สวัสดีคับ
เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ผมเรียนต่อโทอยู่เมืองนอก อายุผมเองก็ไม่น้อยแล้ว เข้า 25 แล้ว ผมได้เจอรุ่นพี่คนนึงที่เรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละสาขา พี่เค้าอายุย่าง 29 แล้ว ห่างกัน 4 ปี แรกๆผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้า ก็มองว่าเป็นพี่สาวคนนึง แต่หลังจากได้คุยกันมากขึ้นเนื่องจากว่าภาษาผมดีกว่าพี่เค้าอยู่บ้าง พี่เค้าเลยรบกวนให้ผมช่วยติว ช่วยอธิบายเรื่องเรียนให้บ่อยๆ ผมเองก็เลยได้พูดคุย ได้รู้จักพี่เค้ามากขึ้นจนนานๆไปผมเกิดความรู้สึกชอบพี่เค้าขึ้นมา พี่เค้าเป็นคนเดียวที่นี่ที่ผมสามารถพูดคุยได้ทุกเรื่องโดยที่ไม่ต้องกลัวหรือปิดบัง ผมสนิทแล้วก็ไว้ใจพี่เค้ามากถึงขนาดบางเรื่องผมยังไม่เล่าให้พ่อหรือแม่ฟังด้วยซ้ำแต่ผมสามารถเล่าให้พี่เค้าฟังได้ สรุปก็คือถ้าผมมีปัญหาที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียนผมก็ปรึกษาพี่เค้าได้ ส่วนปัญหาเรื่องเรียนพี่เค้าก็จะมาปรึกษาผมตลอด จนถึงตอนนี้ก็ครบหนึ่งปีพอดีตั้งแต่ผมรู้จักพี่เค้ามาแต่ว่าถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ก็สนิทกันขนาดที่ว่าเพื่อนๆแก๊งผู้หญิงของพี่เค้าแซวผมกับพี่เค้าตลอด ซึ่งเมื่อหลายเดือนก่อนหลังจากผมรู้ตัวว่าผมชอบพี่เค้าแล้ว ผมก็พาพี่เค้าไปกินข้าวแล้วก็บอกความรู้สึกของผมให้พี่เค้าฟัง พี่เค้าบอกยังไม่พร้อมที่จะมีแฟนตอนนี้เพราะว่าพี่เค้าก็ยังเรียนไม่จบ แต่ถ้าเรียนจบแล้วก็ค่อยว่ากันเรื่องนี้อีกที ซึ่งตัวผมเองกับพี่เค้าตอนนี้จบโทแล้ว แต่ว่าพี่เค้าจะต้องต่อโทที่นี่อีกใบ ในขณะที่ตัวผมเองกำลังจะกลับไทยปลายปีนี้ ส่วนพี่เค้าจะจบแล้วกลับไทยปลายปีหน้า ใจผมก็อยากจะคบกับพี่เค้าเลยเพราะผมกลัวว่าถ้ากลับไทยไปแล้วตัวพี่เค้าหรือผมเองอาจจะหวั่นไหวได้ แต่พี่เค้าก็ยืนกรานทุกครั้งที่ผมถามเรื่องนี้ว่ายังไม่พร้อมจิงๆเพราะเค้าไม่สามารถแยกแยะเรื่องเรียนกับความรักได้ คือเค้ากลัวว่าถ้าเกิดตกลงคบกันแล้วเกิดทะเลาะหรือเลิกกันขึ้นมามันจะทำให้เค้าเสียการเรียนด้วย ซึ่งพี่เค้าเองไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยก็เพราะกลัวเรื่องนี้ ซึ่งผมก็พอเข้าใจพี่เค้า