ในยุค กระบี่เย้ยยุทธจักร ผู้คนมีความเห็นที่ยึดติดกับ คัมภีร์ กระบวนท่ากระบี่ และรูปแบบวิทยายุทธต่างๆชนิดจมปลัก
เราจะเห็นถึงการแย่งชิงกระบี่ปราบมารหรือคำภีร์ทานตะวันของผู้คน การยึดมั่นในหลักการใช้กระบี่ที่มีรูปแบบชัดเจน
นิยายแสดงให้เห็นถึงความลุ่มหลงของผู้คนต่อคำภีร์ทานตะวัน และความงมงายในหลักวิชาตายตัวที่ไม่ยอมยืดหยุ่น

เก้ากระบี่เดียวดาย เหมือนหนทางชี้แนะว่าผู้คนไม่ควรยึดติดงมงายกับรูปแบบกระบวนท่า ไม่เช่นนั้นจะไม่มีการพัฒนาที่ก้าวข้ามขีดจำกัดของวิชากระบี่
ตัวฟงชิงหยางเอง ไม่ต่างกับหลวงจีนชุดขาวหอไตรในแปดเทพอสูรมังกรฟ้า ที่มาที่ไปเป็นอย่างไร กิมย้ง ไม่ได้กล่าวไว้
เหมือนผู้ประพันธ์จะบอกผู้คนว่า ถ้าสิ่งนี้มีคุณมีประโยชน์แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปยึดถือที่มาที่ไปว่าเป็นมาอย่างไร

ในนิยายเรื่อง กระบี่เย้ยยุทธจักร ฟงชิงหยางกล่าวถึงแนวทางวิชากระบี่ของต๊กโกวคิ้วป่ายมารแสวงพ่าย โดยไม่ได้กล่าวว่าร่ำเรียนมาจากที่ใด
แนวทางวิชาเก้ากระบี่เดียวดายเป็นปรัชญาความเห็นส่วนตัวของฟงชิงหยาง ที่ก้าวข้ามขอบเขตความคิดอันยึดติดของผู้คนในยุคนั้นๆ
ฟงชิงหยางเหมือนคนที่เป็นอัจฉริยะได้แรงบันดาลใจจากเรื่องเล่า เช่นฟังมาว่าท่านนั้นใช้วิชาแนวทางใด เหมือนเอี้ยก้วยเจอสุสานแล้วเรียนรู้จากเรื่องเล่าที่อ่าน
โดนส่วนตัวในชีวิตของฟงชิงหยาง ศิษย์พี่ศิษย์น้องมีแต่การ ยกลมปราณข่มกระบี่ ยกกระบี่ข่มลมปราณ จนสำนักแตกแยกออกเป็นสองฝ่าย
คนอัจฉริยะที่มีปัญญาย่อมมองเห็นอะไรลึกซึ้งกระจ่างชัด เห็นถึงความยึดติดที่ไม่ยอมปรับปรุง เช่นนี้แล้วไฉนท่านจะไม่บัญญัติวิชาขึ้นมาใหม่

โดยการวิเคราะห์ของผมแล้ว วิชาเก้ากระบี่เดียวดาย เป็นฟงชิงหยางบัญญัติขึ้นมาเอง โดยใช้แนวทางความคิดของต๊กโกวคิ้วป่าย มารแสวงพ่าย