สวัสดีค่ะเราจะมาเล่าประสบการณ์ ที่แสนเจ็บใจให้ฟังค่ะ
เราคบกับแฟน5ปีค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ก็รักกันดีค่ะ ตามประสาวัยรุ่น ตอนเราเรียนมหาลัยเราก็เช่าหออยู่ด้วยกันค่ะ ก็ช่วยเหลือกันไปทุกๆเรื่อง แฟนเราดีหมดเกือบทุกอย่าง มีข้อเสียไม่กี่เรื่องค่ะ คือ...
แฟนเรามีนิสัยติดเพื่อนค่ะ เราเคยน้อยใจแล้วเปิดใจคุยกับเค้าทีนึง เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันเกิดของเราค่ะ เรากับแฟนสัญญากันว่าจะไปกินหมูกระทะกันตอน4ทุ่ม แต่แฟนเราขออนุญาติไปดื่มกับเพื่อนก่อน ซึ่งเราก็อนุญาติ คิดว่าคงเป็นแผนเพื่อนไปเอาของขวัญมาเซอร์ไพรซ์ไรงี้ (แต่ปกติก็ไม่เคยห้ามอยู่แล้ว-.-) ปรากฎว่า เรารอแฟนเราจนเที่ยงคืนค่ะ แฟนเราเพิ่งกลับมา ให้เหตุผลว่าเพื่อนเศร้าต้องปลอบใจมัน เลยกลับช้า ....แล้วหมูกระทะน่ะหรอ อดสิคะร้านปิดเที่ยงคืนค่ะ เราน้อยใจมากแต่ก็ไม่พูดอะไร รีบเข้านอนแล้วไปนอนร้องไห้คนเดียว พอเช้ามาแหนเราถามว่าชอบของขวัญไหม เราก็งง ว่าของขวัญอะไรเพราะเเฟนไม่ได้ให้อะไรเลย พอเราบอกไม่รู้เรื่อง ก็โวยวายใส่เราหาว่าเราไม่สนใจบ้าง มองไม่เห็นถึงความเอาใจใส่ของนางบ้าง
สรุปของขวัญแฟนเราลืมไว้ที่ร้านเหล้าค่ะ ข้างในกล่องเป็นสร้อย แต่ตอนที่เจอมันได้เหลือแต่กล่องไปแล้ว....
ค่ะเรื่องติดเพื่อนนี้ เค้าติดจริงค่ะจนเราน้อยใจเพราะ เวลาเพื่อนเค้าโทรช่วนไปไหนเค้ามักจะรีบร้อนเสมอ ต้องไปให้ทันเพื่อนตลอด เค้าให้เหตุผลว่า เกรงใจเพื่อน กลัวเพื่อนรอ แต่พอกับเรา.... เค้าไม่เคยรีบร้อนเหมือนนัเกับเพื่อนเลยค่ะ วันนั้นเราสอบเสร็จเลยกลับบ้านที่ต่างจังหวัดกันทั้งสองคน เรานัดกันว่าจะไปห้างด้วยกัน นัดแนะเวลาเรียบร้อย ปรากฎว่า เค้าเลทไปเกือบ2ชั่วโมง เพราะเหตุผลเพียงว่า เพิ่งตื่น... มันไม่ได้มีแค่ครั้งเดียวค่ะ มันมีหลายครั้งจนเรานึกน้อยใจ พอเราพูดตรงๆบอกตรงว่าน้อยใจ ก็หาว่าเราเปรียบเทียบ บอกว่ามันคนละอย่างกัน ....อ่อ คนละอย่างคือ เพื่อนสำคัญกว่าตลอด ?
