ผมอายุ 48 แล้ว และมีความเห็นว่า หากน้องตั้งใจจริง ไม่อายเพื่อนที่เรียนช้า ผมขอสนับสนุนให้คุณพ่ออนุญาตให้กลับไปเรียน ม.4 ใหม่

จากประสบการณ์ของผมเอง ตอน ม.5 สอบเทียบได้วุฒิ ม.6 สอบติดคณะวิทย์ ม.เกษตร เข้าไปเรียนด้วยความสนุกสนานคึกคะนอง ผ่านไป 1.5 ปี เกรดเหลือ 1.5 เกือบรีไทร์ มองไปที่รุ่นพี่แต่ละคนที่เคยเป็นแบบเดียวกัน กว่าจะเรียนจบก็ 8 ปี จึงตัดสินใจเอ็นทรานส์ใหม่ ได้คณะวิทย์จุฬาฯ จบมาไม่ต้องสมัครงาน มีคนเรียกไปทำงานเลย (คอมพิวเตอร์)

อยากบอกว่าชีวิตคนนั้นผิดพลาดได้ สำคัญที่สำนึกได้และอยากแก้ไขพัฒนา ไม่ใช่อยู่ไปวันๆ ก้มหน้ารับชะตากรรม และยิ่งสำนึกได้ที่อายุน้อยเท่าไร ล้มลงไปแล้วลุกขึ้นใหม่ได้ง่ายเท่านั้น ดีกว่าไปล้มตอน 40 ถึงตอนนั้นอาจลุกไม่ไหว ฆ่าตัวตายหนีปัญหาไปเลย

หากน้องต้องการแก้ไขความผิดพลาดที่ทำไปแล้วจริงๆ ต้องแสดงความรับผิดชอบอย่างเต็มที่ ว่าจะเรียนให้ได้ผลการเรียนดีอย่างแท้จริง (ที่จริงวิชาการที่เรียนระดับ ม.ปลายนั้นง่ายมาก แต่เรากลัวกันไปเอง บวกกับอาจารย์สอนดีมีไม่มาก ทางออกจึงต้องพึ่งตัวเองให้มาก) และต้องหางานพิเศษทำ ให้ได้เงินมาช่วยค่าใช้จ่ายคุณพ่อคุณแม่ ที่เสียให้เราไปเปล่าๆ เกือบสองปี

(ที่จริงการทำงานพิเศษ ให้ความรู้แก่ชีวิตในแง่มุมที่การเรียนในโรงเรียนสอนเราไม่ได้ เด็กฝรั่งทำงานพิเศษกันเกือบทุกคน ทำให้เข้าใจโลกมากกว่าเด็กฝั่งเอเชียพอสมควร และกล้าทำงานยากๆ ให้สำเร็จมากกว่าด้วย)

การตัดสินใจครั้งนี้เป็นความลำบากใจของคุณพ่อคุณแม่อย่างมาก ดังนั้นน้องต้องทำงานหนักด้วยการหาข้อมูลเปรียบเทียบข้อดีข้อเสียของการกลับไปเรียน ม.4 มานำเสนอพ่อแม่ให้มากที่สุด ให้ท่านเข้าใจได้มากที่สุด (สมัยคุณพ่อคุณแม่อยู่วัยเรียนไม่มีสอบ O-Net, A-Net, GAT, PAT) อย่ามักง่ายแค่ "ขอ" ยังไงดี แต่ต้องนำเสนอให้รอบด้าน ให้เข้าใจง่าย (ทำเป็นเอกสารประกอบการอธิบายเลย)

ยิ่งไปกว่านั้นเรายังสามารถทำแผนการเรียนของตัวเอง ว่าเมื่อเริ่ม ม.4 อีกครั้ง จะเรียนแต่ละเทอมให้ได้เกรดไม่น้อยกว่าเท่าไร ให้ได้คะแนนในการสอบต่างๆ เท่าไร จะทำให้มีโอกาสสอบติดคณะดีๆ ในมหาวิทยาลัยดีๆ ได้อย่างไร นำเสนอให้เห็นข้อดีที่เหนือกว่าการทนเรียนให้ได้เกรดดีแค่ ม.5 เทอมสอง กับ ม.6 อีกสองเทอมอย่างไร จนพ่อแม่เห็นดีตาม

แล้วจะพบว่า ความพยายามทำเรื่องยากๆ จนสำเร็จโดยไม่ยอมแพ้ จะเป็นคุณสมบัติที่ทำให้น้องประสบความสำเร็จในชีวิตได้ดีกว่าใบปริญญาจากสถาบันใดๆ

ขอเป็นกำลังใจให้ครับ