อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันที่ 1 ตุลา ซึ่งจะครบ 12 ปีของวันตีพิมพ์ครั้งแรกของคินดะอิจิ ฆาตกรรมในตระกูลอินุงามิ
สำหรับผม คินดะอิจิ ของสำนักพิมพ์บลิสเล่มนี้ถือเป็นนิยายสิบสวนเล่มแรกที่ผมได้อ่านในชีวิตเลยครับ



ย้อนไปช่วงเวลานี้ของเมื่อ 12 ปีก่อน ตอนนั้นผมยังเรียนอยู่ชั้น ม.3
ด้วยความที่ชอบการ์ตูนมาก ติดมาก พ่อแม่เลยส่งไปเรียนภาษาญี่ปุ่นที่ สนญ.สีลม
ทำให้ได้เจอกับอาจารย์เสาวณีย์ (ผู้แปลคินดะอิจิ เล่ม 1-2) ซึ่งเป็นเซนเซภาษาญี่ปุ่นคนแรกของผม
อยู่มาวันหนึ่ง อาจารย์ก็ให้ทำควิซแล้วเอาคินดะอิจิมาแจกในคลาส ซึ่งปรากฎว่าผมเป็นคนได้ไป

ผมก็เอากลับไปอ่านทั้งสองเล่มจบอย่างรวดเร็ว มันเป็นความรู้สึกที่สดใหม่มาก
ทั้งการบรรยายของผู้แต่ง การใช้ภาษาในการแปลของผู้แปล โครงเรื่องและการผูกเรื่อง
ผมยังจำความรู้สึกตื่นเต้นที่มันระทึกก้องที่ปลายนิ้วผมในขณะเปิดอ่านแต่ละหน้าได้อยู่เลย
ไม่นับเฉพาะการไล่ล่า การยื้อยุดกับฆาตกร แต่ฉากแต่ละฉากที่บรรยายมานั้น
ทำให้คนอ่านอย่างผมซึบซับเอาสภาพแวดล้อม บ้านเมือง วัฒนธรรมของญี่ปุ่นเข้าไปโดยอัตโนมัติ

จากความชอบในคินดะอิจิ ได้ขยายเป็นความคลั่งไคล้ในนิยายเรื่องอื่นของบลิสโดยไม่รู้ตัว
จนมารู้สึกตัวอีกที ผมมีครบทุกหัว ทุกเรื่องและทุกเล่มของสาย suspense-horror ของ JBOOKS
พอใกล้สัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ก็จะเฝ้ารอหนังสือเล่มเล็กๆที่ระบุส่วนลดสมาชิกที่จะส่งมาให้ที่บ้าน
แล้วก็ไปกวาด ไปเหมา ไปเอาของแถม ทั้งถุง ที่คั่นหนังสือ มันเป็นช่วงชีวิตที่สนุกมากๆช่วงหนึ่งเลย
ที่บูธก็ใหญ่มาก คนมาออกันเยอะมาก พี่ๆพนักงานก็กระตือรือร้นมากๆ เชื่อว่าแฟนของสนพ.นี้คงคิดเหมือนกัน
(ต่อมาผมก็สมัครไปเป็นคนขายได้สำเร็จครับ ประจำอยู่ horror 55555)

จนกระทั่งช่วงผมอยู่ปีสาม หนังสือของบลิสเริ่มหายไปจากแผง ปกใหม่ๆเริ่มไม่มีมาออก
และปิดตัวลงในที่สุด ยอมรับว่าใจหายมากเลย...
เพราะหนังสือของบลิสนี่เป็นแรงบันดาลใจในชีวิตของผมมาตลอด
ทำให้ชอบญี่ปุ่น ทำให้รักการอ่าน

คิดถึงหนังสือสืบสวนของสำนักพิมพ์บลิส ยุครุ่งเรืองจังเลยครับ