• การที่จะได้ออกบวชจริงๆนั้นแสนยาก
เพราะจุดมุ่งหมายหลักของการบวช
คือ #บวชเพื่อกระทำพระนิพพานให้แจ้ง
"บวชเพื่อละกิเลส ไม่ใช่บวชเพื่อเอา"

•  แต่ถ้าจะให้บวชแล้วเนรคุณข้าวแดงแกงร้อน
ที่ญาติโยมเขานำมาถวายด้วยจิตศรัทธา
เราขอเป็นคนธรรมดาทำมาหากินเองจะดีกว่า
อย่างน้อยในจิตใจก็ยังมี"หิริโอตัปปะ"เหลืออยู่บ้าง

• ความจริงตั้งแต่เด็กจนย่างเข้าอายุ ๒๐ ปี
เราไม่รู้เลยว่าพระพุทธศาสนาสอนอะไร?
รู้แต่เพียงว่าพระพุทธเจ้าท่านเป็นเจ้าชายที่รวยมาก
แล้วท่านก็สละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อออกบวช

• ฉะนั้นหากเราทำบุญในพระพุทธศาสนา
เราก็จะได้ไปเสวยความสุขอยู่บนสวรรค์
มีวิมานทิพย์ อาหารทิพย์ ลอยอยู่บนชั้นฟ้า

• คนส่วนมากที่รู้จักแม้กระทั่งคนในครอบครัว
ก็จะ #ทำบุญทาน กันเสียส่วนมาก คือที่ทำตามๆกันมา
เข้าใจคำสอนของพระพุทธศาสนาแบบผิดๆ

•  หลายท่านอาจจะโชคดีที่มีพ่อแม่
หรือคนในครอบครัวที่เข้าใจหลักธรรม
คำสอนของพระพุทธศาสนาอย่างถ่องแท้
พากันเข้าวัดปฏิบัติ "ทาน ศีล ภาวนา"

•  แต่เราไม่ได้โชคดีเหมือนท่านหลายๆคน
กว่าที่เราจะเข้าใจหลักพระธรรมคำสอน
ของพระพุทธองค์ ณ จุดนี้  ก็เรียนถูกเรียนผิด
มาหลายที่.. สะบักสะบอมมาก็มากพอควร..

................................................

• ตอนสมัยเด็กในหมู่บ้านที่อาศัยอยู่
จะมีวัดอยู่วัดหนึ่ง เป็นวัดเล็กๆ
วัดนี้จะครึกครืนก็เฉพาะช่วงเทศกาลทำบุญ
ส่วนวันธรรมดาก็จะเงียบ
และใช้เป็นโรงเรียนสอนเด็ก

• วัดนี้ไม่มีการปฏิบัติธรรม
ไม่มีพระเดินบิณฑบาตในตอนเช้าๆ
เสียงสวดมนต์ตอนเย็นๆก็ไม่ค่อยได้ยิน
ส่วนมากที่ได้ยินก็จะเป็นเสียงเพลงเฮฮา
ตอนเย็นพ่อแม่ที่เอาลูกหลานไปบวช
กลัวลูกหลานจะหิวก็เอาข้าวเย็นไปส่งให้กิน
มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนในหมู่บ้าน..

• ส่วนมากคนที่มาบวชในวัดนี้
ก็บวชเพื่อหวังเลี้ยงชีพ หวังความสะดวกสบาย
พ่อแม่ที่ไม่มีเงินหรือไม่อยากมีภาระรับผิดชอบ
ก็จะเอาลูกหลานของตนมาบวชที่วัดนี้
เพื่อจะได้เรียนฟรี มีเงินใช้ มีข้าวกิน
นี้อาจเป็นหนึ่งเหตุผลว่าทำไม?
การเข้าถึงพระพุทธศาสนานั้นแสนยาก

• เพราะประเพณีและความชื่อแบบผิดๆ
ที่สืบทอดกันมาของคนในท้องถิ่น
ทำให้คนมากมายหลงผิด หลงเชื่อในสิ่งที่งมงาย
หรือหลงเชื่อในสิ่งที่ไม่ใช่แก่นแท้ ของพระพุทธศาสนา
พระเณรที่บวชก็เลยไม่เข้าใจว่า #บวชเพื่ออะไร?

................................................

