สำหรับเรานะคะ อัลบั้มนี้เป็นการก้าวขั้นยิ่งใหญ่ของบังทันในเรื่องงานดนตรี
เป็นอัลบั้มที่แนวเพลงไปทางอินเตอร์ทั้งหมดเลย ซึ่งในอัลบั้มที่แล้วยังเห็นไม่เยอะขนาดนี้
และแน่นอนว่าไม่ใช่แบบตอนเดบิวท์ใหม่ๆ จัดฮิปฮอปบีทหนักมาเต็มเลย
อัลบั้มก่อนนี่อาจมีอินเตอร์ให้เห็นเป็นบางเพลง เช่น I need u, dope, run, fire ชัดที่สุดเลยคือ save me
แต่รอบนี้เหมาหมดเลย ไม่เว้นแม้แต่ Cypher 4 ที่ปกติจะฮิปฮอปสุดในอัลบั้มแล้ว ก็ยังมีความอินเตอร์
อินเตอร์ที่พูดถึงนี่คือเป็นแนวเพลงที่กำลังเป็นที่นิยมในตอนนี้ค่ะ ทั่วโลกฟังได้ฟังดี แนวเพลงแบบนี้มีให้เห็นเยอะแยะ
เพราะงั้นจุดที่บังทันต้องทำคือสร้างงานเพลงที่อินเตอร์แต่ไม่ซ้ำซาก ไม่งั้นจากเป็นที่นิยม จะกลายเป็นน่าเบื่อไม่ก็คล้ายเพลงอื่นที่มีมาก่อน
แบบนี้มันก็เหมือนดาบสองคมค่ะ ข้อผิดพลาดในอดีตอย่างเพลง dope เนี่ย
เพราะมันยังไม่ลงตัวพอ ฟังไปฟังมาเลยคล้ายๆ going down for real ในบางท่อน
อย่าง I need u กับ run ก็เดินเพลงคล้ายกันอีก จะเรียกว่าเป็นความตั้งใจให้เพลงมันต่อกันก็ได้แหละ
จากที่ยกตัวอย่างไปเนี่ย เพราะจะบอกว่าอัลบั้มนี้บังทันทำจุดนี้ได้ดีระดับนึงเลย
จุดที่สร้างสรรต์ความสดใหม่ให้แนวอินเตอร์ด้วยการใส่ความเป็นตัวเองลงไป มันเป็นความใหม่ที่น่าสนใจนะ
ตัวเราเองชอบจุดนี้มาก ไม่ค่อยได้เห็นอะไรแบบนี้จากวงการ K-POP เริ่มเห็นตอน save me ก็ลุ้นอยู่ว่าจะจับทางได้มั้ย
ผลคือจับได้ จับมันทั้งอัลบั้มเลยคราวนี้ 5555
ถ้าพูดถึงความฮิปฮอป อย่าง Blood Sweat & Tears นี่ก็ไม่มีอยู่เลย
หลงเหลืออยู่แค่ในบางเพลง ที่บอกไปในตอนต้นเรื่อง cypher นี่ก็ด้วย
cypher 1 2 3 ที่ผ่านมาเราชอบหมดเลย มันเหมือนเป็นตัวยึดความเป็นตัวตนของบังทัน
ถ้าย้อนความไปตั้งแต่เดบิวท์ ทั้งแนวเพลงช่วงนั้น ทั้งรายการ american hustle ไหนจะเพลงชื่อ hiphop lover อีก
เราเลยมองว่าฮิปฮอปคือตัวตนจริงๆของบังทันแล้วก็คิดงั้นมาตลอด
แต่การจะบอกว่าอัลบั้มนี้ทิ้งตัวตนไปก็ไม่ถูก มันยังมีอยู่ cypher 4 คือคำตอบที่ดีมากของการผสมกันระหว่างฮิปฮอปอินเตอร์
ทั้งหมดทั้งมวลที่พูดถึงเนี่ยคือก้าวขั้นยิ่งใหญ่ของบังทัน ในความสดใหม่ของการสร้างเสียงดนตรี สร้างเพลงแนวอินเตอร์ให้เข้ากับตัววง
ไม่ละทิ้ง no more dream ในอดีตเพื่อ wings ในปัจจุบัน แต่ผสมมันเข้าด้วยกัน ซึ่งมันดีมากๆเลยยยยย
ส่วนตัวแล้ว เพลงอินเตอร์ชอบฟังนะ แต่มันไม่ค่อยติดหูเรา
ด้วยความที่มันมีแนวนี้เยอะแหละ เพราะมันเป็นที่นิยม เน้นเอาว่าฟังง่ายฟังสนุกทุกเพศทุกวัย
อัลบั้มนี้เลยติดหูเราแค่ stigma, first love, reflection, cypher 4, hey mama.... อยากตีตัวเองเหลือเกิน ;-;
สังเกตว่าเป็นแร็พไลน์ทั้งนั้น ส่วนแทฮยองที่ติดเพราะเสียงนี่แหละค่ะ เป็นคนที่เนื้อเสียงโดดเด่นมาก
สำหรับเพลงวงแล้วก็โวคอลอีกสามคน โทษหูเราแล้วกันค่ะ อยากตีตัวเองจริงๆนะ 5555
สุดท้ายแล้วตั้งแต่ต้นจนจบนี่เป็นความเห็นของแฟนเพลงคนนึงนะคะ
เป็นแฟนเพลงมาตั้งแต่ยังเดินดินไม่มีฝันตอนนี้ติดปีกบินหาฝันแล้ว
ตัวเราเป็นวีไอพีค่ะ แฟนคลับบิ๊กแบง ตกอยู่ในวังวนนี้มาก็นานมากแล้ว จะถอนตัวออกเลยยาก จะเพิ่มเข้าก็ยาก
ไม่รู้จะโทษหูตัวเอง โทษบิ๊กแบงหรือโทษอะไรดี 55555
สำหรับบังทันที่เรามาเป็นแฟนเพลงได้ก็เพราะความฮิปฮอปตอนเดบิวท์ จนเกือบจะเลิกฟังเพราะช่วงพยายามปรับเข้าอินเตอร์
มาถึงตอนนี้ทำได้ดีขึ้นจริงๆนะคะ ก้าวที่ดีมากๆเลย อาร์มี่ก็ต้องช่วยกันเป็นปีกให้บังทันน้าาา
Spread my wings to fly!
[K-POP] BTS 방탄소년단 - 2nd Full Album 'WINGS'
เป็นอัลบั้มที่แนวเพลงไปทางอินเตอร์ทั้งหมดเลย ซึ่งในอัลบั้มที่แล้วยังเห็นไม่เยอะขนาดนี้
และแน่นอนว่าไม่ใช่แบบตอนเดบิวท์ใหม่ๆ จัดฮิปฮอปบีทหนักมาเต็มเลย
อัลบั้มก่อนนี่อาจมีอินเตอร์ให้เห็นเป็นบางเพลง เช่น I need u, dope, run, fire ชัดที่สุดเลยคือ save me
แต่รอบนี้เหมาหมดเลย ไม่เว้นแม้แต่ Cypher 4 ที่ปกติจะฮิปฮอปสุดในอัลบั้มแล้ว ก็ยังมีความอินเตอร์
อินเตอร์ที่พูดถึงนี่คือเป็นแนวเพลงที่กำลังเป็นที่นิยมในตอนนี้ค่ะ ทั่วโลกฟังได้ฟังดี แนวเพลงแบบนี้มีให้เห็นเยอะแยะ
เพราะงั้นจุดที่บังทันต้องทำคือสร้างงานเพลงที่อินเตอร์แต่ไม่ซ้ำซาก ไม่งั้นจากเป็นที่นิยม จะกลายเป็นน่าเบื่อไม่ก็คล้ายเพลงอื่นที่มีมาก่อน
แบบนี้มันก็เหมือนดาบสองคมค่ะ ข้อผิดพลาดในอดีตอย่างเพลง dope เนี่ย
เพราะมันยังไม่ลงตัวพอ ฟังไปฟังมาเลยคล้ายๆ going down for real ในบางท่อน
อย่าง I need u กับ run ก็เดินเพลงคล้ายกันอีก จะเรียกว่าเป็นความตั้งใจให้เพลงมันต่อกันก็ได้แหละ
จากที่ยกตัวอย่างไปเนี่ย เพราะจะบอกว่าอัลบั้มนี้บังทันทำจุดนี้ได้ดีระดับนึงเลย
