เรามีเหตุการณ์แปลกๆอยากจะแชร์ให้อ่านกันนะคะที่ช่วงนี้เราเจออยู่ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าคืออะไร เริ่มเลยนะคะ
คือเราเรียนอยุ่มหาลัยในกรุงเทพและเราเช่าหอพักใกล้ที่เราเรียน เรามาเช่าช่วงที่มหาลัยเค้าเริ่มเปิดแล้วเลยเหลือห้องไม่มากนักเราหาอยู่หลายชั่วโมงเลยตกลงกับแม่ว่าเลือกหอนี้ใกล้ดี ราคาก็ปกติทั่วไป 3000 กว่าบาทต่อเดือน ตอนที่เรามาติดต่อที่หอนี้เต็มเกือบหมดแล้วเหลือห้องชั้นหนึ่งห้องเดียวที่ว่างด้วยความเพลียเราเลยตกลงว่าเอาห้องนี้ไม่ดียังไงค่อยย้าย ช่วงแรกๆที่แม่มาอยุ่กับเราไม่มีอะไรแปลกค่ะ ทุกอย่างปกติดีแค่ห้องกับราคาไม่สมกันเท่าไหร่ และแค่มีคราบเปื้อนอะไรซักอย่างอยู่ตามผนังเท่านั้น ช่วงเดือนแรกไม่มีอะไรผิดปกติจนเข้าเดือนที่สองที่เราเริ่มรู้สึกแปลกๆฝันร้ายทุกคืน (ซึ่งทางครอบครัวเราเชื่อเรื่องพวกนี้มาก) ฝันแรกเท่าที่จำได้คือฝันว่าเราเข้าห้องน้ำแล้วก่อนออกจากห้องน้ำมีงูสองตัวขวางประตูไม่ให้เราออกแล้วพยายามจะทำร้ายเรา เราก็ไม่คิดอะไรแม่แค่เตือนๆว่าระวังตัวไว้แค่นี้ก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมาก ฝันที่สองฝันว่าคุยโทรศัพกับแม่อยุ่หลังจากวางสายเสร็จเราก็เข้าห้องน้ำอีกพอออกมากลับเจอแม่ยืนยิ้มอยุ่หน้าห้องน้ำในฝันเราเลยถามแม่ว่า
เรา.แม่มาได้ไง
แม่.ก็แม่มาหาหนูไง
เรา.ก็เมื่อกี้ยังคุยโทรศัพกันอยู่เลยแม่บอกแม่อยุ่บ้านแล้วมันต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงนี้ (เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ)
แม่.ก็แม่มาหาแล้วนี่ไง (ทุกครั้งที่พูดแม่ก็ยังยิ้มอยู่)
เรา.(เราเดินถอยหนังไปเรื่อยๆจนมีผู้ชายคนนึงยื่นอะไรซักอย่างมาให้เราแล้วบอกว่า "ถือไว้แล้วเดินเข้าไปหามัน" ในฝันนั้นเราก็ทำตามแล้วแม่ก็เป็นฝ่ายเดินหนีเรา)
เราเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังแม่บอกว่าลองสวดมนต์ก่อนนอนดูอาจจะช่วยได้ เราก็ทำตามค่ะ ฝันดีแค่ไม่กี่คืนก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ครั้งนี้เราฝันว่าเรานอนอยุ่บนเตียงแล้วตื่นมาเห็นผู้ชายคนนึงใส่เสื้อสีดำยืนชี้หน้าเราแล้วบอกว่า "อย่าออกไปข้างนอกนะ" แล้วเราก็ตื่นค่ะ วันต่อมาเราเลยนำพระที่พกติดตัวไว้มาไว้ใต้หมอนก็ปกติอยู่แค่ไม่กี่คืน คืนต่อมาฝันว่าเราไปเข้าห้องน้ำในมหาลัยแล้วเห็นแต่ผีเด็กเต็มไปหมดเราเลยไปเล่าให้รุ่นพี่ที่มหาลัยฟังเค้าบอกก็ไม่แปลกเพราะว่าเมื่อ 2 ปีที่แล้ว มีคนเอาเด็กมาทิ้งในถังขยะในห้องน้ำในม. เราตกใจมากเราข้องใจมากว่าถ้าเป็นเรื่องจริงทำไมต้องมาเข้าฝันเรา เย็นวันนั้นเมื่อกลับมาถึงห้องเราเลยหาข่าวในเน็ตแล้วปรากฎว่ามีจริงๆเราก็คิดแต่ว่าทำไมต้องเป็นเรา