คือเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเรากับแฟนเก่าเราค่ะ เราเลิกกันได้ประมาณ 3-4 เดือน คนบอกเลิกก็คือเราเอง เพราะตอนนั้นแฟนเราดูเหมือนจะไม่จริงจังกับเรา ไอ่เราก็รักเค้ามาก กลัวคบกันไป สุดท้ายเราจะเป็นคนเสียใจมากที่สุด แต่เลิกไปเราก็พยายามลืมนะ โดยเราก็มีคนใหม่ด้วยแหละ แต่คบกันไปเราก็ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เราเลยเลิกกับแฟน และเราก็กลับไปติดต่อกับแฟนเก่าเรา ตอนแรกเราก็คิดว่าเค้าโสด แต่ความจริงคือเค้ามีแฟนแล้ว เราคุยกันทุกวันนะ คุยเหมือนคนรักกันเลยแหละ นับวันเราก็ยิ่งรู้สึกผิดที่แอบมาคุยกับแฟนชาวบ้าน พยายามออกห่างแต่เค้าก็ติดต่อเราคืนมา ไอ่เราก็ใจอ่อน เพราะรักเค้ามาก แต่มีวันหนึ่งเราบอกกับเค้าว่า เราเลิกคุยกันเถอะนะ ไม่เหมาะอ่ะ เธอก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วเค้าก็ตอบกับมาว่า ไม่อยากคุยกับเราก็บอก ไม่ต้องมาพูดแบบนี้ เราก็ปฎิเสธไปอย่างรวดเร็วเลยว่า อยากคุยดิ อยากคุยมากด้วย แต่เราว่ามันไม่เหมาะสมนะเธอมีแฟนเปนของตัวเองแล้ว เค้าก็ตอบกลับมาว่า มีแฟนก็ไม่ใช่ว่าไม่รักเธอหนิ เรายังรักเธออยู่นะ ตั้งแต่เลิกกันไป คิดถึงทุกวันเลย ดีใจมากที่เธอกับมาคุยกับเรา เราเลยตอบกลับไปว่า "งั้นเรากับมาคบกันได้ไหม?" แต่คำตอบที่ได้ยินมาคือ "เธอรอเราได้ไหม ตอนนี้เราทิ้งเเฟนเรายังไม่ได้ ถ้าเธอรักเราจริงเธอต้องรอได้ เธอต้องไม่มีใคร" และเราอยากให้เธอคุยกับเราแบบนี้ตลอดไป ไม่หายไปไหน" ได้ยินประโยคนี้ คิดไรไม่ออกเลยค่ะ ควรทำอย่างไรดี?