รีวิว..... ประสบการณ์นก...กับโซตัสที่รักยิ่ง
เดี๋ยวก่อนนะ ถ้าใครคิดว่าทู้นี้จะรีวิว....เกี่ยวกับเรื่อง SOTUS THE SERIES เหมือนกระทู้อื่น ต้องชี้แจงก่อนว่าไม่ใช่
อันนี้จะเป็นการรีวิวประสบการณ์นกของตัวเองล้วน....ถ้าคิดจะอ่านก็ตาม....ลงมา....แต่มันหาได้มีสาระอะไร...ไม่นะ
กร๊ากกกกกกกกกก
แน่ใจแล้วนะว่าจะอ่าน......ถ้าเริ่มอ่านจากตรงนี้...ก็อยากให้อ่านให้จบ..ครึ่งๆกลางๆ...จะงงนะเอ่ออออ
ถ้ามั่นใจว่าชอบอ่านก็มะมาเริ่มอ่านประสบการณ์นก...มหานก....โคตรนก...ของเรากัน.....เถอะทุกคน
อย่างที่ทุกคนทราบ...ว่าเราชอบน้องนักแสดงมาก...พอชอบมากแล้วไงละ...
อยากเจอตัวจริงจ้า...ความอยากเจอไม่เข้าใครออกใคร...พอใจมันเรียกร้อง...สมองมันก็บอกว่าไปซิไปปป
เราก็เริ่มเช็คทวิตเรื่อยๆ....แล้วฟ้าก็บันดาลลงบันได....น้องจะไป GMM เด้อค่ะ
ความนกจิ๊บ จิ๊บเล็กๆ ชิลล์....พอดูตารางเวลาเอ๊ะอ้าว...วันธรรมดา...เอ๊ะ เอ๊ะ...เสียงจิ๊บ จิ๊บ จิ๊บบดังในหู
ทำงานค่ะ...ถ้าจะถ่อ...ไปทิ้ง GMM นู้นค่ะ 3 ทุ่ม...น้องคงกลับไปถึงไหน....สรุปความนกจิ๊บจึงบังเกิดและจบลงครั้งที่ 1
หลังจากนั้น....เราก็มีเหตุให้ได้ไปตึก GMM ในสัปดาห์ก่อน...บอกตรง...ไม่ได้คาดหวังอะไร...เลย
คือจุดประสงค์หลักที่ไปแถวนั้น....เพื่อไปทำธุระบางอย่าง...แต่ก็เอ่อเห็นไปแหละลองเสี่ยงไปนั่งรอน้องเล่นๆ ดูละกัน...
นั่งอยู่เกือบชั่วโมงได้...แบบนั่นเฉยๆ...ไม่รู้ทำอะไร...ถามว่ารู้ตารางงานน้องไหม...ไม่
ถามว่ารู้เหรอว่าน้องจะมา...คำตอบคือไม่..ไม่รู้อะไรสักอย่าง...แต่ดันอยากเปรี้ยวไปนั่งรอ...
ในขณะที่นั่งรอ...เห็นน้องกลุ่มหนึ่งมารอใครไม่รู้ซึ่งพวกนางก็ไม่ได้แบบใส่เสื้อแฟนคลับหรืออะไรที่บ่งบอก
เราก็ปากหนัก...มีความคิดอยากเดินเข้าไปถาม..แต่พอจะเดินเข้าไป...ก็แบบ..มันคงไม่บังเอิญอะไรเบอร์นั้นนนน
แล้วเราก็ตัดสินใจออกจาก GMM แล้วไปหาร้านนั่ง...พอนั่งสักพักมีบางคนบอกน้องเข้าตึก....ทิ้ง
ทุกอย่าง
นั่งวิน+วิ่ง 4 คูณร้อยชนิดแบบถ้าใครมาเห็นคง งง ว่าเป็นบ้าอะไรพอเข้าตึก....
มีคนไลน์บอกอ้อ....น้องเข้าตึกค่ะ.....แต่ออกไปแล้วมาทำธุระแป๊บเดียว.......
วินาทีนั้น...ความรู้สึกคือแบบโคตรของโคตรเฟล...พอเช็คทวิต...ยิ่งเฟลหนัก....น้องกลุ่มนั้นที่เราไม่กล้าถาม
ก็มารอเจอน้องที่เรารอนั่นแหละ.... TT^TT โธ่ ถัง กะละมัง ไห.....อะไรมันจะ แจ็ค แหม่ม คิง ที่สุดของที่สุด
(หากอ่านประโยคเมื่อกี้ไม่เข้าใจ...ไม่ต้องตกใจ...ค่ะเป็นคำสบถส่วนตัว กร๊ากกกก)
ไม่อยากจะด่าใครนอกจาก...ด่าตัวเอง....ฉันหนอฉัน...เฟลอีกครั้ง..ความนกแก้วก็เข้ามา...
ยิ่งเห็นรูป...ในทวิต...ยิ่งชีช้ำ........ ถถถถถถถถถถ
และมาถึงบทสรุป...ความนกอหังการ หรือ ความมหานกของเรา....คือเมื่อวานที่จองบัตร...ไปถึง 10 โมง...ได้คิวสองร้อยกว่า..
