อาลัยจันทร์ แด่ ครูจันทรา น้าเจริญ # คือเสาแห่ง หลักชัย ไว้สืบสาน เป็นตำนาน สานต่อ ดุจพ่อแม่ เป็นศูนย์รวม ร่วมใจ ไม่เปลี่ยนแปร ให้ร่มเงา เผื่อแผ่ แก่พี่น้อง # ใกล้จะหมด เวลา ฟ้ามืดดับ เดือนผ่องแผ้ว

๘ O คงใช่แล้ว-ห่วงหา .. ความอาวรณ์ เริ่มซอกซอนรุมรัดเกินปัดหาย เมื่อไมตรีเยื่อใยแห่งใจชาย ถักทอดสายโอบฉุดจนสุดยั้ง O กำแพงใดใครสร้างขึ้นขวางคั่น ฤๅอาจกั้นกีดไหว .. เมื่อใจสั่ง ต่อให้สูงใหญ่ล้ำเหลือกำล

. . O และแล้วก็มองเห็นความเป็นจริง ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง..เพียงร่างฝัน ปรากฎขึ้นเป็นโจทก์..ชี้โทษทัณฑ์ เพื่อสุมใส่โศกศัลย์..เข้าพันธนา O ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน ฑิฆัมพร..เฝ้าแต่เหลียวแลหา ลอยเด