อีกเรื่องคือเรื่องโกหกค่ะ เเฟนเราชอบเอาตัวรอดเก่ง โกหกเพื่อนไม่ให้เราด่าไม่ให้เราเสียใจ กลัวเราบอกเลิก เลยต้องโกหก แต่เค้าไม่เคยคิดว่าถ้ามารู้ที่หลังนี่มันน่าโมโหกว่าหลายเท่า ชอบโกหกว่าจะไปอ่านหนังสือกับเพื่อน....สรุปไปร้านเหล้า ปิดบังทุกเรื่องที่คิดว่าจะทำให้เราไม่พอใจโดยเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เป็นเรื่องสะเทือนใจสำหรับผู้หญิง สรุปพอมารู้ความจริงตอนสุดท้าย เราก็โกรธมากกกกกก คือถ้าพูดกันตรงๆตั้งแต่เเรก คงไม่โกรธขนาดนี้
แต่เราก็ทนค่ะ ก็คนมันรักอ่ะเน้อะ ให้อภัยทุกอย่าง ครั้งแล้วครั้งแล้ว ให้อภัยเพื่อฟังคำสัญญาของเค้าซ้ำๆ จนเราได้แต่งงานและมีลูกด้วยกัน
แล้วเค้าก็ยังไม่ปรับปรุงตัวเอง เค้ายังคงไม่สนใจเราและลูกมากนัก ชอบโกหกเพื่อจะออกไปกินเหล้า ปิดบังเรื่องมีผู้หญิงมากุ๊กกิ๊ก เราจับได้ตลอด(แต่แฟนเราไม่เคยเกินเลยกับผู้หญิงพวกนั้นนะคะ แค่เจอกันในผับแล้วได้แลกเฟสพอกลับมา เค้าก็ไม่เคยติดต่อกัน บางครั้งเราจับได่เค้าก็เล่าให้ฟังแล้วบลอคผู้หญิงพวกนั้นทิ้ง....)แต่เข้าใจไหมคะถึงเราจะจับได้ตลอด แต่มันก็เสียใจบันทอนจิตใจ เพราะแฟนเราไม่นึกให้เกรียติเราเลย
....จนถึงตอนนี้เรารู้สึกสงสารลูกเรามาที่มีพ่อแบบนี้ วันหนึ่งเค้าขออนุญาติเราไปกินเหล้ากับเพื่อนเราก็ให้เหตุผลว่า ไปคืนพรุ่งนี้ได้ไหม เพราะพรุ่งนี้เช้าสัญญากับลูกไว้ว่าจะพาไปเที่ยวต่างจังหวัดใกล้ๆ เรากลัวแฟนเราไม่ตื่นจึงไม่อยากให้ไป (เราไม่ค่อยไม่ห้ามแฟนเลยเวลาไปไหนมาไหนแต่ขอแค่รับผิดชอบต่อหน้าที่ตัวเองได้ก็พอ) แฟนเราก็โวยวายหาว่าเราจู้จี้ ขัดขวางไม่ให้เข้าสังคม บ้างอะไรบ้าง ตอนนั้นเราเป็นประจำเดือน เราปวดท้องหนักมาก เเล้วเป็นไข้อยู่ด้วย เราจึงไม่อยากเถียงกับเค้าเลยปล่อยไป เราเริ่มเครียดกลัวลูกน้อยใจเพราะสัญญากันไว้หลายทริปแล้ว และลูกก็ดูตั้งใจอยากไปมาก (ลืมบอกไปว่าตอนช่วงนี้ลูกเราอายุ4ขวบ เรากับแฟนอายุ 33 ค่ะ) กลัวเค้าไม่ยอมตื่น เราเป็นคนคิดมาค่ะ แคร์ลูกมากรักลูกมาก เราคิดมากจนเราปวดหัวเวียนหัว ท้องก็ปวด เราทนไม่ไหว เดินไปนอนโซฟา แฟนเราเพิ่งแต่งตัวเสร็จเดินออกมาจากห้องแต่งตัวเห็นเรานอนอยู่เลยถามว่าเป็นอะไร เราก็บอกว่าปวดท้องเมน ปวดหัวด้วย แฟนเราเอามือจับหน้าผากบอกว่าเราตัวร้อนมาก แล้วเค้าก็บอกว่าเดี๋ยวจะรีบเอาของไปให้เพื่อนแล้วจะรีบซื้อยาเข้ามาให้ จะไม่อยู่ดื่มต่อ เราก็ชื่นใจ อย่างน้อยก็ยังเป็นห่วงเราบ้าง แต่พอออกไป 2 ชั่วโมง แฟนเรายังไม่กลับ เราก็ยิ่งไม่ไหวทั้งปวดท้องปวดหัวจนเราร้องไห้ เรานอนหลับตานิ่งพยายามร้องไห้ให้เสียงเบาที่สุดเพื่อไม่ให้ลูกได้ยิน แล้วเราก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเช็ดตัวให้เรา เราลืมตามองคนที่มาเช็ดตัวนั่นคือลูกชายวัย4ขวบกว่าของเราเอง ลูกเราใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆของเค้าชุปน้ำ บิดไม่หมาดมาก (เเรงเด็กอะเน้อะ) มาเช็ดให้เรา เราถามลูกว่าใครสอน ลูกตอบกลับเรามาว่า "วันนู้น น้องคาส ตื่นมาเห็นแม่ทำให้พ่อตอนหลับ น้องคาสอยากทำให้แม่บ้าง" เราอมยิ้มน้ำตาไหลพราก เราเริ่มรู้ตัวว่าเราเป็นหนักจึงโทรหาแฟน แต่แฟนเราไม่รับเป็น10สิบสาย จึงโทรหาพี่สาวเราให้มาหา
แต่ปรากฎว่าพี่สาวเราไม่ได้มาคนเดียว แม่เรามาด้วย(แม่กับพี่สาวเราอยู่หมู่บ้านถัดจากเราเล็กน้อยเลยใช้เวลาเดินทางไม่ถึง10นาที) แม่เราเห็นเรานอน แล้วน้องคาสเช็ดตัวให้ แม่เราร้องไห้กอดเราแล้วบอกว่า กลับบ้านไปอยู่กับแม่นะ แม่ว่าแม่ดูแลหนูได้ดีกว่านี้ เราได้ยินด็ร้องไห้ตามแม่ ก็จริง แม่เราไม่เคยปล่อยให้เรานอนซมคนเดียวแบบนี้ ไม่เคยทำให้เราเสียใจร้องไห้จะเป็นจะตาย เราตัดสินใจกลับไปนอนบ้านแม่กับพี่สาว โดยเอาน้องคาสและขนของบางส่วนไปด้วย วันรุ่งนี้ประมานบ่าย3 สามีเรามาหาเราที่บ้านแม่ จะชวนกลับบ้าน เราไม่ยอมออกไปพบ เราฟังแม่เราคุยกับแฟนเราอยู่ในห้อง ได้ยินแม่ตะคอกเสียงดังว่า "ถ้าดูแลลูกกับหลานแม่แบบนี้ แม่ดูแลเองเหมือนเดิมดีกว่า แม่ไม่เคยปล่อยให้ลูกของแม่ร้องไห้จมไข้แบบนี้ ถ้าไม่รักกันเเล้ว แม่ก็จะขอลูกสาวกับหลานคืน" เราหลับตานิ่ง พยายามไม่ฟังอะไรอีก อาทิตต่อมาเราหายป่วย จึงไปจดทะเบียนหย่ากับแฟนแล้วขนของกลับบ้าน แฟนเราพูดขึ้นมาว่า "ให้โอกาสได้แก้ตัวอีกสักครั้งได้ไหมสัญญาว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก ให้อภัยเรานะเราขอโทษ " เราหันหน้าไปมองหน้าแฟนที่กำลังจะร้องไห้ แต่เราไม่ใจอ่อนอีกแล้ว เราตอบเค้าไปว่า"ไปแก้ตัวกับคนอื่นเถอะ เราทนมาเยอะแล้ว"แล้วเราก็รีบกลับบ้านทันที.....
เหตุการณ์นี้ผ่านมาสามเดือนแล้ว เรารู้สึกมีความสุขดีกว่าต้องอยู่กับสามีสะอีก ไม่ต้องนอนร้องไห้ ไม่ต้องทนสงสารลูก ไม่ต้องคอยระแวง และที่สำคัญ เราไม่ได้เห็นน้ำตาของแม่ที่ร้องไห้ให้กับเราเพราะสงสารเราอีกเลย
เราอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ สำหรับเด็กวันรุ่นหรือใครก็ตามที่กำลังคบหาดูใจกับ ถ้าหากเค้าไม่ได้เห็นเราสำคัญที่1 ไม่ได้ให้เกียรติความรักแล้วความซื่อสัตย์ของเรา ไม่ได้ดูแลเอาใจใส่เรามากพอ ยอมทิ้งเราในขณะที่เราป่วยได้ ยอมทิ้งเราเพื่อความสุขของตัวเอง อย่าเอาเค้าเข้ามาในชีวิต ทำให้คุณและพ่อแม่ของคุณต้องเจ็บปวดเลยค่ะ
❤️❤️คิดดีดีนะคะ❤️❤️
คิดดีดี ก่อนจะเลือกรักใคร
เราคบกับแฟน5ปีค่ะ ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ก็รักกันดีค่ะ ตามประสาวัยรุ่น ตอนเราเรียนมหาลัยเราก็เช่าหออยู่ด้วยกันค่ะ ก็ช่วยเหลือกันไปทุกๆเรื่อง แฟนเราดีหมดเกือบทุกอย่าง มีข้อเสียไม่กี่เรื่องค่ะ คือ...
