มีเรื่องอึดอัดขอความเห็น / ระบายกับเพื่อนๆ สมาชิกชาวชานเรือนครับ
พึ่งมีลูกชายอายุ 4 เดือน น่ารักสุขภาพแข็งแรง
ทั้งผมและภรรยาทำงานประจำ ปกติผมจะออกจากบ้านก่อน (ประมาณ 7 โมงเช้า) ภรรยาออกทีหลังประมาณ 8 โมง (อาบน้ำให้ลูกรอบเช้า เตรียมนมใส่ขวดไว้ก่อนไปทำงาน) มีแม่ยายมาช่วยเลี้ยงลูกให้ระหว่างวันที่เราไปทำงาน
ผมจะกลับถึงบ้านประมาณ 4 โมงเย็น หน้าที่ประจำก็คือเก็บกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างขวดนม เตรียมอาหารเย็น อาบน้ำให้ลูก พาลูกออกไปเดินเล่น ป้อนนม แล้วก็กล่อมลูกนอนรอบเย็น รอภรรยากลับมาประมาณ 6 โมงเย็น พอทานข้าวกันเสร็จ ผมก็มีหน้าที่ล้างจาน ล้างอุปกรณ์ปั๊มนม เก็บที่นอนลูก ถูบ้านอีกรอบ ถึงจะตามขึ้นไปบนห้องนอน เล่านิทานให้ลูกฟัง (ถ้าผมทำงานบ้านเสร็จและขึ้นไปทัน) กล่อมลูกนอน
งานบ้านประจำสุดสัปดาห์ก็จะมีซักผ้า ตากผ้า พับพ้า (ชุดทำงานส่งซักรีด) กวาดถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ตัดหญ้า ตัดต้นไม้ จ่ายตลาด ทำกับข้าว ซื้ออาหารให้ภรรยาและแม่ยาย งานพวกนี้เพิ่มเติมมาจากวันธรรมดา
วันธรรมดาไม่ต้องพูดถึงว่าจะไปไหน (ซึ่งปกติก็ไม่เคยไปอยู่แล้ว) ออกจากออฟฟิศก็จะตรงกลับบ้านเพราะคิดถึงลูก มีภาระต้องกลับมาทำอย่างที่เล่าให้ฟัง
ส่วนวันหยุด ผมมีกิจกรรมที่รักและชอบคือการออกไปตกปลา (ก่อนมีลูกได้รับอนุญาตจากภรรยาให้ไปได้เดือนละ 2 ครั้ง / ครั้งละครึ่งวัน : เที่ยงต้องถึงบ้านพร้อมกับอาหารเที่ยง) หลังจากมีลูกแล้ว ผมก็ยัง 'ขอ' ทำกิจกรรมที่ว่าอยู่เรื่อยๆ โดยจะออกจากบ้านประมาณตี 5 กลับถึงบ้านราวๆ เที่ยง (เพราะต้องซื้ออาหารเที่ยงมาให้ภรรยากับแม่ยาย)
แน่นอนว่าก่อนออกไปทุกครั้ง ผมจะทำงานบ้านทุกอย่างให้เรียบร้อย ซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน ซื้ออาหารเช้า หรือทำอาหารเช้าไว้ให้ภรรยาทาน (ถ้าทำก็ต้องตื่นตอนตี 4 หรือเตรียมอาหารไว้ก่อนที่จะปรุงในตอนเช้า) ถามผมว่าไม่ไปได้มั้ย .. ได้ครับ .. แต่ในความคิดของผม ผมไม่อยากให้ชีวิตผมหายไป มันเป็นเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่ทำให้ความเหนื่อยจากการทำงานทั้งที่ออฟฟิศและงานบ้านหายไป กลับมามีพลังสู้ต่อไปอีกอาทิตย์นึง เป็นกิจกรรมเล็กๆ ไม่สิ้นเปลืองอะไรมากมาย ได้เจอเพื่อนกลุ่มเล็กๆ คุยกัน โม้กัน หัวเราะกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันก่อน 11 โมง ไม่มีการกินเหล้าเมายา กลับบ้านช้า ไม่ตรงเวลา
