ผมกับแฟน เป็นพี่น้องกันมาก่อนคับ รู้จักกันมานาน 5-6 ปีได้
เป็นพี่ที่ให้คำปรึกษาเค้าทุกเรื่อง คอยปลอบเค้าตอนเค้าเลิกกับแฟนคนก่อน
เค้าก็เช่นกันคับ ให้คำปรึกษาเราทุกๆเรื่อง ปลอบเราตอยเราอกหักกับแฟนคนก่อนด้วย
ก็ได้ ร่วมงานกันจน คุ้นเคยคับ และมาสนิทกันตอนแม่น้องป่วยคับ
เราเปนคนให้กำลังใจน้องส่งน้องไปนุ่นไปนี่ จนได้คบเปนแฟนคับ

ก่อนจะคบเป็นแฟนกัน เค้าจะบอกผมเสมอว่า ไม่อยากให้ผมเจอเค้าอีกด้านหนึ่งของเค้า ซึ่งมันแย่มากๆ ไม่อยากให้ผมเสียใจ
ตัวเราก็คิดว่าเราน่าจะใจเย็นพอและเข้าใจเค้าคับ ผมกับแฟนห่างกัน 5ปี
คบกันแรกๆก็ดีคับ แต่ผ่านไปซักพักน้องเค้า หงุดหงิดใจร้อน ขี้น้อยใจคับ ซึ่งเป็นบ่อยเลย 3วันดี4วันงอน
จะร้องไห้หนักๆเลย คับ บางทีอยู่ๆก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ เลย พูดขึ้นมาว่าไม่รู้จะอยู่ไปทำไม ท้อกับชีวิตอะไรประมาณนี้แหล่ะคับ
แลวก็เรื่องเล็กๆน้อยๆ ก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่คับ  ยอมรับเลยคับว่าไม่เคยเจออะไรแบบนี้ เวลาทะเลาะกัน
น้องจะชอบบอกเลิก  แต่ก็ใจเยนได้เรื่อยมาคับ รอเค้าใจเยนแล้วค่อยปรับความเข้าใจ ซึ่งบางทีเค้าก็เปนฝ่ายมาขอโทษคับ

จนมีครั้งหนึ่งกำลังจะไปเที่ยวกัน ผมแวะทำธุระ อยู่ดีๆอยู่เค้าก็หน้าบึ้งเครียดไม่พอใจอะไรไม่รู้คับ
เราก็เริ่มไม่ไหว ระเบิดลงบ้าง เลยไม่ได้ไปเที่ยว ต่างคนต่างกลับ
พออีกวัน น้องเค้าแอบไปหาหมอเอง ไม่บอกผมคับ
ผลออกมาก็เป็นโรคซึมเศร้าจริงๆคับ สารในสมองผิดปกติ หมอให้ยามามา ทานคับ  อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ คับ

แต่ทุกอย่างมาแย่ลง ตอนที่แม่น้องป่วยอาการหนักระยะสุดท้ายคับ
เค้ามีภาวะที่เครียดหลายอย่างคับ ผมเห็นใจเธอมาก เธอเป็นเด็กขยัน กตัญญู เลี้ยงตัวเองมาตั้งแต่เด็กๆ
ทุกอย่างกำลังไปได้ดีคับ พึ่งเรียนจบหมาดๆ แต่งานที่ได้ ต้องยกเลิกไปหมด  เพราะต้องมาดูแลแม่คับ  
เค้าเปนลูกคนเดียว ใช้ชีวิตกัน2แม่ลูกคับ แต่ผมก็บอกน้องเสมอคับไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย ค่ากินค่าอะไร
เรายินดีช่วยเค้าเต็มที่ แบ่งงานให้น้องไปทำบ้าง แรกๆก็โอเคคับ เรื่องเงินก็ช่วยเหลือกันไป

พอผ่านไป แม่เค้าอาการแย่ลงๆ เห็นสภาพแม่เจ็บปวด เค้าคงเครียดคับ // และเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยคับ
เริ่องเล็กๆก็กลายเป็นเรื่องใหญ่คับ ผมก็ผิดด้วย ที่พุดกับน้องบ่อยๆว่าชอบคิดมาก นุ่นนี่นั่น
ทะเลาะกันจน ตัวเราเสียสุขภาพจิตไปด้วยครับ  แต่ผมก็พยายามง้อตลอดนะคับ
แต่เธอเริ่มเปลี่ยนไปคับ ไม่ค่อยคุยเหมือนก่อน  มันผิดที่ผมด้วยคับที่พูดอะไรไม่ทันคิด ลืมคิดว่าน้องเค้าป่วยเป็นโรคซึมเศร้าอยู่

