คำเตือน....กระทู้ยาวมาก เวิ่นเว้อสุดพลัง....
moonlight drawn by clouds ความรักแสนหวาน(เหรอ?) ขององค์อ้อยกับเจ้าหมาน้อยตัวแสบ
ปกติไม่ดูซีรี่ย์เกาฯ ยิ่งซีรีย์ที่ยังไม่จบนี่ยิ่งแล้วใหญ่
แต่เรื่องนี้เปลี่ยนชีวิตเจ้ สืบเนื่องมาจากช่วงนี้ชีวิตมีมรสุมนิดหน่อย(ประมาณสภาพอากาศประเทศไทย) ดังนั้น จึงบ่ายหน้าหาตัวช่วยคลายเครียด เริ่มดูซีรี่ย์อะไรไปเรื่อยเปื่อย เริ่มจาก cheese in the trap (ดูไม่จบจ้ะ สารภาพ เพราะรู้สึกมึนกับบุคลิกพระเอก และรู้สึกเหมือนพระรองจะเด่นกว่า) ต่อด้วย oh my ghost (ตอนแรกก็กะจะเท แต่ทนดูจนจบ แล้วรู้สึกว่าเชฟก็น่ารักดีนะ หงุดหงิดนิดหน่อยตรงไม่รู้เชฟชอบนางเอกหรือน้องผีมากกว่ากัน) มาจบเรื่องสุดท้ายที่ lucky romance ชอบประธานเชมากกกกก (มากจนทนกับคอสตูมสุดเพลียของนางเอกได้ตลอดเรื่อง) เลยหาดูว่านางเล่นเรื่องไรอีก จะดูต่อ มันก็เลยลิงค์ไปที่ reply 1988 ซึ่งก็ไปอ่านรีวิวก่อน เพราะเห็นว่าประธานเชที่รักเป็นพระรอง รมณ์เสียมาก อะไรกัน น่ารักขนาดนี้ยังเป็นแค่พระรอง แล้วใครเป็นพระเอกล่ะ ขอดูหน้าหน่อยซิ....
ผ่างงงงงงง จากนั้นก็ตกหลุมรักอีแท็กเมากาวไปในแวบแรกที่สบตา ยิ่งไปเห็นนางใส่ชุดเชจาเต้น mv promote ละครเรื่องนี้ บอกเลยว่าชีวิตพังมาก กลายเป็นติ่งสูงวัยของกอมน้อยไปเลย
เอาล่ะ เวิ่นที่มาการติดซีรี่ย์มาก็หลายบรรทัดแล้ว เข้าเรื่องได้
หลายคนบอก MDBC เป็นเรื่องรักหวานแหววเบาๆ พล็อตเดิมๆ ซ้ำๆ เน้นแต่ฉากฟินๆ ดูตอนแรกๆ เจ้ก็เห็นด้วยนะ แต่พอดูวนไป ชักไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ จริงๆ เรื่องก็ดราม่าประมาณนึงเหมือนกัน
เริ่มจาก ราอน เจ้าหมาน้อยที่ถูกแม่เทแต่เด็ก ไปอาศัยอยู่กับคณะละครเร่ นางต้องแกร่งเบอร์ไหนถึงจะมีชีวิตที่มีความสุขได้ ที่ผ่านมาก่อนเจอองค์อ้อย ราอนคงต้องสร้างสกิลอ่านใจคน ทำตัวให้ถูกใจทุกคน เพื่อจะอยู่ได้อย่างมีความสุข ที่จริงนางจะเศร้าก็ได้นะกับชีวิตแบบนี้ แต่ราอนเลือกจะคิดบวกและมองโลกในแง่ดีเพราะมันมีความสุขมากกว่า สกิลนี้เลยทำให้เทพจนเป็นที่ปรึกษาด้านความรัก แต่ในส่วนของอนาคตนั้น นางคงไม่ได้คิดไปไกลกว่าวันนี้พรุ่งนี้ และทุกครั้งที่เจอปัญหา นางก็เอาตัวรอดด้วยการหนีมาโดยตลอด (องค์อ้อยก็น่าจะชินนะ เพราะโดนทิ้งไว้ในหลุมตั้งแต่ ep แรก) ถ้าเราเป็นราอน เราคงไม่กล้ารักใครหมดใจ เพราะขนาดแม่ยังทิ้งไว้กลางตลาด (ถึงจะด้วยเหตุจำเป็นก็เถอะ) เรียกว่าชีวิตนางต้องจากคนที่รักและผูกพันมาโดยตลอด ตอนที่ต้องแยกจากหัวหน้าคณะละครเร่ นางก็ดู sad นะ แต่เหมือนทำใจยอมรับได้ว่าชีวิตนางก็งี้แหละ ราอนถึงได้เข้าใจการจากลาทั้งที่ยังรักอย่างถ่องแท้ไง ขณะเดียวกันนางก็กลัวเมื่อองค์อ้อยรักนางอย่างจริงจังจนมอบสร้อยคู่ให้ เพราะนางตระหนักรู้ถึงความไม่แน่นอนและความเจ็บปวดจากการจากกันเป็นอย่างดี เมื่อถูกรักราอนก็เลยเอาแต่หนี ยิ่งราอนเป็นคนมีเหตุผลเข้าใจชีวิต ราอนก็ยิ่งรู้ว่า จะเก็บองค์อ้อยไว้กับตัวเองไม่ได้หรอก การที่องค์อ้อยได้แต่งกับยัยคุณหนูตระกูลโชนั่นคือทางออกของทุกปัญหาแล้ว เชจาจะได้มีอำนาจต่อรอง มีความปลอดภัย ยิ่งพอมารู้ว่าตัวเองเป็นลูกกบฎนี่คงที่สุดแห่งการตัดใจเลย สุดท้ายเรื่องราวจนถึง ep นี้ก็เจ็บกว่าที่คิดไว้จนได้ ราอน-นา...เจ้าหมาน้อยที่น่าสงสาร
ส่วน วังเชจาอียอง หรือองค์อ้อยของเจ้....แน่นอนว่าโตมาด้วยความเคียดแค้นคลางแคลงใจ แม่ก็จากไปอย่างมีเงื่อนงำ พ่อก็รักนะแต่ไม่กล้าแสดงออก ทำให้ลูกชายที่ตัวคนเดียวเพราะเพื่อนที่คบมาแต่เด็กก็ดันเป็นลูกฝ่ายตรงข้าม บรรยากาศรอบตัวก็โคตรดาร์ก ไม่รู้ใครเป็นใคร ใครเป็นมิตร ใครเป็นศัตรู ไม่รู้ว่าชีวิตที่ผ่านมาจะต้องเหงาตัวเท่าวังขนาดไหน ถึงกระนั้น องค์อ้อยก็รู้หน้าที่ว่าตัวเองเป็นวังเชจา ยังรักดี เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แสดงว่าตั้งใจเล่าเรียนพอสมควร แต่ที่ขี้เหวี่ยงเจ้าอารมณ์จนเป็นที่นินทาทั้งวังเพราะเหงาและไม่รู้จะระบายออกยังไง เมื่อเจอเจ้าหมาน้อยที่มีสกิลอยู่กับใครก็ทำให้คนรัก ก็เลยไม่รอด คิดว่าที่ทำให้ไม่รอดมากที่สุด คือตอนที่กลับจากงานเลี้ยงบ้านอีลุงเสนาฯ แล้วมานั่งชิลกันหน้าที่พักหมาน้อย แล้วหมาน้อยยื่นไก่ให้พร้อมกับบอกว่านี่คือรักจากหมาน้อย องค์อ้อยเลยถอนตัวไม่ขึ้นนับแต่นั้น (ใช่แล้ว...