คนเราจะชอบคนที่ไม่เคยรู้จักกันได้จริงๆหรอ < หวังว่าคนนั้นจะไม่เห็นกระทู้นะ > อ่านแล้วงงกดออกได้นะ นี่กระทู้แรก ผิดอะไรขออภัยนะคะ
เราไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุยกับเค้าแล้ว เรียนคนละคณะ เวลาไม่ค่อยตรง อยากคุยแต่ไม่รู้จะคุยอะไรดี อยากเจอแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะอยากเจอเรารึป่าว อยากรู้แต่ไม่อยากถามกลัวเจ็บ เราคิดนานมากเลยว่าจะหยุดหรือไปต่อดี คิดตั้งแต่ปิดเทอมยันเปิดเทอม สุดท้ายก็เลือกที่จะหยุดแต่ทนไม่ไหวก็ทัก เหมือนเขาชอบคนอื่นอยู่น่ะแต่เราทักแชทไปเขาก็ตอบนะแต่เหมือนถามคำตอบคำพอเป็นพิธีน่ะ นี่เป็นเรื่องคร่าวๆ
เริ่มเลยนะ เราคุยกับคนๆนึงอยู่เราแอดเค้าไปในแอ๊ปๆนึงเรียกเขาว่า B ละกัน อยู่ดีๆเราก็ดันไปเล่นมุกใส่เค้าๆก็เล่นตอบนะ แล้วเราก็รู้สึกอยากคุยกับเค้าทุกๆวัน ทำไมไม่รู้เหมือนกัน ก่อนหน้านั้นเราเลิกกับแฟนที่แบบเจ็บสุดๆอ่ะ เหมือนในหนังเลย(ถ้าอยากฟังเรื่องแฟนเก่าเล่าได้นะ ดราม่ามากๆ) เราก็เลยหาอะไรทำ ทำทุกอย่างเลยรวมทั้งแอปนี้ ความรู้สึกตอนคุยกันสำหรับเรามันดีมากมันช่วยให้เราค่อยๆตัดใจจากแฟนเก่าได้ แต่ดันมาคิดถึงคนนี้แทน เขาเคยชวนนเราไปข้างนอกตอนดึกๆแต่เราไม่ไปเพราะยังไม่พร้อม(ตอนนั้นสภาพ__มาก) และคิดว่าเร็วไป แต่ตอนนี้แอบเสียดายอิอิ เราเคยคอลไปไม่กี่ครั้ง เขาเสียงน่ารักดีแต่มีครั้งนึงยุดีๆก็เล่นกีต้าให้เราฟังเฉย ตอนนั้นเรามัวแต่อึ้งอยู่ สตั๊นเลยจำไม่ได้ว่ามันเพลงอะไร ตอนแรกเราไม่ได้อยากแอดเฟสไปนะแค่แบบลองหาดูก็เจอแต่ไม่รู้ว่าใช่รึป่าว ทีนี้เพื่อนเราก็ดันบอกให้ขอเฟส เราก็เลยได้มาเลยจ้าก็ใช่เฟสที่เราเจอจริงๆแต่เรายังไม่แอดน่ะ แล้วเค้าก็บอกว่าเจอเฟสเราแล้ว อ่ออ เราก็เลยแอดเฟสไป (มาคิดอีกทีไม่น่าเลย ไม่น่ารู้จักกันจริงๆ) ช่วงนั้นปิดเทอมก็คุยมาเรื่อยๆอ่ะ จนวันนึงเราจะลบแอปแล้วเพราะอยากคุยกับคนนี้แบบจริงจังแค่คนเดียว กลายเป็นว่าคุยในแชทเฟสแล้วเหมือนอะไรมันเปลี่ยนไป คุยกันน้อยลง ไม่ทักเราก่อน จนใกล้เปิดเทอมเรากลับบ้านต่างจังหวัดเราก็เลยคิดว่าจะไม่คุยแล้วเลยไม่ตอบแชทเค้าเลย