มีหลายท่านบอกว่านักเตะไทยถ้าอยากจะเริ่มต้นค้าแข้งในต่างประเทศ ต้องไปที่เจลีก เคลีก แต่มันก็ยากเกินไป
ผมมองว่าถ้าให้นักเตะไทยลองไปค้าแข้งแถว ๆ อาหรับล่ะ แต่ไปเล่นในลีกของประเทศที่มีอันดับฟีฟ่าใกล้เคียงกับเรา
หรือสูงกว่าเรานิดหน่อยก็ได้ เช่น โอมาน บาห์เรน เลบานอน จอร์แดน เป็นต้น

ผมนึกข้อดีข้อเสียของการไปค้าแข้งแถวอาหรับคร่าว ๆ ดังนี้
ข้อดี
1. แน่นอนว่าการได้ไปค้าแข้งที่ต่างประเทศจะได้ประสบการณ์อันล้ำค่า ทั้งได้เรียนรู้สไตล์การเล่น รวมทั้งการฝึกซ้อมฟุตบอล
จากต่างประเทศ
2. เนื่องจากเวลาที่ไทยเจออาหรับบางทียังเกร็ง ๆ ให้เห็นอยู่บ้าง ผมคิดว่าถ้ามีนักเตะไทยได้มาค้าแข้งแถวอาหรับ ก็น่าจะทำให้
นักเตะไทยคุ้นชินกับฟุตบอลสไตล์อาหรับมากขึ้น
3. น่าจะเป็นการเริ่มต้นที่ดีสำหรับการค้าแข้งในต่างประเทศ เพราะผมคิดว่าการได้ไปค้าแข้งแถวอาหรับน่าจะง่ายกว่า
ค้าแข้งที่ญี่ปุ่น หรือเกาหลีใต้ที่มีมาตรฐานสูงมากในเอเชีย แต่ฝีมือนักเตะไทยเราก็ต้องเข้าตาเขาด้วยนะ
ถ้าเริ่มต้นที่แถวอาหรับได้ดี ก็มีโอกาสต่อยอดไปยังเจลีก เคลีก หรืออาจไปถึงลีกในยุโรปได้เลยด้วยซ้ำ

ข้อเสีย
1. หลัก ๆ เลย คือ วัฒนธรรมและศาสนา ที่ผมไม่รู้ว่าถ้ามีนักเตะไทยไปค้าแข้งแถวนี้จะปรับตัวกันได้หรือไม่ เพราะนักเตะไทย
ก็นับถือพุทธเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้านักเตะไทยคนใดเป็นอิสลามก็น่าจะปรับตัวได้ไม่ยากนัก
2. สรีระนักเตะไทย คือ เตี้ยมาก ถ้าเทียบกับชาวอาหรับ เพราะชาวอาหรับตัวสูงใหญ่ และแข็งแกร่งด้วย ฉะนั้นต้องสร้างนักเตะไทย
ให้มีสรีระที่ดีเสียก่อน พร้อมกับต้องมีเบสิคที่ดีด้วย
3. ถ้าโชคไม่ดีอาจจะเจอสงคราม (ในบางประเทศ) แต่ผมเข้าใจว่าสงครามที่ประเทศเขาไม่ค่อยมีผลอะไรกับการเล่นฟุตบอล
ภายในประเทศ แต่อาจจะทำให้นักเตะไทยเกิดขวัญเสียในบางครั้ง ซึ่งก็ต้องเตรียมตัวทั้งเรื่องสภาพร่างกายและจิตใจให้ดี
ก่อนไปค้าแข้ง


ทุก ๆ ท่านมีความเห็นอย่างไรบ้างครับ