ใครเคยเป็นบ้าง กลับมาคุยกี่ครั้งก็ยังรู้สึกเหมือนเดิม??
แฟนผม ต้องไปเรียนต่อปอโทที่ แคนาดา ถ้ารวมไปปรับพื้นภาษาก็น่าจะ 2 ปีพอดี
ก่อนหน้าที่เมืองไทยความสัมพันธ์เราก็ไม่ได้ดีนักหรอกครับ
เพิ่งตกลงคบกันไม่นานก่อนเธอไป
เอาตรงๆคือผมว่าผมยังไม่ได้รักเธอ ณ ตอนนั้น
หลังจากที่เธอไป เราก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่
คือมันไม่เหมือนคู่รักปกติ ที่ต่างฝ่ายอยากจะคุยกัน
โทรคุยกันวันละครั้ง สไกป์ให้เห็นหน้า เจออะไรก็มาแชร์
ของผมคือเธอแทบไม่รู้ว่าตอนนี้ผมทำงานยุ่งแค่ไหน
มีอะไรเพิ่มเติมในชีวิตบ้าง ผมมีอะไรทำใหม่ๆ
ผมก็ไม่ได้บอกเธอ ตอนนี้ผมพัฒนาตัวเองไปขนาดไหน ผมก็ไม่ได้เล่าเธอ
อยากเล่านะ แต่คิดว่า เธอคงไม่อยากรู้ไม่ได้ใส่ใจอะไร เลยไม่เล่าดีกว่า
คิดแบบคนชั่วคนนึงคืออย่างน้อยผมเลิกกับเธอคือชีวิตผมยังพัฒนา
ไม่ได้มาจมกับความรักผิดหวังแล้วหยุดอยู่กับที่ในขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ
เหมือนเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเธอประมาณนี้
ตอนนี้เธอไปได้ 6 เดือนแล้ว ผมคอลไลน์กับเธอเดือนละครั้ง
คุยไลน์วันละประโยค บางทีก็หายกันไปครึ่งเดือน
ไม่มีใครทัก ใครโทรก็มี
โดยผมจะถือว่าข้อความสุดท้ายเป็นของใคร อีกฝ่ายควรทัก
บางทีอ่านข้อความผมไม่ตอบ ผมก็ไม่ทักไปใหม่ ไม่ใช่เรื่อง ...
สับสนว่านี่มันความรู้สึกของคนเป็นแฟนกันจริงหรอ
ตอนแรกคิดถึงมาก ห่วงมาก แต่มาถึงจุดนึง เลยเลือกปล่อยไปดีกว่า
ถ้าเจอคนที่ดีก็อยากให้เธอตัดสินใจเอง
แต่ขอให้บอกกัน อันนี้คือที่ตกลงกันเอาไว้
เธอเล่าว่ามีคนมาจีบ จีน ไทย ฝรั่งเต็มไปหมด
ผมถามแล้วชอบป่ะล่ะ เธอบอกก็ชอบนะ แต่ไม่เอาอะ
จะคิดว่าเธอชอบเพราะผมหน้าตาดีคงไม่ใช่
เธอบอกในบรรดาแฟนเธอ ผมขี้เหร่สุดแล้ว
และคนที่มาจีบเธอก็ดูดีทั้งนั้น
ทางผมก็มีผญมาจีบ ยอมรับว่าก็รู้สึกหวั่นไหวบ้างบางครั้ง
แต่....
