ยาวมากค่ะ อยากระบาย ทนมานานแล้ว
เราอยู่บ้านเดียวกับพี่สาว พี่เขย และพี่โบ(นามสมมุติ) เรื่องของเรื่องคือคืนวันหนึ่ง เราท้องเสียค่ะ เลยลุกมาเข้าห้องน้ำ สามสี่รอบได้อ่ะค่ะ ทรมาณมาก แทบไม่ได้นอน แล้วก็รอบสุดท้ายช่วงประมาณตีห้า จากนั้นเราก็นอนไม่หลับเลย
พี่สาวตื่นมาตอนหกโมงกว่าๆ พี่แกจะอาบน้ำไปทำงาน เค้าเห็นเราตื่นแล้ว เค้าก็ตกใจว่าทำไมเราตื่นเช้า เพราะปกติเราตื่นสาย (ยิ่งช่วงนี้ปิดเทอมด้วย) เราก็บอกเหตุผลไป บลาๆๆ แล้วน่าจะประมาณเจ็ดโมง เราก็นอนต่อ (ง่วงมากเพราะเมื่อคืนเรานอนตีหนึ่ง) ซึ่งเราก็ไม่ได้กะจะตื่นเช้าอยู่แล้วอ่ะค่ะ เพราะเรารู้ว่าวันนี้พี่โบอยู่บ้าน แกไม่ได้ไปทำงาน แต่พี่สาวกับพี่เขยออกไปทำงานนะคะ
เราตื่นมาอีกทีช่วงประมาณเกือบเที่ยงๆ บ้านเงียบมาก เราก็เรียกหาพี่โบเลยค่ะ แต่แกไม่อยู่ เราก็เดินมาห้องนั่งเล่น สตั้นเลยค่ะ โซฟาหนังราคาแพง ถูกกัดเละ โดยฝีมือหมาพิทบูลที่เลี้ยงไว้ (บ้านเราเลี้ยงหลายตัวค่ะ แต่คาดว่าคงมีตัวเดียวที่กัด เพราะมีมันตัวเดียวที่อยู่ห้องนั่งเล่น ส่วนตัวอื่นๆมานอนบนเตียงกับเราหมดเลย) มันกัดจนเห็นโครงไม้ข้างในเลยค่ะ เราก็ถ่ายรูปส่งไปให้พี่สาวดู
แล้วเราก็จัดการทำความสะอาดบ้าน ทำนู่นทำนี่จนค่ำ พี่สาวก็เลิกงานกลับบ้าน แกก็ถามนิดๆหน่อยๆแต่ไม่ได้ว่าอะไร (โซฟานี้คือเงินของพี่สาว) แต่พี่เขยที่กลับมาทีหลังนั้น โวยวายทันที ทั้งใส่หมา และใส่คน คนที่ว่าคือเราค่ะ
พข : ทำไมไม่ดู!
พส : ก็น้องมันหลับ จะให้มันดูได้ยังไง
พข : จะนอนกินบ้านกินเมืองเลยรึไง จะโทษหมาก็ไม่ได้ ต้องโทษอีคนที่มันอยู่บ้าน กูเห็นตื่นตั้งแต่หกโมงล่ะ แทนที่จะลุก ขนาดวันหยุดกูยังตื่นตั้งตีห้า น่ะไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่บ้านก็แค่นอนๆกินๆ
เราโกรธมาก ตรงประโยคที่บอกว่าเราไม่ได้ทำอะไรเลย แหม่ จานฉันก็ล้าง โซฟาฉันก็เช็ด ห้องน้ำฉันก็ล้าง พวกคุณสั่งอะไรฉันมา ฉันก็ทำหมดหนิ แล้วพี่โบเนี่ยที่ออกจากบ้านแปดโมง กลับสี่ทุ่ม ไม่คิดจะว่าอะไรหน่อยเหรอ
จริงๆด่าเยอะกว่านี้ แต่เราจำไม่ได้แล้ว เราเลยอยากถาม ว่าเราผิดจริงๆใช่ไหม ใครจะไปรู้ว่าหมามันจะกัด ปกติมันกัดที่ไหนล่ะ ไอ่เราก็คิดว่ามีพี่โบเฝ้าบ้านอยู่แล้วไง แต่คือปกติช่วงกลางวัน เราจะเอาหมาไว้นอกบ้าน เพราะเท้ามันสกปรกเหยียบเข้าบ้านแล้วมีแต่ขี้ดิน ซึ่งก่อนหน้านี้เคยมีเหตุการ์ณนึง แม่เรามาหาเราที่บ้านนี้(เรามีบ้านอีกหลัง แต่ที่ไม่อยู่หลังนั้นเพราะบ้านนั้นค่อนข้างมีปัญหา) แล้วพอฝนหยุดตก หมาก็ไปเหยียบดินเปียกๆเข้ามาในบ้านเป็นรอยเท้าเต็มเลย แม่เลยเอาหมาออกไปนอกบ้าน เพราะจะถูบ้านให้ (แกเป็นคนรักสะอาดมากกก) ถูเสร็จแม่ก็เข้าไปในครัว แล้วพี่เขยกลับมา เห็นหมาอยู่นอกบ้าน เลยถามเราว่า...
