เราคบกันมา2ปีกว่า ครอบครัวเรากับเขาค่อนข้างต่างกัน ทางบ้านเราทำธุรกิจส่งของ ส่วนเขามีแค่แม่ที่เลี้ยงเขาคนเดียว อันนี้เราไม่เคยแบ่งแยกอะไร ทีแรกก็อยุ่หอเดียวกัน ค่าหอเราเป็นคนออกทั้งหมด เวลาไปกินข้าว เราก็จะเป็นคนออก ต่อมา จขกทมาเรียนต่อต่างจังหวัดซึ่งได้คณะที่ดี จบออกมาเงินเดือนก็3หมื่นอัพ ส่วนเขาเรียนสายอาชีพ เขาอ่อนกว่าเรา2ปีค่ะ ตลอดเวลาที่อยู่ห่างกัน เสาร์อาทิตย์เราจะเป็นคนไปหาเขาเอง ค่าเดินทางเราออก ไปหาพาไปกินอะไรเราก็ออกให้เองทั้งหมด บางครั้งเขาบอกให้เราโอนเงินไปให้เขาใช้ด้วย แรกๆเราก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่พอหลังๆมันบ่อยจนเราเริ่มรู้สึก อยากได้อะไรเราก็ซื้อให้ บางครั้งเราอยากจะเลิกนะแต่เรามีสัตว์เลี้ยงที่เราเลี้ยงด้วยกันมันอาจจะเป็นเหตุผลส่วนหนึ่งที่เราทิ้งเขาไปได้คือสัตว์เลี้ยง อาหารของใช้สัตว์ทุกครั้งที่เราไป เราจะซื้อตุนไว้ค่ะ คนที่เลี้ยงสัตว์จะรู้นะคะว่าสัตว์เลี้ยงก็เปรียบเหมือนสมาชิกครอบครัว เรากลัวว่าเขาจะไม่ดูแลสัตว์ อีกอย่างเราเริ่มรู้สึกเฉยๆกับเขาแล้วค่ะ ไม่ค่อยเหมือนเมื่อก่อน เรารู้สึกสงสารมากกว่าค่ะ กลัวว่าเขาจะไม่มีที่พึ่งหากเราจะทิ้งเขาไปจริงๆ เราเริ่มรู้สึกเหมือนกันว่าเขาเป็นน้องเรา เป็นห่วงมากกว่ารักค่ะ อีกอย่างทางบ้านเราไม่รับรู้เรื่องแฟนเรานะคะ เพราะเราคิดว่าคนนี้ยังไม่ใช่ ใจหนึ่งก็อยากเลิกใจหนึ่งก็ไม่กล้า เราควรจะทำยังไงดีคะ