ทุกครั้ง ไอ้เดือนละครั้งที่ผมคอลไลน์กับเธอ นั่นแหละ
ความรู้สึกมันจะกลับมาหมดทุกครั้ง รู้สึกดีทุกครั้ง
มีความสุขทุกครั้งที่คุย ทั้งๆที่กำลังจะตัดใจจากเธอแล้วแท้ๆ
ภาพคนที่มาจีบผม แล้วนึกหวั่นไหวไปบ้าง มันก็พังไปหมดเลย
ความรู้สึกเป็น 0 ไปเลย เป็นความรู้สึกว่า แค่เธอคนนี้แหละ เป็นคนอื่นไม่ได้
เล่าให้ใครฟัง เค้าก็คงบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
โห มีใหม่ชัวร์ เดือนละครั้ง แฟนที่ไหนเค้าทำกัน เลิกเหอะเมิง
โดนหลอกแล้ว บลาๆๆ
จนเขวไปก็มี แต่ก็ยังเชื่อใจนะ มีใหม่ก็บอกมา ไม่ได้ว่าอะไร แต่ให้บอก
ผมอยากเจอเธอแล้วบอกเลิก เพราะเหมือนตัดโอกาสเธอที่จะเจอคนดีๆที่โน่น
กำลังคิดว่าจะบินไปหรือรอเธอกลับมาหาครอบครัวแล้วนัดเจอดี
บอกตรงๆ ว่าคิดว่าบางทีถ้าเธอกลับมาไทย
เธออาจจะไม่มาเจอผมด้วยซ้ำ 55555
ความสัมพันธ์มันเลวร้ายถึงขั้นนั้นแล้วอะครับ
ผมรู้สึกว่าความสัมพันธ์แบบที่ใครอาจจะเรียกว่าแฟนของเรา 2 คนมันโคตรปรระหลาด
6 เดือนที่ผ่านมา ผมได้ยินแต่เสียงเธอ ไม่เคยเปิดกล้องเห็นหน้ากัน
เธอแค่บอกว่าเธออ้วนขึ้นไม่ค่อยออกกำลังกาย อากาศหนาว
ที่แปลกคือผมก็อยากเห็นหน้าเธอ แต่เลือกจะไม่สไกป์หาเธอ
เพราะเธอคงไม่รับ ผมอยากโทรหาทุกวัน แต่เธอคงจะรำคาญ
เลยเลือกอยู่นิ่งๆ รอเวลา ให้ความรู้สึกมันจางดีกว่า
แต่ทุกความรู้สึกมันก็ดันกลับมาหมดทุกครั้งที่คุยกัน เดือนละครั้งนี่ล่ะ บ้าจริง
ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรครับ ผมหาคำตอบอยู่
เรียกหลงได้มั้ย แต่ก็งงว่าผมไปหลงอะไรเธอ
จับต้องก็ไม่ได้ อยากอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้
มีใครเป็นแบบผมบ้างครับ
ใครเคยเป็นบ้าง กับคนคนนึงไม่คุยกันนานแค่ไหน พอกลับมาคุยอีกทีก็รู้สึกเหมือนเดิม
แฟนผม ต้องไปเรียนต่อปอโทที่ แคนาดา ถ้ารวมไปปรับพื้นภาษาก็น่าจะ 2 ปีพอดี
ก่อนหน้าที่เมืองไทยความสัมพันธ์เราก็ไม่ได้ดีนักหรอกครับ
เพิ่งตกลงคบกันไม่นานก่อนเธอไป
เอาตรงๆคือผมว่าผมยังไม่ได้รักเธอ ณ ตอนนั้น
หลังจากที่เธอไป เราก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่
คือมันไม่เหมือนคู่รักปกติ ที่ต่างฝ่ายอยากจะคุยกัน
โทรคุยกันวันละครั้ง สไกป์ให้เห็นหน้า เจออะไรก็มาแชร์
ของผมคือเธอแทบไม่รู้ว่าตอนนี้ผมทำงานยุ่งแค่ไหน
มีอะไรเพิ่มเติมในชีวิตบ้าง ผมมีอะไรทำใหม่ๆ
ผมก็ไม่ได้บอกเธอ ตอนนี้ผมพัฒนาตัวเองไปขนาดไหน ผมก็ไม่ได้เล่าเธอ
อยากเล่านะ แต่คิดว่า เธอคงไม่อยากรู้ไม่ได้ใส่ใจอะไร เลยไม่เล่าดีกว่า
คิดแบบคนชั่วคนนึงคืออย่างน้อยผมเลิกกับเธอคือชีวิตผมยังพัฒนา
ไม่ได้มาจมกับความรักผิดหวังแล้วหยุดอยู่กับที่ในขณะที่เธอก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ
เหมือนเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเธอประมาณนี้
ตอนนี้เธอไปได้ 6 เดือนแล้ว ผมคอลไลน์กับเธอเดือนละครั้ง
คุยไลน์วันละประโยค บางทีก็หายกันไปครึ่งเดือน
ไม่มีใครทัก ใครโทรก็มี
โดยผมจะถือว่าข้อความสุดท้ายเป็นของใคร อีกฝ่ายควรทัก
บางทีอ่านข้อความผมไม่ตอบ ผมก็ไม่ทักไปใหม่ ไม่ใช่เรื่อง ...