จุดที่สร้างสรรต์ความสดใหม่ให้แนวอินเตอร์ด้วยการใส่ความเป็นตัวเองลงไป มันเป็นความใหม่ที่น่าสนใจนะ
ตัวเราเองชอบจุดนี้มาก ไม่ค่อยได้เห็นอะไรแบบนี้จากวงการ K-POP เริ่มเห็นตอน save me ก็ลุ้นอยู่ว่าจะจับทางได้มั้ย
ผลคือจับได้ จับมันทั้งอัลบั้มเลยคราวนี้ 5555
ถ้าพูดถึงความฮิปฮอป อย่าง Blood Sweat & Tears นี่ก็ไม่มีอยู่เลย
หลงเหลืออยู่แค่ในบางเพลง ที่บอกไปในตอนต้นเรื่อง cypher นี่ก็ด้วย
cypher 1 2 3 ที่ผ่านมาเราชอบหมดเลย มันเหมือนเป็นตัวยึดความเป็นตัวตนของบังทัน
ถ้าย้อนความไปตั้งแต่เดบิวท์ ทั้งแนวเพลงช่วงนั้น ทั้งรายการ american hustle ไหนจะเพลงชื่อ hiphop lover อีก
เราเลยมองว่าฮิปฮอปคือตัวตนจริงๆของบังทันแล้วก็คิดงั้นมาตลอด
แต่การจะบอกว่าอัลบั้มนี้ทิ้งตัวตนไปก็ไม่ถูก มันยังมีอยู่ cypher 4 คือคำตอบที่ดีมากของการผสมกันระหว่างฮิปฮอปอินเตอร์
ทั้งหมดทั้งมวลที่พูดถึงเนี่ยคือก้าวขั้นยิ่งใหญ่ของบังทัน ในความสดใหม่ของการสร้างเสียงดนตรี สร้างเพลงแนวอินเตอร์ให้เข้ากับตัววง
ไม่ละทิ้ง no more dream ในอดีตเพื่อ wings ในปัจจุบัน แต่ผสมมันเข้าด้วยกัน ซึ่งมันดีมากๆเลยยยยย
ส่วนตัวแล้ว เพลงอินเตอร์ชอบฟังนะ แต่มันไม่ค่อยติดหูเรา
ด้วยความที่มันมีแนวนี้เยอะแหละ เพราะมันเป็นที่นิยม เน้นเอาว่าฟังง่ายฟังสนุกทุกเพศทุกวัย
อัลบั้มนี้เลยติดหูเราแค่ stigma, first love, reflection, cypher 4, hey mama.... อยากตีตัวเองเหลือเกิน ;-;
สังเกตว่าเป็นแร็พไลน์ทั้งนั้น ส่วนแทฮยองที่ติดเพราะเสียงนี่แหละค่ะ เป็นคนที่เนื้อเสียงโดดเด่นมาก
สำหรับเพลงวงแล้วก็โวคอลอีกสามคน โทษหูเราแล้วกันค่ะ อยากตีตัวเองจริงๆนะ 5555
สุดท้ายแล้วตั้งแต่ต้นจนจบนี่เป็นความเห็นของแฟนเพลงคนนึงนะคะ
เป็นแฟนเพลงมาตั้งแต่ยังเดินดินไม่มีฝันตอนนี้ติดปีกบินหาฝันแล้ว
ตัวเราเป็นวีไอพีค่ะ แฟนคลับบิ๊กแบง ตกอยู่ในวังวนนี้มาก็นานมากแล้ว จะถอนตัวออกเลยยาก จะเพิ่มเข้าก็ยาก
ไม่รู้จะโทษหูตัวเอง โทษบิ๊กแบงหรือโทษอะไรดี 55555
สำหรับบังทันที่เรามาเป็นแฟนเพลงได้ก็เพราะความฮิปฮอปตอนเดบิวท์ จนเกือบจะเลิกฟังเพราะช่วงพยายามปรับเข้าอินเตอร์
มาถึงตอนนี้ทำได้ดีขึ้นจริงๆนะคะ ก้าวที่ดีมากๆเลย อาร์มี่ก็ต้องช่วยกันเป็นปีกให้บังทันน้าาา
Spread my wings to fly!