• ตั้งแต่ประถมจนเข้ามัธยมในโรงเรียน
ก็จะมีวิชาพระพุทธศาสนาสอนในชั้นเรียน
เราเองก็ชอบเรียนนะแต่ก็ไม่เข้าใจ
อาจเป็นเพราะตัวเราเองที่ " #โง่" หรือไม่?
ครูที่สอนไม่เข้าใจหลักของพระพุทธศาสนา
เพราะตัวครูเองศีลห้าก็ยังรักษาไม่ได้

• ส่วนมากตอนเด็กๆเราก็จะคิด
ไปในเรื่องของปาฏิหาริย์เสียมากกว่า
ตอนสมัยเด็กวัยรุ่นมักจะคิดอยู่เสมอว่า
หากเราออกบวชสักวันหนึ่งเราก็อาจจะ
มีวิชาเหาะเหินเดินอากาศหรือหายตัวได้
แล้วผู้คนเขาก็จะเข้ามาเคารพสักการบูชาเรา

• แต่นั้นมันเป็นความเชื่อแบบเด็กๆ
เพราะส่วนมากผู้ใหญ่ที่เรารู้จัก
เขาก็จะคุยกันแต่เรื่องพวกนี้
หลวงพ่อองค์โน้นมีดีอย่างนั้น
หลวงพ่อองค์นั้นมีดีอย่างนี้
ก็เลยกลายเป็นความเชื่อฝั่งในจิตใจว่า

#พระดีต้องมีอิทธิฤทธิ์และปลุกเสกเก่ง

• พอเราได้เข้ามาศึกษาพระพุทธศาสนาแบบจริงๆจังๆ
ด้วยการปฏิบัติและเรียนรู้พระธรรมคำสอนในทางที่ถูก
จึงได้รู้ว่านั้นเป็นความเชื่อและความคิดแบบผิดมหันต์
เหตุนี้แหละว่าทำไมชาวพุทธส่วนมากถึงยังเป็นทุกข์อยู่
อาจเป็นเพราะว่าเขายังหลงงมงายในอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์
ที่ไม่สามารถช่วยให้เขาพ้นจากความทุกข์ได้เลย

...............................................

• เราเองก็ปรารถนาจะบวชมานานมากแล้ว
แต่ก็ไม่พ้นบ่วงมารจนต้องได้มาใช้ชีวิตทางโลก
เราเองก็ไม่ได้มีภาระอะไรลูกเต้าก็ไม่มีกับเขา
ยังยากมากที่จะได้บวช แล้วนับประสาอะไรกับคน
ที่เขามีภาระมากมายละ.. มันจะยากขนาดไหน?

#เพราะการจะตัดชีวิตทางโลกนั้นมันแสนยาก

• คนที่จะบวชแล้วหวังหลุดพ้นจริงๆนี้ต้องมีใจเด็ดเดี่ยวมาก
เพราะหากไม่มีแล้วส่วนมากก็จะหลงไปในทางที่ผิด
เพราะเหตุนี้ในนรกอเวจีจึงเป็นนรกสำหรับผ้าเหลืองและผ้าขาว
บวชแล้วไม่ปฏิบัติตามพระวินัยและพระธรรมคำสอน
ก็ไม่ต่างอะไรจากตีตั๋วเครื่องบินลงไปในประเทศ"นรก"

...............................................

• พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่าการที่จะได้เกิด
เป็นมนุษย์นั้นแสนยากเท่ากับเศษดินปลายเล็บ
เมื่อเทียบกับผืนดินทั้งหมดในมหาปฐพี
แต่ที่ยากไปกว่านั้นก็คือการอุบัติขึ้นของพระพุทธเจ้า

• แม้พระพุทธเจ้าเกิดขึ้นแล้ว แต่พระพุทธเจ้าที่จะสามารถ
อบรมสั่งสอนผู้คนได้นั้นก็ยาก อบรมสั่งสอนผู้คนได้แล้ว
คำสอนของพระองค์จะแผ่ไปไพศาลนั้นก็ยาก

• การที่จะได้พบพระพุทธศาสนานั้นก็ยาก
พบพระพุทธศาสนาแล้วจะได้เกิดความศรัทธานั้นก็ยาก
เกิดความศรัทธาแล้วจะได้ปฏิบัตินั้นก็ยาก

• ปฏิบัติแล้วจะเข้าใจและเข้าถึงธรรมนั้นก็ยาก
เข้าใจเข้าถึงธรรมแล้วจะได้บวชนั้นก็ยาก
ได้บวชแล้วจะได้ปฏิบัติเพื่อหลุดพ้นนั้นก็ยาก
นี้คือความยากของการได้เข้าถึงพระพุทธศาสนา

...............................................

•  ในเมื่อตอนความเป็นมนุษย์ก็ได้แล้ว
พระพุทธศาสนาก็เจอแล้ว ได้เรียนรู้และปฏิบัติแล้ว
โอกาสก็มาถึงแล้ว เราก็ควรจะเดินต่อไปให้ถึงสุด..
#เพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าชาติหน้าจะมีโอกาสแบบนี้หรือไม่
กราบองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยเศียรเกล้า

...............................................
นักเขียนมือใหม่หัวใจพุทธ
ตรัย ตริณณ์