้องรองรับอารมณ์ความรู้สึกที่เขาลืมแฟนเก่าไม่ได้ แทนที่ทริปเที่ยวกันครั้งแรกมันควรจะมีแต่เรื่องดีๆไหมครับ. แต่กลับเฟลเพราะเรื่องแฟนเก่า นั่นคือสิ่งที่ผมรับไม่ได้ครับ 2.วันครบรอบแต่เรากลับต้องมานั่งร้องไห้ มันก็เฟลแล้ว  แต่การแสดงออกมันแย่กว่า ตรงที่เขาแค่หัวเราะและปลอบใจว่าไม่คิดไรกับแฟนคนนั้นแล้วอย่าคิดมาก แต่ไม่มีคำขอโทษกับเรื่องที่เกิดเลยแม้แต่น้อย มันก็แอบน้อยใจนะครับ. แต่มันก็ผ่านไปครับ. แต่อีกพฤติกรรมที่เรารับไม่ได้คือ เขาชอบเล่าเรื่องแฟนเก่า เราก็ฟังนะครับแรกๆก็ไม่คิดอะไร มันก็แค่แลกเปลี่ยนความคิดอดีตที่ผ่านมา เราก็เล่านะครับแต่ก็แลกเปลี่ยนกันเพียงก่อนจะคบกันด้วยซ้ำ แต่หลังๆเริ่มรู้สึกเขาเล่าถึงแฟนเก่าแทบทุกวันทุกที่. เราเริ่มไม่โอเคเลยบอกไปว่า ขอนะอย่าพูดเรื่องแฟนเก่าเธออีกตอนอยู่กับเรา อดีตคืออดีต เราคือปัจจุบันเราควรเริ่มใหม่ไปด้วยกัน ขนาดเราเองยังแทบไม่เคยพูดถึงแฟนเก่าเราเลยเพราะรู้ว่าพูดไป เธอจะเสียความรู้สึก. เขาก็บอกว่าเขาเข้าใจแล้วจะไม่พูดอีก จึงตกลงกันว่าถ้ามันจะเป็นแบบนี้อีก มันคงหมายถึงว่าเธอยังลืมแฟนเก่าไม่ได้เธอก็ไม่ควรเริ่มใหม่กับใครและเราอาจจะทนไม่ไหวแล้วยอมไปเองนะ เขาก็บอกเขารู้และจะไม่ทำอีกถือเป็นข้อตกลงสำหรับการคบกัน แต่เชื่อไหมครับ อีกวันเขาก้เล่าเรื่องแฟนเก่าเขาอีก ไปที่ไหนกับเราก้พูดตลอดว่า เคยมากับแฟนเก่าที่นี่ ที่นั่น  ชวนเราไปลอยกระทงเขาก้พูดออกมาอีกว่า รู้ไหมที่ที่เราจะไปลอยกระทงกัน ปีที่แล้วเขาก้มาลอยกับแฟนเก่า เกือบตลอดที่เป็นแบบนี้ เราเสียใจมาก คอยบอกเขาทุกครั้งว่าอย่าพูดอีกได้ไหม เขาก้บอกรู้แล้วๆแต่ก็ทำมันอยู่เรื่อยไป และยังมีเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เราไม่เก็บมาคิดแล้วแต่ความรู้สึกที่เสียไปก็ใช่ว่ามันจะกลับคืน จนหลังๆทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องบ่อยมาก เราเป็นคนบ้างานอยู่พอตัว แต่ที่ผ่านมาก็ให้เวลากับเขาตลอดนะครับเจอกันทุกวันคุยกันตลอด แล้วเราก็เริ่มเหนื่อยแบบไม่มีสาเหตุ อาจจะเป็นเพราะทะเลาะกันบ่อยๆอย่างเรื่องพักกลางวันเราทักเขาช้าเขาก้นอย อันนี้ก้พอเข้าใจ เขาชอบพูดห้วนๆเวลาอยู่กับคนอื่น เขาบอกเขาอายเวลาคุยกับเราต่อหน้าคนอื่น เราก้เลยบอกเขาว่าเราไม่ได้ขอให้พูดหวานแต่พูดดีๆแบบคนคุยกันทั่วๆไปก็ได้ไม่เห็นต้องพูดห้วนแบบนั้นเลย ประกอบกับเขาชอบเล่นมือถือตลอดแม้อยู่กับเรา แต่คุยกับเพื่อนๆเขานะครับ แต่ก็อยากให้เขาเข้าใจเราหน่อย คือเข้าใจนะครับว่าคุยกับเพื่อนๆแต่อยู่กับเราเราก็ต้องการให้มันมีconnecting ต่อเราหน่อยได้ไหม ส่วนตัวเราถือเรื่องนี้พอควรครับ เคยคุยกับเขาแล้วแต่มันก็ดีขึ้นอยู่พักนึงแล้วก้กลับมาเปนอีก ประกอบกับเราเหนื่อยกับงานด้วย ทำให้เราขอคุยกับเขาว่าเราควรคุยกันว่าควรทำอย่างไร คนเราต่างมีนิสัยที่แก้ได้และไม่ได้ที่ต้องปรับเข้าหากันเพียงแต่ถ้านิสัยที่แก้ไม่ได้อีกฝ่ายก้ปรับไม่ได้เหมือนกันมันก้แปลว่าเราคงยังไม่ใช่ของกันและกัน