คู่ของเราเป็นคู่หญิงรักหญิงนะคะ คือเรากับแฟนเราอยู่คนละจังหวัดกัน คบกันมาได้เกือบปีแล้ว  แต่ก่อนหน้านั้นนางคบกะแฟนเก่ามาสิบกว่าปีได้

ตอนที่คบกันแรกๆแฟนเราก็แนะนำแฟนเก่าให้เรารู้จัก คือกะจะทำให้เราสบายใจว่าไม่มีอะไร ไม่ได้คิดอะไรกับแฟนเก่าแล้ว เราคุยกับแฟนเก่านางบ้างแต่เหมือนแฟนเก่านางไม่ค่อยอยากจะคุยกับเราเท่าไหร่ ถามคำตอบคำอะไรงี้ แต่ตอนคุยกับแฟนเรานี่คืออีกแบบนึงเลย ตอนแรกเราเองก็ไม่กล้าบอกแฟนว่าเราไม่โอเค กลัวว่าแฟนจะหาว่าเรางี่เง่า เลยได้แต่เก็บความไม่พอใจไว้ลึกๆ

ทีมีครั้งนึงที่แฟนเราทะเลาะกับแฟนเก่าเกี่ยวกับเรื่องในอดีตตอนที่พวกนางคบกัน แล้วแฟนเก่านางก็พาลมาโกรธเรา ด่าว่าเราเสียๆหายๆ เราเลยเกลียดแฟนเก่านางไปเลย เราเลยขอให้แฟนเราเลิกติดต่อกับนาง ตอนแรกแฟนเราก็รับปาก แต่พอตอนหลังแฟนเก่ามาขอโทษแฟนเรา (แต่ไม่ได้ขอโทษเราเลย) แฟนเราก็กลับไปติดต่อกันเหมือนเดิม

คือแบบตอนนั้นเหวอมาก อะไรคือการเห็นแก่แฟนเก่ามากกว่าเห็นแก่เรา? ตอนนั้นจะเลิกแล้ว แต่นางร้องไห้ ขอร้องเรา แล้วอ้างเหตุผลว่าคบกับแฟนเก่ามาเป็นสิบปีมันผูกพันกันเหมือนเป็นญาติพี่น้องกันไปแล้ว พ่อแม่ของแฟนเก่าก็รักแฟนเราเหมือนเป็นลูก (พ่อแม่แฟนเก่าไม่รู้ว่าสองคนนี้คบกัน นึกว่าเป็นเพื่อนสนิทกันเฉยๆ) จะให้ตัดขาดไปเลยแล้วจะบอกกับพ่อแม่นางยังไง สุดท้ายนางบอกว่านางรักเรามาก นางไม่มีทางกลับไปคบกับแฟนเก่าอีกแล้ว แต่ขอแค่เป็นเพื่อนกันเฉยๆ ไปมาหาสู่กันบ้าง

เราเองก็ดีแสนดี (หรือโง่ก็ไม่รู้) คือไม่อยากทำให้แฟนอึดอัด แล้วก็เห็นแก่เหตุผลนาง เลยยอมให้นางติดต่อแฟนเก่าได้ แต่เราไม่ขอยุ่งเกี่ยวอีก อยากทำอะไรก็ทำ แล้วแต่วิจารณญาณนางเลย ..เอาจริงๆตอนนั้นก็ประชดนะ แต่แฟนเราดันทำจริงซะงั้น แล้วเราพูดไปแล้วเราก็ไม่อยากเสียคำพูด เลยได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

มา ณ ปัจจุบัน แฟนเรายังติดต่อแฟนเก่าไปเหมือนเดิม ถึงจะไม่บ่อยเหมือนตอนแรกที่โทรหาทุกวัน (เพราะโดนเราเหวี่ยงใส่) แต่เราว่ามันก็ไม่เหมาะเท่าไหร่ คือตัวแฟนเก่าเองก็มีแฟนใหม่แล้ว แต่ก็ยังไลน์มาคุย มาถามสารทุกข์สุขดิบแฟนเราบ่อยๆ เดี๋ยวส่งรูปหลานมาให้ดูบ้างล่ะ เดี๋ยวส่งเสื้อผ้ามาให้ช่วยเลือกบ้างล่ะ อะไรประมาณนั้น แล้วแฟนเราก็ชอบไลน์ ไม่ก็โทรไปถามไถ่อยู่บ่อยๆ ยกเว้นตอนมาหาเรา จะไม่ค่อยกล้าไลน์หรือโทรไปหาแฟนเก่าเท่าไหร่ ตัวแฟนเก่าเองก็รู้ว่าแฟนเรามาหาเราช่วงไหน กลับวันไหนตลอด ช่วงไหนที่แฟนเรามาหาเรา นางก็ไม่ค่อยไลน์หรือโทรมาเท่าไหร่ แต่ตอนลับหลัง เราไม่รู้

เราว่าเราเป็นคนใจกว้างมากนะคะ เราโอเคถ้าแฟนเก่านานๆทีจะไลน์หรือโทรมาปรึกษาปัญหานู่นนี่ แต่มาคุยเล่นเจ๊าะแจ๊ะ หรือมาปรึกษาปัญหาแทบจะอาทิตย์ละสามสี่วันอย่างนี้เราไม่โอเค อีกอย่าง จะว่าแต่แฟนเก่าก็ไม่ได้ แฟนเราเองก็ใช่ย่อย ชอบโทรไปถามความเป็นอยู่ ไลน์ไปแสดงความเป็นห่วงตลอด

เคยคุยกับแฟนเราแล้วว่าเราไม่โอเค นางก็รับปากว่าจะน้อยลง จะไม่โทรไปก่อนถ้าไม่มีธุระ จะไม่ไปเจอ แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้อย่างที่พูด
เคยบอกนางว่ามีอะไรให้บอก ให้เล่า ให้พูดกันตรงๆ คือทำใจไว้แล้วว่านางตัดแฟนเก่าออกจากชีวิตไม่ได้ เราเลยคิดว่าให้เค้าเล่ามาเลยว่าคุยอะไรกัน เราจะได้ไม่ต้องคิดมาก สุดท้ายก็ทำไม่ได้อีก
แต่นางก็ยืนยันว่าไม่มีอะไร คิดกับนางเป็นเพื่อนจริงๆ ฯลฯ

คือใจนึงก็เหนื่อยจะทำเป็นหลับหูหลับตานะ  แต่อีกใจนึงก็รักเค้า แล้วแฟนเรานอกจากเรื่องนี้แล้ว เรื่องอื่นๆก็โอเคหมด ถึงจะความคิด ความชอบ ความสนใจไม่ค่อยตรงกันเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยมันเป็นเรื่องระหว่างเราสองคนที่พอจะปรับ จะคุยกันได้ แต่ถ้ามีเรื่องแฟนเก่าเค้าเข้ามาเกี่ยว มันทำให้เราเสียเส้นได้ง่ายๆเลย แล้วจบที่ต้องมาเถียง มาทะเลาะกันให้รู้สึกแย่กันไปเปล่าๆ

อยากถามว่า.. ถ้าเราขอให้เลิกติดต่อกันอย่างสิ้นเชิงไปเลย เราเรียกร้องมากไปรึเปล่า? แล้วถ้าไม่อยากเลิกกับเค้า เราควรจะทำใจยังไงดี? แล้วจุดไหนที่ทุกคนคิดว่ามันไม่โอเค มันล้ำเส้นเกินไปแล้ว


ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นและขอบคุณที่ให้เราระบายนะคะ