เพราะเราเป็นคนที่ขี้กลัวแล้วเราอยุ่คนเดียวด้วยทำไมต้องเข้าฝันเรา เราโทรไปเล่าให้แม่ฟังแม่เลยถามว่าอยากย้ายหอไหม เราบอกอยากย้ายอีกอย่างอยากย้ายไปหอที่ถูกกว่านี้เพราะห้องนี้มันไม่สมกับราคาเลย ซึ่งแม่เราบอกว่าทนอยุ่ให้ครบสามเดือนก่อนได้ไหมรอมัดจำก่อนเพราะแม่ก็ไม่ค่อยมีเงินแล้ว ตอนนี้บ้านเราการเงินแย่มากเราเลยตกลงว่าจะอยุ่รอมัดจำสามเดือนก่อน จากนั้นไม่กี่วันแม่ก็มาเที่ยวหาเราแล้วนำพระพุทธรูปมาให้เรา อย่างน้อยก็เป็นที่ยึดเหนี่ยวใจได้บ้างจะได้สบายใจ แม่กลับไปไม่กี่วันทุกครั้งก่อนนอนเราจะสวดมนต์ตลอดทั้งบทสวดทั่วไปจนไปถึงอโหสิกรรม ผ่านมาไม่กี่วันเราก็ฝันอีกว่ามีคนจะทำร้ายเราแต่โชคดีมีผู้ชายคนนึช่วยไว้อายุราวๆเกือบ 30 เค้าพูดว่า "ที่ช่วยไว้ไม่ขออะไรมากขออย่างเดียวอย่าไปนะ" เราคิดซะว่าก็แค่ฝันไม่ได้เล่าให้ใครฟัง บอกก่อนว่าเราเป็นคนชอบนอนกลางวันมากแต่ทุกครั้งที่นอนจะตื่นมาแล้วพยายามจะลุกแต่ทุกครั้งจะรู้สึกเหมือนคนที่ง่วงมากๆแต่ละครั้งตาจะลืมแทบไม่ขึ้นนอนกลางวันทีไรเราจะรู้สึกระแวงตลอดก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนคนกลัวอะไรซักอย่างความรู้สึกมันชอบเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่นอนกลางวัน มีวันนึงเรานอนกลางวันเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือเราไม่ได้นอนคนเดียว เราจะนอนช่วงบ้ายโมงจะตื่นอีกทีประมานบ่ายสองกว่าๆระหว่างที่เรานอนเราเห็นเป็นเงาดำๆคล้ายผู้ชายร่างเล็กรู้สึกได้ว่าเค้ากำลังขึ้นมาบนเตียงคือเตียงตรงปลายตีนมันยุบลงไปแบบรู้สึกได้เราพยายามลืมตาก็ลืมไม่ขึ้นได้แค่หรี่ตาเห็นแค่ลางๆพยายามจะใช้มือปัดเท่าไหร่ก็ไม่มีแรงซักพักก็รู้สึกหนักๆตรงช่วงท้องเหมือนมีใครมาซบไม่นานก็รู้สึกได้ว่าข้างๆเตียงมันยุบลงไปเหมือนมีใครทิ้งตัวลงบนเตียงบนหมอนเดียวกันเรามันยุบแบบเราแน่ใจว่าไม่ใช่ เราไม่ได้คิดไปเองเรายังมีสติอยุ่ เราพยายามจะหันไปดูแต่ไม่มีเรี่ยวแรงเลยจนเราพูดในใจว่าถ้าอยากอยู่ด้วยกันก็อยู่กันอย่างสันติอยู่ใครอยู่มัน ไม่น่าเชื่อค่ะอาการที่ไม่มีแรงมันหายไปเลย เราดีดตัวขึ้นมานั่งแล้วคว้าโทรศัพท์มาโทรหาแม่แต่ไม่รับเราเลยโทรหาแฟนเราให้คุยเป็นเพื่อนเราหน่อยแฟนเรางงมาก ปลอบใจเราอยุ่พักนึงจนเราดีขึ้น แล้วคืนวันนั้นเราฝันร้ายเหมือนเดิม ฝันว่ามีผู้หญิงคนนึงยืนท่องบทสวดอะไรซักอย่างคล้ายภาษาเขมรแล้วทุบประตูเราแล้วบอกให้เราเปิดประตูในฝันเราพยายามจะวิ่งออกหลังห้องแต่วิ่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึงซักที เราฝันแบบนี้มาหลายวันแล้วจนตอนนี้ยังไม่หาย เรามาคิดดูแล้วเราก็ไม่ได้เครียดไม่ได้จิตตกแต่ทำไมยังเจอแต่เรื่องแบบนี้อีก...