สุดท้ายก็ไม่ไหวค่ะ กลับมาแชทยุดี พอเปิดเทอมเราเรียนหนักก็เลยคิดว่าจะตัดใจอีกรอบ เราไม่ทักเค้าไปพักนึงเลย แต่ยุดีๆเราก็ฝันถึงแฟนเก่าน่ะ และมีตอนที่แฟนเก่าทักมาขอโทษทั้งในแชทและในข้อความแต่เราไม่ตอบ เพราะเราตัดสินใจแล้วว่าจะเดินออกมา และเราทำใจได้ขนาดนี้แล้วจะกลับไปเจ็บอีกทำไม พอมีเรื่องที่ทำให้คิดถึงแฟนเก่าเราก็จะทักเขาไปค่ะ เราคิดว่าชอบเขาอ่ะดีแล้วเจ็บเพราะเขาคิดถึงเขาก็ดีกว่าเจ็บเพราะแฟนเก่า นั่นแหละเราเลยทักไปคุยกับเขา แต่เราพยายามไม่ทักไปบ่อยเพราะกลัวเขารำคาญพอเราไม่ทักไปเขาก็ไม่ทักเรามาจนเราคิดว่าเราจะหายไปเลยและช่วงนั้นเรียนทำรายงานหนักมาก แต่ความซวยคือมีช่วงนึงเราดันฝันถึงแฟนเก่าเกือบทุกวันเลยทั้งๆที่เราไม่ได้คิดถึง ไม่ได้เสียใจ ไม่ได้อะไรแล้ว แต่พอฝันถึงตื่นเช้ามาอ่ะเราเซ็งมากแบบสิ่งที่แฟนเก่าทำกับเรามันยากที่จะลืม แล้วตอนนี้เราดีขึ้นแล้วอ่ะ ยังจะตามมาหลอกหลอนเราในฝันอีกหรอ เราก็เลยทัก B ไป(คนที่คุยในแอปตั้งชื่อ B ละกัน) เราทักไปเค้าก็ตอบนะ เค้าเป็นคนไม่เครียด สดใส ไม่คิดอะไร รวมทั้งไม่คิดอะไรกับเราด้วยมั้ง หลังๆมานี่แทบจะถามคำตอบคำเลยจ้า เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าเราต้องนก เหมือนว่าวินาทีที่เริ่มชอบคือทันทีที่รู้ว่าต้องอกหักแน่ๆ เซ้นมันบอกน่ะค่ะ แต่เราก็ดื้อมาตลอด เหมือนว่าพยายามเป็นคนที่ใช่สำหรับ B น่ะ แต่ว่าB คงไม่ได้ชอบเราจริงๆ แต่ว่าเราอ่ะชอบแกตั้งแต่ในแชทแล้ว ตั้งแต่ยังไม่แอดเฟสด้วย แต่เราว่าน่าจะเป็นความหลงมากกว่า จะอะไรก็แล้วแต่เรา อยาก ชอบ แกนะ มันเลยทำให้เราหน้าด้านทักแชทเฟสไปจนถึงทุกวันนี้ ปกติเราไม่เคยจีบผู้ชาย ไม่รู้วิธีเข้าหา แบบเป็นคนซื่อบื้อก็ว่าได้ เป็นผู้หญิงเรียบร้อยน่ะค่ะ เราอยากเจอเค้าค่ะแต่ว่าโดนปฏิเสธ ตอนนี้เราท้อแล้ว เราต้องพยายามขนาดนั้นเลยหรอ เรื่องเรียนก็หนักพออยู่แล้ว พยายามไปก็ไม่มีความหมายอะไรเลย ณ จุดๆนี้เราทำอะไรไม่ได้เลย มันอาจจะไม่มีอะไรตั้งแต่แรกเราคงคิดไปเองอ่ะ จริงๆ แต่ตอนที่คุยกันตอนนั้นมันดีมากจริงๆ ความรู้สึกที่เรามีให้แกไม่ได้โกหกแต่เอาจริงๆเราไม่ได้อยากคุยจนคบเป็นแฟนนะ แค่แบบอยากคุยกับเขาไปเรื่อยๆ เราแฮปปี้ตอนคุยกับเขาอ่ะ