แถมพี่เค้าจะชอบพูดให้ผมฟังว่าตัวผมซะเองที่กลับไทยแล้วอาจจะไปคุยกับคนอื่น ส่วนตัวเค้าคงไม่มีใครอยู่แล้วอีกปีนึงที่เมืองนอก แถมเค้าบอกด้วยว่าเค้าไม่โกรธถ้าผมกลับไทยไปแล้วจะไปคุยกับผู้หญิงอื่นแต่ขอแค่บอกเค้าว่าจะไปคุยกับคนอื่น บางทีผมก็เลยรู้สึกแปลกๆนิดๆว่าทำไมพี่เค้าไม่โกรธ ไม่ว่า คือตามปกติเรื่องแบบนี้น่าจะห้ามผมด้วยซ้ำ คนอะไรจะดีขนาดนี้ อิอิแต่ผมก็พยายามบอกพี่เค้าตลอดว่าถ้าผมชอบพี่เค้าแล้วกลับไทยไปผมก็จะไม่คุยกับคนอื่น เพราะถ้าผมทำแบบนั้นผมจะรู้สึกผิดกับพี่เค้า บางครั้งพี่เค้าก็ชอบบอกผมว่าผมอาจจะไม่ได้ชอบพี่เค้าจิงๆก็ได้ แต่แค่เป็นเพราะอยู่ที่เมืองนอกแล้วเจอคนน้อยเลยรู้สึกเหงามากกว่าแต่ผมมั้นใจว่าชอบพี่เค้าแล้วจิงๆ เพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน แม้แต่ความรู้สึกที่เคยคุยกับรุ่นน้องตอนที่อยู่ป ตรีก็ไม่เหมือนกัน ผมรู้สึกโตขึ้นแล้วก็ชอบพี่เค้าแบบผู้ใหญ่ คือชอบแล้วคิดถึงอนาคตไปจนถึงใช้ชีวิตกับพี่เค้าจนแก่ไปเลย +55 ส่วนตัวผมเองอายุที่ห่างสี่ปีไม่ใช่ปัญหาซะทีเดียวเพราะผมเองถึงจะอายุน้อยกว่าแต่หลายๆคนบอกว่าผมมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากกว่าอายุ แล้วก็ผมเองเป็นคนที่ค่อนข้างที่จะมีความกล้าพอสมควรที่จะทำอะไรใหม่ๆหรือแตกต่างจากคนอื่น ในขณะที่พี่เค้าเองจะไม่ค่อยกล้าตัดสินใจในหลายๆเรื่องหรือไม่ก็ชอบตามกระแสของสังคมซะมากกว่า ผมก็เลยค่อนข้างมั่นใจว่าผมดูแลพี่เค้าได้ อ่อ ผมสงสัยอีกนิดพวกสาวรุ่นพี่นี่จะไม่ค่อยชอบแสดงออกตรงๆใช่มั้ยคับ ประมาณว่าเป็นพวกปากหนัก ผมเองบอกเลยว่าหยอดพี่เค้าเยอะมาก เป็นนิสัยส่วนตัวด้วยถ้าผมสนิทกับใครมากๆแล้วผมจะชอบหยอด ชอบแกล้ง เวลาเจอพี่เค้าบางทีแต่งตัวสวยๆผมก็จะหยอดว่าวันนี้พี่สวยจัง อะไรแบบนั้นซึ่งพี่เค้าก็จะพูดแค่ "ขอบใจ" ซึ่งในขณะเดียวกันเวลาผมไปเที่ยวแล้วถ่ายรูปสวยๆ เอาไปให้พี่เค้าดู เค้าจะไม่เคยเอ่ยปากชมว่าหล่อเลยแม้แต่น้อย 55บางทีขนาดถามว่ารูปนี้ผมหล่อมั้ย เค้าก็จะบอกว่ามีใครเคยบอกแกว่าแกหล่อเหรอ อะไรแบบนั้น ผมก็เลยไม่ค่อยแน่ใจว่าที่ว่าปากหนักนี่คือเป็นลักษณะนิสัยของสาวรุ่นพี่หรือว่าเฉพาะคนซะมากกว่า บางทีพอพี่เค้าไม่ค่อยแสดงออกผมก็เดาไม่ค่อยถูกมาพี่เค้าคิดยังไงแน่ ในทางตรงข้ามเค้าจะมองผมออกซะมากกว่า บางทีแค่ฟังเสียงเค้าจะรู้เลยว่าบางทีผมนอยดไม่ก็งอน อ่อ ผมสงสัยจากสาวรุ่นพี่อีกอย่างว่าชอบให้หนุ่มรุ่นน้องวางตัวยังไงคับ คือผมเองก็บอกตามตรงว่าหลังจากที่ผมชอบพี่เค้าแล้ว แล้วก็บอกความในใจพี่เค้าไปผมไม่เคยไหว้อีกเลยเวลาเจอหรือลา คือแบบโบกมือ บาย บายให้พอ เพราะผมรู้สึกแปลกถ้ายังจะต้องมาไหว้คนที่ผมชอบแล้วอยากคบเป็นแฟนในอนาคต บางทีเวลาคุยกับพี่เค้าผมก็ยังลงด้วย "คับ" บ้างบางโอกาส แต่ไม่ตลอด บางทีพี่เค้าทำไรที่ผมคิดว่าไม่ถูกผมก็ว่าเลยตรงๆจนบางทีเค้าก็จะสวนมาว่าผมด่าเค้าเหรอ ยังไงเค้าก็ยังเป็นพี่ผมนะ อะไรแบบนั้น แต่ตัวผมเองรู้สึกว่าถ้าจะได้คบกันในอนาคตผมเองก็ควรจะพูดตรงๆได้หมด ไม่งั้นถ้ายังต้องเคารพหรือเกรงใจว่าเป็นพี่มันก็จะแปลกๆ สาวๆรุ่นพี่แนะนำทีคับว่าอยากให้วางตัวยังไง แล้วจากประสบการณ์ของหนุ่มรุ่นน้องกับสาวรุ่นพี่คนอื่นๆยากแบบนี้มั้ยคับ มีข้อแนะนำวิธีที่ผมจะพิชิตใจพี่เค้าเร็วกว่านี้มั้ยคับ สงสัย 55 ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าคับ
ทำไมจีบสาวรุ่นพี่ถึงได้ยากจังคับ ใครมีประสบการณ์จีบสาวรุ่นพี่ หรือสาวๆรุ่นพี่เองรบกวนแนะนำด้วยคับ
เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ผมเรียนต่อโทอยู่เมืองนอก อายุผมเองก็ไม่น้อยแล้ว เข้า 25 แล้ว ผมได้เจอรุ่นพี่คนนึงที่เรียนมหาลัยเดียวกันแต่คนละสาขา พี่เค้าอายุย่าง 29 แล้ว ห่างกัน 4 ปี แรกๆผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้า ก็มองว่าเป็นพี่สาวคนนึง แต่หลังจากได้คุยกันมากขึ้นเนื่องจากว่าภาษาผมดีกว่าพี่เค้าอยู่บ้าง พี่เค้าเลยรบกวนให้ผมช่วยติว ช่วยอธิบายเรื่องเรียนให้บ่อยๆ ผมเองก็เลยได้พูดคุย ได้รู้จักพี่เค้ามากขึ้นจนนานๆไปผมเกิดความรู้สึกชอบพี่เค้าขึ้นมา พี่เค้าเป็นคนเดียวที่นี่ที่ผมสามารถพูดคุยได้ทุกเรื่องโดยที่ไม่ต้องกลัวหรือปิดบัง ผมสนิทแล้วก็ไว้ใจพี่เค้ามากถึงขนาดบางเรื่องผมยังไม่เล่าให้พ่อหรือแม่ฟังด้วยซ้ำแต่ผมสามารถเล่าให้พี่เค้าฟังได้ สรุปก็คือถ้าผมมีปัญหาที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องเรียนผมก็ปรึกษาพี่เค้าได้ ส่วนปัญหาเรื่องเรียนพี่เค้าก็จะมาปรึกษาผมตลอด