หัวข้ออาจผิดพลาดขออภัยในที่นี้ด้วยนะคะ สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึง ที่ช่วงปิดเทอมอยากหางานทำ งานเล็กๆน้อยๆก็ทำ วาดฝันหลายสิ่งหลายอย่างที่อยากจะทำในอนาคต แต่ก็ต้องเก็บเงินด้วยซึ่งเป็นประเด็นหลัก เข้าเรื่องเลยละกันนะคะ55555 ก่อนวันเริ่มทำงานหนึ่งวัน มีเพื่อนที่รู้จักกันมาชวนไปทำงานๆนึงซึ่งต้องไปยืนเอากล่องครอบหัวเรียกง่ายๆว่า "บ็อกแมน" ซึ่งก็ไม่เคยทำงานประเภทนี้มาก่อนเลย นึกภาพไม่ออกว่าต้องทำยังไง เพื่อนเลยส่งรูปมาให้ดูว่า ยืนแบบนี้นะ.. ตั้งแต่ "เที่ยง ถึง หกโมงเย็น" วันละ 300 บ. เราก็ตกลง! รับปากไป แต่ในใจก็คิดว่ายืนแค่นี้ก็เมื่อยแล้ว ถ้าให้ยืนเป็นชม.ๆ คงเมื่อยน่าดู แต่อีกใจก็คิดว่าถ้าเรายอมลำบากวันนี้ วันหน้าเราก็จะสบาย แล้วเราก็ตอบตกลงไปแล้วด้วย จะผิดคำพูดก็กระไรอยู่ เพื่อนบอกว่างานนี้ทำแค่ 2 วัน เหมือนเป็นช่วงโปรโมชั่น ซื้อ 1 แถม 1 ฟรี ของแบรนด์ๆนึง ประมาณนั้น และโปรมีแค่ 2 วันเท่านั้น และงานนี้ก็เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้

       พอถึงวันทำงาน เราก็ไปห้างๆนึง ไปติดต่อที่จะทำงาน ตอนแรกพี่พนักงานบอกว่ากะจะให้เราเดิน แต่พี่เขาก็บอกว่าเดินไม่ได้ห้างเขาไม่อนุญาต เลยให้เรายืนอยู่หน้าร้าน ส่วนเพื่อนเราก็ทำงานเหมือนกับเราแต่ทำอีกสาขานึง ซึ่งสาขาละ 1 คน (บ็อกแมน) แต่สาขาของเราเริ่ม "เที่ยงครึ่ง ถึง หกโมงครึ่ง" สามารถพักได้ 1 ชม. เราอยู่ที่นี่พี่ๆพนักงานน่ารักมากๆ ทั้งหน้าตาและนิสัย ซึ่งเป็นร้านที่ดูยุ่งมากๆ ลูกค้าเยอะ แล้วในร้านมีผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชาย ผู้ชายที่เห็นมีอยู่คนเดียว555555 ทั้งหมดคือผู้หญิง ได้เวลาเริ่มงาน.. เราเอากล่องมาครอบหัว แล้วก็ไปยืนหน้าร้าน ยืนนิ่งๆเหมือนหุ่น แต่จริงๆแล้วพี่เขาไม่ได้บังคับให้ยืนนิ่งๆเป็นหุ่นนะ แต่ตัวเราไม่กล้าขยับเอง กลัว อาย เขินมาก ไม่รู้สิไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน เราก็ยืนนิ่งๆไป 1 ชม. แล้วก็ไปพักกินข้าว/เข้าห้องน้ำ 1 ชม. แล้วเราก็กลับมายืนต่อ พี่พนักงานเขาก็เรียกให้ไปเปลี่ยนกางเกง เป็นกางเกงของแบรนด์ในร้าน พี่ผู้หญิงถามว่าเราเอวเท่าไหร่แล้วพี่พนักงานผู้ชายเขาก็หยิบไซน์เราให้ เราก็ไปเปลี่ยน พี่ผู้ชายเขาก็ขอราคาที่ติดกับกางเกงของเราไปให้พี่พนักงานผู้หญิงคนนึงเพื่อจะเคลียร์เรื่องกางเกงเพราะถ้าเราทำงานเสร็จเราได้กางเกงตัวนั้นไปฟรีๆ 