ถ้าถามว่าเคยเจอเขามั้ย เคยค่ะ รวมวันนี้ก็ครั้งที่ 9 แล้ว แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นเรามั้ย มีทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจค่ะเรางงตัวเองมากว่าทำไมต้องทำขาดนี้แอบอายใความแรดของตัวเอง ครั้งแรกขี่รถสวนกันตรงเกาะกลางถนนหน้ามอ เราจะยูเทิร์นอีกทางส่วนเขาจะเข้ามอตอนนั้นงงเลยค่ะสตั๊นมากไม่คิดว่าจะเจอกลางถนนแบบนี้ แต่เราใส่หมวกันน๊อคดีนะที่เขาไมรู้เพราะตอนนั้นสภาพโทรมมากพึ่งไปวิ่งมา ความรู้สึกอ่ะเหมือนโดนกระชากไปเลย แล้วเขาก็เข้ามอไปส่วนเรา(เอาไงดีวะจะทำไรได้จะกลับหรือจะตาม) สุดท้ายเลี้ยวรถกลับตามเข้ามอเลยจ้าา แต่สุดท้ายเขาหายไปไหนไม่รู้ 555 ตลกตัวเองนี่ชั้นขี่ตามผู้หรออ ครั้งที่ 2 ก็ยูเทิร์นอีกจ้าแต่เป็นอันถัดไป คราวนี้ไปทางเดียวกัน ทีแรกเราจะไปเซเว่นที่ต้องยูเทิร์นแต่เขาต้องเข้าซอยกลับหอ เราซ้อนเพื่อนอยู่พอมาจอดรอยูเทิร์นแล้วหันไปมองข้างๆ อ้าวว นี่มัน B นี่ แต่ตอนนั้นเราใส่มาส์กอยู่เขาไม่น่ารู้ จากตอนนแรกที่จะไปเว่นเราก็บอกเพื่อนเลี้ยวเข้าซอยตามไปเลยจ้าา สุดท้ายเขาก็เลี้ยวเข้าหอไปเราก็ เหอะๆ ครั้งที่ 3 เราเดินจับโปเกม่อนอยู่กำลังจะข้ามถนน ละเขาก็ขี่รถผ่านหน้าเราไปแบบลมที่ผ่านหน้าไป แล้วชั้น คือ ยืนสต๊นทำอะไรไม่ได้เลย จะเรียกหรืออะไร แต่หัวใจเหมือนถูกดึงไปแล้ว ครั้งที่ 4 เรานั่งอยู่ในร้านกาแฟกับเพื่อนกำลังคุยกันอาจจะเรื่อง B ด้วยแหละมั้ง แล้วเพื่อนเราก็บอกอ้าวนั่นมัน B นิ่ ขี่มอไซผ่านหน้าร้านไป (ตายยากจริงๆ)ตอนนั้นกำลังคุยกับเพื่อนยุเลยว่าเราจะเลิกคุยกับเขาแล้ว ครั้งที่ 5 เรากินชาบูอยู่ เขาก็ขี่มอไซผ่านไป หน้าดูเครียดมาก ช่วงนั้นเปป็นช่วงสอบคงไปอ่านหนังสือมา ครั้งที่ 6 มันคงเป็นความตั้งใจของเราเอง ไม่งั้นคงไม่ได้เจอกัน เรารู้ว่าเขาไปอ่านหนังสือที่ร้านนึงเราก็เลยไป แค่แบบอยากเจออ่ะ เราว่าเขาน่าจะเห็นเราแหละและเราก็เห็นเขาเหมือนกันแต่เราซึ่งเปนผู้หญิงที่เรียบร้อย