ก็แค่ขาไก่ขาเดียว) นอกจากนั้นก็เจ้าหมาน้อยนี่แหละที่เป็นเหมือนกาวใจให้พ่อลูกเข้าใจกันจากเคสจดหมายของคุณสนมแม่องค์หญิงไม่พูดคนนั้น ยิ่งอยู่ใกล้กันยิ่งมีแต่เรื่องที่ทำให้องค์อ้อยติดใจไปไม่รอด หลงขันทีจนเบี่ยงเบนไปเลย ถึงขนาดต้องเขียนจดหมายบอกความในใจทั้งที่ยังไม่รู้ว่าหมาน้อยเป็นสาวด้วยซ้ำ มาถึง ep ล่าสุดที่ราอนหนีไปแล้วองค์อ้อยมารู้ทีหลังว่านางเป็นลูกกบฏ องค์อ้อยคงแทบใจสลาย ไม่รักษาสัญญาก็เรื่องนึง เป็นลูกศัตรูตัวท็อบที่ทำให้ท่านพ่อนอยด์ก็อีกเรื่องนึง เจ็บช้ำขนาดนี้ยังต้องไฝว้กับลุงเสนาฯ แอนด์เดอะแก๊งค์เป็นระยะอีก ถึงจะเก่งแค่ไหนแต่องค์อ้อยก็เป็นแค่เด็กผู้ชายอายุ 19 เองนะ เด็กผู้ชายที่มีปัญหาหัวใจแต่ปรึกษาใครก็ไม่ได้ น่าสงสารแรงมาก พูดเลย
เอาจริงๆ นะ นี่ยังคิดไม่ออกว่าเรื่องราวจะไปต่อยังไง คือถ้าเชจายอมแต่งงานแต่หนีออกมาอยู่กับราอนนอกวัง มันก็แบบ...จะมาลงท่านี้ได้ไงอ่ะ แล้วพวกกบฏไม่ต้องเคลื่อนไหวไรเหรอ แล้วราอนจะยอมให้องค์อ้อยทำงั้นกับคุณหนูโชเหรอ (นอกจากอ่อยเบอร์แรงแล้วที่จริงนางก็ไม่ได้ทำไรผิดนะ ขนาดเราเจอองค์อ้อยเวอร์ฯอิแทกหน้าเมากาว เรายังหลงมาไกลขนาดนี้ เราเข้าใจนางอ่ะ) แล้วเชจาทำใจได้เหรอที่มาอยู่กินกับลูกกบฏ (ถึงจะเข้าใจว่าราอนไม่ได้รู้เรื่องไรด้วยก็เถอะ ตัวเป็น crown prince เลยนะเฟ้ย (แถมที่ผ่านมาก็ยังรู้หน้าที่ พยายามทำตัวให้พร้อมสำหรับเป็นพระราชาอีกต่างหาก) ไหนจะทีมลุงเสนาฯ กับเจ้มเหสีอีกที่ทำท่าทำทางเหมือนจะจัดหนักเชจา
อีกสี่ตอนเอง เรื่องมันจะขมวดปมแล้วคลี่คลายทันได้ไงเนี่ย? เจ้มีความสงสัย??
ปล. หลายคนอาจจะขัดใจความนกในเรื่องนี้ อาจจะเหวี่ยงกับเบดซีนที่เอาไว้นอนอย่างเดียว (หลับจริงจังด้วย) แต่เราชอบมากเลย มันละมุนนีมาก คือแบบรู้สึกว่าถ้าองค์อ้อยจะรุกหรือรวบรัดเจ้าหมาน้อยไว้มันจะไม่โรแมนติกเท่ากับแบบค่อยๆ และเล็มแบบนี้แหละ (หรือคิดอีกทีอาจจะเป็นเพราะองค์อ้อยเจ้นั้นยังไม่เป็นงานมากกว่า ณ จุดนี้กระชายดำหรือยาดองสิบสูตรอาจจะยังไม่ต้องใช้ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไว้ลุ้นต่อว่าจะนกกันไปกี่ ep)
ปล.2 องค์อ้อย ณ โชซอนควรได้รับรางวัลจากกระทรวงเกษตรในฐานะทูตส่งเสริมการเกษตร ไหนจะส่งเสริมการปลูกอ้อย เพาะนก ทำไร่แห้ว จนกระทั่งถึงสวนบอระเพ็ด สุดๆ อ่ะเชจา เรื่องการเมืองอาจไม่เก๋า แต่การเกษตรเรามั่นใจ
