โอ้โห อื้อหือ ตอน 12 นี่ หน่วงพสุธามากๆ
มันเป็นแพทเทิร์นของรักสามเส้ามาก
เริ่มที่ อยากครอบครอง อยากแย่ง ต่อสู้ และยอมแพ้
ฮวาชิน ผู้ชายตูดหมึก ผู้ไม่รู้ใจตัวเอง
แต่คนเรามันก็เงี้ย ตอนเขาชอบเรา เราก็ดันไม่ชอบเขา ตอนที่เขาไม่ชอบเรา เราก็ดันไปชอบเขา
เรื่องนี้จะโทษฮวาชิน เราว่าก็ไม่ผิดนัก เพราะคนไม่ชอบไง ไม่ใช่ไง ทำอะไรก็ผิด
ตอนไม่ชอบ พอกินไอติมเลอะหน้า ก็ อี้สกปรก แต่ตอนชอบ อุ้ยน่ารัก เหมือนเด็ก แฮ่!!

พโยนาริ เออในเมื่อเขาไม่ชอบเรา เราจะรอเขาทำไม เราไปชอบคนอื่นไม่ดีกว่าเหรอ
แถมคนนี้ ยังดีกับเรา ชอบเรา อีก(ไม่นับเรื่องฐานะ และหน้าตาอิอิ) เรียกว่า โกจองวอน กับพโยนาริ จูนคลื่นตรงกันพอดี
ถ้าเป็นชีวิตจริงคงเรียกว่า การที่เราชอบใคร แล้วคนนั้นก็ชอบเราตอบนี่มันฟินสุดๆ
คนจะเชียร์คู่นี้เยอะ 555 ซึ่งเมื่อเรื่องดำเนินมาถึงตอนนี้ เราล่ะโคดสงสารท่านประธานเลย
ไม่อยากคิดเลยว่าต่อไปจะไปอย่างไร
มุมมองของคนดูที่เราเห้นการกระทำทั้งสามตัวละคร เราดูก็จะรู้ว่าเออยัยนาริ เหมือนอาการตัดบัวอ่ะ มันมีใยบางๆอยู่
การที่นางสงสารฮวาชิน มันอาจเป็นความรักปนจางๆแบบไม่รู้ตัว

ฉากที่นาริเซ้าซี้ถามฮวาชินเรื่องอาหารที่จะให้ประธานโกกินวันเกิด ทำไมเรามองว่า นางยังอยากรู้เรื่องของคนๆนี้อยู่
แต่เหมือนถามเป็นข้ออ้างให้นั่งในรถนานๆ แถมมีแยบเรื่องนักข่างฮงอีก ถ้าเราไม่รู้สึกอะไร เราจะไม่สนใจ ไม่อยากรู้ ใช่ไหม?

ยอมรับเลยว่าตอนนี้นั่งดูหน่วงตั้งแต่นาริพาฮวาชินไปหาหมอ แล้วพยายามเข้าใจ เอาใจคนป่วย
เราแบบจุกอ่ะ ฉากนี้ ฮวาชินไม่ว่าจะงอแงยังไง นางก็ยังสู้ พอคำว่าสงสารมันหลุดออกมา
มันเหมือนปลดล็อคฮวาชิน คิดว่าหมดรักแล้ว แค่สงสาร แต่เราว่าไมแฮะ...
พาร์ทที่ฮวาชินเฉยเมยใส่นาริ เราว่ามันน่ากลัวอ่ะ คนไม่รักมันจะอย่างนี่จริงๆ
.............ทั้งตอนนี้นั่งดูแบบน้ำตาซึมอ่ะ.................

ความสัมพันธ์เรื่องเพื่อน เป็นอะไรที่ชอบมาก คือหลายๆเรื่อง เพื่อนจะขาดกันง่ายๆ
แต่นี่ไม่นะ เพื่อนกัน จะทะเลาะกันเพราะผู้หญิงเหรอ เฮ้ย มันน่าอายนะ 555 มันก็มาจบที่แมนๆ ง้อกันตรงๆ
สกินชิพคู่นี้เยอะมาก จนเรารู้สึกได้ว่าสนิทกัน รักกันมากจริงๆ ขาดกันไม่ง่าย และยอมกันไม่ยาก

ปล. เราทีมฮวาชินนะ แต่ฉากจบที่หน้าประธานโก แล้วนาริไปเห็นภาพ 3000 วอนนี่จุกอกมากอ่ะ