คือนี้เปนกระทู้แรกนะค้ะ คือเรางงมากความสัมพันเรากะ ผช. คนนึง คือเค้าเปนเพื่อนในห้องเดียวกับเรา เราชอบเค้ามาตั้งแต่เปิดเทอมอ่ะค่ะ เราก้อเลยทักแชทคุยกะเค้าทุกวันเข้าก้อไม่รุ้น้ะพอเค้ารุ้เค้าก้อปฎิเสธเรา เราจำได้เลยวันนั้นเราร้องไห้หนักมากไป รร. เราตาบวม เราวิ่งไปกอดเพื่อนแบบไม่อายล้ะที่พีคกว่านั้นคือเค้าบอกเราว่าไม่ต้องชอบเค้า เช้ามาเราทำใจไม่ได้เราก้อไม่ขึ้นเรียนเลยค่ะ เค้าเป็นเหมือนแสงสว่างของเราอ่ะค่ะเค้าคอยบอกให้ขึ้นเรียนอย่าโดดเรียน เราจำได้เรานั่งร้องไห้อยุ่ตรงสาราที่ รร
เค้าเดินเข้ามานั่งข้างๆล้ะบอกกะเราว่า.....เป็นอะไรร้องไห้หรอ ในใจเรานี่อยากจะตะโกนไปเลยว่าเออ!!แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงเรียนร้อย555😀😀เลยไม่พูดไรเลยค่ะล้ะน้ำตาก้อตกอยุ่ตรงข้างๆเค้าเลย
พอเรากลับบ้านมาเราก้อเจอแชทเพื่อนมาถามเปนไงมั้งล้ะเพื่อนก้อทัก ผช. คนนั้นไป สักพัก ผช. คนนั้นก้อทักมา
เค้า:ทักๆ
เรา:อื้อ(ตอบไปนี้ดีใจปนรักษาหน้า)
เค้า:เปนไงบ้าง
เรา:ก้อดี
เค้า:กุก้ออยากคุยกับนะ
เรา:เพื่อนกุทักไปหรอเลยทักมา
เค้า:อื้อแต่ก้อป้าวนี้ก้ออยากคุย
ตั้งแต่วันนั้นเราก้อคุยกะเต้ามาตลอดความสัมพันมันก้อดีขึ้นเรื่อยจนคนอื่นคิดว่าคบกัน แชืคุยกันทุกวันเราคุยกะเค้านานค่ะ พอครึ่งเทอมที่ รร. จะมีการสอบเรากะเค้าก้อยังคุยกันคือตั้งแต่คุยกะเค้าเราก้อตั้งใจเนียนมากกว่าเดิมขึ้นเรียนไม่โดดเรียนคือพากันเรียนอ่ะค่ะการเรียนก้อดีขึ้น พอปิดครึ่งเทอมพวกเพื่อนเราเราก้อจัดทริปไปเที่ยวกันเค้ากะเราก้อไปกันค่ะเราเหมารถตู้ไปกัน เค้านั้งอยุ่ข้างๆเราช่วงนั้นเราโดนยึดโทสับเราก้อพูดกะเค้าว่า รอเราได้ใหม เค้าตอบเราว่ารอได้วันนั้นเราก้อเที่ยวกันปกติ พอหลังจากวันนั้น3วันเค้าก้อทักมาว่า ให้เลิกคุยเค้าพูดเหมือนครั้งแรกครั้งนั้นเราก้อยอมระบร้องไห้หนักคิดว่าต้องไปจากกันจิงๆเรา2คนมองหน้ากันไม่ติดผ่านมา3เดือนเราก้อยังทำใจไม่ได้เค้าก้อตัดเยื้อไยกับเราอบบขาดเราอันเฟรนเค้าบล้อกเฟสเรา เราเกบทุกอย่างของเค้าเรายังงงงๆอยุ่เลยว่าเรากะเค้าเปนไรกันแน่คุยกันมา4-5เดือนคืออะไร เค้าเคยบอกกะเพื่อนเราว่าปิดเทอมจะขอเราเปนแฟนแต่มันไม่ได้จบแบบนั้นเรารุ้สึกว่าชีวิตดับอนาคตดับเค้าคือแสงสว่างของเราเราเปนทุกอย่างของเรา เราเหมือนไม่เหลือไรเลยเราต้องทำยังงัยค้ะตลอดเวลาที่ผ่านมาคืออะไร?
