คือนางเป็นเด็กย้ายมาใหม่ค่ะ มาเรียนทีหลังเรา 2 เดือน

ขอเกริ่นก่อนนะคะว่า เรามันพวกขี้อายเงียบ ชอบทำตัวติงต๊องกลบเกลื่อน ถถถถถ

ปกติเราสองคนคุยกันน้อยค่ะ ช่วงเค้าย้ายมาใหม่ๆ เราแทบไม่ได้คุยกันนอกจากเรื่องเรียน (เค้านั่งข้างหลังสุด และหลังเราค่ะ ที่ทักได้เลยมีแต่เรากับเพื่อนข้างๆเราอีก2คน) ส่วนใหญ่เค้าจะทักเพื่อนข้างๆเรามากกว่า เพราะเหมือนเราเงียบๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้แต่เวลาอยู่กับผญ นี่บ้ามากเลยค่ะ บ้าที่สุดในห้องเลย #ได้รับการยอมรับมาแล้ว 55555555555555555

จนมีอยู่วันนึง เราก็ทักเฟสเค้าไป คุยเรื่องอนิเมะ...หรืออะไรสักอย่าง ทำให้เราเริ่มคุยกันเยอะขึ้นหน่อย แต่พอไปร.ร ก็ต่างฝ่ายต่างเงียบ 55555555 เค้าก็ขี้อายแหละค่ะ ทีนี้เลยคุยกันแค่ในเฟส

ผ่านไปเรื่อยๆ เราก็เริ่มทักเค้าบ่อยขึ้น ผลัดกันทักบ้าง

แล้วก็มาพีควันก่อนสอบชีวะย่อย...
ด้วยความที่คิดว่าสนิทกันแล้ว เลยชวนเค้าคอลเพื่อติว แต่ตอนนั้นคิดแค่เพื่อน แบบแค่เพื่อนล้วนๆเลย

วันต่อมาราวกับเวทมนตร์บรรดาล=__= หลังสอบชีวะเสร็จ เรากลับบ้าน อาบน้ำทำการบ้านเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย จนผ่านไปนานๆก็รู้เหงามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กxล้านปีแสง รู้สึกคิดถึงเค้าอะค่ะ #แฬดจริมๆ----

ตอนนั้นงงตัวเองมาก ทำไมถึงได้คิดถึงขนาดเน้ว! จนห้ามใจไม่ไหว คือมันอึดอัดในอกมากๆ เราเลยทักไป;__;

เป็นแบบนี้ทุกๆวันเลยค่ะ รู้สึกไม่ชอบเลย ต้องคอยหาเรื่องทักเค้าทุกวัน แต่ทักแต่เรื่องเรียนเนี่ยแหละค่ะ ก็มีข้อดี ตรงที่ได้ทบทวนบทเรียน

จนมันผ่านไปหลายวัน เราตัดสินใจบอกแม่ ว่าชอบเพื่อนในห้อง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราเคยชอบคนในเฟสอย่างเดียวเลยค่ะ เพราะอยู่ร.ร เราจะอายแล้วหาทางหลบที่จะคุยกัน55555555555 แม่ก็บอกว่ามันไม่ดีหรอก เพราะจะทำให้เสียเพื่อน

เราก็พยายามตัดใจตั้งแต่วันนั้น ซึ่งล้มเหลวมากแก=..=
เราบอกตัวเองตลอดว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชายแบบที่เราชอบเลย เราเป็นคนชอบคนตรงๆ สามารถปลอบเราได้ โอ๋เราได้ สอนเราเรื่องเรียนได้ มีความคิดบวกแบบผุ้ใหญ่ แล้วก็กวนบาทา5555555555 แต่นางดันเป็นผู้ชายที่ไม่พูดแม้กุ- นางค่อนข้างขี้อ้อนมากกว่าจะโอ๋ใครได้ เป็นคนคิดมากอีกต่างหาก คือแบบไม่ได้มีส่วนที่ทำให้เราอยากมาเป็นแฟนเลย=[]= เคยขอให้นางปลอบด้วยนะ นางตอบเพียงแค่แชทว่า "ใจเย็น เราก็เหนื่อย"

อื้อหืองงตัวเองมาก นี่ติดคนแบบนี้ได้ยังไง ฉันต้องการคนปลอบ ไม่ใช่ฉันต้องไปปลอบเค้าา ตอนนางเศร้ามา เรานี่ทำตัวร่าเริงให้เค้ามีความสุขแทบตาย ทั้งๆที่ในใจก็เครียดสาระพัด

ผ่านไปนานๆเราก็คิดว่ามันก็แค่ความผูกพันแหละ คุยกันบ่อยก็งี้ บวกกับเค้าเคยติวบ่อยๆ #เราแพ้ผู้ชายเรียนเก่งมากเลยค่ะ ดูพึ่งพาได้ไงY_Y

อยากมาขอคำแนะนำ ว่าเราควรทำยังไงกับความรู้สึกนี้ คือเราก็ไม่มั่นใจด้วยค่ะว่าเค้าชอบเรามั้ย เคยคิดจะถามอยู่ แต่ก็กลัวเสียเพื่อน แต่พอปล่อยไปนานๆ ก็เริ่มอยากบอกชอบ อยากจะทิ้งความรู้สึกแบบนี้มาก หนักสมองมากเลยค่ะ รำคาญตัวเองที่ติดใครสักคนทั้งๆที่พ่อแม่ยังอยู่ ทั้งที่เพื่อนก็มี เรื่องเรียนก็มี


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพิ่มเติม เรื่องเลิฟๆ หลังจากที่เราเริ่มชอบเค้า เค้าก็เริ่มมีอาการหงอยขึ้นนะคะ(จนคนอื่นสังเกตได้) เหมือนเราเลย แต่เราก็ทำตัวบ้าๆบอๆวนไปค่ะ สตรอง แต่เวลาคุยก็คุยกันน้อยเหมือนปกติเลย ตาก็ไม่ค่อยจ้องกับแบบปกติเลย เพราะขี้อายมาโดยพฐ.ทั้งคู่ เหตุการณ์ก็มีอีกค่ะ แต่เดี๋ยวยาวเกิน ถถถถถถถ