พข : ทำไมเอาหมาไปไว้นอกบ้าน
เรา : ถามแม่สิ
พข : กูถาม
เรา : ก็เท้ามันสกปรก มันเปื้อนบ้าน
พข : แต่ฝนมันตก เป็นไข้ไม่สบายมา กูก็ต้องพาไปหาหมออีก รึจะพาไป จ่ายเงินมั้ย
(ตอนที่ฝนตก หมาอยู่ในบ้านทุกตัวค่ะ)
คืนนั้นเราไม่ทนแล้วค่ะ มาอยู่อีกบ้านนึงกับแม่เลย หลายเรื่องแล้ว รำคาญมาก วันนั้นทุกคนห่วงเราสุดๆ เราไม่พูดคุยกับใครเลย พี่สาวก็โทรมาตาม ถามว่าเป็นอะไร แต่เราไม่ได้บอก ไม่อยากขี้ฟ้อง
พอเรากลับมาบ้านพี่สาว หาสายชาร์จไม่เจอค่ะ เพราะมันเอาสายชาร์จโทรศัพท์เราไปไว้ในห้องเก็บของ ที่เราไม่มีกุญแจ (เราแอบเข้าไปตอนที่มันเปิดห้องไว้)รีโมททีวี,ไอแพด มันก็เอาไปเก็บไว้ในนั้น และสุดๆเลยถึงแม้จะผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่เรายังจำได้ดี เราเคยถูกมันลวนลามค่ะ (อีกนิดนึงจะสอดใส่แล้ว) เรื่องนี้พี่สาวเรารู้แล้ว เพราะเราบอกเอง บอกทั้งน้ำตาค่ะ จำได้ประโยคนึงพี่เราพูดว่า 'ต้องให้พี่เลิกกับมันมั้ย แกถึงจะไม่ร้องไห้แบบนี้' เราอยากตอบมากว่า เลิกได้มั้ย เลิกเถอะ แต่เราไม่กล้าพูด
ทำไงดีคะกับปัญหานี้ ไปอยู่อีกบ้านก็เหงาแน่ๆ เพราะมีแต่ญาติแก่ๆ (แม่เราสายเที่ยวค่ะ ไม่ค่อยติดบ้าน) อยู่บ้านนี้ก็ไม่สุขใจ แต่ที่ทนเพราะมีพี่สาวและหมาอยู่
เฮ้อ... รึว่าเรื่องทั้งหมดเราเป็นคนผิดคะ?
ทำยังไงดีคะ เราผิดเหรอคะ?
เราอยู่บ้านเดียวกับพี่สาว พี่เขย และพี่โบ(นามสมมุติ) เรื่องของเรื่องคือคืนวันหนึ่ง เราท้องเสียค่ะ เลยลุกมาเข้าห้องน้ำ สามสี่รอบได้อ่ะค่ะ ทรมาณมาก แทบไม่ได้นอน แล้วก็รอบสุดท้ายช่วงประมาณตีห้า จากนั้นเราก็นอนไม่หลับเลย
พี่สาวตื่นมาตอนหกโมงกว่าๆ พี่แกจะอาบน้ำไปทำงาน เค้าเห็นเราตื่นแล้ว เค้าก็ตกใจว่าทำไมเราตื่นเช้า เพราะปกติเราตื่นสาย (ยิ่งช่วงนี้ปิดเทอมด้วย) เราก็บอกเหตุผลไป บลาๆๆ แล้วน่าจะประมาณเจ็ดโมง เราก็นอนต่อ (ง่วงมากเพราะเมื่อคืนเรานอนตีหนึ่ง) ซึ่งเราก็ไม่ได้กะจะตื่นเช้าอยู่แล้วอ่ะค่ะ เพราะเรารู้ว่าวันนี้พี่โบอยู่บ้าน แกไม่ได้ไปทำงาน แต่พี่สาวกับพี่เขยออกไปทำงานนะคะ
เราตื่นมาอีกทีช่วงประมาณเกือบเที่ยงๆ บ้านเงียบมาก เราก็เรียกหาพี่โบเลยค่ะ แต่แกไม่อยู่ เราก็เดินมาห้องนั่งเล่น สตั้นเลยค่ะ โซฟาหนังราคาแพง ถูกกัดเละ โดยฝีมือหมาพิทบูลที่เลี้ยงไว้ (บ้านเราเลี้ยงหลายตัวค่ะ แต่คาดว่าคงมีตัวเดียวที่กัด เพราะมีมันตัวเดียวที่อยู่ห้องนั่งเล่น ส่วนตัวอื่นๆมานอนบนเตียงกับเราหมดเลย) มันกัดจนเห็นโครงไม้ข้างในเลยค่ะ เราก็ถ่ายรูปส่งไปให้พี่สาวดู
แล้วเราก็จัดการทำความสะอาดบ้าน ทำนู่นทำนี่จนค่ำ พี่สาวก็เลิกงานกลับบ้าน แกก็ถามนิดๆหน่อยๆแต่ไม่ได้ว่าอะไร (โซฟานี้คือเงินของพี่สาว) แต่พี่เขยที่กลับมาทีหลังนั้น โวยวายทันที ทั้งใส่หมา และใส่คน คนที่ว่าคือเราค่ะ
พข : ทำไมไม่ดู!
