คือผมมีปัญหาในการเชื่อผลเลือดตัวเองครับ  ตรวจ hiv  มันเป็นลบครับ ลบแน่นอน ทุกครั้งไปตรวจจน 90 วัน มันก็ลบทุกครั้ง 90วันก็ยังลบ  ลบก็คือปกติไม่ได้ติดเชื้อ hiv (น้ำยาตรวจ gen3)
มันจิตตกมันเบลอ มันทรุดมันหวาดระแวงไปหมด  " ทั้งๆที่หมอหรือใครก็บอกว่ามันยืนยันว่า ไม่ได้เป็นแน่นอนแล้ว"

ตรอมใจมากๆ ผมกลัวไปหมดผมไม่สามารถดึงตัวเองออกจากความกลัวนี้ได้สักที ผมซึมตลอดเวลาคิดตลอดว่าจะทำยังไงดี นอนซึมไม่อยากไปไหนเรียนก็ไม่รู้เรื่อง

ผมกลัวตลอดว่า 90 วันมันโอเคแล้วเหรอแล้วไอ 6 เดือนคือยังไงทำไมแต่ล่ะที่บอกไม่เหมือนกัน   3 เดือนผมว่าผมทรมารมาเกินพอแล้ว
(ตรวจยับจนแขนพรุนไปหมด จน 90 วันมันควรจบ ผมก็ยังกลับมานั้งคิดซ้ำไปซ้ำมา)  ผมสัณญากับตัวเองไว้แล้วว่า 90 วันผมจะหยุดความคิดตั้งใจเรียนแล้วหาทางไปทำงานที่ต่างประเทศ  แต่ยิ่งคิดเรื่องความฝันว่าจะไปทำงานต่างประเทศความกลัวโรคนี้มันก็ โถมเข้ามาในจิตใจผมทุกครั้ง   มันพร้อมจะซัดให้ผมทิ้งความฝันแล้วตรอมใจอยู่บนที่นอนตลอด  ผมยอมรับว่าผิดไปแล้วจะไม่เมาจะควบคุมสติตัวเองให้ดีกว่านี้จะได้ไม่ไปเสี่ยงอีก

ใครรพอจะอธิบายให้ผมเลิกคิดมากได้บ้างครับ   เดือนเขายังใช้กันอยู่ไหม  90 วัน(3เดือน มันพอรึยัง) ?

ผมล่ะอยากตื่นขึ้นมาแล้วยอมรับกับผลเลือด  "ทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็น" แต่ทำไมผมยังกลัวผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง

ขอโทษนะครับ แต่ผมทนตัวเองไม่ไหวจริงๆ  (ถ้าจังหวัดผมใกล้กรุงเทพผมจเะไปนิรนามล่ะ  อันนี้ดันไม่มี)

.... แต่แค่นี้มันก็ชัดเจนแล้วว่าผมไม่ได้เป็น --