วัดดีเราชื่อขขอใช้ชื่อย่อว่า F นะตอนนี้อายุ 20 ปี แล้วก็จะ 21 วันที่ 25 ที่จะถึงนี้
นี้เป็นการเขียนครั้งแรกของเรา (แบบจริงจัง หลังจากที่ล้มเหลวหลายครั้ง ^_^)
เรามีเรื่องเล่าที่พิเศษเกี่ยวกับความบังเอิญที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา หรือไม่แน่ว่าอาจเป็นพรหมลิขิตก็ได้ใครจะไปรู้เนอะ 555
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราได้พบรักกับผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง ซึ่งก็คือคุณแฟนของเราเอง ที่จริงมันเริ่มจากเราอกหักจากแฟนคนก่อน ผู้ชายที่ชอบดื่มและติดเพื่อน
ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกของผู้หญิง เรารู้จักเขาตอนเรียนอยู่มัธยม.3 ปีสุดท้าย เราคบกับแฟนเก่ามาประมาณ 5 ปี แรกๆก็ใส่ใจเราดี ห่วงใยและแคร์ความรู้สึกดีมาก
แต่เข้าปีที่ 5 ตอนนั้นเราจบม.ปลายแล้ว เลยตัดสินใจไม่เรียนต่อ เพราะมีปัญหาทางการเงิน เราเป็นลูกชาวนา ทางบ้านก็มีพอมีฐานะ(ยากจน)
เราเลยมาทำงานที่กรุงเทพกับแฟน(เก่า) อยู่มาประมาณ 1 ปี แฟน(เก่า) เราเริ่มติดรุ่นพี่ที่ทำงาน กลับห้องดึก ไม่ค่อยโทรหาเหมือนแต่ก่อน
แล้วจนวันนึงเราเห็นข้อความในเฟสของแฟน ประมาณว่าคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นญาติกัน แต่ดูจากคำพูดแล้วน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น
พอวันต่อมาเราก็แอบดูเฟสเขาอีก แต่เข้าไม่ได้เพราะเขาเปลี่ยนรหัสเฟสใหม่ เราเลยรอถึงตอนเย็นเลิกงาน เราก็ถามเค้าว่ามีอะไรปิดบังอยู่รึปล่าว
เค้าก็ไม่ตอบแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรจะพูด เราก็โมโหและก็สงสัยเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น เลยพยายามถามหาคำตอบ และในที่สุดเค้าก็พูดออกมาว่ากำลังคุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่จริงๆ และนั้นคือสาเหตูที่เราตัดสินใจเลิกกับแฟนเก่าอย่างเด็ดขาด
หลังจากนั้นเราเลยตัดสินใจกลับบ้านมาอยู่กับแม่และเข้าเรียนต่อ ช่วงนั้นก็ทำใจอยู่พักหนึง แต่ก็คิดชะว่า..เราจะเสียเวลาโง่อยู่กับผู้ชายเลวๆต่อไป!!!
และในตอนนั้นเองเราเริ่มพยายามเรียนและฝึกภาษา เพื่อที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น (ซึ่งไม่งายเลย)
เท่าที่จำได้ภาษาอังกฤษเราไม่เคยได้เกรดเกิน 2.0 เลย (ดูโง่มากตอนนั้น555)
แต่!!...เราเคยได้ยินมาว่าถ้าอยากพูดภาษาได้ต้องเรียนรู้และคุยกับเจ้าของภาษา... แล้วเราจะช้าอยู่ใย จัดเลยค่ะ 55+
เราเริ่มจากสมัครเว็บหาเพื่อนต่างชาติเว็บหนึง พอลงทะเบียนเสร็จก็เริ่มค้นหาเพื่อน ส่วนมากมีแต่คนแก่ หนุ่มๆก็มีแต่น้อย
เราก็ลองเล่นๆไป จู่ๆก้มีคนส่งข้อความมาเซฮายเราเฉยเลย เราก็คุยไปเปิดแอปแปลไป สักพักเริ่มแปลไม่ทัน (แปลถูกบ้าง ผิดบ้าง555)
เค้าก็ถามอไรมาก็ไม่รู้แปลไม่ทัน แต่เห็นเครื่องหมาย ? คิดว่าน่าจะถามอะไรสักอย่างแน่นอน แล้วเค้าก็ส่งรูปมาอมยิ้ม19อมยิ้ม19
ตะเถ!!!!อมยิ้ม24อมยิ้ม24 อันเบอเล่อเลย!!! ตายๆ เดี่ยวนี้เค้าทำความรู้จักกันแบบนี้หรอ...
