เป็นผลพวงจากอัตราดอกเบี้ยต่ำครับ เป็นเทรนด์ที่เกิดขึ้นทั่วโลก แต่ในเมืองหลวงใหญ่ๆก็จะเห็นชัดหน่อย ซึ่งราคาสินทรัพย์ที่สูงขึ้นเพราะอัตราดอกเบี้ยต่ำนั้น สามารถเกิดขึ้นได้แม้สภาวะเศรษฐกิจโดยรวมจะแย่ต่ำเตี้ยติดดินแค่ไหนก็ตาม

วิธีดูความแพงของบ้านที่ดีที่สุด คือการดูอัตราส่วนราคาบ้านต่อรายได้เฉลี่ยครับ ซึ่งเป็นการ adjust สำหรับระดับรายได้เฉลี่ย (ซึ่งสะท้อนค่าครองชีพของท้องถิ่นนั้นๆไว้แล้ว จะเห็นจากรูปข้างล่างว่าราคาบ้านในไทยคิดเป็นสัดส่วน 20 เท่าของรายได้เฉลี่ย หรือพูดในอีกแง่คือ คนๆหนึ่งที่มีรายได้เฉลี่ยต้องทำงาน 20 ปีถึงจะซื้อบ้านหลังนึงได้ (แต่ในความเป็นจริง คนเราเก็บเงินได้เป้นจำนวนที่น้อยกว่ารายได้รวม เพราะฉะนั้น อันนี้จึงเป็นการดูแบบหยาบๆครับ)

โดยหากเปรียบเทียบประเทศไทยกับประเทศต่างๆทั่วโลก (ซึ่งสามารถเปรียบเทียบได้ เพราะใช้วิธีคิดที่เป้นมาตรฐานเดียวกัน) จะเห็นว่าประเทศไทยแพงที่สุดในโลก (อันดับต้นๆ) ถ้าพูดให้ถูกคืออันดับที่ 19 ของโลก โดยจะเห็นได้ว่าประเทศที่เป็นอับดับต้นๆของโลกนั้นจะมักอยู๋ในโซน North Asia (จีน ฮ่องกง ญี่ปุ่น) และ Southeast Asia (สิงคโปร์ ไทย) ซึ่งตรงนี้ก็น่าคิดครับว่าทำไม



Source: Numbeo

ปล. ขอตอบแบบเศรษฐกิจมหภาค จากชาวบ้านธรรมดาๆคนนึง ผมไม่เห็นด้วยกับความเห็นอื่นๆที่บอกว่าเป็นเรื่องของการขึ้นค่าแรง หรือการที่ developer เอากำไรเกินจริง ผมคิดว่าปัจจัยเหล่านั้นล้วนเป็นปัจจัยยิบย่อยครับ

พื้นที่กรุงเทพและปริมณฑลคิดเป็นกี่ % ของประเทศไทย
เทียบสัดส่วนประชากรแล้วส่วนบนสุดของระดับรายได้มันควรจะเป็นเท่าไหร่ แน่นอนว่าต้องเป็นระดับผู้บริหารขึ้นไป
แล้วพื้นที่ตรงนี้เป็นที่ต้องการมากที่สุดใช่ไหม ในเมื่อเป็นพื้นที่ๆเป็นที่ต้องการที่สุดแล้วมันจะราคาถูกได้ยังไง
แต่ความจริงคือคนทำงานระดับที่ยังไม่เป็นผู้บริหารก็กัดฟันกู้ร่วมมาซื้อได้ตามกำลังทรัพย์
ระบบทางการเงินยังเปิดโอกาสให้นี่ก็ยุติธรรมมากพอแล้ว
ใครมาก่อนได้ก่อน ใครมาทีหลังอยากได้ของคนอื่นก็ต้องซื้อต่อในราคาที่เค้ายอมขาย

ไม่ควรสงสารเด็กรุ่นใหม่มนุษย์เงินเดือนที่ไม่มีปัญญาซื้อบ้านหลังละ 20 ล้านบาทขึ้นไป
ทำไมสังคมถึงควรมอบรางวัลเป็นบ้านระดับท็อปให้กับแรงงานระดับล่างอย่างถ้วนหน้า ในเมื่อที่ดินทำเลที่ดีที่สุดและกำลังการผลิตก่อสร้างมีจำกัด

แล้วบ้านเป็นสินค้าลักษณะพิเศษอีกอย่าง คือราคาเป็นเครื่องมือคัดกรองเพื่อนบ้าน
ความคุ้มค่ามันไม่ได้อยู่แค่กรรมสิทธิ์สิ่งจับต้องได้อย่างเดียวแล้ว มันคือการซื้อสังคมที่จะไม่มาวุ่นวายชีวิตเรา
ยิ่งแพงยิ่งเป็นที่ต้องการ อย่างน้อยก็ขอให้แพงที่สุดเท่าที่ตัวเองจ่ายไหว จะได้เจอคนที่มีต้นทุนชีวิตพอๆกัน
ซื้อบ้านราคาถูกไม่ใช่แค่โอกาสจะเจอเพื่อนบ้านที่มีรายได้น้อยกว่า เพื่อนบ้านที่เป็นเจ้าของบ้านไม่น่ากลัวหรอก
แต่จะเจอคนเช่าด้วยนี่สิ คนเช่าบ้านก็มักจะรายได้น้อยกว่าคนที่สามารถซื้อบ้านเองได้
ยิ่งบ้านราคาถูก ค่าเช่าก็ยิ่งถูก แล้วจะได้เจอกับคนเช่าประเภทไหนล่ะ พวกเด็กแว้น พวกตั้งวงก๊งเหล้าหน้าบ้านเมาระราน ฯลฯ

