นิสัยพื้นฐานเราเป็นคนรักอิสระค่ะ ไม่คิดจะมีความรัก เพราะเข็ดและเจ็บหนักกับความรักที่ผ่านมา เป็นคนเฉยชากับผู้ชายเพราะว่ารู้ทันผู้ชายทุกรูปแบบ รูปร่างหน้าตาเข้าขั้นว่าดี ทำให้พบเจอคนเข้ามาในชีวิตไม่เคยขาด แต่ไม่เคยเลือกใครเพราะติดที่รักอิสระ อยากไปไหนก็ไป ทำอะไรตามใจตัวเองไม่ชอบตามใคร ส่วนใหญ่ชอบอยู่คนเดียว แต่ก็เป็นคนที่เที่ยวกลางคืน มีคนรู้จักมากมาย(ในสังคมกลางคืน) ...ขอเข้าเรื่องนะคะ เราได้พบเจอคนๆนึง เขาเป็นคนเจ้าชู้จัด ในลักษณะที่ว่าผีเห็นผี มีไลฟ์สไตล์ในการใช้ชีวิตคล้ายๆกัน ไม่มากมาย อยู่ด้วยแล้วรู้สึกเป็นตัวเอง ปลอดภัย โดยส่วนตัวคิดว่าชอบทัศนะคติในการใช้ชีวิตของเขามากกว่า เขาเป็นผู้ใหญ่ทำอะไรก็ดักทางเราไปได้ซะทุกสิ่งทุกอย่าง  เราอยู่ด้วยกันต่างคนต่างรู้ว่าเราเล่นๆกัน เพราะต่างคนต่างมีพื้นที่ของตัวเอง  ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะโอเค กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียก แต่ตอนนี้รู้สึกว่า คุณค่าในตัวของเราเองอยู่ที่ไหน เมื่อเขามาเราก็ไปง่ายๆ เมื่อเขาว่างจากคนอื่นๆก็มีเราที่เขาอาจจะมาหาบ้าง  ในใจก็อยากจะเลิกง่ายกับคนที่ไม่ใช่แฟน  แต่เราก็ไม่มีแฟนเลยไม่รู้สึกผิดต่อใคร  แต่บางทีก็รู้สึกแย่ว่าเป็นของตาย พอเขามาเราก็รู้สึกดีกว่าอยู่คนเดียว แต่อยู่กันนานๆหลายๆวันก็แอบเบื่อ บางทีก็คิดอยากให้เขาไปเที่ยวไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นบ้าง เราไม่ว่า แต่อยู่กับเขาไลฟ์สไตล์คล้ายกันรู้สึกดีกว่าอยู่คนเดียวด้วย เคยลองอยู่กับคนอื่นที่คุยๆกัน แม้แต่ให้คนอื่นแตะไหล่ยังรู้สึกแย่เลยค่ะ มันไม่ใช่ใครก็ได้จริงๆ อยากถามความเห็นและมุมมองของคนอื่น ความสัมพันธ์แบบนี้มันแย่มั้ยคะ  คนอื่นที่มองมาเราไม่มีค่าหรือเปล่า คิดว่ามันคือความรักหรือเปล่าคะ คิดอยากจะจบเรื่องนี้หลายรอบ แต่ไม่เคยปฏิเสธได้เลย ไม่ให้มาหาก็มาเคาะประตูถึงห้อง มาอยู่ด้วย จนเราใจอ่อนทุกที วนไปแบบนี้ >>>ตอนนี้เพื่อนเชียร์ให้คบกันผู้ชายที่เราคุยอยู่คนนึง แสนดีแบบไม่มีที่ติ คบด้วยแล้วอนาคตรุ่งแน่นอน รู้จักกันมานานเท่ากับคนนี้เลย แต่ติดที่ว่าเขาไม่ใช่สำหรับเราเลย อยากมีอนาคตก็ต้องเลือกคนที่ดี แต่ถ้าดีต่อใจก็ทำตัวแบบเดิมวนไป ถามความเห็นเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหน่อยค่ะ มีความคิดเห็นอย่างไรคะ