ผมขอเขียนเรื่องของผมให้ทุกคนอ่านก่อนนะครับ มันเป็นสิ่งที่ผมเป็นมาตั้งแต่เด็กๆ ทุกคนที่อ่านจะคิดว่าผมบ้าหรือคิดไปเองก็ได้ เพราะผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ผมเป็นคนเชื่ออะไรยากนะครับ ไม่เคยเชื่ออะไร 100% ถ้าไม่มีการพิสูจน์ อาจเป็นเพราะผมมีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงมั้ง แล้วอีกอย่างผม เชื่อในเรื่องศาสนานะครับ แต่ผมก็จะพิสูจน์ด้วยหลักการทางวิทยาศาสตร์เสมอ เช่นทางสายกลางของศาสนา เป็นสายที่ไม่ดีไม่ชั่ว ซึ่งความเชื่อเหล่านี้ผมเอามาลองพิสูจน์หมดครับ เอามาลองใช้ในชีวิต ซึ่งมันก็ดีจริงๆ ทีนี้เข้าเรื่องนะครับ ...ผมเป็นชายคนนึงครับตอนนี้อายุ17แล้ว ผมเกิดมาในครอบครัวที่พอมีพอกินครับ
แม่ฝากยายเลี้ยงผมตั้งแต่เด็กเลยครับที่ขอนแก่น ผมเป็นคนเรียนรู้ไวในระดับนึงครับ ผมท่องABC ก-ฮ นับเลข แล้วก็เขียนชื่อตัวเอง แบบเป๊ะได้ตั้งแต่3ขวบ แม้กระทั่งเรื่องเพศผมก็มีความรู้สึกแล้ว ตอนนั้นเด็กมากก555 ผมพูดดูเหมือนเป็นนิยายหรือนิทานหลอกเด็กไงไม่รู้ แต่นี่คือเรื่องจริงครับ ผมเข้าเรียน มีแต่อาจารย์ชอบผมครับเพราะผมเก่งเรียนรู้ไว(แอบโม้555) ครั้งนึงก็มีเรื่องแปลกเกิดขึ้นครับ ตอนนั้นผมน่าจะอายุประมาน3ขวบกว่ามั้งจำไม่ได้ ผมเข้าไปขุดแย้กับยายที่ป่ายูค่า(ที่บ้านนอกเรียกงี้- -") ที่ผมวันนั้นท้องฟ้าแจ่มใสมากก แดดแรงสุดๆ ผมก็ก่นแย้กับยายไปเรื่อยครับ แล้วเดินมาซักพักผมรู้สึกร้อนครับ (ไม่ใช่เพราะผมมีพลังไรนะ พลังแดดนี่แหละโคตรเปรี้ยง) ผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรแบบนี้ได้ไงนะ คือผมรู้สึกเหมือนผมสื่อสารกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าป่าเจ้าเขาได้(มันเป็นความรู้สึกเฉยๆอะ อารมณ์เหมือนมโนเอา) ผมก็เดินออกจากยาย แล้วผมก็ไปนั่งคุกเข่ากลางแดด แล้วผมก็ประนมมือแล้วก็จิตนาการไปว่าขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์เทวดาฟ้าดินที่คอยดูผมอยู่ ขอให้ฝนตกลงมาด้วยเถิด ...