ก็เลยไม่กล้าไปทักผู้ชายที่มากับเพื่อนทั้งแก๊งไงคะ ไม่ด้านพอ เดินสวนกันเลยเพียงแต่เราั่งก้มหน้าอยู่แต่เรารู้ว่าคนนั้นเป็นเขาแน่ๆ แล้วโต๊ะที่เรานั่งมันหันหน้าออกข้างนอกซึ่งเขาเพิ่งเดินออกไปนั่งสูบบุหรี่หน้าร้านพอดี กระจกใสกิ๊งเลยย ไม่เห็นบ้าละ เรานั่งตรงข้ามเขาแต่เขาหันหลังให้เรา เพื่อนเขาอีกสองคนที่นั่งด้วยกันก็เหมือนๆจะมองเรา (ในใจนี่ลนละ หรือว่ามันรู้วะ) แล้วเขาก็ดันหันหน้ามามองเราค่ะ (ทำหน้าไม่ถูกเลย หรือจะมองตอบแล้วยิ้มให้ดีวะ) สุดท้ายเราแกล้งมองไปทางอื่น ให้ตายทำไมกุป๊อดแบบเน้ TT ควรจะได้สิ พลาดด นั่นแหละค่ะ แล้วเขาก็กลับเข้าไปในร้าน ซักพักกทักแชทมาแล้วก็หายไปเลยจนกลับจากร้านไป คือจะทักมาเพื่ออ? โออเค ครั้งที่ 7 เขาขี่รถผ่าน ครั้งที่ 8 เจอที่โรงอาหารเราก็แกล้งเดินซื้อโน่นนี่อยู่นานจนเขากินข้าวเสร็จ จนขี่มอไซออกจากปากซอยเรายังไม่หันหน้าไปมองเขาเลยค่ะทั้งๆที่หยุดรถพร้อมกัน ขนาดมีโอกาสเจอกันน้อยเรายังไม่คว้าไว้เลย (เห็นมะกุป๊อดแต่ที่ด้านคุยยแชทถึงทุกวันนี้ก็กล้ามากพอละนะ แถมเปนคนแอดไปก่อนด้วย) ทุกครั้งเราสังเกตสีหน้าเขาก็ดูมีเรื่องเครียดจริงๆ ดูแบบหน้าเครียดอ่ะ ก็คงชีวิตวุ่นวายจริงๆนั่นแหละ และทุกๆครั้งที่เจอกันโดยบังเอิญก็เหมือนใจเราถูกกระชากไปอ่ะ แบบโอ๊ะ หัวใจ และครั้งที่ 9 เราขี่รถสวนกับเขาหน้ามอค่ะ เขาออกเราเข้า แต่เขาคงไม่เห็นแต่เราคิดว่าจะไม่ตสมเขาแล้วและวันนี้เราก็เป็นคนนัดเจอเขาด้วยค่ะ แต่ โดนปฏิเสธแหละ พอถึงจุดๆนี้เราไปไม่เป็นเลยค่ะ แล้วเราจะทำอะไรได้อ่ะ ที่ผ่านมาเขาก็เป็นปกติของเขาไม่ได้อยากคุยหรืออยากเจอเรา อาจจะชอบคนอื่นอยู่ด้วยซ้ำ อาจจะคุยกับคนอื่นเยอะ ดูจากทรงแล้ว
ถ้าถามว่าตอนนี้จะไปต่อมั้ย ขอบอกว่าพอแล้วค่ะ ยังชอบเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือจะตัดใจแล้ว คนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเองค่ะ ไม่ได้หมดรักนะแต่หมดแรง
เราไม่มีแรงแล้วว อยากร้องไห้แต่ก็รองไม่ออก นี่เราต้องพยายามขนาดนี้มั้ย
เรื่องนี้คงจบลงเพียงแค่นี้ THE END
Hello diary. สวัสดีความทรงจำ.
