เคยไหมที่เพื่อนสนิทมีแฟนและแต่งงานกันหมด จะชวนไปไหนก็ติดนั่นติดนี่ บางคนก็หอบลูกไปเที่ยวแล้วอัพรูปครอบครัวลงเฟสบุ๊คด้วยกันฟินๆ มันรู้สึกแปลกๆ เหมือนตัวเองแปลกๆ เสียความมั่นใจ ยิ่งเป็นช่วงวันวาเลนไทล์ยิ่งรู้สึกแปลก เหมือนเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ส่วนเกิน 55 หลังๆ มา วันวาเลนไทล์คือวันเก็บตัวแห่งชาติเรา  
            เมื่อก่อนไม่เคยเหงาเลยสักนิด แต่พอถึงวัยทำงานได้ระยะหนึ่ง บางครั้งรู้สึกเหงา อยากมีใครสักคนที่ตื่นมาเจอหน้ากัน, ใช้อะไรร่วมกัน,  นั่งคุยด้วยกันได้ทุกเรื่อง อยากมีโมเม้นอย่างงั้นบ้าง เพราะเห็นคนอื่นเขาเป็นอย่างนั้น มันคงรู้สึกดีมาก หรือเปล่า?
            เมื่อก่อนเคยหมกมุ่นเรื่องเซ็กซ์แค่อยากลองมีอะไรกับใครสักคนแล้วจบๆ แต่ตอนนี้ เรื่องพวกนี้ไม่สลักสำคัญเลยสักนิด มันเลยลดลงไปพร้อมกับชีวิตที่ผ่านโลกมามากขึ้น อยากมีเพื่อนคู่ชีวิต เดินชีวิตไปด้วยกัน เคยมีคนคุยด้วยหลายคนทั้งคนไทยและต่างชาติ พอคุยนานเข้าก็กลัวแล้วก็เป็นฝ่ายถอยออกมาทุกที เคยโสดมาตลอดชีวิต คิดว่าคงจะต้องโสดต่อไปอีกนานจนแก่ แต่ก็ยังมานั่งคิดว่าเราจะอยู่ได้หรอ จะทนได้ไหม อยากรู้ว่าคนที่เรียกว่า โสดระยะยาว เขาอยู่กันยังไง ทำใจยังไงเวลารู้สึกโดดเดี่ยว...