เมื่อเดือนสิงหาคมและเดือนกันยายน 2559นี้ บริเวณหลังสถานีรถไฟจังหวัดศรีสะเกษ  บริเวณหลังร้านค้าจะมีแมวจรจัดถูกวางยาเยื่อตายเป็นจำนวนมากนับจนถึงตอนนี้น่าจะร่วม  30  กว่าตัว โดยทะยอยตายในแต่ละวัน และ 2 อาทิตย์ที่แล้วในตลาดสดเทศบาลเมืองศรีสะเกษมีแมวถูกวางยาเบื่อตาย  10  กว่าตัวพร้อมกันคืนเดียวเลย  แม่ค้าในตลาดต้องเอากระสอบมาเก็บศพพวกมันจนเต็มกระสอบ  แมวจรจัดในวัดมหาพุทธารามก็หายไปอย่างน่าแปลกใจหลายสิบตัว  คนที่เขารัก  คนที่เขาเมตตา  คนที่เขาสงสาร  คนที่กลัวพวกมันอดอยากยังมีอีกมาก  คนเหล่านี้เขาไม่ได้รังเกียจ  ไม่ได้เสียดายเงิน  ไม่ได้เสียดายแม้กระทั่งเวลาในแต่ละวันที่จะเอาอาหารไปเลี้ยงพวกมันเลย  พวกเขาเต็มใจกัน  มีเพียงคำเดียวสั้นๆ  คือ  สงสาร  และเวทนาพวกมัน  พวกมันไม่มีเจ้าของที่จะให้ความรักกับมันเหมือนแมวตัวอื่นๆที่โชคดีมีเจเาของเลี้ยงดูมัน  หยอกเล่นกะบมัน  กอดมัน  บางคนเอามันขึ้นมานอนบนเตียงด้วย  พวกมันไม่มีที่พักให้หลบแดดหลบฝนหรือแม้กระทั่งความหนาวเหน็บในยามคำคืน  พวกมันไม่มีอาหารให้กินทุกมื้อ  ต้องเดินหาเศษอาหารที่มีคนกินเหลือแล้วทิ้งไว้ตามพื้น  ต้องคุ้ยหาเศษอาหารตามกองขยะ  พวกมันต้องการดำรงเผ่าพันธ์มีลูกมีหลานเหมือนพวกคุณที่ได้ชื่อว่า  เป็นคน  คนที่เกิดมาดังที่โบราณกล่าวไว้ว่า  มีบุญอย่างสูงแล้วที่ได้มาเกิดเป็น  ที่ไม่มีบุญก็ต้องมาชดใช้เวรชดใช้กรรม  โดยการเกิดมาเป็นสัตว์เดรัจฉาน  พวกมันเลือกเกิดไม่ได้ หากเลือกเกิดได้  พวกมันไม่อยากมาเป็นสัตว์จรจัดแน่นอน พวกมันหิวโซ  
อดอยาก  บางวันไม่ได้กินอะไรเลย  หรือหลายๆวันก็มี  พวกคุณไม่รักมัน  ไม่สงสารมัน  ไม่เวทนามัน  ไม่อยากให้อาหารมัน  แล้วเหตุใดจึงเอาชีวิตมัน  ฆ่ามันให้ตายด้วยการเอาอาหารที่พวกมันอดอยากมาล่อมัน  ให้มันกินจนตายไป  นี่หรือคือ จิตใจของคน  คนที่ได้ชื่อว่า  มีบุญจึงได้มาเกิด  พวกมันไม่ต่างอะไรจากคนเลย  พวกมันต้องการอาหาร  ต้องการที่อยู่  ต้องการดำรงเผ่าพันธ์  เพียงแต่พวกมันรูปร่างหน้าตาไม่เหมือนคนเท่านั้น   พวกมันรู้จักรัก  รู้จักโกรธ  รู้จักน้อยใจ  รู้จักกลัว ไม่ต่างจากตัวคุณเลย  เหตุใดจึงเบียดเบียนชีวิตน้อยๆของพวกมัน  ภูมิใจมากเหรอที่วางยาฆ่าพวกมันได้เยอะขนาดนี้  เชื่อเรื่องเวรกรรมไหม  พวกเรารู้ว่า  พวกคุณเชื่อเรื่องเวรกรรม  แต่ทำไมยังทำ  ยังฆ่ามัน   เคยเห็นภาพที่ลูกหลานตายไหม  อาจจะจมน้ำตาย  ถูกรถชนตาย  คนเป็นพ่อเป็นแม่ร้องห่มร้องไห้ใจจะขาดขนาดไหน  สภาพจิตใจพวกมันจะต่างอะไรไปจากนี้  เพียงแต่พวกมันพูดภาษาคนเหมือนพวกคุณไม่ได้  พวกมันได้แต่มองดู  และเงียบ  นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกมันไม่คิดอะไร  ไม่รับรู้อะไรเลย  พวกมันเห็นพวกพ้องมันตาย  พวกมันกลัวกันมาก  แต่พวกมันจะทำอะไรได้มากกว่านี้  เพราะพวกมะนไม่มีเจ้าของที่จะมาปกป้องชีวิตพวกมัน  ไม่มีที่พักให้หลบภัยอันตรายจากเงื้อมมือคนที่จิตใจโหดเหี้ยมที่กำลังจะเอาชีวิต  ไม่มีอาหารให้ประทังความหิวในแต่ละมื้อ  คนทีาเลี้ยงสัตว์จรจัดยังมีมาก  ยังรักพวกมัน  ไม่รังเกียจพวกมะน  ไม่เสียดายเวลาที่เจียดให้ในแต่ละวัน เป็นห่วงพวกมัน  ยังมีอีกมาก  แล้วพวกคุณเดือดร้อนอะไรมากขนาดเอาชีวิตพวกมันขนาดนี้   คนที่เลี้ยงสัตว์จรจัดเขาตั้งข้อสังเกตุว่า  เป็นฝีมือเจ้าหน้าที่  คนทั่วไปเขาคงไม่หมายเอาชีวิตพวกมันมากมายขนาดนี้  พวกคุณเลิกเถอะ  คนที่ส่งเรื่องร้องเรียนไปก็หยุดเถอะ  กรรมเวรมันตามมาหาลูกหลานพวกคุณแน่นอนในชาตินี้แหละ  ไม่ต้องรอชาติหน้า  แล้วถึงตอนนั้น  จะคิดออกไหมว่า  กรรมเวรที่ตัวเองเคยสร้าง  เคยฆ่าล้างชีวิตพวกสัตว์จรจัดเหล่านี้  มันเกิดจากการกระทำที่พ่อแม่เคยทำไว้ฝากให้ลูกหลานมาคอยรอรับกรรมไว้  พวกมันจะเหลืออีกกี่ชีวิต  จะไม่ให้พวกมันได้มีขัวิตอยู่เลยใช่ไหม
กล้าสอนลูกหลานตัวเองอยู่เหรอ  ไม่ละอายใจตัวเอง  ไม่ละอายปากตัวเองเลยเหรอ  ที่จะสอนให้ลูกเป็นคนดี  เป็นคนมีเมตตา  สอนลงอยู่เหรอ  เจเากรรมนายเวรยืนรออยู่ข้างหลังพวกคุณตลอดเวลาแล้ว  รอรับไว้ในชาตินี้แหละ