นั่งรอวนไป...ยันเที่ยงเขาเริ่มแจกบัตรคิว...ด้วยการจัดการอันดีเยี่ยมของ GMM ย้ำว่าดีเยี่ยม กัดฟันพูดทั้งน้ำตาบอกเลย
การจัดระเบียบแถวไม่โอเค...มีการแทรกกันแซงกัน....แต่เอ่อของเรามันไม่ได้ต่างจากเดิมมากก็ไม่เป็นไร.....
นั่งรอวนไปค่ะ...ตอนนั้นจิตใจห่อเหี่ยวมากเพราะอย่าที่รู้กันบัตรมี 900 ใบ...แล้วมันจะเหลือถึงเราเหรอ ??
แต่ก็ไม่หมดหวัง...เอานะ...มันต้องได้สิ...
แล้ว GMM ก็ประกาศเพิ่มรอบ OMG ความหวังมาเต็ม...ได้ไปแน่แล้ว...ได้เซลฟี่ชัวร์.....ยิ้มหน้าบานยันสถานีอโศก
ความฟินความสุขมันจุกออก...พุ่งออกมา
พอบ่าย 3 ...เริ่มเปิดให้ซื้อของ....GMM ก็ทำได้ดีมากอีกครั้ง (กัดฟันพูดหนักมาก).....สต๊าฟมานั่งถกกันตรงที่ขายบัตรนั่นแหละ
รอยัน 4 โมงกว่าคิวเพิ่งถูกซื้อยังไม่ถึงร้อย....เซลฟี่...ได้เท่าจำนวนบัตรที่ซื้อ...คือเท่ากับมีคนรอเซลฟี่ก่อนหน้าเราตีง่ายๆ
200 คน x 4ใบ = 800 คนก่อนหน้า ฮาฮาฮาฮา...กว่าจะกลับกี่โมงกัน.......ฝนก็ตกหนักมาก.....
สุดท้ายเราตัดสินใจกลับเพราะมีคนโทรตาม...สรุป...มารอแต่เช้า....สุดท้ายเราก็ยังคงไม่ได้เจอน้อง
ตอนนั้นนกจิ๊บยังไง...ตอนนี้ก็ยังเป็นมหานกอยู่แบบนั้น.......เป็นมหาพญานก...โดยแท้จริงเลย
ถามว่าเฟลไหม...ก็ต้องบอกว่าเฟลนะคะ....เฟลแล้วเฟลอีกเฟลแล้วเฟลซ้ำ
แต่อย่างน้อยเอ่อ..เราก็ได้ลองแล้ว...ได้ทำเต็มที่แล้ว.....หลายคนที่ได้เจอ...เขาทุ่มกว่าเราเยอะจริงๆ
ทุ่มในทีนี้หมายถึงความทุ่มเท.....หลายคนไปแต่เช้า...หลายคนกลับดึก....หลายคนพยายามเต็มที...และหลายคนก็มีโชค....
พอพิมพ์มาถึงตรงนี้ก็เริ่มงงๆ เหมือนกันว่าพิมพ์ขึ้นมาทำไม...จะมีใครอยากอ่าน...
แต่เราอยากเขียนอยากระบาย กร๊ากกกกกก...ถ้าคุณอ่านนถึงตรงนี้เราก็อยากบอกขอบคุณที่ฟังเราเวิ่นบ้าบอคอแตกของเรา
ถึงเราจะไม่ได้เจอน้องตัวจริงสักที.....และต่อจากนี้ก็คงเจอยาก....โอกาสน้อยนิด...มาก
จริงๆ เมื่อวานเราคิดนะ....ทำไมต้องเหนื่อยขนาดนี้ ทำไมต้องพยายาม พยายามแล้วก็ยังนก พอแล้วอยากเท...เทไปเลย
แต่พอวันนี้คิดไปคิดมานั่งดูโซตัสวนไป...เอ่อเรามีความสุขอ่ะ......
มันเลยคิดได้ว่า ตอนแรกความสุขของเรามันก็ผ่านจากหน้าจอ...ตอนนี้ความสุขก็กลับมาอีกครั้งจากการผ่านหน้าจอ
ความสุขไม่ได้หายาก...แค่นี้ก็เอ่อมีความสุขแหละ...