แต่ก้อาจเปนเพื่อนที่ดีต่อกันได้ เขาก้บอกเขาเข้าใจ เราก้คิดว่าทุกอย่างจะดีขึ้นครับ แต่พอมาอีกสองสามวัน มันก็มามีปัญหากันอีก จำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร เราก้มานั่งคิดว่าเพราะเราไม่ไช่ตัวตนของเราด้วยหรือเปล่าถึงเป็นแบบนี้ แล้วมันก็ใช่ครับ เรามาค้นพบตัวตนว่าเราไม่ได้ชอบคนจุกจิกสักเท่าไร และคนที่เข้าใจเราจริงๆ เขาบอกว่าเขาเข้าใจและไปทำงานเสาอาทิต เราก้พาเขาไปด้วยตลอด แต่เรามานั่งคิดว่าทำไมเขากลับเปนคนไม่เข้าใจเรา เราก้คิดนะครับว่าแฟนกันมันก้มีนอยกันบ้างเพราะเขาเปนคนติดแฟน และจุดนี้เองทำให้เรารุ้ได้ทันทีว่าเขากับเรามันไปกันไม่ได้แล้วครับ  จึงโทรไปบอกเลิก อธิบายว่าเราเหนื่อยกับการไม่เปนตัวของตัวเองเลย ที่เป็นอยู่ เขาบอกเขาเข้าใจ เรารู้ว่าเลิกกันไปแบบนี้ไม่มีใครไม่เสียใจครับ เราเองก็เสียใจที่ตัวตนที่เราจะเป็นตัวเรา มันเป็นแฟนที่ดีกับเขาไม่ได้ แต่เรื่องไม่จบเพียงเท่านั้น หลังจากเลิกกันได้ไม่นาน เขาก้ทักมาตำหนิเราว่าเราเลวที่ทิ้งเขาไป เราให้ความหวังเขาไว้ แล้วก้ใช้คำด่าทอเรามากมาย แม้เราจะอธิบายอะไรไปเขาก้ไม่รับฟังเขาบอกเราพูดเห็นแก่ตัว ว่าเราไปพูดกับเพื่อนเราสารพัดว่าเขาไม่ดีแต่ เราไม่เคยแม้แต่จะบอกเพื่อนด้วยซ้ำว่าเราเลิกกับเขาแล้ว เขาก้บอกเราว่าแล้วทำไมไม่บอกเพื่อนเราไปว่าเลิกกันแล้ว เราก้บอกไปว่าทำไมเพื่อนต้องรับรู้ด้วย แล้วอีกวันเขาก้ทักมาขอโทษที่เขาขาดสติไป แล้วก้หายไปได้สองสามวัน ก้ทักมาคุยแบบเพื่อน เราก้คุยเหมือนเพื่อนครับปล่อยให้เรื่องที่เกิดมันผ่านไป คุยกันสักพักเขาก้แคปรูปคนที่เขาเริ่มคุยด้วยใหม่มาให้ดู เขาก้สารภาพว่านัดเจอกันแล้ว1ครั้ง. ในใจตอนนั้นเราก้โอเคนะครับที่เขาได้เจอคนที่ดีกว่า แต่เราเองก้ยังไม่คิดจะหาใครครับ เรากลัวไปเผลอทำร้ายใครโดยไม่ตั้งใจอีก จากนั้นไม่นานเขาก้ทักมาด่าเราเหมือนครั้งแรกอีกครับ แล้วอีกวันก้มาขอโทษอีก เป็นแบบนี้อยู่อีก3ครั้งครับ จนครั้งสุดท้ายเขาพูดเหมือนทุกอย่างเขาคิดได้แล้วว่าเขาเองที่ทำให้ตัวเองทุกข์ แล้วทุกอย่างก้คาดว่าจะดีขึ้นครับ เราเองก้ทำใจอโหสิปล่อยวางทุกอย่างจากความรุ้สึกที่เสียไปจากการกระทำของเขาที่ผ่านมา ในเฟสเขาก้ขึ้นสเตตัสด่าเราสารพัดว่า ไปจากชีวิตเขาสะ ว่าผมหลอกเขาให้โง่ ว่าจบกันแบบเกลียดๆดีแล้ว แต่ผมเองกลับไม่เคยแม้จะพูดถึงอดีตที่เป็นต้นเหตุของการเลิกกันเลยด้วยซ้ำนอกจากบอกเขาเพียงว่านิสัยเราไปกันไม่ได้ เพราะมีหลายคนบอกว่านิ่งไว้ ไม่ต้องขุดคุ้ยอธิบายอะไรอีกเพราะที่ผ่านมาเขาไม่ฟังเราพูดเลย จนตอนนี้ผมทุกข์ใจมากครับ เขายังส่งข้อความมาบอกผมว่า คงมีแค่เขาที่ยังมีรักให้ผมแต่ผมคงไม่เสียใจเลยสินะ ผมทุกข์ใจเพราะ1 ผมเองก้ต้องการเวลารักษาความรุ้สึกที่เสียไปเช่นกัน 2อยากให้เขาหมดทุกข์จากความคิดสักที ผมไม่รุ้ควรทำไงดีครับ เพราะคำพูดที่เขาพูดมา มันทำร้ายความรุ้สึกผมเหลือเกิน และผมยังทำใจไม่ได้ครับ แล้วยิ่งเขามาพุดแบบนี้อีก ผมเองก้ไม่โอเคเลยครับ ควรทำอย่างไรดีครับ