แฟนเรามีนิสัยติดเพื่อนค่ะ เราเคยน้อยใจแล้วเปิดใจคุยกับเค้าทีนึง เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันเกิดของเราค่ะ เรากับแฟนสัญญากันว่าจะไปกินหมูกระทะกันตอน4ทุ่ม แต่แฟนเราขออนุญาติไปดื่มกับเพื่อนก่อน ซึ่งเราก็อนุญาติ คิดว่าคงเป็นแผนเพื่อนไปเอาของขวัญมาเซอร์ไพรซ์ไรงี้ (แต่ปกติก็ไม่เคยห้ามอยู่แล้ว-.-) ปรากฎว่า เรารอแฟนเราจนเที่ยงคืนค่ะ แฟนเราเพิ่งกลับมา ให้เหตุผลว่าเพื่อนเศร้าต้องปลอบใจมัน เลยกลับช้า ....แล้วหมูกระทะน่ะหรอ อดสิคะร้านปิดเที่ยงคืนค่ะ เราน้อยใจมากแต่ก็ไม่พูดอะไร รีบเข้านอนแล้วไปนอนร้องไห้คนเดียว พอเช้ามาแหนเราถามว่าชอบของขวัญไหม เราก็งง ว่าของขวัญอะไรเพราะเเฟนไม่ได้ให้อะไรเลย พอเราบอกไม่รู้เรื่อง ก็โวยวายใส่เราหาว่าเราไม่สนใจบ้าง มองไม่เห็นถึงความเอาใจใส่ของนางบ้าง
สรุปของขวัญแฟนเราลืมไว้ที่ร้านเหล้าค่ะ ข้างในกล่องเป็นสร้อย แต่ตอนที่เจอมันได้เหลือแต่กล่องไปแล้ว....
ค่ะเรื่องติดเพื่อนนี้ เค้าติดจริงค่ะจนเราน้อยใจเพราะ เวลาเพื่อนเค้าโทรช่วนไปไหนเค้ามักจะรีบร้อนเสมอ ต้องไปให้ทันเพื่อนตลอด เค้าให้เหตุผลว่า เกรงใจเพื่อน กลัวเพื่อนรอ แต่พอกับเรา.... เค้าไม่เคยรีบร้อนเหมือนนัเกับเพื่อนเลยค่ะ วันนั้นเราสอบเสร็จเลยกลับบ้านที่ต่างจังหวัดกันทั้งสองคน เรานัดกันว่าจะไปห้างด้วยกัน นัดแนะเวลาเรียบร้อย ปรากฎว่า เค้าเลทไปเกือบ2ชั่วโมง เพราะเหตุผลเพียงว่า เพิ่งตื่น... มันไม่ได้มีแค่ครั้งเดียวค่ะ มันมีหลายครั้งจนเรานึกน้อยใจ พอเราพูดตรงๆบอกตรงว่าน้อยใจ ก็หาว่าเราเปรียบเทียบ บอกว่ามันคนละอย่างกัน ....อ่อ คนละอย่างคือ เพื่อนสำคัญกว่าตลอด ?
อีกเรื่องคือเรื่องโกหกค่ะ เเฟนเราชอบเอาตัวรอดเก่ง โกหกเพื่อนไม่ให้เราด่าไม่ให้เราเสียใจ กลัวเราบอกเลิก เลยต้องโกหก แต่เค้าไม่เคยคิดว่าถ้ามารู้ที่หลังนี่มันน่าโมโหกว่าหลายเท่า ชอบโกหกว่าจะไปอ่านหนังสือกับเพื่อน....สรุปไปร้านเหล้า ปิดบังทุกเรื่องที่คิดว่าจะทำให้เราไม่พอใจโดยเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เป็นเรื่องสะเทือนใจสำหรับผู้หญิง สรุปพอมารู้ความจริงตอนสุดท้าย เราก็โกรธมากกกกกก คือถ้าพูดกันตรงๆตั้งแต่เเรก คงไม่โกรธขนาดนี้
แต่เราก็ทนค่ะ ก็คนมันรักอ่ะเน้อะ ให้อภัยทุกอย่าง ครั้งแล้วครั้งแล้ว ให้อภัยเพื่อฟังคำสัญญาของเค้าซ้ำๆ จนเราได้แต่งงานและมีลูกด้วยกัน
แล้วเค้าก็ยังไม่ปรับปรุงตัวเอง เค้ายังคงไม่สนใจเราและลูกมากนัก ชอบโกหกเพื่อจะออกไปกินเหล้า ปิดบังเรื่องมีผู้หญิงมากุ๊กกิ๊ก เราจับได้ตลอด(แต่แฟนเราไม่เคยเกินเลยกับผู้หญิงพวกนั้นนะคะ แค่เจอกันในผับแล้วได้แลกเฟสพอกลับมา เค้าก็ไม่เคยติดต่อกัน บางครั้งเราจับได่เค้าก็เล่าให้ฟังแล้วบลอคผู้หญิงพวกนั้นทิ้ง....)แต่เข้าใจไหมคะถึงเราจะจับได้ตลอด แต่มันก็เสียใจบันทอนจิตใจ เพราะแฟนเราไม่นึกให้เกรียติเราเลย
....จนถึงตอนนี้เรารู้สึกสงสารลูกเรามาที่มีพ่อแบบนี้ วันหนึ่งเค้าขออนุญาติเราไปกินเหล้ากับเพื่อนเราก็ให้เหตุผลว่า ไปคืนพรุ่งนี้ได้ไหม เพราะพรุ่งนี้เช้าสัญญากับลูกไว้ว่าจะพาไปเที่ยวต่างจังหวัดใกล้ๆ เรากลัวแฟนเราไม่ตื่นจึงไม่อยากให้ไป (เราไม่ค่อยไม่ห้ามแฟนเลยเวลาไปไหนมาไหนแต่ขอแค่รับผิดชอบต่อหน้าที่ตัวเองได้ก็พอ) แฟนเราก็โวยวายหาว่าเราจู้จี้ ขัดขวางไม่ให้เข้าสังคม บ้างอะไรบ้าง ตอนนั้นเราเป็นประจำเดือน เราปวดท้องหนักมาก เเล้วเป็นไข้อยู่ด้วย เราจึงไม่อยากเถียงกับเค้าเลยปล่อยไป เราเริ่มเครียดกลัวลูกน้อยใจเพราะสัญญากันไว้หลายทริปแล้ว และลูกก็ดูตั้งใจอยากไปมาก (ลืมบอกไปว่าตอนช่วงนี้ลูกเราอายุ4ขวบ เรากับแฟนอายุ 33 ค่ะ) กลัวเค้าไม่ยอมตื่น เราเป็นคนคิดมาค่ะ แคร์ลูกมากรักลูกมาก เราคิดมากจนเราปวดหัวเวียนหัว ท้องก็ปวด เราทนไม่ไหว เดินไปนอนโซฟา แฟนเราเพิ่งแต่งตัวเสร็จเดินออกมาจากห้องแต่งตัวเห็นเรานอนอยู่เลยถามว่าเป็นอะไร เราก็บอกว่าปวดท้องเมน ปวดหัวด้วย แฟนเราเอามือจับหน้าผากบอกว่าเราตัวร้อนมาก แล้วเค้าก็บอกว่าเดี๋ยวจะรีบเอาของไปให้เพื่อนแล้วจะรีบซื้อยาเข้ามาให้ จะไม่อยู่ดื่มต่อ เราก็ชื่นใจ อย่างน้อยก็ยังเป็นห่วงเราบ้าง แต่พอออกไป 2 ชั่วโมง แฟนเรายังไม่กลับ เราก็ยิ่งไม่ไหวทั้งปวดท้องปวดหัวจนเราร้องไห้ เรานอนหลับตานิ่งพยายามร้องไห้ให้เสียงเบาที่สุดเพื่อไม่ให้ลูกได้ยิน