คำว่าไม้ล้มอย่าข้าม คงจะเป็นภาษิตที่เป็นไปไม่ได้สำหรับการเมืองระหว่างประเทศ ที่ผ่านมาไม่ว่ายุคสมัยใหน เมื่อเพื่อนบ้านเพลี่ยงพล้ำ จะต้องมีพวกฉวยโอกาส เข้ามาตักตวงผลประโยชน์ เข้าตัวเองเสมอ อย่างในอดีตเสียกรุงศรีครั้งที่ 1 พระยาละแวกก็ยกกองทัพเข้ามาตอดเล็กตอดน้อย หรือเวลาเกิดจราจลในเขมร หรือลาว เวียดนามจะมักจะถือโอกาสมายุแยงตะแคงรั่วฝ่ายใดฝ่ายนึง เพื่อเปิดทางให้ตัวเองเข้ามาแทรกแซงการเมืองได้ แล้วหลังกรุงศรีแพ้ครั้งที่ 2 พวกประเทศเพื่อนบ้านอย่างมาเล ลาว กัมพูชา หรือเวียดนามนั้นมีท่าทีอย่างไรกับเราหรือไม่ มีประเทศใหนที่หยิบยื่นความช่วยเหลือให้ที่ลี้ภัยบรรดาขุนนางและเชื้อพระวงศ์ หรือมีประเทศใหนฉวยโอกาสมาโจมตีแนวชายแดนของกรุงศรีบ้างครับ

ปล.ถามเพื่อเป็นเกร็ดความรู้ทางประวัติศาตร์ ซึ่งสื่อการเรียนการสอนในระบบ ไม่ได้มีบันทึกไว้ ไม่ได้มีเจตนาจะสร้างความร้าวฉานแต่อย่างใดนะครับ ขอบคุณครับ