1 ตัว ซึ่งราคาประมาณ 1 พัน 7 ร้อยกว่าบาท พี่พนักงานผู้หญิงเขาก็บอกว่า "ขอป้ายราคาหน่อย" เราก็บอกเขาว่า "มีพี่คนนึงเอาไปแล้ว" พี่ผู้หญิงบอกว่า "ไอแม็คหรอ" (ชื่อนี่ไม่แน่ใจว่า ใช้ ก หรือ ค ) แล้วก็ไป ทำให้เรารู้จักชื่อผู้ชายคนนั้นแล้ว แล้วเราก็กลับมายืนอีก แต่ครั้งนี้ยืนไป 2 ชม.เต็มๆ ปวดเท้ามากๆ มันเกร็งๆ ขาสั่นเลย แต่ก็คิดในใจว่าเรามาทำงาน ไม่กี่ชม.ก็จะได้กลับบ้านแล้วสู้ๆ บอกกับตัวเองTT ตอนที่เรายืนอยู่ก็มีพี่ผู้ชายในร้านเขาก็มาถามว่า "เหนื่อยมั้ย" ซึ่งในกล่องมันสามารถเห็นข้างนอกได้แค่ข้างหน้า เราเลยหันกล่องไปหาพี่เขา แล้วก็ยกกล่องออกบอกพี่เขาว่า "เมื่อยมากๆ" พี่เขาบอกว่า "เหนื่อยก็พักได้" ไอเราก็ไม่รู้ว่าพักได้อีก คิดว่าเราพักไปแล้ว 1 ชม. ไม่สามารถพักได้อีก เรายังคิดกับตัวเองว่าเราต้องยืนอีก 4 ชม.หรอเนี่ย.. พี่เขาบอกว่า "พักได้ 5 - 10 นาที ค่อยมายืนใหม่" เขาก็ถามว่ากินข้าวหรือยังประมาณนี้ เราก็บอกว่ากินแล้ว เราก็ไปพัก สัก 10 นาที ก็ออกมายืนใหม่ ยืนๆพักๆ จนถึงเวลากลับบ้านเราก็หวัดดีพี่ๆเขาตามปกติอาจไหว้ไม่ครบทุกคนเพราะพี่เขาดูยุ่งไม่อยากกวน พอผ่านเคาน์เตอร์ก็มีพี่ผู้ชายพนักงานคนนั้นยืนอยู่ เราก็อยากไหว้เขาแต่เขาก็ยุ่งอยู่เราเลยเดินผ่านไป กลับบ้าน ทุกคนทำงานจนไม่ค่อยได้คุยกัน เลยไม่รู้ว่าใครชื่ออะไรกันบ้าง55555 รู้อยู่คนเดียว

        วันที่ 2 มาทำงาน เรามาถึงก่อนเวลาทำงาน 10 นาที นั่งพักอยู่ในห้องสต็อกห้องก็จะแคบๆเล็ก อยู่ได้ไม่เกิน 2 - 3 คนเพราะแคบมาก ไม่สามารถนั่งได้ ถ้าเข้าไป 2 ก็ต้องมีคนนั่ง 1 ยืน 1 เพราะแคบใช้ได้เลย ของเยอะ พี่แม็คก็เปิดประตูเข้ามาเราก็สวัสดีพี่เขา แล้วก็ไปทำงานต่อ ยืนไป ชม.ครึ่ง พี่แม็คก็เดินมายื่นหน้ามาดูเราตรงกล่อง แล้วตอนนั้นเรายอมรับว่าเกือบหลับแต่ไม่หลับแค่หลับตา เราก็ตกใจ อายๆ พี่เขาต้องเห็นเราหลับแน่เลย เพราะตรงกล่องถ้าดูใกล้น่าจะเห็นนะเดา เพราะแค่มองเฉยๆมันก็เห็นเป็นเงาหัวคนในกล่องแล้ว แล้วพี่เขาก็เดินไปซื้อข้าวมากิน เราก็อยากเข้าไปพักนะ แต่ไม่กล้ากลับหลังหันเดินไปเฉยๆอะ เลยคิดว่า รอคนน้อยๆแล้วค่อยไปพัก ถ้าคนเยอะๆแล้วเราเดินไปพักเลย มันคงดูแปลกๆ พี่แม็คก็เดินกลับมา ผ่านไปประมาร 6 นาที เราปวดเท้ามากๆ เลยเข้าไปพัก เปิดประตูไปก็เจอพี่เขานั่งพักอยู่ แล้วคนในร้านแน่นมาก เราเลยถามพี่เขาว่า "พักได้แค่ห้องนี้ห้องเดียวหรอคะ" พี่เขาก็บอกว่า "ใช่" เราก็เข้าไปก็อยู่กันแค่ 2 คน พี่เขาก็ถามว่าเมื่อยมั้ย กินข้าวยัง บ้านอยู่แถวไหน เราก็ตอบตามปกติ พี่เขาก็บอกว่าไปยืนนิ่งๆมันเมื่อย พอคนมาเล่นด้วยก็เต้นไปเลย พี่เขาก็แนะนำตลกๆ เราก็ยิ้ม ซึ่งมาทำงานเนี่ย งานแบบนี้มันเมื่อยและน่าเบื่อมากๆ วันแรกมาทำแทบไม่ยิ้ม ยิ้มไม่ออก พอวันนี้พี่เขาก็ชวนคุยมันทำให้ยิ้มจากที่น่าเบื่อ ทำให้เราอยากทำ งานนี้อีก แต่ขอไม่เหนื่อยแบบนี้ (อาจเป็นเพราะ เป็นคนหวั่นไหวง่าย มันเลยทำให้คนที่มาทำให้เรายิ้มได้ เรารู้สึกดี แอบปลื้มๆลึกๆ) 55555555555 พี่เขาก็ถามอีกว่า ถ้ามีงานแบบ "บ็อกแมนอีก จะมาทำมั้ย" เราก็ยิ้มๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร.. ก่อนที่พี่เขาออกพี่เขาก็แนะนำอีกว่าให้เต้น แล้วก็พูดนู่นพูดนี่ ซึ่งเราไม่จับใจความสำคัญ แต่เราสังเกตได้จากรอยยิ้มพี่เขา พี่เขายิ้มบ่อยกว่าเมื่อวานมาก อาจเป็นเพราะเมื่อวานยังไม่ได้คุยอะไรกันเท่าไหร่ วันนี้มีโอกาสได้คุย พี่เขาก็ยิ้มกว้างมากเพิ่งเคยเห็นรอยยิ้มพี่เขา ภายนอกนะพี่เขาดูน่ากลัว ไม่ได้น่ากลัวขนาดว่าไม่กล้าเข้าใกล้ พี่เขามีรอยสักที่แขนซ้ายมันโผล่มาตรงแขนเสื้อ เจาะหู ไว้หนวด แต่พี่เขาไม่ได้ดูเถื่อนหรืออะไรนะ ก็โอเค555555555 เข้าเรื่องต่อ เราก็เขินแล้วมือไม้มันดันไปต่อยเบาๆตรงท้องพี่เขา เราก็อมยิ้ม ต่างคนต่างยิ้มเราเลยรู้สึกเขิน >///////< ปกติแล้วพอเวลาเจอเพื่อนถ้าสนิทกันจะตีก้น ถ้าต่างห้องเจอกันจะจับพุง มันเลยติดมานิดหน่อยเราก็ลืมตัวดันไปแต๊ะอั๋งท้องพี่เขา ตอนดันรู้สึกว่าท้องพี่เขาแน่นมากแค่สัมผัส แล้วต่อยเสร็จยังยืนนิ่งแล้วยิ้มอีกเราเลยทำตัวไม่ถูกเลย แล้วบอกว่า "ไปได้แล้ว" ที่นี่พี่เขาก็เข้าห้องมาเอาของบ่อยอยู่เราก็หันหลังให้หันหน้าเข้าหากำแพง เขินๆก้มหน้า แล้วเราก็ไปยืนต่อ จากวันแรกความรู้สึกเราอยากจะกลับบ้าน เมื่อย วันนี้เรายืนยิ้มอยู่ในกล่อง เราก็หวังเล็กๆอยากให้พี่เขาเดินผ่านก็ดี 555555 แต่ช่วงเช้าของวันที่ 2 พี่เขาก็เดินผ่านนะ เราก็ยิ้ม เวลาก็สั้นลงเรื่อยๆ จนใกล้ถึงเวลากลับบ้านเราก็เข้าไปพัก พี่เขาก็ยุ่งกับลูกค้า เราก็อยากได้ไลน์หรือเฟสหรืออะไรนะ แต่มันจะดูออกตัวแรงไปหน่อย สุดท้ายเราก็ไม่ได้ขออะไร เราก็ไหว้พี่เขาแล้วก็กลับบ้าน..