จนสุดท้าย เธอบอกเลิก ขอกลับไปเป็นพี่น้องคับ
เค้าบอกว่า ขอบคุณทุกๆอย่าง ที่ดีกับเค้า รักเค้า
แต่เค้าบอกว่าเราไม่เคยเข้าใจสิ่งที่เค้าเปน และเค้าก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ผมเป็น
เค้าไม่อยากเป็นตัวปัญหาของทุกคน ไม่อยากให้ผมต้องมารับผิดชอบอะไรร่วมกับเค้า
เค้าบอกว่าผมจะต้องเจอคนที่ดีกว่าเค้า   เค้าก็ขอโทษคับ T T

ตอนนั้นเฮิร์ทมากคับ ร้องไห้สติหลุดไป2วัน ด้วยความที่เรารักเค้า
แต่เราไม่เข้าใจเค้า โทษตัวเองนู่นนี่นั่นคับ คิดมากว่าเค้าคุยกับคนอื่นรึป่าว เพราะน้องก็มีคนมาจีบเยอะคับ
คุยขอโอกาสยังไง น้องเค้าก็ไม่ๆๆ อย่างเดียวครับ บอกว่าทำใจแล้ว ไม่มีความรู้สึกนั้นแล้ว  

ตอนนั้นผมแย่มากคับ อกหักเฮิร์ท แต่ต้องอดทนไม่พิมอะไรลงบนเฟส หรือประชดอะไรให้เค้าคิดมาก หรือรู้สึกผิด
กลัวเค้าจะอาการแย่ลงคับ  ด้วยความที่สับสน เสียใจ  ผมหายเงียบ ไปสองวันเลยคับ
จนเค้าทักมา สั้นๆว่า วันนี้ทำงานมั้ย... เราก็ตอบไปแค่สั้นๆว่า ไม่ได้ทำค่ะ แค่นั้นคับ ละก็เงียบใส่กันคับ

จนมานึก ขึ้นได้ เลยรีบตั้งสติว่า ตอนนี้น้องเค้าป่วยอยู่ และแม่เค้าก็ป่วยหนักด้วย
ปล่อยไว้แบบนี้ คงไม่ดีแน่ๆ เลยต้องทำอะไรซักอย่าง แบบเฮิร์ทๆนี่แหล่ะคับ
ผมเริ่มจาก แอบเอากับข้าว ไปแขวนไปหน้าห้องน้องเค้า มีของใช้ของแม่เค้าบ้างคับ
เค้ารู้คับว่าเป็นฝีมือผม เค้าก็แชทมาขอบคุณ แต่เราก็ยังไม่ได้คุยกันดีๆคับ แค่คุยห้วนๆ เท่านั้นคับ
(((( ที่ต้องทำแบบนี้ เพราะว่าน้อง ไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเราคับ เค้าบอกตอนเลิกกัน ว่าไม่อยากให้ใครมาเอ็นดูสงสารอีกแล้ว
แต่เธอก็ยังไม่มีงานหลักๆทำคับ เพราะต้องดูแลแม่ เต็มที่ก็พาร์ทไทม์ 6ชม. ผมกลัวว่าตอนที่น้องออกไปหาเงินแม่เค้าจะเป็นอะไรขึ้นมา))))
ผมก็ทำได้แต่แอบส่งข้าวส่งน้ำคับ อย่างน้อยก็ช่วยให้เค้าประหยัดในส่วนนี้บ้าง

ผมรักเค้าคับ ไม่ได้รังเกียจที่เค้าเป็นแบบนี้ ยิ่งเค้าเป็นแบบนี้เรายิ่งไม่อยากปล่อยเค้าไว้เลย
ตอนนี้ผมสับสนคับ ที่แอบห่วงเค้า ช่วยเค้าห่างๆ ไม่รู้ว่าเค้าจะโอเคมั้ย
หรือเค้ามีคนคุยใหม่แล้วรึป่าว เพราะกลัวว่ายิ่งผมไป ทำแบบนี้ เค้าจะยิ่งรำคาร เครียดไปอีก มั้ยนะ
ถ้าน้องเค้ามีคนใหม่แล้วผม ยินดีที่จะไม่ไปทำอะไรแบบนี้เลยนะครับ ถ้าเจอคนที่เข้าใจน้องเค้าจริงๆ
ตอนนี้ ผมเป็นห่วงเธอมากๆคับ  สับสนมากๆคับ ไม่รู้จะเอายังไงดี  
เลยมาโพสถามความคิดเห็นจาก เพื่อนในบอร์ดในรอบ หลายปีเลยคับ  ขอบคุณทุกๆความเห็นนะครับ