สวัสดีคะ อ่านมาหลายกระทู้แล้วก็เลยอยากจะเล่าให้ทุกคนได้ฟังคะ.  เรารู้จักกับพี่คนนึงมาประมาณ ปีกว่าๆ  แล้วคะ เราคุยกันทุกวัน เราเป็นคนที่ชอบพี่เค้ามาก เราเป็นผู้หญิงเหมือนกันคะ เรากับพี่เค้าเลยคุยกันได้เกือบทุกเรื่อง เราตามใจพี่แกมาก ชอบซื้อขนมไปให้ พี่เค้าอยากกินอะไรเราก็ซื้อมาให้แก บ่อยๆ จนนานๆเข้าจากคำว่าชอบ มันเป็นคำว่ารักไปแล้วว เพราะว่าเราคุยกันนานด้วยละมั่งคะ มันเลยผูกพันธ์กัน ซึ้งพี่เค้าก็แค่รู้สึกดีกับเราเฉยๆ ผูกพันธ์ด้วย ประมาณว่าพี่น้องละคะ แต่พี่เค้าก็บอกอยู่บ่อยๆว่าเราเป็นคนสำคัญสำหรับพี่แกมากๆ พี่ขาดไม่ได้ พี่เค้าก็มีแฟนนะ และก็พี่แกก็เลิกกับแฟนกันไป พี่เค้าก็เสียใจมากๆ เราก็เลยคอยคุย คอยปลอบ คอยถามว่าไหวไหม คอยถามหลายเรื่อง มาโดยตลอด เราก็ไม่ได้คุยกับใครเลยนอกจากพี่เค้าคนเดียว ช่วงนั้นเราคอลไลน์กันตลอด โทรหาบ้าง ถ่ายรูปให้ดูเวลาทำไรอยู่ ไปไหนก็จะบอก เวลาหายไปนานๆก็จะโทรตามบ้าง จนเรารู้สึกดีมากๆๆๆ แต่มันก็เป็นความสุขเพียงแค่สั้นๆ แค่นั้น แต่หลังๆพี่เค้าก็มีคนคุยใหม่ คอยมารับมาส่งพี่แก ที่เรียนพิเศษ จนเราก็เห็นเราก็เสียใจมากๆๆ พี่แกก็บอกว่า ไม่ได้มีอะไร เค้าแค่มารับเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ จนเราก็ไม่ได้อะไร เพราะเชื่อใจพี่เค้ามากๆ เค้าบอกอะไรเราก็ทำตามหมด หลายๆครั้งเราก็รู้มั้งไม่รู้มั้ง ว่าไปด้วยกันบ่อย ๆ เราก็กลับมาเสียใจทุกครั้งทั้งๆทีพี่แกก็ไม่ได้อะไรกับเราเลยสักนิด เราเคยจะตัดใจหลายครั้งนะ แต่มันก็ทำไม่ได้ พี่เค้าก็ถามตลอดคุยให้เรารู้สึกดีมาทุกครั้ง  แต่มาหลังๆเราทะเลาะกันบ่อยขึ้น เพราะเราไปถามว่าไปกับใคร โพสหมายถึงครั้ง ซึ่งแกก็ถามเราบ่อยนะ เราก็บอกไปทุกครั้ง แต่เวลาเราเห็นเราก็มาน้อยใจ แต่เราบอกไปพี่เค้าก็อธิบายมาเหมือนเดิม ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่เค้าแค่มาส่งเฉยๆ แต่ว่าดันเป็นเราต้องเป็นฝ่ายของโทษทุกครั้ง ที่ทะเลาะกัน จนหลายๆครั้งมันก็เหนื่อยนะ ไม่รู้จะทนไปทำไม ไม่รู้จะบอกพี่แกยังไง เหมือนพี่เค้าไม่สนใจเราเหมือนแต่ก่อน เราก็ยังรักเหมือนเดิมนะ แต่บางครั้งมันก็เหนื่อยอยากจะถอดใจแล้ว ถามว่าเสียใจไหมบอกเลยว่ามากๆ 😶
แต่เราก็ทำไรไม่ได้นอกจากเดินออกมาเอง จะได้ไม่ต้องเสียใจอีก ✌️