เราไม่รู้จะหาเรื่องอะไรมาคุยกับเค้าแล้ว เรียนคนละคณะ เวลาไม่ค่อยตรง อยากคุยแต่ไม่รู้จะคุยอะไรดี อยากเจอแต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะอยากเจอเรารึป่าว อยากรู้แต่ไม่อยากถามกลัวเจ็บ เราคิดนานมากเลยว่าจะหยุดหรือไปต่อดี คิดตั้งแต่ปิดเทอมยันเปิดเทอม สุดท้ายก็เลือกที่จะหยุดแต่ทนไม่ไหวก็ทัก เหมือนเขาชอบคนอื่นอยู่น่ะแต่เราทักแชทไปเขาก็ตอบนะแต่เหมือนถามคำตอบคำพอเป็นพิธีน่ะ นี่เป็นเรื่องคร่าวๆ
เริ่มเลยนะ เราคุยกับคนๆนึงอยู่เราแอดเค้าไปในแอ๊ปๆนึงเรียกเขาว่า B ละกัน อยู่ดีๆเราก็ดันไปเล่นมุกใส่เค้าๆก็เล่นตอบนะ แล้วเราก็รู้สึกอยากคุยกับเค้าทุกๆวัน ทำไมไม่รู้เหมือนกัน ก่อนหน้านั้นเราเลิกกับแฟนที่แบบเจ็บสุดๆอ่ะ เหมือนในหนังเลย(ถ้าอยากฟังเรื่องแฟนเก่าเล่าได้นะ ดราม่ามากๆ) เราก็เลยหาอะไรทำ ทำทุกอย่างเลยรวมทั้งแอปนี้ ความรู้สึกตอนคุยกันสำหรับเรามันดีมากมันช่วยให้เราค่อยๆตัดใจจากแฟนเก่าได้ แต่ดันมาคิดถึงคนนี้แทน เขาเคยชวนนเราไปข้างนอกตอนดึกๆแต่เราไม่ไปเพราะยังไม่พร้อม(ตอนนั้นสภาพ__มาก) และคิดว่าเร็วไป แต่ตอนนี้แอบเสียดายอิอิ เราเคยคอลไปไม่กี่ครั้ง เขาเสียงน่ารักดีแต่มีครั้งนึงยุดีๆก็เล่นกีต้าให้เราฟังเฉย ตอนนั้นเรามัวแต่อึ้งอยู่ สตั๊นเลยจำไม่ได้ว่ามันเพลงอะไร ตอนแรกเราไม่ได้อยากแอดเฟสไปนะแค่แบบลองหาดูก็เจอแต่ไม่รู้ว่าใช่รึป่าว ทีนี้เพื่อนเราก็ดันบอกให้ขอเฟส เราก็เลยได้มาเลยจ้าก็ใช่เฟสที่เราเจอจริงๆแต่เรายังไม่แอดน่ะ แล้วเค้าก็บอกว่าเจอเฟสเราแล้ว อ่ออ เราก็เลยแอดเฟสไป (มาคิดอีกทีไม่น่าเลย ไม่น่ารู้จักกันจริงๆ) ช่วงนั้นปิดเทอมก็คุยมาเรื่อยๆอ่ะ จนวันนึงเราจะลบแอปแล้วเพราะอยากคุยกับคนนี้แบบจริงจังแค่คนเดียว กลายเป็นว่าคุยในแชทเฟสแล้วเหมือนอะไรมันเปลี่ยนไป คุยกันน้อยลง ไม่ทักเราก่อน จนใกล้เปิดเทอมเรากลับบ้านต่างจังหวัดเราก็เลยคิดว่าจะไม่คุยแล้วเลยไม่ตอบแชทเค้าเลย สุดท้ายก็ไม่ไหวค่ะ กลับมาแชทยุดี พอเปิดเทอมเราเรียนหนักก็เลยคิดว่าจะตัดใจอีกรอบ เราไม่ทักเค้าไปพักนึงเลย