นานทีรีวิว...moonlight drawn by clouds
moonlight drawn by clouds ความรักแสนหวาน(เหรอ?) ขององค์อ้อยกับเจ้าหมาน้อยตัวแสบ
ปกติไม่ดูซีรี่ย์เกาฯ ยิ่งซีรีย์ที่ยังไม่จบนี่ยิ่งแล้วใหญ่
แต่เรื่องนี้เปลี่ยนชีวิตเจ้ สืบเนื่องมาจากช่วงนี้ชีวิตมีมรสุมนิดหน่อย(ประมาณสภาพอากาศประเทศไทย) ดังนั้น จึงบ่ายหน้าหาตัวช่วยคลายเครียด เริ่มดูซีรี่ย์อะไรไปเรื่อยเปื่อย เริ่มจาก cheese in the trap (ดูไม่จบจ้ะ สารภาพ เพราะรู้สึกมึนกับบุคลิกพระเอก และรู้สึกเหมือนพระรองจะเด่นกว่า) ต่อด้วย oh my ghost (ตอนแรกก็กะจะเท แต่ทนดูจนจบ แล้วรู้สึกว่าเชฟก็น่ารักดีนะ หงุดหงิดนิดหน่อยตรงไม่รู้เชฟชอบนางเอกหรือน้องผีมากกว่ากัน) มาจบเรื่องสุดท้ายที่ lucky romance ชอบประธานเชมากกกกก (มากจนทนกับคอสตูมสุดเพลียของนางเอกได้ตลอดเรื่อง) เลยหาดูว่านางเล่นเรื่องไรอีก จะดูต่อ มันก็เลยลิงค์ไปที่ reply 1988 ซึ่งก็ไปอ่านรีวิวก่อน เพราะเห็นว่าประธานเชที่รักเป็นพระรอง รมณ์เสียมาก อะไรกัน น่ารักขนาดนี้ยังเป็นแค่พระรอง แล้วใครเป็นพระเอกล่ะ ขอดูหน้าหน่อยซิ....
ผ่างงงงงงง จากนั้นก็ตกหลุมรักอีแท็กเมากาวไปในแวบแรกที่สบตา ยิ่งไปเห็นนางใส่ชุดเชจาเต้น mv promote ละครเรื่องนี้ บอกเลยว่าชีวิตพังมาก กลายเป็นติ่งสูงวัยของกอมน้อยไปเลย
เอาล่ะ เวิ่นที่มาการติดซีรี่ย์มาก็หลายบรรทัดแล้ว เข้าเรื่องได้
หลายคนบอก MDBC เป็นเรื่องรักหวานแหววเบาๆ พล็อตเดิมๆ ซ้ำๆ เน้นแต่ฉากฟินๆ ดูตอนแรกๆ เจ้ก็เห็นด้วยนะ แต่พอดูวนไป ชักไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่ จริงๆ เรื่องก็ดราม่าประมาณนึงเหมือนกัน
เริ่มจาก ราอน เจ้าหมาน้อยที่ถูกแม่เทแต่เด็ก ไปอาศัยอยู่กับคณะละครเร่ นางต้องแกร่งเบอร์ไหนถึงจะมีชีวิตที่มีความสุขได้ ที่ผ่านมาก่อนเจอองค์อ้อย ราอนคงต้องสร้างสกิลอ่านใจคน ทำตัวให้ถูกใจทุกคน เพื่อจะอยู่ได้อย่างมีความสุข ที่จริงนางจะเศร้าก็ได้นะกับชีวิตแบบนี้ แต่ราอนเลือกจะคิดบวกและมองโลกในแง่ดีเพราะมันมีความสุขมากกว่า สกิลนี้เลยทำให้เทพจนเป็นที่ปรึกษาด้านความรัก แต่ในส่วนของอนาคตนั้น นางคงไม่ได้คิดไปไกลกว่าวันนี้พรุ่งนี้ และทุกครั้งที่เจอปัญหา นางก็เอาตัวรอดด้วยการหนีมาโดยตลอด (องค์อ้อยก็น่าจะชินนะ เพราะโดนทิ้งไว้ในหลุมตั้งแต่ ep แรก) ถ้าเราเป็นราอน เราคงไม่กล้ารักใครหมดใจ เพราะขนาดแม่ยังทิ้งไว้กลางตลาด (ถึงจะด้วยเหตุจำเป็นก็เถอะ) เรียกว่าชีวิตนางต้องจากคนที่รักและผูกพันมาโดยตลอด ตอนที่ต้องแยกจากหัวหน้าคณะละครเร่ นางก็ดู sad นะ แต่เหมือนทำใจยอมรับได้ว่าชีวิตนางก็งี้แหละ ราอนถึงได้เข้าใจการจากลาทั้งที่ยังรักอย่างถ่องแท้ไง ขณะเดียวกันนางก็กลัวเมื่อองค์อ้อยรักนางอย่างจริงจังจนมอบสร้อยคู่ให้ เพราะนางตระหนักรู้ถึงความไม่แน่นอนและความเจ็บปวดจากการจากกันเป็นอย่างดี เมื่อถูกรักราอนก็เลยเอาแต่หนี ยิ่งราอนเป็นคนมีเหตุผลเข้าใจชีวิต ราอนก็ยิ่งรู้ว่า จะเก็บองค์อ้อยไว้กับตัวเองไม่ได้หรอก การที่องค์อ้อยได้แต่งกับยัยคุณหนูตระกูลโชนั่นคือทางออกของทุกปัญหาแล้ว เชจาจะได้มีอำนาจต่อรอง มีความปลอดภัย ยิ่งพอมารู้ว่าตัวเองเป็นลูกกบฎนี่คงที่สุดแห่งการตัดใจเลย สุดท้ายเรื่องราวจนถึง ep นี้ก็เจ็บกว่าที่คิดไว้จนได้ ราอน-นา...เจ้าหมาน้อยที่น่าสงสาร
ส่วน วังเชจาอียอง หรือองค์อ้อยของเจ้....แน่นอนว่าโตมาด้วยความเคียดแค้นคลางแคลงใจ แม่ก็จากไปอย่างมีเงื่อนงำ พ่อก็รักนะแต่ไม่กล้าแสดงออก ทำให้ลูกชายที่ตัวคนเดียวเพราะเพื่อนที่คบมาแต่เด็กก็ดันเป็นลูกฝ่ายตรงข้าม บรรยากาศรอบตัวก็โคตรดาร์ก ไม่รู้ใครเป็นใคร ใครเป็นมิตร ใครเป็นศัตรู ไม่รู้ว่าชีวิตที่ผ่านมาจะต้องเหงาตัวเท่าวังขนาดไหน ถึงกระนั้น องค์อ้อยก็รู้หน้าที่ว่าตัวเองเป็นวังเชจา ยังรักดี เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แสดงว่าตั้งใจเล่าเรียนพอสมควร แต่ที่ขี้เหวี่ยงเจ้าอารมณ์จนเป็นที่นินทาทั้งวังเพราะเหงาและไม่รู้จะระบายออกยังไง เมื่อเจอเจ้าหมาน้อยที่มีสกิลอยู่กับใครก็ทำให้คนรัก ก็เลยไม่รอด คิดว่าที่ทำให้ไม่รอดมากที่สุด คือตอนที่กลับจากงานเลี้ยงบ้านอีลุงเสนาฯ แล้วมานั่งชิลกันหน้าที่พักหมาน้อย แล้วหมาน้อยยื่นไก่ให้พร้อมกับบอกว่านี่คือรักจากหมาน้อย องค์อ้อยเลยถอนตัวไม่ขึ้นนับแต่นั้น (ใช่แล้ว...