ธ เสด็จลาลูกไทยไปเมืองฟ้า          
แม้นลับตาพ่อหาทิ้งไทยไม่
พ่อยังห่วงปวงราษฎร์แทบขาดใจ
ปณิธานมอบให้เดินรอยตาม

เทวดาแทนตัวพ่อก็ยังอยู่                 
ลูกไทยเอ๋ยช่วยเฝ้าดูชาติสยาม
ใต้บารมีพระบรมฯ ปกเกล้าทั่วเขตคาม
ตัวแทนพ่อจะเดินตามรอยพ่อไป

นางฟ้าของพ่อ ก็อยู่ เป็นมิ่งขวัญ
ไทยโศกศัลย์มินานวันคืนสุขได้
องค์พระเทพฯ นารีราชแห่งชาติไทย
จะเสด็จเยือนไผทให้ขวัญกำลัง

ดูเถิดลูกรอยยิ้มพ่อก็ยังอยู่
เมื่อคิดถึงจงย้อนดูภาพความหลัง
พ่อจากกายหัวใจพ่อก็อยู่ยัง
ใช่ละทิ้งลูกข้างหลังกระนั้นเลย

สิ่งที่พ่อทิ้งไว้ให้เก็บเกี่ยว
อย่าได้เที่ยวลืมหลงไปลูกไทยเอ๋ย
พ่อตรากตรำทำงานหนักไม่พักเลย
โอ้ลูกเอยเจ้าย่อมรู้ทำเพื่อใคร

๖๐ ล้านดวงใจลูกให้พ่อ
น้ำตาคลอร่ำให้ใจขาดดิ้น
เป็นทุกข์หนัก ของไทย ทั้งแผ่นดิน
ชีพจะสิ้นหมดลมก้มกราบกราน

พ่อเคยบอกฉันจะอยู่ถึงร้อยยี่
ถึงวันนี้ไม่ได้เป็นเช่นเคยขาน
เกือบศตวรรษลูกได้เห็นเช่นวันวาน
พ่อทำงานโดยมิบ่นเพื่อคนไทย

แว่วยินเสียงพ่อพูดมาจากฟ้าฟาก
ใครจะพรากพ่อไปจากไทยได้
พ่อสถิต ณ แดนฟ้าเหนือแดนไทย
อยู่อาศัยในทิพยวิมาน

จักรีวงศ์ทุกพระองค์อันเลือดพ่อ
ดุจดังหน่อราชวงศ์พงศ์ไพศาล
ขอถวายความภักดีสุดชีวัน
ประนมมืออภิวันท์ไว้กลางใจ

มองบนฟ้าปาดน้ำตาหน้าหดหู่
แม้ไม่รู้พ่อสถิตอยู่ทิศไหน
ให้พ่อรู้ลูกทุกคนสายเลือดไทย
ขอถวายพระพรชัยฯ ตลอดกาล

ฉันเกิดมาในสมัยที่พ่อทำงานหนัก พ่อเดินไปทุกที่บนแผ่นดิน
คนแก่ชอบเล่าให้ฉันฟัง ที่ที่ฉันยืนอยู่ พ่อก็เคยเดินผ่านมาก่อน
ฉันมองไม้เห็นรอยเท้าของพ่อ ฉันเห็นเพียงต้นไม้ใบหญ้า
มีคนบอกฉันว่า พ่อเดินไปที่ไหน ผืนดินที่แตกระแหงจะชุ่มชื้นขึ้นมา มีป่าไม้ มีน้ำ มีพืช  
...นั่นคือวินาทีที่ฉันกราบดิน ...ดินของพ่อ...

ฉันอยากขอบคุณพ่อเหลือเกิน ที่ทำอะไรมากมายไว้เพื่อคนรุ่นหลังอย่างฉัน
ฉันขอใช้กลอนนี้แทนคำขอบคุณส่งไปถึงพ่อด้วยรักและอาลัย และให้กำลังใจคนไทยของพ่อ
แล้วหลังจากวันนี้ ฉันจะไม่ขออะไรอีกเลย เพราะฉันได้รับจากพ่อมาพอแล้ว

ครั้งหนึ่ง มีคนถามพ่อว่า ทำไมพ่อไม่ยิ้ม พ่อหันไปมองแม่แล้วตอบเขา
"นั่นไงรอยยิ้มของฉัน"
เวลานี้ ฉันเป็นห่วงรอยยิ้มของพ่อเหลือเกิน

ฉันเป็นห่วงลูกๆ ของพ่อ คงเสียใจไม่ต่างจากฉัน
แต่เขาทำอย่างฉันไม่ได้
ลูกของพ่อ จะร้องไห้หนักอย่างฉัน ต่อหน้าคนทั้งประเทศไม่ได้

ฉันเป็นห่วงสุนัขที่พ่อเคยเลี้ยงไว้ เพราะพ่อไม่อยู่แล้ว
ฉันเป็นห่วงทุกอย่างแทนพ่อเหลือเกิน ...และอยากจะรักษาไว้...

เมื่อพ่อบอกว่าอยากเห็นคนไทยรักกัน
ก่อนนั้น...ฉันคิดว่าทำได้อยากเหลือเกิน
ที่จะยิ้มหรือดีกับคนที่คิดต่างจากฉัน แต่วันนี้ฉันรักคนไทยทุกคนเหลือเกิน
...ฉันรักคนไทยของพ่อ...
หากฉันเดินออกไปเพื่อกอดใครสักคนที่ไม่รู้จักกัน โปรดรู้ไว้ฉันไม่ได้บ้านะ
ฉันแค่รักคนไทย อย่างที่พ่อขอให้รัก ...ฉันเต็มใจและยินดีทำเพื่อพ่อ...