หลังจากที่เจอของนอกครั้งแรกเต็มๆตา ทำเอาซะความตั้งใจหายเกือบหมด แล้วรู้สึกว่าจะมีแต่พวกโรคจิต เลยต้องคัดคนหน่อย
หล่อๆอะ มีแต่โรคจิตซะส่วนมาก เลยหาแบบไม่ต้องหล่อก็ได้แต่ขอคุยแล้วเข้าใจพอ
เเละทันใดนั้นเองเราเห็นรูปโปรไฟล์ผู้ชายคนนึงในข้อมูลบอกว่าอายุ 40 ปี คนอิตาลี (อายุห่างกัน 21 ปี) น่าตาดูน่าจะเป็นคนดี (ไม่น่าจะโรคจิต555)
เราเลยลองทักไปแต่ไม่มีการตอบกลับ เลยเข้าไปดูออนไลน์ล่าสุด 1 ที่แล้ว (เล่นคิดคำพูดอยู่ตั้งนาน ลืมดูเวลาออนล่าสุด555)
แต่ก็ไม่หมดหวังนะ หน้าโปรไฟล์เค้ามีไอดีด้วย เลยแอ๊ดไลน์เค้าไป (เราดูแรงปะอะ? ฮี่ๆ)
จากนั้นเราเลยทักไลน์เบอกเค้าว่า “ฉันเพิ่มคุณจากเว็บ……นะ คิดว่าคุณคงจดไม่ได้”
เค้าก็ตอบกลับมาว่า “ฉันจำได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ผมชื่อ......” แล้วเราก็คุยกันเรื่องต่าง เช่น เกี่ยงกับประเทศเราและประเทศเค้า,ความแตกต่าง, อาหาร แล้วก็กิจกรรมที่ชอบ.
คุยกับเค้าเรารู้สึกสนุกดี ได้รู้เรื่องอะไรเยอะแยะเลย แล้วหลังจากนั้นเราก้คุยกันทุกวัน
มีม้อนิ่งตอนเช้าและก็กู๊ดไนท์ก่อนนอน แบบที่เราไม่เคยมีมาก่อน(น่ารักดีนะ) และก็มีส่งรูปมาทุกวัน ตอนตื่นนอน ตอนทำงาน ตอนกินข้าวเย็นกลับพ่อแม่(
เป็นผู้ชายที่ติดแม่มาก)
แล้วก็ไปเป็นแฟนกันตอนไหนก็ไม่รู้ ยังงงๆยุเลย จำได้คืนนั้นเค้าส่งข้อความกู๊ดไนท์มา แล้วตอนเช้าเราตื่นมาเปิดอ่าน เค้าบอกท้ายข้อความว่า “ I love you na I’m happy you will wait for me”
เอ่อ...คือ..เค้าก็รู้สึกเหมือนกันกับเราจริงๆใช่ปะ (ความจริงเราก็รู้สึกดีๆเหมือนกันแต่ไม่กล้าบอกเค้า เขินอ่ะ^^)
วันนี้ขอพอแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวว่างๆจะมาพิมพ์ต่อนะ
ถ้าใช้คำผิดหรือพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วนนะค่ะ
(หวังว่าจะมีคนเข้ามาอ่านนะ)
ความรักไร้พรมแดนของสาวบ้านๆ
นี้เป็นการเขียนครั้งแรกของเรา (แบบจริงจัง หลังจากที่ล้มเหลวหลายครั้ง ^_^)
เรามีเรื่องเล่าที่พิเศษเกี่ยวกับความบังเอิญที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา หรือไม่แน่ว่าอาจเป็นพรหมลิขิตก็ได้ใครจะไปรู้เนอะ 555
เรื่องมันมีอยู่ว่าเราได้พบรักกับผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง ซึ่งก็คือคุณแฟนของเราเอง ที่จริงมันเริ่มจากเราอกหักจากแฟนคนก่อน ผู้ชายที่ชอบดื่มและติดเพื่อน
ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกของผู้หญิง เรารู้จักเขาตอนเรียนอยู่มัธยม.3 ปีสุดท้าย เราคบกับแฟนเก่ามาประมาณ 5 ปี แรกๆก็ใส่ใจเราดี ห่วงใยและแคร์ความรู้สึกดีมาก
แต่เข้าปีที่ 5 ตอนนั้นเราจบม.ปลายแล้ว เลยตัดสินใจไม่เรียนต่อ เพราะมีปัญหาทางการเงิน เราเป็นลูกชาวนา ทางบ้านก็มีพอมีฐานะ(ยากจน)
เราเลยมาทำงานที่กรุงเทพกับแฟน(เก่า) อยู่มาประมาณ 1 ปี แฟน(เก่า) เราเริ่มติดรุ่นพี่ที่ทำงาน กลับห้องดึก ไม่ค่อยโทรหาเหมือนแต่ก่อน
แล้วจนวันนึงเราเห็นข้อความในเฟสของแฟน ประมาณว่าคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นญาติกัน แต่ดูจากคำพูดแล้วน่าจะมีอะไรมากกว่านั้น
พอวันต่อมาเราก็แอบดูเฟสเขาอีก แต่เข้าไม่ได้เพราะเขาเปลี่ยนรหัสเฟสใหม่ เราเลยรอถึงตอนเย็นเลิกงาน เราก็ถามเค้าว่ามีอะไรปิดบังอยู่รึปล่าว
เค้าก็ไม่ตอบแล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรจะพูด เราก็โมโหและก็สงสัยเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น เลยพยายามถามหาคำตอบ และในที่สุดเค้าก็พูดออกมาว่ากำลังคุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่จริงๆ และนั้นคือสาเหตูที่เราตัดสินใจเลิกกับแฟนเก่าอย่างเด็ดขาด
หลังจากนั้นเราเลยตัดสินใจกลับบ้านมาอยู่กับแม่และเข้าเรียนต่อ ช่วงนั้นก็ทำใจอยู่พักหนึง แต่ก็คิดชะว่า..เราจะเสียเวลาโง่อยู่กับผู้ชายเลวๆต่อไป!!!
และในตอนนั้นเองเราเริ่มพยายามเรียนและฝึกภาษา เพื่อที่จะพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น (ซึ่งไม่งายเลย)
เท่าที่จำได้ภาษาอังกฤษเราไม่เคยได้เกรดเกิน 2.0 เลย (ดูโง่มากตอนนั้น555)
แต่!!...เราเคยได้ยินมาว่าถ้าอยากพูดภาษาได้ต้องเรียนรู้และคุยกับเจ้าของภาษา... แล้วเราจะช้าอยู่ใย จัดเลยค่ะ 55+
เราเริ่มจากสมัครเว็บหาเพื่อนต่างชาติเว็บหนึง พอลงทะเบียนเสร็จก็เริ่มค้นหาเพื่อน ส่วนมากมีแต่คนแก่ หนุ่มๆก็มีแต่น้อย
เราก็ลองเล่นๆไป จู่ๆก้มีคนส่งข้อความมาเซฮายเราเฉยเลย เราก็คุยไปเปิดแอปแปลไป สักพักเริ่มแปลไม่ทัน (แปลถูกบ้าง ผิดบ้าง555)
เค้าก็ถามอไรมาก็ไม่รู้แปลไม่ทัน แต่เห็นเครื่องหมาย ? คิดว่าน่าจะถามอะไรสักอย่างแน่นอน แล้วเค้าก็ส่งรูปมาอมยิ้ม19อมยิ้ม19
ตะเถ!!!!อมยิ้ม24อมยิ้ม24 อันเบอเล่อเลย!!! ตายๆ เดี่ยวนี้เค้าทำความรู้จักกันแบบนี้หรอ...