จนถึงตอนนี้ก็ครบหนึ่งปีพอดีตั้งแต่ผมรู้จักพี่เค้ามาแต่ว่าถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่ก็สนิทกันขนาดที่ว่าเพื่อนๆแก๊งผู้หญิงของพี่เค้าแซวผมกับพี่เค้าตลอด ซึ่งเมื่อหลายเดือนก่อนหลังจากผมรู้ตัวว่าผมชอบพี่เค้าแล้ว ผมก็พาพี่เค้าไปกินข้าวแล้วก็บอกความรู้สึกของผมให้พี่เค้าฟัง พี่เค้าบอกยังไม่พร้อมที่จะมีแฟนตอนนี้เพราะว่าพี่เค้าก็ยังเรียนไม่จบ แต่ถ้าเรียนจบแล้วก็ค่อยว่ากันเรื่องนี้อีกที ซึ่งตัวผมเองกับพี่เค้าตอนนี้จบโทแล้ว แต่ว่าพี่เค้าจะต้องต่อโทที่นี่อีกใบ ในขณะที่ตัวผมเองกำลังจะกลับไทยปลายปีนี้ ส่วนพี่เค้าจะจบแล้วกลับไทยปลายปีหน้า ใจผมก็อยากจะคบกับพี่เค้าเลยเพราะผมกลัวว่าถ้ากลับไทยไปแล้วตัวพี่เค้าหรือผมเองอาจจะหวั่นไหวได้ แต่พี่เค้าก็ยืนกรานทุกครั้งที่ผมถามเรื่องนี้ว่ายังไม่พร้อมจิงๆเพราะเค้าไม่สามารถแยกแยะเรื่องเรียนกับความรักได้ คือเค้ากลัวว่าถ้าเกิดตกลงคบกันแล้วเกิดทะเลาะหรือเลิกกันขึ้นมามันจะทำให้เค้าเสียการเรียนด้วย ซึ่งพี่เค้าเองไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยก็เพราะกลัวเรื่องนี้ ซึ่งผมก็พอเข้าใจพี่เค้า แถมพี่เค้าจะชอบพูดให้ผมฟังว่าตัวผมซะเองที่กลับไทยแล้วอาจจะไปคุยกับคนอื่น ส่วนตัวเค้าคงไม่มีใครอยู่แล้วอีกปีนึงที่เมืองนอก แถมเค้าบอกด้วยว่าเค้าไม่โกรธถ้าผมกลับไทยไปแล้วจะไปคุยกับผู้หญิงอื่นแต่ขอแค่บอกเค้าว่าจะไปคุยกับคนอื่น บางทีผมก็เลยรู้สึกแปลกๆนิดๆว่าทำไมพี่เค้าไม่โกรธ ไม่ว่า คือตามปกติเรื่องแบบนี้น่าจะห้ามผมด้วยซ้ำ คนอะไรจะดีขนาดนี้ อิอิแต่ผมก็พยายามบอกพี่เค้าตลอดว่าถ้าผมชอบพี่เค้าแล้วกลับไทยไปผมก็จะไม่คุยกับคนอื่น เพราะถ้าผมทำแบบนั้นผมจะรู้สึกผิดกับพี่เค้า บางครั้งพี่เค้าก็ชอบบอกผมว่าผมอาจจะไม่ได้ชอบพี่เค้าจิงๆก็ได้ แต่แค่เป็นเพราะอยู่ที่เมืองนอกแล้วเจอคนน้อยเลยรู้สึกเหงามากกว่าแต่ผมมั้นใจว่าชอบพี่เค้าแล้วจิงๆ เพราะไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน แม้แต่ความรู้สึกที่เคยคุยกับรุ่นน้องตอนที่อยู่ป ตรีก็ไม่เหมือนกัน ผมรู้สึกโตขึ้นแล้วก็ชอบพี่เค้าแบบผู้ใหญ่ คือชอบแล้วคิดถึงอนาคตไปจนถึงใช้ชีวิตกับพี่เค้าจนแก่ไปเลย +55 