คือเรื่องมันมีอยู่ว่าผมเนี่ยได้ไปคุยกับรุ่นน้องคนนึง ตอนแรกเขาเป็นคนทักผมมาเองซึ่งก็คุยกันเล่นๆอ่ะคับเพราะน้องเขาเป็นคนอารมณ์ดี ร่าเริง
เราคุยกันไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าเรามีใจให้กันอ่ะคับเพราะเขาเป็นคนที่แคร์ผมมากแล้วก็เป็นห่วงเป็นใยผมมาก เราคุยกันเหมือนคนเป็นแฟนกันแต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เรา2คนเคยคุยกันนะคับว่าสถานะที่เราเป็นอยู่นี่คืออะไร แต่เขาก็ตอบว่าพี่น้องอ่ะแหละ แต่ผมก็ไม่สนใจนะคับว่าสถานะอะไรเพราะอย่างน้อยๆเราก็มีความรู้สึกดีๆให้กัน เราคุยกันมาจะครึ่งปีได้ละคับแต่ผมกลับรู้สึกอึดอัดกลับความที่เขาเด็กกว่าผม เขาเป็นคนค่อนข้างดื้อถึงดื้อมาก ส่วนตัวผมเองก็รู้ตัวเองนะคับว่าชอบบงการให้เธอทำนู่นทำนี่แต่ที่แนะนำไปก็เป็นเพราะห่วงเขานี่แหละ ซึ่งด้วยความดื้อของเขามันทำให้ผมรู้สึกอึดอัด อารมณ์แบบพูดอะไรไปบอกอะไรไปเขาก็ไม่สนใจ ซึ่งตอนแรกๆเขาก็เป็นนะแล้วผมก็เข้าใจว่าเป็นนิสัยของเขาแต่อยู่ดีๆผมกลับเบื่อกับความดื้อของเขา ผมควรทำยังไงดีหรอคับ ถ้าเลิกนี่จะเป็นวิธีที่เกินไปหรือป่าวเพราะเราก็คุยเรื่องนี้กันมาหลายครั้งมากเลยจนผมขอตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา
ผมต้องปรับหรือต้องเปลี่ยนอ่ะคับ
เราคุยกันไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าเรามีใจให้กันอ่ะคับเพราะเขาเป็นคนที่แคร์ผมมากแล้วก็เป็นห่วงเป็นใยผมมาก เราคุยกันเหมือนคนเป็นแฟนกันแต่เราไม่ได้เป็นแฟนกัน เรา2คนเคยคุยกันนะคับว่าสถานะที่เราเป็นอยู่นี่คืออะไร แต่เขาก็ตอบว่าพี่น้องอ่ะแหละ แต่ผมก็ไม่สนใจนะคับว่าสถานะอะไรเพราะอย่างน้อยๆเราก็มีความรู้สึกดีๆให้กัน เราคุยกันมาจะครึ่งปีได้ละคับแต่ผมกลับรู้สึกอึดอัดกลับความที่เขาเด็กกว่าผม เขาเป็นคนค่อนข้างดื้อถึงดื้อมาก ส่วนตัวผมเองก็รู้ตัวเองนะคับว่าชอบบงการให้เธอทำนู่นทำนี่แต่ที่แนะนำไปก็เป็นเพราะห่วงเขานี่แหละ ซึ่งด้วยความดื้อของเขามันทำให้ผมรู้สึกอึดอัด อารมณ์แบบพูดอะไรไปบอกอะไรไปเขาก็ไม่สนใจ ซึ่งตอนแรกๆเขาก็เป็นนะแล้วผมก็เข้าใจว่าเป็นนิสัยของเขาแต่อยู่ดีๆผมกลับเบื่อกับความดื้อของเขา ผมควรทำยังไงดีหรอคับ ถ้าเลิกนี่จะเป็นวิธีที่เกินไปหรือป่าวเพราะเราก็คุยเรื่องนี้กันมาหลายครั้งมากเลยจนผมขอตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา