เกริ่นก่อนนะคะ (โลกสวยหลบไปนะคะ)
ทำยังไงดี กับปัญหาครอบครัว ที่ไม่มีทางออก ??
เรื่องราวเป็นแบบนี้...
คือ พ่อเราเป็น ข้าราชการเกษียณอายุ ตอนที่เกษียณอายุ แม่เลี้ยง (แม่คนที่ 2) เสียชีวิตจากโรคทางเส้นเลือดในสมองแตก
จึงทำให้พ่อได้เงินสวัสดิการ จากรัฐฯ มาก้อนนึงพอประมาณ + กับเงินที่เกษียณอายุ ด้วย
พ่อเอาเงินก้อนนี้ทีได้ไปใช้หนี้บางส่วนที่จำเป็นต้องใช้จนหมด เช่น เงินกู้นอกระบบ บัตรเครดิต เงินที่ต้องใช้ตามระบบ เป็นต้น จนเหลือเงินที่ค้างอยู่กับตัวอีกนิดหน่อย
แต่ระหว่างที่พ่อทำงาน พ่อเป็นคนหน้าใหญ่ ใจโต ชอบเอาเงิน เอาทองให้คนอื่นยืม เพื่อซื้อสังคมให้ตัวเอง โดยการไปกู้จากรัฐบาลมา (ดอกถูก) รายละ 1-2 แสน บาท เบ็ดเสร็จรวมลูกหนี้ประมาณ 1 ล้านบาท แต่เป็นลูกหนี้ชั้นเลว ทั้งหมด 100% ไม่มีใครใช้หนี้พ่อเลยสักคนเดียว ย้ำนะคะ ว่าสักคนเดียว
เมื่อพ่อเกษียณ ก็ได้เงินมาเหลือบางส่วน ทางเราก็เลยเอาไปใช้หนี้ที่กู้มาให้คนอื่นยืม เพื่อรักษาเครดิต (ปิดบัญชี) ย้ำ (ปิดบัญชี) อาทิ กองทุนเงินล้านหมูบ้าน ร่วมๆ 6 หมื่นบาท สินเชื่อต่างๆ
แต่เมื่อปิดบัญชีไปแล้ว ปัญหาดันไม่จบ .... คือ บัญชีหนี้ขาวสะอาด แต่ เพราะพ่อเปนข้าราชการ ด้วยหน้าตาที่สร้างสมมา ทำให้ทุกคนให้เครดิตพ่อ
ก็มีลูกหนี้ชั้นเลว มาขอยืมเงินอีก พ่อก็ไปหากู้คนนั้น คนนี้มาให้อีก แล้วลูกหนี้ชั้นเลวก็ไม่ใช้หนี้ เช่นเดิม แต่พ่อก็ยังต้องใช้หนี้ที่ไปกู้มาให้พวกนั้นเหมือนเดิม (พวกลูกๆ ต้องเป็นคนใช้) ปัญหานี้วนเวียน ประมาณ 2-3 รอบไม่มีวันจบ (จนเปนนิสัยเบื้องลึกของพ่อไปแล้ว)
เราเลยจึงแนะนำพ่อไปว่าให้หยุดสร้างปัญหาชีวิต เลิกเอาปัญหาเข้ามาให้ครอบครัว ให้ปิดบัญชี แล้วเลิกสร้างปัญหาสักที จนเราคิดว่าพ่อเราเปนบ้า หรือโรคเกี่ยวกับจิต แต่เมื่อบอกแล้ว ปัญหามันก็ไม่จบ
จนพ่อต้องย้ายมาอยู่ กทม. พอพ่อต้องกลับไป ต่างจังหวัด แล้ว ปัญหาพวกนี้ ก็ต้องตามมาตลอดทุกครั้งไปไม่มีวันหยุด (ไปอย่างหงษ์ กลับอย่างห่า)
ยกตัวอย่างบางส่วน : เอาเงินปิดบัญชีกับ ธ.กรุงไทย ไปบางส่วน (เราเป็นคนยึดบัญชีแล้ว ATM ไว้) ลูกหนี้ชั้นเลวก็ พาไปแจ้งหายแล้วขอสมุดใหม่ แล้วถอนเงินออกไปยืม พอเราถามพ่อ พ่อก็ไม่บอก แกล้งลืม หรือสงสารเค้า (แต่กลับไม่สงสารลูก หรือคนในครอบครัวตัวเอง)
เราเลยเปิดอกคุยกันอีกครั้ง ว่า หยุดได้ไหม เอาเงินไปให้คนอื่นยืมโดยการกู้คนอื่นมา หรือเลิกสร้างปัญหาพวกนี้ได้ไหม พวกลูกจะบ้าตายแล้ววว
แต่พอ พ่อกลับไปต่างจังหวัด ก็จะมีปัญหาพวกนี้ตามมีอีกทุกครั้ง ร่ำไป .. ครั้งที่ 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 เรื่อยๆไปไม่มีหยุด
แต่ด้วยคำว่า "พ่อ" มันค้ำคอ เลยอยากมาถามทุกคนในนี้ว่า เราต้องทำยังไงกับปัญหานี้ดี... ให้ปัญหามันจบ
ในสมองเราคิดอย่างเดียวว่า "ถ้าไม่จบ เดี๋ยวเราจบเอง ถึงข้างหน้าจะเจออะไรก็ช่างมัน"
ทำยังไงดี กับปัญหาครอบครัว ที่ไม่มีทางออก ??