แน่นอนอีกว่าหากอาทิตย์ไหนมี 'ธุระ' ที่เราต้องทำกัน เช่นต้องพาลูกไปฉีดวัคซีน ไปซื้อของใช้ ผมก็มีความรับผิดชอบพอที่จะไม่ขอไป
แต่เรื่องมาเกิดคืออยู่ดีๆ ภรรยาก็มาตำหนิ ว่าไม่ควรจะไปตกปลาอีกต่อไป มีลูกแล้วควรจะทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับครอบครัว (ไม่เกี่ยวกับเรื่อง 'บาป' นะครับ ช่วยแยกประเด็นนิดนึงเพราะครอบครัวไม่ได้เชื่อเรื่องนี้) ผมก็พยายามชี้แจงว่าใน 1 สัปดาห์ ผมขอใช้เวลาส่วนนี้เล็กน้อยพักผ่อน เล่นกีฬาบ้าง เดือนหน้าแม่ยายผมจะกลับไปต่างจังหวัดแล้ว ผมคงไม่ได้ออกไปอีกเนื่องจากไม่อยากทิ้งภรรยาให้อยู่บ้านลำพังกับลูก กลายเป็นประเด็นว่าคิดไม่เหมือนกัน เธออยากมีครอบครัวในอุดมคติ พ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันตลอดเวลา...
คุยกันไปคุยกันมา กลายเป็นว่า เออ.. จะไปไหนก็ไป เดี๋ยวทนไม่ไหวก็หอบลูกหนีไปเอง ..
เฮ้ย.. ผมมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ
มาตรฐานชายไทยมันอยู่ตรงไหน ผมต่ำกว่ามาตรฐานมากมั้ย ผิดมากมั้ยที่อยากออกไปเล่นกีฬาบ้าง อาทิตย์ละครึ่งวัน
ครอบครัวคุณเป็นอย่างไรกันบ้างครับ..
ชีวิตคนเป็นพ่อ .. ชีวิตส่วนตัวที่หายไป ?
พึ่งมีลูกชายอายุ 4 เดือน น่ารักสุขภาพแข็งแรง
ทั้งผมและภรรยาทำงานประจำ ปกติผมจะออกจากบ้านก่อน (ประมาณ 7 โมงเช้า) ภรรยาออกทีหลังประมาณ 8 โมง (อาบน้ำให้ลูกรอบเช้า เตรียมนมใส่ขวดไว้ก่อนไปทำงาน) มีแม่ยายมาช่วยเลี้ยงลูกให้ระหว่างวันที่เราไปทำงาน
ผมจะกลับถึงบ้านประมาณ 4 โมงเย็น หน้าที่ประจำก็คือเก็บกวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างขวดนม เตรียมอาหารเย็น อาบน้ำให้ลูก พาลูกออกไปเดินเล่น ป้อนนม แล้วก็กล่อมลูกนอนรอบเย็น รอภรรยากลับมาประมาณ 6 โมงเย็น พอทานข้าวกันเสร็จ ผมก็มีหน้าที่ล้างจาน ล้างอุปกรณ์ปั๊มนม เก็บที่นอนลูก ถูบ้านอีกรอบ ถึงจะตามขึ้นไปบนห้องนอน เล่านิทานให้ลูกฟัง (ถ้าผมทำงานบ้านเสร็จและขึ้นไปทัน) กล่อมลูกนอน
งานบ้านประจำสุดสัปดาห์ก็จะมีซักผ้า ตากผ้า พับพ้า (ชุดทำงานส่งซักรีด) กวาดถูบ้าน ล้างห้องน้ำ ตัดหญ้า ตัดต้นไม้ จ่ายตลาด ทำกับข้าว ซื้ออาหารให้ภรรยาและแม่ยาย งานพวกนี้เพิ่มเติมมาจากวันธรรมดา
วันธรรมดาไม่ต้องพูดถึงว่าจะไปไหน (ซึ่งปกติก็ไม่เคยไปอยู่แล้ว) ออกจากออฟฟิศก็จะตรงกลับบ้านเพราะคิดถึงลูก มีภาระต้องกลับมาทำอย่างที่เล่าให้ฟัง