แล้วเราก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเช็ดตัวให้เรา เราลืมตามองคนที่มาเช็ดตัวนั่นคือลูกชายวัย4ขวบกว่าของเราเอง ลูกเราใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆของเค้าชุปน้ำ บิดไม่หมาดมาก (เเรงเด็กอะเน้อะ) มาเช็ดให้เรา เราถามลูกว่าใครสอน ลูกตอบกลับเรามาว่า "วันนู้น น้องคาส ตื่นมาเห็นแม่ทำให้พ่อตอนหลับ น้องคาสอยากทำให้แม่บ้าง" เราอมยิ้มน้ำตาไหลพราก เราเริ่มรู้ตัวว่าเราเป็นหนักจึงโทรหาแฟน แต่แฟนเราไม่รับเป็น10สิบสาย จึงโทรหาพี่สาวเราให้มาหา
แต่ปรากฎว่าพี่สาวเราไม่ได้มาคนเดียว แม่เรามาด้วย(แม่กับพี่สาวเราอยู่หมู่บ้านถัดจากเราเล็กน้อยเลยใช้เวลาเดินทางไม่ถึง10นาที) แม่เราเห็นเรานอน แล้วน้องคาสเช็ดตัวให้ แม่เราร้องไห้กอดเราแล้วบอกว่า กลับบ้านไปอยู่กับแม่นะ แม่ว่าแม่ดูแลหนูได้ดีกว่านี้ เราได้ยินด็ร้องไห้ตามแม่ ก็จริง แม่เราไม่เคยปล่อยให้เรานอนซมคนเดียวแบบนี้ ไม่เคยทำให้เราเสียใจร้องไห้จะเป็นจะตาย เราตัดสินใจกลับไปนอนบ้านแม่กับพี่สาว โดยเอาน้องคาสและขนของบางส่วนไปด้วย วันรุ่งนี้ประมานบ่าย3 สามีเรามาหาเราที่บ้านแม่ จะชวนกลับบ้าน เราไม่ยอมออกไปพบ เราฟังแม่เราคุยกับแฟนเราอยู่ในห้อง ได้ยินแม่ตะคอกเสียงดังว่า "ถ้าดูแลลูกกับหลานแม่แบบนี้ แม่ดูแลเองเหมือนเดิมดีกว่า แม่ไม่เคยปล่อยให้ลูกของแม่ร้องไห้จมไข้แบบนี้ ถ้าไม่รักกันเเล้ว แม่ก็จะขอลูกสาวกับหลานคืน" เราหลับตานิ่ง พยายามไม่ฟังอะไรอีก อาทิตต่อมาเราหายป่วย จึงไปจดทะเบียนหย่ากับแฟนแล้วขนของกลับบ้าน แฟนเราพูดขึ้นมาว่า "ให้โอกาสได้แก้ตัวอีกสักครั้งได้ไหมสัญญาว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก ให้อภัยเรานะเราขอโทษ " เราหันหน้าไปมองหน้าแฟนที่กำลังจะร้องไห้ แต่เราไม่ใจอ่อนอีกแล้ว เราตอบเค้าไปว่า"ไปแก้ตัวกับคนอื่นเถอะ เราทนมาเยอะแล้ว"แล้วเราก็รีบกลับบ้านทันที.....
เหตุการณ์นี้ผ่านมาสามเดือนแล้ว เรารู้สึกมีความสุขดีกว่าต้องอยู่กับสามีสะอีก ไม่ต้องนอนร้องไห้ ไม่ต้องทนสงสารลูก ไม่ต้องคอยระแวง และที่สำคัญ เราไม่ได้เห็นน้ำตาของแม่ที่ร้องไห้ให้กับเราเพราะสงสารเราอีกเลย
เราอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ สำหรับเด็กวันรุ่นหรือใครก็ตามที่กำลังคบหาดูใจกับ ถ้าหากเค้าไม่ได้เห็นเราสำคัญที่1 ไม่ได้ให้เกียรติความรักแล้วความซื่อสัตย์ของเรา ไม่ได้ดูแลเอาใจใส่เรามากพอ ยอมทิ้งเราในขณะที่เราป่วยได้ ยอมทิ้งเราเพื่อความสุขของตัวเอง อย่าเอาเค้าเข้ามาในชีวิต ทำให้คุณและพ่อแม่ของคุณต้องเจ็บปวดเลยค่ะ
❤️❤️คิดดีดีนะคะ❤️❤️