แต่ยุดีๆเราก็ฝันถึงแฟนเก่าน่ะ และมีตอนที่แฟนเก่าทักมาขอโทษทั้งในแชทและในข้อความแต่เราไม่ตอบ เพราะเราตัดสินใจแล้วว่าจะเดินออกมา และเราทำใจได้ขนาดนี้แล้วจะกลับไปเจ็บอีกทำไม พอมีเรื่องที่ทำให้คิดถึงแฟนเก่าเราก็จะทักเขาไปค่ะ เราคิดว่าชอบเขาอ่ะดีแล้วเจ็บเพราะเขาคิดถึงเขาก็ดีกว่าเจ็บเพราะแฟนเก่า นั่นแหละเราเลยทักไปคุยกับเขา แต่เราพยายามไม่ทักไปบ่อยเพราะกลัวเขารำคาญพอเราไม่ทักไปเขาก็ไม่ทักเรามาจนเราคิดว่าเราจะหายไปเลยและช่วงนั้นเรียนทำรายงานหนักมาก แต่ความซวยคือมีช่วงนึงเราดันฝันถึงแฟนเก่าเกือบทุกวันเลยทั้งๆที่เราไม่ได้คิดถึง ไม่ได้เสียใจ ไม่ได้อะไรแล้ว แต่พอฝันถึงตื่นเช้ามาอ่ะเราเซ็งมากแบบสิ่งที่แฟนเก่าทำกับเรามันยากที่จะลืม แล้วตอนนี้เราดีขึ้นแล้วอ่ะ ยังจะตามมาหลอกหลอนเราในฝันอีกหรอ เราก็เลยทัก B ไป(คนที่คุยในแอปตั้งชื่อ B ละกัน) เราทักไปเค้าก็ตอบนะ เค้าเป็นคนไม่เครียด สดใส ไม่คิดอะไร รวมทั้งไม่คิดอะไรกับเราด้วยมั้ง หลังๆมานี่แทบจะถามคำตอบคำเลยจ้า เราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าเราต้องนก เหมือนว่าวินาทีที่เริ่มชอบคือทันทีที่รู้ว่าต้องอกหักแน่ๆ เซ้นมันบอกน่ะค่ะ แต่เราก็ดื้อมาตลอด เหมือนว่าพยายามเป็นคนที่ใช่สำหรับ B น่ะ แต่ว่าB คงไม่ได้ชอบเราจริงๆ แต่ว่าเราอ่ะชอบแกตั้งแต่ในแชทแล้ว ตั้งแต่ยังไม่แอดเฟสด้วย แต่เราว่าน่าจะเป็นความหลงมากกว่า จะอะไรก็แล้วแต่เรา อยาก ชอบ แกนะ มันเลยทำให้เราหน้าด้านทักแชทเฟสไปจนถึงทุกวันนี้ ปกติเราไม่เคยจีบผู้ชาย ไม่รู้วิธีเข้าหา แบบเป็นคนซื่อบื้อก็ว่าได้ เป็นผู้หญิงเรียบร้อยน่ะค่ะ เราอยากเจอเค้าค่ะแต่ว่าโดนปฏิเสธ ตอนนี้เราท้อแล้ว เราต้องพยายามขนาดนั้นเลยหรอ เรื่องเรียนก็หนักพออยู่แล้ว พยายามไปก็ไม่มีความหมายอะไรเลย ณ จุดๆนี้เราทำอะไรไม่ได้เลย มันอาจจะไม่มีอะไรตั้งแต่แรกเราคงคิดไปเองอ่ะ จริงๆ แต่ตอนที่คุยกันตอนนั้นมันดีมากจริงๆ ความรู้สึกที่เรามีให้แกไม่ได้โกหกแต่เอาจริงๆเราไม่ได้อยากคุยจนคบเป็นแฟนนะ แค่แบบอยากคุยกับเขาไปเรื่อยๆ เราแฮปปี้ตอนคุยกับเขาอ่ะ