ส่วนวันหยุด ผมมีกิจกรรมที่รักและชอบคือการออกไปตกปลา (ก่อนมีลูกได้รับอนุญาตจากภรรยาให้ไปได้เดือนละ 2 ครั้ง / ครั้งละครึ่งวัน : เที่ยงต้องถึงบ้านพร้อมกับอาหารเที่ยง) หลังจากมีลูกแล้ว ผมก็ยัง 'ขอ' ทำกิจกรรมที่ว่าอยู่เรื่อยๆ โดยจะออกจากบ้านประมาณตี 5 กลับถึงบ้านราวๆ เที่ยง (เพราะต้องซื้ออาหารเที่ยงมาให้ภรรยากับแม่ยาย)
แน่นอนว่าก่อนออกไปทุกครั้ง ผมจะทำงานบ้านทุกอย่างให้เรียบร้อย ซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน ซื้ออาหารเช้า หรือทำอาหารเช้าไว้ให้ภรรยาทาน (ถ้าทำก็ต้องตื่นตอนตี 4 หรือเตรียมอาหารไว้ก่อนที่จะปรุงในตอนเช้า) ถามผมว่าไม่ไปได้มั้ย .. ได้ครับ .. แต่ในความคิดของผม ผมไม่อยากให้ชีวิตผมหายไป มันเป็นเวลาไม่กี่ชั่วโมงที่ทำให้ความเหนื่อยจากการทำงานทั้งที่ออฟฟิศและงานบ้านหายไป กลับมามีพลังสู้ต่อไปอีกอาทิตย์นึง เป็นกิจกรรมเล็กๆ ไม่สิ้นเปลืองอะไรมากมาย ได้เจอเพื่อนกลุ่มเล็กๆ คุยกัน โม้กัน หัวเราะกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันก่อน 11 โมง ไม่มีการกินเหล้าเมายา กลับบ้านช้า ไม่ตรงเวลา
แน่นอนอีกว่าหากอาทิตย์ไหนมี 'ธุระ' ที่เราต้องทำกัน เช่นต้องพาลูกไปฉีดวัคซีน ไปซื้อของใช้ ผมก็มีความรับผิดชอบพอที่จะไม่ขอไป
แต่เรื่องมาเกิดคืออยู่ดีๆ ภรรยาก็มาตำหนิ ว่าไม่ควรจะไปตกปลาอีกต่อไป มีลูกแล้วควรจะทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับครอบครัว (ไม่เกี่ยวกับเรื่อง 'บาป' นะครับ ช่วยแยกประเด็นนิดนึงเพราะครอบครัวไม่ได้เชื่อเรื่องนี้) ผมก็พยายามชี้แจงว่าใน 1 สัปดาห์ ผมขอใช้เวลาส่วนนี้เล็กน้อยพักผ่อน เล่นกีฬาบ้าง เดือนหน้าแม่ยายผมจะกลับไปต่างจังหวัดแล้ว ผมคงไม่ได้ออกไปอีกเนื่องจากไม่อยากทิ้งภรรยาให้อยู่บ้านลำพังกับลูก กลายเป็นประเด็นว่าคิดไม่เหมือนกัน เธออยากมีครอบครัวในอุดมคติ พ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันตลอดเวลา...
คุยกันไปคุยกันมา กลายเป็นว่า เออ.. จะไปไหนก็ไป เดี๋ยวทนไม่ไหวก็หอบลูกหนีไปเอง ..
เฮ้ย.. ผมมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอครับ
มาตรฐานชายไทยมันอยู่ตรงไหน ผมต่ำกว่ามาตรฐานมากมั้ย ผิดมากมั้ยที่อยากออกไปเล่นกีฬาบ้าง อาทิตย์ละครึ่งวัน
ครอบครัวคุณเป็นอย่างไรกันบ้างครับ..