        วันแรกที่มาทำงานเราได้ขอไลน์พี่พนักงานคนนึงเพื่อส่งรูปเราที่ยืนอยู่หน้าร้านไปให้พี่อีกคนนึงที่เป็น "พี่ของเพื่อน" ที่พาเราแนะนำมาทำงานร้านนี้ เราก็ไปส่องไลน์พี่พนักงานแล้วไปดูรูปว่าใครมาไลค์บ้างอะไรบ้าง (ดูร้าย)55555 แล้วเราก็เจอไลน์พี่แม็ครูปปกพี่เขาเป็นรูปผู้หญิงคนนึง เราเลยคิดว่าแฟนชัวร์ คนที่เขารักประมาณนั้น แต่มันไม่สามารถขอเป็นเพื่อนได้ไง ต่อให้แอดได้เราก็ไม่กล้าแอดไป เราก็ลองหาชื่อพี่เขาในเฟสกะจะหาส่องเฟสพี่เขาแต่ก็ไม่เจอและก็คนเยอะด้วย เน็ตก็ช้า เราก็ลองหาโลเคชั่นที่ทำงาน เผื่อพี่เขาเคยแท็กมาที่นี่ สถานที่ ยอดคนกดไลน์ในเพจร้าน หาในเฟส ไอจี ทวิต เราก็พยายามหา ประมาณ 3 วัน รวมตั้งแต่วันแรก(ดูเร็ว555555) วันนี้เป็นวันที่ 3 ว่างๆเลยมาสมัครพันทิป เผื่อจะมีใครรู้จักบอกชื่อเฟส แต่ก็คิดนะ ถ้าคนที่รู้จักพี่เขาไปบอกว่ามีคนชอบจะทำยังไง ถ้าแฟนเขารู้ต้องตายแน่ๆ 555555 แต่เราก็คิดว่า ขอบคุณมากๆ สำหรับ 2 วันที่ได้มาทำ อาจจะเป็นเวลาสั้นๆ อาจจะได้อะไรไม่มาก แต่ไม่รู้ทำไมทำให้ความรู้สึกมันมากขนาดนี้ ขอบคุณเพื่อนที่ชวนมาทำ ขอบคุณตัวเองที่อุส่าห์อดทนทำจนจบ ทั้งๆที่เมื่อยจนขาสั่น กลับบ้านมาต้องเอายาหม่องมาปกทั้ง 2 ขา ตลอด 2 วัน สุดๆไปเลย ถ้าพี่เขามีคนที่แฟนอยู่แล้วก็ไม่ได้อะไร ไม่ได้อยากจะเอามาครอบครองขนาดนั้น แค่เห็นหน้าหรือรู้จักเขามากกว่านี้ก็ดีใจแล้ว

ขอบคุณที่อ่านเรื่องไร้สาระจนจบนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