พอพูดจบฝนนี่ตกลงมาเฉยๆแบบไม่มีเหตุผล ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ เหมือนมันเฉยๆแปลกๆ ผมก็เดินไปหลบในเถียงนา แล้วฝนมันตกหนักพอสมควรนะ ก็เริ่มงงละ เมื่อกี้ที่เราพูดไปนี่มันเป็นจริงหรอ หรืออะไร ผมเลยจะทดสอบอีกครั้ง แต่ผมไม่ได้ประนมมืออะไรนะ ผมมองไปบนฟ้าแล้วขอให้ฝนหยุดเถอะ ซักพักมันก็หยุด ผมก็ตกใจละ อ้าวเฮ้ยนี่มันบังเอิญหรืออะไร ผมเลยลองเรียกฝนอีก คราวนี้ไม่ได้ละครับ สรุป ผมแค่มโนไปเอง สาสเอ้ยยย นั่นแหละครับเรื่องแปลกเรื่องแรกที่ผมพิสูจน์แล้วว่าผมแค่มโนไปเอง ย้ำนะครับตอนนั้นผมอายุแค่ประมาน 3-4ขวบ ผมจำความตอนนี้ได้แม่นยำที่สุด เพราะมันแปลกมาก แต่ยังไงซะมันก็คงเป็นแค่เรื่องมโนของผมคุณว่างั้นไหม55555 ...แต่มันไม่ได้จบอยู่แค่นั้นครับ มาเจอกันอีกทีตอนป.4 แต่ตอนนี้ขอไปนอนก่อนไม่ไหวแล้ว พิมไปขนลุกไป โอยเสียวหลัง พี่กุมารก็ชอบแกล้งซะด้วย5555
#อ้อลืมบอกไป เมื่อก่อนผมเป็นคนกลัวผีมากครับ กลัวหนักๆจัดก็ตอนป.2 ครับแทบสติแตก
#เดี๋ยวมาต่อๆ นี่เขียนเล่าตามอารมณ์นะ อาจจะเหมือนแต่งเรื่องเอา แต่นี่เรื่องจริงทั้งหมดที่เกี่ยวกับตัวผมไม่มีการแต่งต่อเติมใดๆทั้งสิ้น ใครจะเชื่อก็สุดแล้วแต่จะเชื่อ แต่ก็ต้องใช้วิจารณาญาณในการอ่านด้วยนะครับ มันเป็นความสงสัยส่วนบุคคล สิ่งแปลกๆที่ผมว่าบางทีมันอาจไม่ได้เป็นสิ่งแปลก มันอาจเป็นแค่การคิดไปเองของผม ซึ่งจนมาถึงปัจจุบันแล้วผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือผมแค่คิดไปเอง555 ตอนนี้ปลงครับอยากเล่าให้ทุกคนฟัง เผื่อจะมีใครที่เคยเป็นแบบผมมั่ง(หาแนวร่วม)
#เรื่องข้างบนที่เล่าอันนั้นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ครับ แต่ที่จะมาเล่าต่อนี่ออกแนวพลังจิตนะ (หรืออาจเป็นแค่พลังโรคจิตเหมือนที่แม่ผมเคยด่า- -")
#เป็นอะไรที่
พิสูจน์ยากมาก
เคยเจออะไรเกี่ยวกับตัวเองที่มันแปลกๆหาทางพิสูจน์ไม่ได้ไหม?
แม่ฝากยายเลี้ยงผมตั้งแต่เด็กเลยครับที่ขอนแก่น ผมเป็นคนเรียนรู้ไวในระดับนึงครับ ผมท่องABC ก-ฮ นับเลข แล้วก็เขียนชื่อตัวเอง แบบเป๊ะได้ตั้งแต่3ขวบ แม้กระทั่งเรื่องเพศผมก็มีความรู้สึกแล้ว ตอนนั้นเด็กมากก555 ผมพูดดูเหมือนเป็นนิยายหรือนิทานหลอกเด็กไงไม่รู้ แต่นี่คือเรื่องจริงครับ ผมเข้าเรียน มีแต่อาจารย์ชอบผมครับเพราะผมเก่งเรียนรู้ไว(แอบโม้555) ครั้งนึงก็มีเรื่องแปลกเกิดขึ้นครับ ตอนนั้นผมน่าจะอายุประมาน3ขวบกว่ามั้งจำไม่ได้ ผมเข้าไปขุดแย้กับยายที่ป่ายูค่า(ที่บ้านนอกเรียกงี้- -") ที่ผมวันนั้นท้องฟ้าแจ่มใสมากก แดดแรงสุดๆ ผมก็ก่นแย้กับยายไปเรื่อยครับ แล้วเดินมาซักพักผมรู้สึกร้อนครับ (ไม่ใช่เพราะผมมีพลังไรนะ พลังแดดนี่แหละโคตรเปรี้ยง) ผมก็ไม่รู้ว่าผมคิดอะไรแบบนี้ได้ไงนะ คือผมรู้สึกเหมือนผมสื่อสารกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าป่าเจ้าเขาได้(มันเป็นความรู้สึกเฉยๆอะ อารมณ์เหมือนมโนเอา) ผมก็เดินออกจากยาย แล้วผมก็ไปนั่งคุกเข่ากลางแดด แล้วผมก็ประนมมือแล้วก็จิตนาการไปว่าขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์เทวดาฟ้าดินที่คอยดูผมอยู่ ขอให้ฝนตกลงมาด้วยเถิด ...พอพูดจบฝนนี่ตกลงมาเฉยๆแบบไม่มีเหตุผล ผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนะ เหมือนมันเฉยๆแปลกๆ ผมก็เดินไปหลบในเถียงนา แล้วฝนมันตกหนักพอสมควรนะ ก็เริ่มงงละ เมื่อกี้ที่เราพูดไปนี่มันเป็นจริงหรอ หรืออะไร ผมเลยจะทดสอบอีกครั้ง แต่ผมไม่ได้ประนมมืออะไรนะ ผมมองไปบนฟ้าแล้วขอให้ฝนหยุดเถอะ ซักพักมันก็หยุด ผมก็ตกใจละ อ้าวเฮ้ยนี่มันบังเอิญหรืออะไร ผมเลยลองเรียกฝนอีก คราวนี้ไม่ได้ละครับ สรุป ผมแค่มโนไปเอง สาสเอ้ยยย นั่นแหละครับเรื่องแปลกเรื่องแรกที่ผมพิสูจน์แล้วว่าผมแค่มโนไปเอง ย้ำนะครับตอนนั้นผมอายุแค่ประมาน 3-4ขวบ ผมจำความตอนนี้ได้แม่นยำที่สุด เพราะมันแปลกมาก แต่ยังไงซะมันก็คงเป็นแค่เรื่องมโนของผมคุณว่างั้นไหม55555 ...แต่มันไม่ได้จบอยู่แค่นั้นครับ มาเจอกันอีกทีตอนป.4 แต่ตอนนี้ขอไปนอนก่อนไม่ไหวแล้ว พิมไปขนลุกไป โอยเสียวหลัง พี่กุมารก็ชอบแกล้งซะด้วย5555
#อ้อลืมบอกไป เมื่อก่อนผมเป็นคนกลัวผีมากครับ กลัวหนักๆจัดก็ตอนป.2 ครับแทบสติแตก
#เดี๋ยวมาต่อๆ นี่เขียนเล่าตามอารมณ์นะ อาจจะเหมือนแต่งเรื่องเอา แต่นี่เรื่องจริงทั้งหมดที่เกี่ยวกับตัวผมไม่มีการแต่งต่อเติมใดๆทั้งสิ้น ใครจะเชื่อก็สุดแล้วแต่จะเชื่อ แต่ก็ต้องใช้วิจารณาญาณในการอ่านด้วยนะครับ มันเป็นความสงสัยส่วนบุคคล สิ่งแปลกๆที่ผมว่าบางทีมันอาจไม่ได้เป็นสิ่งแปลก มันอาจเป็นแค่การคิดไปเองของผม ซึ่งจนมาถึงปัจจุบันแล้วผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือผมแค่คิดไปเอง555 ตอนนี้ปลงครับอยากเล่าให้ทุกคนฟัง เผื่อจะมีใครที่เคยเป็นแบบผมมั่ง(หาแนวร่วม)
#เรื่องข้างบนที่เล่าอันนั้นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ครับ แต่ที่จะมาเล่าต่อนี่ออกแนวพลังจิตนะ (หรืออาจเป็นแค่พลังโรคจิตเหมือนที่แม่ผมเคยด่า- -")
#เป็นอะไรที่