หนังพูดถึงเด็กผู้ชายคนนึงที่พยายามทำการบ้านธรรมดาๆ วิชาสังคมศาสตร์ด้วยการคิดหาทฤษฎีจะเปลี่ยนโลกยังไงให้ดีขึ้นตามโจทย์ที่ครูให้ เทรเวอร์ แมคคินนีย์ จึงลองคิดทำการ "pay it forward" นั่นคือการจ่ายล่วงหน้าเพื่อช่วยเหลือคนคนนึงแล้วจากนั้นก็ให้คนคนนั้นที่ได้รับความช่วยเหลือไปช่วยเหลือคนอื่นต่อไปอีกสามคน ...ในทางทฤษฎีฟังดูแล้วโลกสวยและผู้คนงดงามมากๆ แต่ในทางปฎิบัติจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลยเพราะความเสี่ยงที่สูงที่สุดที่จะล้มเหลวของทฤษฎีนี้ คือความเคยชินและยึดติดของคนนี่แหละ เราจึงไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหนังถึงเลือกคนติดยาข้างถนนมาให้เป็นตัวเลือกแรกของทฤษฎีนี้ ...ดังนั้นในทางปฏิบัติจริงจึงไม่มีอะไรง่ายดาย และแน่นอนเลยซักคน หากแต่มีความตั้งใจแรกของการให้ที่บริสุทธิ์ใจเท่านั้นที่จะแน่วแน่และนำทางให้ทฤษฎีนี้สำเร็จได้ เพราะถ้าใครก็ตามที่คิดจะเปลี่ยนโลกสิ่งที่ต้องทำก่อนอันดับแรกให้สำเร็จเลย นั่นคือการเปลี่ยนตัวเราเองข้างในเสียก่อนเพราะเมื่อใดก็ตามที่ข้างในเราเปลี่ยนโลกของเราก็จะเปลี่ยนตาม เหมือนตอนจบของหนัง "ร้องไห้ตามเลย"

และวันนี้อีกอย่างนึงที่รู้สึกหลังจากการดู pay it forward ของเราคือ เรารู้สึกว่า "การจ่ายล่วงหน้า" ได้เกิดขึ้นมาในประเทศไทยเรานานแล้ว นั่นคือพระราชกรณียกิจต่างๆ ของในหลวงรัชกาล 9 ที่ได้ทรงงานมาตลอดให้กับประเทศไทยและคนไทย เปรียบเสมือนพระองค์ท่านทรงจ่ายให้พวกเราชาวไทยล่วงหน้าแล้วทุกอย่างในการพัฒนาประเทศนี้ และต่อจากนี้ไปก็คือหน้าที่ของพวกเราคนไทยทุกคนที่เคยได้รับมาตลอดว่าจะจ่ายกลับคืนตอบแทนพระองค์ท่านได้อย่างไรแล้วหล่ะค่ะ

ปล.ขอบคุณช่อง MONO ที่ฉายหนังดีๆ แบบนี้ให้ได้ดูในช่วงเวลาแบบนี้ บรรยากาศอาจจะเศร้าแต่อย่าให้ความเศร้าทำลายความทรงจำในวันเวลาและบรรยากาศตอนนี้ไปได้นะคะ