ก็แค่ขาไก่ขาเดียว) นอกจากนั้นก็เจ้าหมาน้อยนี่แหละที่เป็นเหมือนกาวใจให้พ่อลูกเข้าใจกันจากเคสจดหมายของคุณสนมแม่องค์หญิงไม่พูดคนนั้น ยิ่งอยู่ใกล้กันยิ่งมีแต่เรื่องที่ทำให้องค์อ้อยติดใจไปไม่รอด หลงขันทีจนเบี่ยงเบนไปเลย ถึงขนาดต้องเขียนจดหมายบอกความในใจทั้งที่ยังไม่รู้ว่าหมาน้อยเป็นสาวด้วยซ้ำ มาถึง ep ล่าสุดที่ราอนหนีไปแล้วองค์อ้อยมารู้ทีหลังว่านางเป็นลูกกบฏ องค์อ้อยคงแทบใจสลาย ไม่รักษาสัญญาก็เรื่องนึง เป็นลูกศัตรูตัวท็อบที่ทำให้ท่านพ่อนอยด์ก็อีกเรื่องนึง เจ็บช้ำขนาดนี้ยังต้องไฝว้กับลุงเสนาฯ แอนด์เดอะแก๊งค์เป็นระยะอีก ถึงจะเก่งแค่ไหนแต่องค์อ้อยก็เป็นแค่เด็กผู้ชายอายุ 19 เองนะ เด็กผู้ชายที่มีปัญหาหัวใจแต่ปรึกษาใครก็ไม่ได้ น่าสงสารแรงมาก พูดเลย
เอาจริงๆ นะ นี่ยังคิดไม่ออกว่าเรื่องราวจะไปต่อยังไง คือถ้าเชจายอมแต่งงานแต่หนีออกมาอยู่กับราอนนอกวัง มันก็แบบ...จะมาลงท่านี้ได้ไงอ่ะ แล้วพวกกบฏไม่ต้องเคลื่อนไหวไรเหรอ แล้วราอนจะยอมให้องค์อ้อยทำงั้นกับคุณหนูโชเหรอ (นอกจากอ่อยเบอร์แรงแล้วที่จริงนางก็ไม่ได้ทำไรผิดนะ ขนาดเราเจอองค์อ้อยเวอร์ฯอิแทกหน้าเมากาว เรายังหลงมาไกลขนาดนี้ เราเข้าใจนางอ่ะ) แล้วเชจาทำใจได้เหรอที่มาอยู่กินกับลูกกบฏ (ถึงจะเข้าใจว่าราอนไม่ได้รู้เรื่องไรด้วยก็เถอะ ตัวเป็น crown prince เลยนะเฟ้ย (แถมที่ผ่านมาก็ยังรู้หน้าที่ พยายามทำตัวให้พร้อมสำหรับเป็นพระราชาอีกต่างหาก) ไหนจะทีมลุงเสนาฯ กับเจ้มเหสีอีกที่ทำท่าทำทางเหมือนจะจัดหนักเชจา
อีกสี่ตอนเอง เรื่องมันจะขมวดปมแล้วคลี่คลายทันได้ไงเนี่ย? เจ้มีความสงสัย??
ปล. หลายคนอาจจะขัดใจความนกในเรื่องนี้ อาจจะเหวี่ยงกับเบดซีนที่เอาไว้นอนอย่างเดียว (หลับจริงจังด้วย) แต่เราชอบมากเลย มันละมุนนีมาก คือแบบรู้สึกว่าถ้าองค์อ้อยจะรุกหรือรวบรัดเจ้าหมาน้อยไว้มันจะไม่โรแมนติกเท่ากับแบบค่อยๆ และเล็มแบบนี้แหละ (หรือคิดอีกทีอาจจะเป็นเพราะองค์อ้อยเจ้นั้นยังไม่เป็นงานมากกว่า ณ จุดนี้กระชายดำหรือยาดองสิบสูตรอาจจะยังไม่ต้องใช้ อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน ไว้ลุ้นต่อว่าจะนกกันไปกี่ ep)
ปล.2 องค์อ้อย ณ โชซอนควรได้รับรางวัลจากกระทรวงเกษตรในฐานะทูตส่งเสริมการเกษตร ไหนจะส่งเสริมการปลูกอ้อย เพาะนก ทำไร่แห้ว จนกระทั่งถึงสวนบอระเพ็ด สุดๆ อ่ะเชจา เรื่องการเมืองอาจไม่เก๋า แต่การเกษตรเรามั่นใจ