พส : ก็น้องมันหลับ จะให้มันดูได้ยังไง
พข : จะนอนกินบ้านกินเมืองเลยรึไง จะโทษหมาก็ไม่ได้ ต้องโทษอีคนที่มันอยู่บ้าน กูเห็นตื่นตั้งแต่หกโมงล่ะ แทนที่จะลุก ขนาดวันหยุดกูยังตื่นตั้งตีห้า น่ะไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่บ้านก็แค่นอนๆกินๆ
เราโกรธมาก ตรงประโยคที่บอกว่าเราไม่ได้ทำอะไรเลย แหม่ จานฉันก็ล้าง โซฟาฉันก็เช็ด ห้องน้ำฉันก็ล้าง พวกคุณสั่งอะไรฉันมา ฉันก็ทำหมดหนิ แล้วพี่โบเนี่ยที่ออกจากบ้านแปดโมง กลับสี่ทุ่ม ไม่คิดจะว่าอะไรหน่อยเหรอ
จริงๆด่าเยอะกว่านี้ แต่เราจำไม่ได้แล้ว เราเลยอยากถาม ว่าเราผิดจริงๆใช่ไหม ใครจะไปรู้ว่าหมามันจะกัด ปกติมันกัดที่ไหนล่ะ ไอ่เราก็คิดว่ามีพี่โบเฝ้าบ้านอยู่แล้วไง แต่คือปกติช่วงกลางวัน เราจะเอาหมาไว้นอกบ้าน เพราะเท้ามันสกปรกเหยียบเข้าบ้านแล้วมีแต่ขี้ดิน ซึ่งก่อนหน้านี้เคยมีเหตุการ์ณนึง แม่เรามาหาเราที่บ้านนี้(เรามีบ้านอีกหลัง แต่ที่ไม่อยู่หลังนั้นเพราะบ้านนั้นค่อนข้างมีปัญหา) แล้วพอฝนหยุดตก หมาก็ไปเหยียบดินเปียกๆเข้ามาในบ้านเป็นรอยเท้าเต็มเลย แม่เลยเอาหมาออกไปนอกบ้าน เพราะจะถูบ้านให้ (แกเป็นคนรักสะอาดมากกก) ถูเสร็จแม่ก็เข้าไปในครัว แล้วพี่เขยกลับมา เห็นหมาอยู่นอกบ้าน เลยถามเราว่า...
พข : ทำไมเอาหมาไปไว้นอกบ้าน
เรา : ถามแม่สิ
พข : กูถาม
เรา : ก็เท้ามันสกปรก มันเปื้อนบ้าน
พข : แต่ฝนมันตก เป็นไข้ไม่สบายมา กูก็ต้องพาไปหาหมออีก รึจะพาไป จ่ายเงินมั้ย
(ตอนที่ฝนตก หมาอยู่ในบ้านทุกตัวค่ะ)
คืนนั้นเราไม่ทนแล้วค่ะ มาอยู่อีกบ้านนึงกับแม่เลย หลายเรื่องแล้ว รำคาญมาก วันนั้นทุกคนห่วงเราสุดๆ เราไม่พูดคุยกับใครเลย พี่สาวก็โทรมาตาม ถามว่าเป็นอะไร แต่เราไม่ได้บอก ไม่อยากขี้ฟ้อง
พอเรากลับมาบ้านพี่สาว หาสายชาร์จไม่เจอค่ะ เพราะมันเอาสายชาร์จโทรศัพท์เราไปไว้ในห้องเก็บของ ที่เราไม่มีกุญแจ (เราแอบเข้าไปตอนที่มันเปิดห้องไว้)รีโมททีวี,ไอแพด มันก็เอาไปเก็บไว้ในนั้น และสุดๆเลยถึงแม้จะผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่เรายังจำได้ดี เราเคยถูกมันลวนลามค่ะ (อีกนิดนึงจะสอดใส่แล้ว) เรื่องนี้พี่สาวเรารู้แล้ว เพราะเราบอกเอง บอกทั้งน้ำตาค่ะ จำได้ประโยคนึงพี่เราพูดว่า 'ต้องให้พี่เลิกกับมันมั้ย แกถึงจะไม่ร้องไห้แบบนี้' เราอยากตอบมากว่า เลิกได้มั้ย เลิกเถอะ แต่เราไม่กล้าพูด
ทำไงดีคะกับปัญหานี้ ไปอยู่อีกบ้านก็เหงาแน่ๆ เพราะมีแต่ญาติแก่ๆ (แม่เราสายเที่ยวค่ะ ไม่ค่อยติดบ้าน) อยู่บ้านนี้ก็ไม่สุขใจ แต่ที่ทนเพราะมีพี่สาวและหมาอยู่
เฮ้อ... รึว่าเรื่องทั้งหมดเราเป็นคนผิดคะ?