ทำยังไงดี กับปัญหาครอบครัว ที่ไม่มีทางออก ??
เรื่องราวเป็นแบบนี้...
คือ พ่อเราเป็น ข้าราชการเกษียณอายุ ตอนที่เกษียณอายุ แม่เลี้ยง (แม่คนที่ 2) เสียชีวิตจากโรคทางเส้นเลือดในสมองแตก
จึงทำให้พ่อได้เงินสวัสดิการ จากรัฐฯ มาก้อนนึงพอประมาณ + กับเงินที่เกษียณอายุ ด้วย
พ่อเอาเงินก้อนนี้ทีได้ไปใช้หนี้บางส่วนที่จำเป็นต้องใช้จนหมด เช่น เงินกู้นอกระบบ บัตรเครดิต เงินที่ต้องใช้ตามระบบ เป็นต้น จนเหลือเงินที่ค้างอยู่กับตัวอีกนิดหน่อย
แต่ระหว่างที่พ่อทำงาน พ่อเป็นคนหน้าใหญ่ ใจโต ชอบเอาเงิน เอาทองให้คนอื่นยืม เพื่อซื้อสังคมให้ตัวเอง โดยการไปกู้จากรัฐบาลมา (ดอกถูก) รายละ 1-2 แสน บาท เบ็ดเสร็จรวมลูกหนี้ประมาณ 1 ล้านบาท แต่เป็นลูกหนี้ชั้นเลว ทั้งหมด 100% ไม่มีใครใช้หนี้พ่อเลยสักคนเดียว ย้ำนะคะ ว่าสักคนเดียว
เมื่อพ่อเกษียณ ก็ได้เงินมาเหลือบางส่วน ทางเราก็เลยเอาไปใช้หนี้ที่กู้มาให้คนอื่นยืม เพื่อรักษาเครดิต (ปิดบัญชี) ย้ำ (ปิดบัญชี) อาทิ กองทุนเงินล้านหมูบ้าน ร่วมๆ 6 หมื่นบาท สินเชื่อต่างๆ
แต่เมื่อปิดบัญชีไปแล้ว ปัญหาดันไม่จบ .... คือ บัญชีหนี้ขาวสะอาด แต่ เพราะพ่อเปนข้าราชการ ด้วยหน้าตาที่สร้างสมมา ทำให้ทุกคนให้เครดิตพ่อ
ก็มีลูกหนี้ชั้นเลว มาขอยืมเงินอีก พ่อก็ไปหากู้คนนั้น คนนี้มาให้อีก แล้วลูกหนี้ชั้นเลวก็ไม่ใช้หนี้ เช่นเดิม แต่พ่อก็ยังต้องใช้หนี้ที่ไปกู้มาให้พวกนั้นเหมือนเดิม (พวกลูกๆ ต้องเป็นคนใช้) ปัญหานี้วนเวียน ประมาณ 2-3 รอบไม่มีวันจบ (จนเปนนิสัยเบื้องลึกของพ่อไปแล้ว)
เราเลยจึงแนะนำพ่อไปว่าให้หยุดสร้างปัญหาชีวิต เลิกเอาปัญหาเข้ามาให้ครอบครัว ให้ปิดบัญชี แล้วเลิกสร้างปัญหาสักที จนเราคิดว่าพ่อเราเปนบ้า หรือโรคเกี่ยวกับจิต แต่เมื่อบอกแล้ว ปัญหามันก็ไม่จบ
จนพ่อต้องย้ายมาอยู่ กทม. พอพ่อต้องกลับไป ต่างจังหวัด แล้ว ปัญหาพวกนี้ ก็ต้องตามมาตลอดทุกครั้งไปไม่มีวันหยุด (ไปอย่างหงษ์ กลับอย่างห่า)
ยกตัวอย่างบางส่วน : เอาเงินปิดบัญชีกับ ธ.กรุงไทย ไปบางส่วน (เราเป็นคนยึดบัญชีแล้ว ATM ไว้) ลูกหนี้ชั้นเลวก็ พาไปแจ้งหายแล้วขอสมุดใหม่ แล้วถอนเงินออกไปยืม พอเราถามพ่อ พ่อก็ไม่บอก แกล้งลืม หรือสงสารเค้า (แต่กลับไม่สงสารลูก หรือคนในครอบครัวตัวเอง)
เราเลยเปิดอกคุยกันอีกครั้ง ว่า หยุดได้ไหม เอาเงินไปให้คนอื่นยืมโดยการกู้คนอื่นมา หรือเลิกสร้างปัญหาพวกนี้ได้ไหม พวกลูกจะบ้าตายแล้ววว
แต่พอ พ่อกลับไปต่างจังหวัด ก็จะมีปัญหาพวกนี้ตามมีอีกทุกครั้ง ร่ำไป .. ครั้งที่ 4 - 5 - 6 - 7 - 8 - 9 - 10 เรื่อยๆไปไม่มีหยุด
แต่ด้วยคำว่า "พ่อ" มันค้ำคอ เลยอยากมาถามทุกคนในนี้ว่า เราต้องทำยังไงกับปัญหานี้ดี... ให้ปัญหามันจบ
ในสมองเราคิดอย่างเดียวว่า "ถ้าไม่จบ เดี๋ยวเราจบเอง ถึงข้างหน้าจะเจออะไรก็ช่างมัน"