ทำไมเลิกกันแร้วต้องมองหน้ากันไม่ติด
เค้าเดินเข้ามานั่งข้างๆล้ะบอกกะเราว่า.....เป็นอะไรร้องไห้หรอ ในใจเรานี่อยากจะตะโกนไปเลยว่าเออ!!แต่ด้วยความที่เป็นผู้หญิงเรียนร้อย555😀😀เลยไม่พูดไรเลยค่ะล้ะน้ำตาก้อตกอยุ่ตรงข้างๆเค้าเลย
พอเรากลับบ้านมาเราก้อเจอแชทเพื่อนมาถามเปนไงมั้งล้ะเพื่อนก้อทัก ผช. คนนั้นไป สักพัก ผช. คนนั้นก้อทักมา
เค้า:ทักๆ
เรา:อื้อ(ตอบไปนี้ดีใจปนรักษาหน้า)
เค้า:เปนไงบ้าง
เรา:ก้อดี
เค้า:กุก้ออยากคุยกับนะ
เรา:เพื่อนกุทักไปหรอเลยทักมา
เค้า:อื้อแต่ก้อป้าวนี้ก้ออยากคุย
ตั้งแต่วันนั้นเราก้อคุยกะเต้ามาตลอดความสัมพันมันก้อดีขึ้นเรื่อยจนคนอื่นคิดว่าคบกัน แชืคุยกันทุกวันเราคุยกะเค้านานค่ะ พอครึ่งเทอมที่ รร. จะมีการสอบเรากะเค้าก้อยังคุยกันคือตั้งแต่คุยกะเค้าเราก้อตั้งใจเนียนมากกว่าเดิมขึ้นเรียนไม่โดดเรียนคือพากันเรียนอ่ะค่ะการเรียนก้อดีขึ้น พอปิดครึ่งเทอมพวกเพื่อนเราเราก้อจัดทริปไปเที่ยวกันเค้ากะเราก้อไปกันค่ะเราเหมารถตู้ไปกัน เค้านั้งอยุ่ข้างๆเราช่วงนั้นเราโดนยึดโทสับเราก้อพูดกะเค้าว่า รอเราได้ใหม เค้าตอบเราว่ารอได้วันนั้นเราก้อเที่ยวกันปกติ พอหลังจากวันนั้น3วันเค้าก้อทักมาว่า ให้เลิกคุยเค้าพูดเหมือนครั้งแรกครั้งนั้นเราก้อยอมระบร้องไห้หนักคิดว่าต้องไปจากกันจิงๆเรา2คนมองหน้ากันไม่ติดผ่านมา3เดือนเราก้อยังทำใจไม่ได้เค้าก้อตัดเยื้อไยกับเราอบบขาดเราอันเฟรนเค้าบล้อกเฟสเรา เราเกบทุกอย่างของเค้าเรายังงงงๆอยุ่เลยว่าเรากะเค้าเปนไรกันแน่คุยกันมา4-5เดือนคืออะไร เค้าเคยบอกกะเพื่อนเราว่าปิดเทอมจะขอเราเปนแฟนแต่มันไม่ได้จบแบบนั้นเรารุ้สึกว่าชีวิตดับอนาคตดับเค้าคือแสงสว่างของเราเราเปนทุกอย่างของเรา เราเหมือนไม่เหลือไรเลยเราต้องทำยังงัยค้ะตลอดเวลาที่ผ่านมาคืออะไร?