ส่วนตัวผมเองอายุที่ห่างสี่ปีไม่ใช่ปัญหาซะทีเดียวเพราะผมเองถึงจะอายุน้อยกว่าแต่หลายๆคนบอกว่าผมมีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากกว่าอายุ แล้วก็ผมเองเป็นคนที่ค่อนข้างที่จะมีความกล้าพอสมควรที่จะทำอะไรใหม่ๆหรือแตกต่างจากคนอื่น ในขณะที่พี่เค้าเองจะไม่ค่อยกล้าตัดสินใจในหลายๆเรื่องหรือไม่ก็ชอบตามกระแสของสังคมซะมากกว่า ผมก็เลยค่อนข้างมั่นใจว่าผมดูแลพี่เค้าได้ อ่อ ผมสงสัยอีกนิดพวกสาวรุ่นพี่นี่จะไม่ค่อยชอบแสดงออกตรงๆใช่มั้ยคับ ประมาณว่าเป็นพวกปากหนัก ผมเองบอกเลยว่าหยอดพี่เค้าเยอะมาก เป็นนิสัยส่วนตัวด้วยถ้าผมสนิทกับใครมากๆแล้วผมจะชอบหยอด ชอบแกล้ง เวลาเจอพี่เค้าบางทีแต่งตัวสวยๆผมก็จะหยอดว่าวันนี้พี่สวยจัง อะไรแบบนั้นซึ่งพี่เค้าก็จะพูดแค่ "ขอบใจ" ซึ่งในขณะเดียวกันเวลาผมไปเที่ยวแล้วถ่ายรูปสวยๆ เอาไปให้พี่เค้าดู เค้าจะไม่เคยเอ่ยปากชมว่าหล่อเลยแม้แต่น้อย 55บางทีขนาดถามว่ารูปนี้ผมหล่อมั้ย เค้าก็จะบอกว่ามีใครเคยบอกแกว่าแกหล่อเหรอ อะไรแบบนั้น ผมก็เลยไม่ค่อยแน่ใจว่าที่ว่าปากหนักนี่คือเป็นลักษณะนิสัยของสาวรุ่นพี่หรือว่าเฉพาะคนซะมากกว่า บางทีพอพี่เค้าไม่ค่อยแสดงออกผมก็เดาไม่ค่อยถูกมาพี่เค้าคิดยังไงแน่ ในทางตรงข้ามเค้าจะมองผมออกซะมากกว่า บางทีแค่ฟังเสียงเค้าจะรู้เลยว่าบางทีผมนอยดไม่ก็งอน อ่อ ผมสงสัยจากสาวรุ่นพี่อีกอย่างว่าชอบให้หนุ่มรุ่นน้องวางตัวยังไงคับ คือผมเองก็บอกตามตรงว่าหลังจากที่ผมชอบพี่เค้าแล้ว แล้วก็บอกความในใจพี่เค้าไปผมไม่เคยไหว้อีกเลยเวลาเจอหรือลา คือแบบโบกมือ บาย บายให้พอ เพราะผมรู้สึกแปลกถ้ายังจะต้องมาไหว้คนที่ผมชอบแล้วอยากคบเป็นแฟนในอนาคต บางทีเวลาคุยกับพี่เค้าผมก็ยังลงด้วย "คับ" บ้างบางโอกาส แต่ไม่ตลอด บางทีพี่เค้าทำไรที่ผมคิดว่าไม่ถูกผมก็ว่าเลยตรงๆจนบางทีเค้าก็จะสวนมาว่าผมด่าเค้าเหรอ ยังไงเค้าก็ยังเป็นพี่ผมนะ อะไรแบบนั้น แต่ตัวผมเองรู้สึกว่าถ้าจะได้คบกันในอนาคตผมเองก็ควรจะพูดตรงๆได้หมด ไม่งั้นถ้ายังต้องเคารพหรือเกรงใจว่าเป็นพี่มันก็จะแปลกๆ สาวๆรุ่นพี่แนะนำทีคับว่าอยากให้วางตัวยังไง แล้วจากประสบการณ์ของหนุ่มรุ่นน้องกับสาวรุ่นพี่คนอื่นๆยากแบบนี้มั้ยคับ มีข้อแนะนำวิธีที่ผมจะพิชิตใจพี่เค้าเร็วกว่านี้มั้ยคับ สงสัย 55 ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าคับ