เคยถามตัวเองบ้างมั้ยว่าในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต คุณดูบอลไทยเพราะอะไร...
สำหรับเรา..ไม่ดูบอลไทยมานานมากตั้วแต่ตกรอบซีเกมส์ครั้วแรก..เพราะเบื่อคำว่า"บอลไทยไปมวยโลก"  "เล่นไม่ดีท้าตีท้าต่อย..เล่นไม่บ่อยท้าต่อยท้าตี"
เราเริ่มมาดูบอลอีกครั้งตอนเอเชี่ยนเกมส์..ตอนเปิดแรกๆ..ยังไม่สนใจฟอร์ม...ฟังผลอย่างเดียว..นักเตะในทีมไม่รู้จักเลย...แฟนถามดูทำไมบอลไทย..แพ้แม้กระทั่วอาเซียน..เราก็เอาวะดูใหม่..ตัวใหม่ๆอาจดีกว่าขุดเก่า..แล้วเราก็เห็นว่าบอลไทยเริ่มดีขึ้น..นักเตะวิ่งดี..มีสปิริต..และสามารถลบคำว่า"บอลไทยไปมวยโลก" ได้
ทำให้เราติดตามบอลไทยมาทุกวันนี้ ชนะก็มีความสุข แพ้ก็เสียใจ แต่เชื่อเถอะความรู้สึกพวกนี้นักกีฬาและโค้ชคงรู้สึกมากกว่าเราร้อยเท่าพันเท่า เราภูมิใจที่นักกีฬาของเรายัวมีสปิริต และยังติดตามต่อไปในอนาคต...
แต่ที่เสียใจมากกว่าคืนแฟนบอลที่จ้องจะหาแพะเมื่อแพ้..จ้องจะบั่นทอนกำลังใจเมื่อชนะ...
จากบอลอาเซียนสู้บอลเอเชีย..มันก็ต้องล้มลุกคลุกคลานเป็นธรรมดา..อย่าลืมว่าเรามาตรฐานต่ำกว่าเขาทุกด้าน..ฉะนั้นอย่าไบ่โค้ชเลย..ให้สมาคมและโค้ชตัดาินเองเถอะ..อย่างน้อย..ทันก็ยังอยู่ในทัวร์นาเม้น..มันจะมีผลต่อาภาพจิตใจรักกีฬา...
กีฬา..รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย
ไม่ใช่แพ้หาแพะ
ชนะหาว่าเขาอ่อน..ไม่เอาจริง