สับสนว่านี่มันความรู้สึกของคนเป็นแฟนกันจริงหรอ
ตอนแรกคิดถึงมาก ห่วงมาก แต่มาถึงจุดนึง เลยเลือกปล่อยไปดีกว่า
ถ้าเจอคนที่ดีก็อยากให้เธอตัดสินใจเอง
แต่ขอให้บอกกัน อันนี้คือที่ตกลงกันเอาไว้
เธอเล่าว่ามีคนมาจีบ จีน ไทย ฝรั่งเต็มไปหมด
ผมถามแล้วชอบป่ะล่ะ เธอบอกก็ชอบนะ แต่ไม่เอาอะ
จะคิดว่าเธอชอบเพราะผมหน้าตาดีคงไม่ใช่
เธอบอกในบรรดาแฟนเธอ ผมขี้เหร่สุดแล้ว
และคนที่มาจีบเธอก็ดูดีทั้งนั้น
ทางผมก็มีผญมาจีบ ยอมรับว่าก็รู้สึกหวั่นไหวบ้างบางครั้ง
แต่....
ทุกครั้ง ไอ้เดือนละครั้งที่ผมคอลไลน์กับเธอ นั่นแหละ
ความรู้สึกมันจะกลับมาหมดทุกครั้ง รู้สึกดีทุกครั้ง
มีความสุขทุกครั้งที่คุย ทั้งๆที่กำลังจะตัดใจจากเธอแล้วแท้ๆ
ภาพคนที่มาจีบผม แล้วนึกหวั่นไหวไปบ้าง มันก็พังไปหมดเลย
ความรู้สึกเป็น 0 ไปเลย เป็นความรู้สึกว่า แค่เธอคนนี้แหละ เป็นคนอื่นไม่ได้
เล่าให้ใครฟัง เค้าก็คงบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า
โห มีใหม่ชัวร์ เดือนละครั้ง แฟนที่ไหนเค้าทำกัน เลิกเหอะเมิง
โดนหลอกแล้ว บลาๆๆ
จนเขวไปก็มี แต่ก็ยังเชื่อใจนะ มีใหม่ก็บอกมา ไม่ได้ว่าอะไร แต่ให้บอก
ผมอยากเจอเธอแล้วบอกเลิก เพราะเหมือนตัดโอกาสเธอที่จะเจอคนดีๆที่โน่น
กำลังคิดว่าจะบินไปหรือรอเธอกลับมาหาครอบครัวแล้วนัดเจอดี
บอกตรงๆ ว่าคิดว่าบางทีถ้าเธอกลับมาไทย
เธออาจจะไม่มาเจอผมด้วยซ้ำ 55555
ความสัมพันธ์มันเลวร้ายถึงขั้นนั้นแล้วอะครับ
ผมรู้สึกว่าความสัมพันธ์แบบที่ใครอาจจะเรียกว่าแฟนของเรา 2 คนมันโคตรปรระหลาด
6 เดือนที่ผ่านมา ผมได้ยินแต่เสียงเธอ ไม่เคยเปิดกล้องเห็นหน้ากัน
เธอแค่บอกว่าเธออ้วนขึ้นไม่ค่อยออกกำลังกาย อากาศหนาว
ที่แปลกคือผมก็อยากเห็นหน้าเธอ แต่เลือกจะไม่สไกป์หาเธอ
เพราะเธอคงไม่รับ ผมอยากโทรหาทุกวัน แต่เธอคงจะรำคาญ
เลยเลือกอยู่นิ่งๆ รอเวลา ให้ความรู้สึกมันจางดีกว่า
แต่ทุกความรู้สึกมันก็ดันกลับมาหมดทุกครั้งที่คุยกัน เดือนละครั้งนี่ล่ะ บ้าจริง
ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรครับ ผมหาคำตอบอยู่
เรียกหลงได้มั้ย แต่ก็งงว่าผมไปหลงอะไรเธอ
จับต้องก็ไม่ได้ อยากอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้
มีใครเป็นแบบผมบ้างครับ