หลังจากที่เจอของนอกครั้งแรกเต็มๆตา ทำเอาซะความตั้งใจหายเกือบหมด แล้วรู้สึกว่าจะมีแต่พวกโรคจิต เลยต้องคัดคนหน่อย
หล่อๆอะ มีแต่โรคจิตซะส่วนมาก เลยหาแบบไม่ต้องหล่อก็ได้แต่ขอคุยแล้วเข้าใจพอ
เเละทันใดนั้นเองเราเห็นรูปโปรไฟล์ผู้ชายคนนึงในข้อมูลบอกว่าอายุ 40 ปี คนอิตาลี (อายุห่างกัน 21 ปี) น่าตาดูน่าจะเป็นคนดี (ไม่น่าจะโรคจิต555)
เราเลยลองทักไปแต่ไม่มีการตอบกลับ เลยเข้าไปดูออนไลน์ล่าสุด 1 ที่แล้ว (เล่นคิดคำพูดอยู่ตั้งนาน ลืมดูเวลาออนล่าสุด555)
แต่ก็ไม่หมดหวังนะ หน้าโปรไฟล์เค้ามีไอดีด้วย เลยแอ๊ดไลน์เค้าไป (เราดูแรงปะอะ? ฮี่ๆ)
จากนั้นเราเลยทักไลน์เบอกเค้าว่า “ฉันเพิ่มคุณจากเว็บ……นะ คิดว่าคุณคงจดไม่ได้”
เค้าก็ตอบกลับมาว่า “ฉันจำได้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ผมชื่อ......” แล้วเราก็คุยกันเรื่องต่าง เช่น เกี่ยงกับประเทศเราและประเทศเค้า,ความแตกต่าง, อาหาร แล้วก็กิจกรรมที่ชอบ.
คุยกับเค้าเรารู้สึกสนุกดี ได้รู้เรื่องอะไรเยอะแยะเลย แล้วหลังจากนั้นเราก้คุยกันทุกวัน
มีม้อนิ่งตอนเช้าและก็กู๊ดไนท์ก่อนนอน แบบที่เราไม่เคยมีมาก่อน(น่ารักดีนะ) และก็มีส่งรูปมาทุกวัน ตอนตื่นนอน ตอนทำงาน ตอนกินข้าวเย็นกลับพ่อแม่(
เป็นผู้ชายที่ติดแม่มาก)
แล้วก็ไปเป็นแฟนกันตอนไหนก็ไม่รู้ ยังงงๆยุเลย จำได้คืนนั้นเค้าส่งข้อความกู๊ดไนท์มา แล้วตอนเช้าเราตื่นมาเปิดอ่าน เค้าบอกท้ายข้อความว่า “ I love you na I’m happy you will wait for me”
เอ่อ...คือ..เค้าก็รู้สึกเหมือนกันกับเราจริงๆใช่ปะ (ความจริงเราก็รู้สึกดีๆเหมือนกันแต่ไม่กล้าบอกเค้า เขินอ่ะ^^)
วันนี้ขอพอแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวว่างๆจะมาพิมพ์ต่อนะ
ถ้าใช้คำผิดหรือพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วนนะค่ะ
(หวังว่าจะมีคนเข้ามาอ่านนะ)