ส่วนนึงมาจากบ้านเราไม่มีองค์กรมากำหนดราคาที่ดินและอสังหาที่แน่นอนเหมือนในต่างประเทศ (ราคาประเมินที่เรามีไม่นับ ละไว้ในฐานที่เข้าใจ) เจ้าของที่ขายที่แบบตั้งราคาเองด้วย อยากจะขายเท่าไหร่ก็มั่วขึ้นมา ซึ่งราคาแบบว่า"ไร่ละ" 20 ล้านบ้าง 100 ล้านบ้างก็มี นายหน้าก็เห็นชอบ ก็ปั่นกันไป ขายไม่ออกก็ไม่ขาย ถือครองไว้จนตายผ่านไปรุ่นหลาน ฝันหวานไปว่ามีที่ร้อยล้าน เจ้าของที่ระแวกใกล้เคียงเห็นว่าตั้งไว้ร้อยล้าน ฉันตั้ง 50 ล้านแล้วกัน คนที่พอมีหัวคิดหน่อยอาจจะตั้งไว้ถูกกว่า แต่ก็สูงจนคนทำโครงการเรียกว่ากัดฟันซื้อ ทำแล้วกำไรแทบไม่คุ้มเสี่ยง เจ้าของที่บางคนหัวหมอ คิดให้คนทำโครงการเสร็จสรรพว่าฉันขายที่ราคาเท่านี้ เธอสร้างได้เท่านี้หลัง ต้นทุนเธอเท่านี้สรุปกำไรเท่านี้ กำไรเธอแค่นี้ก็พอแล้ว สรุปอีกทีฉันควรตั้งราคาขายเท่านี้แหละ ทำไมเธอว่าฉันขายที่แพง คนทำโครงการถึงกับมึน ถ้าธุรกิจมันคิดง่ายแบบนี้ก็รวยกันทั้งประเทศแล้วซี เจ้าของที่ไม่คิดว่าทำโครงการมีค่าใช้จ่าย แค่ดอกเบี้ยธนาคารก็เดือนละหลายล้านแล้ว ค่าน้ำไฟแคมป์อีกหลักล้าน ไม่ใช่สร้างกันง่ายๆค่าใช้จ่ายแน่นอนแบบมโนเองเหมือนเจ้าของที่หลายคนคิด -*- ทั้งนี้ที่ดินมันแพงจริงๆ คนทำโครงการก็รู้ว่าขายบ้านแพงเกินจริงก็ไม่มีคนซื้อ แต่ต้นทุนมันบีบมาจากทุกทาง หลายโครงการก็พยายามตั้งราคาขายแค่พอกำไรบ้าง ซึ่งมันก็อาจจะยังสูงในสายตาผู้ซื้อ

ในที่นี้คือปัญหาของคนทำโครงการรายเล็ก รายใหญ่มหาชนเขามีปัญญาซื้อที่เก็บ มีอำนาจเงินสูงกว่า ซื้อที่ในราคาสูงกว่าได้ อีกทั้งมีเรื่องวงใน ความได้เปรียบต่างกับรายเล็กมาก ด้วยแบรนด์เขาติดตลาดด้วย ขายบ้านแพงๆ คุณภาพแบบไหน ก็ยังมีคนซื้อ โครงการโนเนมทำบ้านดี ราคาถูก ขายไม่ออกก็มี แต่นี้ก็นอกประเด็นว่าทำไมบ้านสมัยนี้แพง

ผู้ซื้ออยากซื้อบ้านถูก อย่ามองแต่ป้ายแบนเนอร์ใหญ่โต โฆษณาว่าหลังละหลายสิบล้าน ป้ายแบนเนอร์พวกนั้นค่าเช่าอาจจะเดือนละหลายล้าน ค่าการตลาดค่าโฆษณา ออกทีวี ออกบูธ จัดงานอีเวนท์ จัดแกรนด์โอเพนนิ่ง ทำบ้านตัวอย่างตกแต่งภายใน ค่าทีมทำภาพ 3D สวยๆหรูหราล่อใจ ค่าทีมวิ่งที่ก็กินกันกี่ต่อกี่ทอด ฯลฯ ค่าใช้จ่ายต่างๆเหล่านี้สูงมากๆๆๆๆ เขาบวกในค่าบ้าน อยากได้บ้านถูกต้องขับหาเอา โครงการของผู้ประกอบการรายเล็ก เขาสร้างเงียบๆ ขายเงียบๆ ต้นทุนถูกกว่า เขาตั้งราคาให้ผู้ซื้อได้ถูกกว่า แต่คนหาไม่เจอและไม่ซื้อเพราะเงายักษ์มันบัง