ลองคิดแบบนี้ดู  หากหมู่บ้านของท่านลดราคาสินค้าทุกอย่างที่ผลิตภายในลง
แต่แลกกับเงินเดือนท่านและทุกคนในหมู่บ้านต้องลดลงด้วย

แรกๆทุกคนมีความสุขกับราคาสินค้าที่ลดลง แต่เงินในมือยังเท่าเดิม รายได้น้อยลงไม่เป็นไร
แต่ตอนหลังพบว่าสินค้าจากต่างหมู่บ้านไม่ได้ลดราคาด้วย  ท่านต้องเก็บเงินนานขึ้นกว่าจะซื้อรถได้
นอกจากนั้นเงินออมแต่ละเดือนเก็บได้น้อยลง จนไม่สามารถซื้อทองไปเป็นสินสอดได้

ขณะที่คนจากต่างหมู่บ้านแห่มาซื้อของที่หมู่บ้านท่านเพราะถูกกว่ามาก
และญาติผู้ใหญ่บ้านเป็นคนขายส่งออกต่างหมู่บ้านจนร่ำรวย  เพราะส่วนต่างราคาเยอะขึ้น
แต่เงินก็ไม่ได้ตกมาถึงท่านเพราะเค้าก็จ้างพวกคุณเท่าเดิม

จนในที่สุดเพื่อนๆคุณก็ต้องไปทำงานที่ต่างหมู่บ้านเพื่อรายได้เพิ่มขึ้น
ผู้หญิงในหมู่บ้านก็ไปแต่งงานกับคนหมู่บ้านอื่น
กลุ่มผู้ใหญ่บ้านซื้อสินค้าชาวบ้านถูกลง และเหลือเงินซื้อสินค้านอกหมู่บ้านมากขึ้น
ปล่อยกู้คนในหมู่บ้านเพิ่ม ซื้อที่ดินในหมู่บ้านสะสม
พวกที่เหลือในหมู่บ้านก็ยากจนลง ซื้อได้แต่สินค้าภายในหมู่บ้านตนเอง ต้องเช่าที่นาจากผู้ใหญ่บ้าน
การกระจายรายได้แย่ลง

ลองเปรียบหมู่บ้านนี้เป็นประเทศไทย
สรุปคือ อำนาจการซื้อของต่างชาติสูงกว่าคนไทยมาก เราจึงไม่สามารถลดค่าครองชีพ คงค่าแรง
สวนทางกับต่างชาติจนส่วนต่างมากเกินไป