อย่าเพิ่งคิดเรื่องวายอย่างเดียวนะคะ แม้ตอนนี้ซามัสกับซามัสจะกลายเป็นประเด็นร้อนระดับinterไปแล้วก็ตาม 555
อยากถามความคิดเห็นทุกท่านว่า รู้สึกอย่างไร หรือมีความคิดเห็นอย่างไรกับฉากนี้บ้าง

สืบเนื่องมาจากฉากกอดในดราก้อนบอลซูเปอร์ตอนล่าสุด ที่แบล็คได้เปิดเผยว่า ตนก็คือซามัสในอดีต ที่เดินทางข้ามเวลามาหาซามัสในอนาคต(ไทม์ไลน์ทรังค์) เพื่อจะหาคนที่เข้าใจตน และร่วมกันสร้างโลกใบใหม่ด้วยกัน
....และทั้งคู่ก็กอดกัน อย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย พร้อมบทพูดที่เหมือนบี1บี2



ตอนแรกที่ จขกท ดู คือรู้สึกสยอง ปนอาการกรี๊ดกร๊าดเล็กๆ แต่ดูๆไปแล้วคิดกลับไปมา ดรากอนบอลเป็นเรื่องที่ใช้อวจนภาษาเยอะพอดู บางอย่างมีความหมายซ่อนอยู่ และฉากกอดที่เด่นและมีภาษาสัญลักษณ์อะไรมากมายขนาดนี้ ย่อมมีความหมายในตัวมัน

คิดๆดู ซามัสเป็นคาแรคเตอร์ที่แปลกมาก
-นี่เป็นตัวแรกหรือเปล่า ที่จากดีกลายเป็นร้าย ตัวร้ายที่ผ่านๆมามีแต่ร้ายกลายเป็นดีทั้งนั้น นี่เป็นตัวแรกที่กลับกันไปเลย
-ซามัสเกลียดโกคูมาก แต่ซามัสเลือกที่จะสลับร่างกับคนที่ตนเกลียด ซามัสจะไปหาร่างอื่นใดในจักรวาลมาสลับก็ได้ หรือซามัสจะขอพรอื่นที่ชนะโกคูได้ก็ได้ แต่ซามัสเลือกที่ครอบครองร่างกายนี้
-ซามัสอยู่กับโกวัสเพียงสองคน
-ซามัสมีความทุกข์ทรมานใจมาโดยตลอด กับอุดมการณ์ที่ไม่ตรงกับใคร และแปลกแยก เรามักเห็นซามัสอยู่ใต้ต้นไม้ มีกุหลาบปลิวๆ
-ช่วงแรกของภาค ซามัสสับสนกับความคิดของตน ว่าสรุปแล้วแบบไหนที่ถูกต้อง และชงชาไม่อร่อย
-หลังจากตัดสินใจจะเดินไปในทางที่ตนเชื่อมั่น ก็ทำชาได้อร่อยตามปกติ เป็นตอนที่ตัดสินใจฆ่าโกวัส



ตอนที่ซามัสยังลังเลกับสิ่งที่ตนเองคิด ซามัสยังรู้สึกว่าตนเองอยู่ในสังคมได้บ้าง มีปฏิสัมพันธ์ฉันศิษย์อาจารย์ตามปกติ แต่พอตัดสินใจได้ ซามัสก็ฆ่าอาจารย์ซึ่งเป็นคนใกล้ชิดเพียงหนึ่งเดียวของตน และหนีจากสังคมไป ดังนั้นบุคคลหนึ่งเดียวที่ซามัสเหลืออยู่ก็คือซามัส หรือมองอีกมุม บุคคลเดียวที่ซามัสคิดว่าคู่ควรกับโลกใบนี้ก็คือตัวซามัสเอง

ฉากที่ซามัสกอดกับซามัส เป็นฉากที่ "creepy" เอามากๆ มีหลายอารมณ์วนเวียนอยู่ในซีนนี้
ตอนที่แบล็คยื่นโปตาร่าให้ สองคนแสดงออกได้เหงาเปล่าเปลี่ยวมาก แบล็คพูดไม่กี่คำ แต่แทงทุกจุดในใจ ส่วนซามัส(ร่างซามัส) ดูเบลอๆลอยๆ
พอรับโปตาร่าไป และกอดกัน อารมณ์ของซีนดูเปลี่ยนไป ทั้งคู่ดูเติมเต็มซึ่งกันและ ดูเหมือนค้นพบสิ่งที่ตามหามาแสนนาน



ซามัสเป็นตัวละครที่เปิดตัวแบบเหงาๆเศร้าๆ อยู่บนโลกใบใหญ่ คิดไม่เหมือนใคร มีแต่ต้นไม้กลีบกุหลาบ
กับอีกด้านหนึ่ง ก็เป็นตัวละครที่ล้ำไปมาก เชื่อมั่นแต่ตนเอง ไม่สนใคร เหี้ยมเกรียม หลงตัวเอง
ทางหนึ่งก็เหมือนโหยหาอะไร อารมณ์อีโมๆ อีกทางหนึ่งก็ narcicisstic หลงใหลในตัวของตัวเองสุดๆ แต่ทั้งอย่างนั้นยังไปเอาร่างโกคูมาใช้
เป็นตัวละครที่ เหมือนจะเข้าใจได้ว่าทำไมทำแบบนี้ แต่ก็เหมือนจะไม่เข้าใจอีกแหละว่าทำไมทำลงไป และทุกอย่างที่ทำแม่มextremeมาก

อย่างเดียวที่เข้าใจได้คือ ทำไมซามัสกอดกับซามัส เพราะมีแต่ซามัสเท่านั้นที่เติมเต็มซามัสได้ ไม่ว่าในแง่ที่ซามัสโหยหาใครสักคนที่เข้าใจ หรือในแง่ความหลงใหลในตัวตนของตนเอง

สรุปแล้ว เราชอบฉากกอดบันลือโลกนี้มาก น่าจะเป็นซีนที่ดีไซน์ได้ดีที่สุดซีนหนึ่งในดรากอนบอลเลย (และไม่น่าเชื่อว่าเป็นการ์ตูนเด็กอีกต่อไป)
the creepiest scence ever animated!