ถ้าถามว่าเคยเจอเขามั้ย เคยค่ะ รวมวันนี้ก็ครั้งที่ 9 แล้ว แต่ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นเรามั้ย มีทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจค่ะเรางงตัวเองมากว่าทำไมต้องทำขาดนี้แอบอายใความแรดของตัวเอง ครั้งแรกขี่รถสวนกันตรงเกาะกลางถนนหน้ามอ เราจะยูเทิร์นอีกทางส่วนเขาจะเข้ามอตอนนั้นงงเลยค่ะสตั๊นมากไม่คิดว่าจะเจอกลางถนนแบบนี้ แต่เราใส่หมวกันน๊อคดีนะที่เขาไมรู้เพราะตอนนั้นสภาพโทรมมากพึ่งไปวิ่งมา ความรู้สึกอ่ะเหมือนโดนกระชากไปเลย แล้วเขาก็เข้ามอไปส่วนเรา(เอาไงดีวะจะทำไรได้จะกลับหรือจะตาม) สุดท้ายเลี้ยวรถกลับตามเข้ามอเลยจ้าา แต่สุดท้ายเขาหายไปไหนไม่รู้ 555 ตลกตัวเองนี่ชั้นขี่ตามผู้หรออ ครั้งที่ 2 ก็ยูเทิร์นอีกจ้าแต่เป็นอันถัดไป คราวนี้ไปทางเดียวกัน ทีแรกเราจะไปเซเว่นที่ต้องยูเทิร์นแต่เขาต้องเข้าซอยกลับหอ เราซ้อนเพื่อนอยู่พอมาจอดรอยูเทิร์นแล้วหันไปมองข้างๆ อ้าวว นี่มัน B นี่ แต่ตอนนั้นเราใส่มาส์กอยู่เขาไม่น่ารู้ จากตอนนแรกที่จะไปเว่นเราก็บอกเพื่อนเลี้ยวเข้าซอยตามไปเลยจ้าา สุดท้ายเขาก็เลี้ยวเข้าหอไปเราก็ เหอะๆ ครั้งที่ 3 เราเดินจับโปเกม่อนอยู่กำลังจะข้ามถนน ละเขาก็ขี่รถผ่านหน้าเราไปแบบลมที่ผ่านหน้าไป แล้วชั้น คือ ยืนสต๊นทำอะไรไม่ได้เลย จะเรียกหรืออะไร แต่หัวใจเหมือนถูกดึงไปแล้ว ครั้งที่ 4 เรานั่งอยู่ในร้านกาแฟกับเพื่อนกำลังคุยกันอาจจะเรื่อง B ด้วยแหละมั้ง แล้วเพื่อนเราก็บอกอ้าวนั่นมัน B นิ่ ขี่มอไซผ่านหน้าร้านไป (ตายยากจริงๆ)ตอนนั้นกำลังคุยกับเพื่อนยุเลยว่าเราจะเลิกคุยกับเขาแล้ว ครั้งที่ 5 เรากินชาบูอยู่ เขาก็ขี่มอไซผ่านไป หน้าดูเครียดมาก ช่วงนั้นเปป็นช่วงสอบคงไปอ่านหนังสือมา ครั้งที่ 6 มันคงเป็นความตั้งใจของเราเอง ไม่งั้นคงไม่ได้เจอกัน เรารู้ว่าเขาไปอ่านหนังสือที่ร้านนึงเราก็เลยไป แค่แบบอยากเจออ่ะ เราว่าเขาน่าจะเห็นเราแหละและเราก็เห็นเขาเหมือนกันแต่เราซึ่งเปนผู้หญิงที่เรียบร้อย ก็เลยไม่กล้าไปทักผู้ชายที่มากับเพื่อนทั้งแก๊งไงคะ ไม่ด้านพอ เดินสวนกันเลยเพียงแต่เราั่งก้มหน้าอยู่แต่เรารู้ว่าคนนั้นเป็นเขาแน่ๆ แล้วโต๊ะที่เรานั่งมันหันหน้าออกข้างนอกซึ่งเขาเพิ่งเดินออกไปนั่งสูบบุหรี่หน้าร้านพอดี กระจกใสกิ๊งเลยย ไม่เห็นบ้าละ เรานั่งตรงข้ามเขาแต่เขาหันหลังให้เรา เพื่อนเขาอีกสองคนที่นั่งด้วยกันก็เหมือนๆจะมองเรา (ในใจนี่ลนละ หรือว่ามันรู้วะ) แล้วเขาก็ดันหันหน้ามามองเราค่ะ (ทำหน้าไม่ถูกเลย หรือจะมองตอบแล้วยิ้มให้ดีวะ) สุดท้ายเราแกล้งมองไปทางอื่น ให้ตายทำไมกุป๊อดแบบเน้ TT ควรจะได้สิ พลาดด นั่นแหละค่ะ แล้วเขาก็กลับเข้าไปในร้าน ซักพักกทักแชทมาแล้วก็หายไปเลยจนกลับจากร้านไป คือจะทักมาเพื่ออ? โออเค ครั้งที่ 7 เขาขี่รถผ่าน ครั้งที่ 8 เจอที่โรงอาหารเราก็แกล้งเดินซื้อโน่นนี่อยู่นานจนเขากินข้าวเสร็จ จนขี่มอไซออกจากปากซอยเรายังไม่หันหน้าไปมองเขาเลยค่ะทั้งๆที่หยุดรถพร้อมกัน ขนาดมีโอกาสเจอกันน้อยเรายังไม่คว้าไว้เลย (เห็นมะกุป๊อดแต่ที่ด้านคุยยแชทถึงทุกวันนี้ก็กล้ามากพอละนะ แถมเปนคนแอดไปก่อนด้วย) ทุกครั้งเราสังเกตสีหน้าเขาก็ดูมีเรื่องเครียดจริงๆ ดูแบบหน้าเครียดอ่ะ ก็คงชีวิตวุ่นวายจริงๆนั่นแหละ และทุกๆครั้งที่เจอกันโดยบังเอิญก็เหมือนใจเราถูกกระชากไปอ่ะ แบบโอ๊ะ หัวใจ และครั้งที่ 9 เราขี่รถสวนกับเขาหน้ามอค่ะ เขาออกเราเข้า แต่เขาคงไม่เห็นแต่เราคิดว่าจะไม่ตสมเขาแล้วและวันนี้เราก็เป็นคนนัดเจอเขาด้วยค่ะ แต่ โดนปฏิเสธแหละ พอถึงจุดๆนี้เราไปไม่เป็นเลยค่ะ แล้วเราจะทำอะไรได้อ่ะ ที่ผ่านมาเขาก็เป็นปกติของเขาไม่ได้อยากคุยหรืออยากเจอเรา อาจจะชอบคนอื่นอยู่ด้วยซ้ำ อาจจะคุยกับคนอื่นเยอะ ดูจากทรงแล้ว
ถ้าถามว่าตอนนี้จะไปต่อมั้ย ขอบอกว่าพอแล้วค่ะ ยังชอบเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือจะตัดใจแล้ว คนแพ้ก็ต้องดูแลตัวเองค่ะ ไม่ได้หมดรักนะแต่หมดแรง
เราไม่มีแรงแล้วว อยากร้องไห้แต่ก็รองไม่ออก นี่เราต้องพยายามขนาดนี้มั้ย
เรื่องนี้คงจบลงเพียงแค่นี้ THE END