เราไม่เข้าใจว่าเราคิดไปเองรึเปล่าคะ หรือเรางมงายไปเอง
ปล.ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยนะคะ
เหตุการณ์แปลกๆ เรื่องจริงหรือแค่คิดไปเองคะ
คือเราเรียนอยุ่มหาลัยในกรุงเทพและเราเช่าหอพักใกล้ที่เราเรียน เรามาเช่าช่วงที่มหาลัยเค้าเริ่มเปิดแล้วเลยเหลือห้องไม่มากนักเราหาอยู่หลายชั่วโมงเลยตกลงกับแม่ว่าเลือกหอนี้ใกล้ดี ราคาก็ปกติทั่วไป 3000 กว่าบาทต่อเดือน ตอนที่เรามาติดต่อที่หอนี้เต็มเกือบหมดแล้วเหลือห้องชั้นหนึ่งห้องเดียวที่ว่างด้วยความเพลียเราเลยตกลงว่าเอาห้องนี้ไม่ดียังไงค่อยย้าย ช่วงแรกๆที่แม่มาอยุ่กับเราไม่มีอะไรแปลกค่ะ ทุกอย่างปกติดีแค่ห้องกับราคาไม่สมกันเท่าไหร่ และแค่มีคราบเปื้อนอะไรซักอย่างอยู่ตามผนังเท่านั้น ช่วงเดือนแรกไม่มีอะไรผิดปกติจนเข้าเดือนที่สองที่เราเริ่มรู้สึกแปลกๆฝันร้ายทุกคืน (ซึ่งทางครอบครัวเราเชื่อเรื่องพวกนี้มาก) ฝันแรกเท่าที่จำได้คือฝันว่าเราเข้าห้องน้ำแล้วก่อนออกจากห้องน้ำมีงูสองตัวขวางประตูไม่ให้เราออกแล้วพยายามจะทำร้ายเรา เราก็ไม่คิดอะไรแม่แค่เตือนๆว่าระวังตัวไว้แค่นี้ก็ไม่น่าจะเป็นอะไรมาก ฝันที่สองฝันว่าคุยโทรศัพกับแม่อยุ่หลังจากวางสายเสร็จเราก็เข้าห้องน้ำอีกพอออกมากลับเจอแม่ยืนยิ้มอยุ่หน้าห้องน้ำในฝันเราเลยถามแม่ว่า
เรา.แม่มาได้ไง
แม่.ก็แม่มาหาหนูไง
เรา.ก็เมื่อกี้ยังคุยโทรศัพกันอยู่เลยแม่บอกแม่อยุ่บ้านแล้วมันต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงนี้ (เดินถอยหลังไปเรื่อยๆ)
แม่.ก็แม่มาหาแล้วนี่ไง (ทุกครั้งที่พูดแม่ก็ยังยิ้มอยู่)
เรา.(เราเดินถอยหนังไปเรื่อยๆจนมีผู้ชายคนนึงยื่นอะไรซักอย่างมาให้เราแล้วบอกว่า "ถือไว้แล้วเดินเข้าไปหามัน" ในฝันนั้นเราก็ทำตามแล้วแม่ก็เป็นฝ่ายเดินหนีเรา)
เราเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังแม่บอกว่าลองสวดมนต์ก่อนนอนดูอาจจะช่วยได้ เราก็ทำตามค่ะ ฝันดีแค่ไม่กี่คืนก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก ครั้งนี้เราฝันว่าเรานอนอยุ่บนเตียงแล้วตื่นมาเห็นผู้ชายคนนึงใส่เสื้อสีดำยืนชี้หน้าเราแล้วบอกว่า "อย่าออกไปข้างนอกนะ" แล้วเราก็ตื่นค่ะ วันต่อมาเราเลยนำพระที่พกติดตัวไว้มาไว้ใต้หมอนก็ปกติอยู่แค่ไม่กี่คืน คืนต่อมาฝันว่าเราไปเข้าห้องน้ำในมหาลัยแล้วเห็นแต่ผีเด็กเต็มไปหมดเราเลยไปเล่าให้รุ่นพี่ที่มหาลัยฟังเค้าบอกก็ไม่แปลกเพราะว่าเมื่อ 2 ปีที่แล้ว มีคนเอาเด็กมาทิ้งในถังขยะในห้องน้ำในม. เราตกใจมากเราข้องใจมากว่าถ้าเป็นเรื่องจริงทำไมต้องมาเข้าฝันเรา เย็นวันนั้นเมื่อกลับมาถึงห้องเราเลยหาข่าวในเน็ตแล้วปรากฎว่ามีจริงๆเราก็คิดแต่ว่าทำไมต้องเป็นเรา เพราะเราเป็นคนที่ขี้กลัวแล้วเราอยุ่คนเดียวด้วยทำไมต้องเข้าฝันเรา เราโทรไปเล่าให้แม่ฟังแม่เลยถามว่าอยากย้ายหอไหม เราบอกอยากย้ายอีกอย่างอยากย้ายไปหอที่ถูกกว่านี้เพราะห้องนี้มันไม่สมกับราคาเลย ซึ่งแม่เราบอกว่าทนอยุ่ให้ครบสามเดือนก่อนได้ไหมรอมัดจำก่อนเพราะแม่ก็ไม่ค่อยมีเงินแล้ว ตอนนี้บ้านเราการเงินแย่มากเราเลยตกลงว่าจะอยุ่รอมัดจำสามเดือนก่อน จากนั้นไม่กี่วันแม่ก็มาเที่ยวหาเราแล้วนำพระพุทธรูปมาให้เรา อย่างน้อยก็เป็นที่ยึดเหนี่ยวใจได้บ้างจะได้สบายใจ แม่กลับไปไม่กี่วันทุกครั้งก่อนนอนเราจะสวดมนต์ตลอดทั้งบทสวดทั่วไปจนไปถึงอโหสิกรรม ผ่านมาไม่กี่วันเราก็ฝันอีกว่ามีคนจะทำร้ายเราแต่โชคดีมีผู้ชายคนนึช่วยไว้อายุราวๆเกือบ 30 เค้าพูดว่า "ที่ช่วยไว้ไม่ขออะไรมากขออย่างเดียวอย่าไปนะ" เราคิดซะว่าก็แค่ฝันไม่ได้เล่าให้ใครฟัง บอกก่อนว่าเราเป็นคนชอบนอนกลางวันมากแต่ทุกครั้งที่นอนจะตื่นมาแล้วพยายามจะลุกแต่ทุกครั้งจะรู้สึกเหมือนคนที่ง่วงมากๆแต่ละครั้งตาจะลืมแทบไม่ขึ้นนอนกลางวันทีไรเราจะรู้สึกระแวงตลอดก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนคนกลัวอะไรซักอย่างความรู้สึกมันชอบเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่นอนกลางวัน มีวันนึงเรานอนกลางวันเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือเราไม่ได้นอนคนเดียว เราจะนอนช่วงบ้ายโมงจะตื่นอีกทีประมานบ่ายสองกว่าๆระหว่างที่เรานอนเราเห็นเป็นเงาดำๆคล้ายผู้ชายร่างเล็กรู้สึกได้ว่าเค้ากำลังขึ้นมาบนเตียงคือเตียงตรงปลายตีนมันยุบลงไปแบบรู้สึกได้เราพยายามลืมตาก็ลืมไม่ขึ้นได้แค่หรี่ตาเห็นแค่ลางๆพยายามจะใช้มือปัดเท่าไหร่ก็ไม่มีแรงซักพักก็รู้สึกหนักๆตรงช่วงท้องเหมือนมีใครมาซบไม่นานก็รู้สึกได้ว่าข้างๆเตียงมันยุบลงไปเหมือนมีใครทิ้งตัวลงบนเตียงบนหมอนเดียวกันเรามันยุบแบบเราแน่ใจว่าไม่ใช่ เราไม่ได้คิดไปเองเรายังมีสติอยุ่ เราพยายามจะหันไปดูแต่ไม่มีเรี่ยวแรงเลยจนเราพูดในใจว่าถ้าอยากอยู่ด้วยกันก็อยู่กันอย่างสันติอยู่ใครอยู่มัน ไม่น่าเชื่อค่ะอาการที่ไม่มีแรงมันหายไปเลย เราดีดตัวขึ้นมานั่งแล้วคว้าโทรศัพท์มาโทรหาแม่แต่ไม่รับเราเลยโทรหาแฟนเราให้คุยเป็นเพื่อนเราหน่อยแฟนเรางงมาก ปลอบใจเราอยุ่พักนึงจนเราดีขึ้น แล้วคืนวันนั้นเราฝันร้ายเหมือนเดิม ฝันว่ามีผู้หญิงคนนึงยืนท่องบทสวดอะไรซักอย่างคล้ายภาษาเขมรแล้วทุบประตูเราแล้วบอกให้เราเปิดประตูในฝันเราพยายามจะวิ่งออกหลังห้องแต่วิ่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึงซักที เราฝันแบบนี้มาหลายวันแล้วจนตอนนี้ยังไม่หาย เรามาคิดดูแล้วเราก็ไม่ได้เครียดไม่ได้จิตตกแต่ทำไมยังเจอแต่เรื่องแบบนี้อีก...
เราไม่เข้าใจว่าเราคิดไปเองรึเปล่าคะ หรือเรางมงายไปเอง
ปล.ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขอโทษด้วยนะคะ