สวัสดีค่ะ เรากับแฟนคบกันมาตั้งแต่มอสี่ แล้วค่ะ ตอนนี้เราอยู่ปี2 ส่วนแฟนเรียน โรงเรียนจ่าอากาศจะจบแล้วค่ะ.
คือแต่ก่อนสมัยเรียนด้วยกันแฟนเขาใส่ใจเราดีมาก สนใจเรา ที่สำคัญคือเรื่องผู้หญิงเค้าไม่เคยมีใครเลย เรื่องนี้จึงเป็นข้อดีมากๆของเค้า แต่พอต่างคนต่างไปเรียนคนละที่ เราก็มีเวลาให้กันน้อยลง ไม่ค่อยได้คุย นานๆครั้งจะได้เจอกัน และก็ด้วยระยะทางด้วย
ปีแรกเราก็ปรับตัว พยายามเข้าใจเค้าว่าเค้าจะไม่มีเวลาให้เหมือนเดิมแล้ว แต่เค้าก็พยามติดต่อมาช่วงแรกๆที่ รร.ไม่ให้ใช้โทรศัพท์ เค้าก็โทรตู้มาหา โทมาทุกวันถึงจะคุยกันได้ไม่กี่นาที ดูเค้าก็ยังใส่ใจ แคร์เรามาก จนช่วงที่พอจะแอบใช้โทรศัพท์ได้เข้าก็ไม่เคยหายจากการติดต่อ
แต่ช่วงหลังๆมานี้ตั้งแต่เขาขึ้นปีสองมา เค้าดูห่างๆไป ทั้งการพูดจา ก็ดูเหมือนไม่มีแอคทีฟอย่างเคย เป็นเฉยๆ เป็นอย่างกับว่าจะคุยก็ได้ไม่คุยก็ได้ ไม่ค่อยติดต่อมา อย่างเคย ช่วงนั้นเรายอมรับว่าเราเฟลมาก นอนร้องไห้ตลอด เวลาที่เค้าพูดดคำบางคำที่เราไม่เคยได้ยินมาก็มาพูด เราพยายามที่จะเข้าใจเค้า แต่เราก็อดน้อยใจเสียใจไม่ได้
จนช่วงหลังๆเราพยามยามไม่คิด ไม่ใส่ใจ พยายามรักษาจิตใจตัวเองให้เข้มแข็ง ไม่ให้ร้องไห้ กลับกลายเป็นว่าเรารู้สึกเฉยๆไปเอง เป็นการเซฟตี้ตัวเองที่ถูกไหมนิ??
ความสัมพันธ์เราดูห่างกันทุกวันๆ เหมือนถอยออกจากกันเรื่อยๆ :'(
แต่เค้าไม่ได้มีคนอื่นนะคะ อันนี้รับรองได้ แค่อยากรู้ว่าเขาอาจจะเบื่อเราแล้วไหม บางทีเราก็ท้อใจ แต่ก็ห้ามตัวเองร้องไห้ จนกลายเป็นคนเฉยชา แต่เค้าก็ไม่ได้แคร์เรา5555 กลับเย็นชาตอบ บางทีเราก็อยากจะเลิกๆ อยากอยู่กับตัวเอง รึ มีคนมาจีบเราบ้าง แต่เราก็ไม่เคยไปเล่นด้วย เราควรทำไงดีคะ กะความสัมพันธ์เย็นชาแบบนี้