เราคิดว่าต่อไปนี้เรา...จะฟินและมีความสุขกับการติ่งหน้าจอคอมของเราต่อไป...พอเถอะกับการนก 5555+
ขอบคุณโซตัส ซีรีย์ที่ทำให้เรามีความสุขนะคะ....รอตอนต่อไปอยู่นะ ><
เร่งคืนวันไปเสาร์นี้ดูพี่อาทิตย์ตากฝนและก้องภพรีดผ้าเลยได้ไหมมมม
ปล.ขอบคุณใครที่ผ่านเข้ามากระทู้นี้...จริงๆ พอเขียนจบก็ยังงงว่าตัวเองพล่ามอะไร จบๆ เถอะเนอะ
รีวิว..... ประสบการณ์นก...กับโซตัสที่รักยิ่ง
เดี๋ยวก่อนนะ ถ้าใครคิดว่าทู้นี้จะรีวิว....เกี่ยวกับเรื่อง SOTUS THE SERIES เหมือนกระทู้อื่น ต้องชี้แจงก่อนว่าไม่ใช่
อันนี้จะเป็นการรีวิวประสบการณ์นกของตัวเองล้วน....ถ้าคิดจะอ่านก็ตาม....ลงมา....แต่มันหาได้มีสาระอะไร...ไม่นะ
กร๊ากกกกกกกกกก
แน่ใจแล้วนะว่าจะอ่าน......ถ้าเริ่มอ่านจากตรงนี้...ก็อยากให้อ่านให้จบ..ครึ่งๆกลางๆ...จะงงนะเอ่ออออ
ถ้ามั่นใจว่าชอบอ่านก็มะมาเริ่มอ่านประสบการณ์นก...มหานก....โคตรนก...ของเรากัน.....เถอะทุกคน
อย่างที่ทุกคนทราบ...ว่าเราชอบน้องนักแสดงมาก...พอชอบมากแล้วไงละ...
อยากเจอตัวจริงจ้า...ความอยากเจอไม่เข้าใครออกใคร...พอใจมันเรียกร้อง...สมองมันก็บอกว่าไปซิไปปป
เราก็เริ่มเช็คทวิตเรื่อยๆ....แล้วฟ้าก็บันดาลลงบันได....น้องจะไป GMM เด้อค่ะ
ความนกจิ๊บ จิ๊บเล็กๆ ชิลล์....พอดูตารางเวลาเอ๊ะอ้าว...วันธรรมดา...เอ๊ะ เอ๊ะ...เสียงจิ๊บ จิ๊บ จิ๊บบดังในหู
ทำงานค่ะ...ถ้าจะถ่อ...ไปทิ้ง GMM นู้นค่ะ 3 ทุ่ม...น้องคงกลับไปถึงไหน....สรุปความนกจิ๊บจึงบังเกิดและจบลงครั้งที่ 1
หลังจากนั้น....เราก็มีเหตุให้ได้ไปตึก GMM ในสัปดาห์ก่อน...บอกตรง...ไม่ได้คาดหวังอะไร...เลย
คือจุดประสงค์หลักที่ไปแถวนั้น....เพื่อไปทำธุระบางอย่าง...แต่ก็เอ่อเห็นไปแหละลองเสี่ยงไปนั่งรอน้องเล่นๆ ดูละกัน...
นั่งอยู่เกือบชั่วโมงได้...แบบนั่นเฉยๆ...ไม่รู้ทำอะไร...ถามว่ารู้ตารางงานน้องไหม...ไม่
ถามว่ารู้เหรอว่าน้องจะมา...คำตอบคือไม่..ไม่รู้อะไรสักอย่าง...แต่ดันอยากเปรี้ยวไปนั่งรอ...
ในขณะที่นั่งรอ...เห็นน้องกลุ่มหนึ่งมารอใครไม่รู้ซึ่งพวกนางก็ไม่ได้แบบใส่เสื้อแฟนคลับหรืออะไรที่บ่งบอก
เราก็ปากหนัก...มีความคิดอยากเดินเข้าไปถาม..แต่พอจะเดินเข้าไป...ก็แบบ..มันคงไม่บังเอิญอะไรเบอร์นั้นนนน
แล้วเราก็ตัดสินใจออกจาก GMM แล้วไปหาร้านนั่ง...พอนั่งสักพักมีบางคนบอกน้องเข้าตึก....ทิ้ง
นั่งวิน+วิ่ง 4 คูณร้อยชนิดแบบถ้าใครมาเห็นคง งง ว่าเป็นบ้าอะไรพอเข้าตึก....
มีคนไลน์บอกอ้อ....น้องเข้าตึกค่ะ.....แต่ออกไปแล้วมาทำธุระแป๊บเดียว.......
วินาทีนั้น...ความรู้สึกคือแบบโคตรของโคตรเฟล...พอเช็คทวิต...ยิ่งเฟลหนัก....น้องกลุ่มนั้นที่เราไม่กล้าถาม
ก็มารอเจอน้องที่เรารอนั่นแหละ.... TT^TT โธ่ ถัง กะละมัง ไห.....อะไรมันจะ แจ็ค แหม่ม คิง ที่สุดของที่สุด
(หากอ่านประโยคเมื่อกี้ไม่เข้าใจ...ไม่ต้องตกใจ...ค่ะเป็นคำสบถส่วนตัว กร๊ากกกก)
ไม่อยากจะด่าใครนอกจาก...ด่าตัวเอง....ฉันหนอฉัน...เฟลอีกครั้ง..ความนกแก้วก็เข้ามา...
ยิ่งเห็นรูป...ในทวิต...ยิ่งชีช้ำ........ ถถถถถถถถถถ
และมาถึงบทสรุป...ความนกอหังการ หรือ ความมหานกของเรา....คือเมื่อวานที่จองบัตร...ไปถึง 10 โมง...ได้คิวสองร้อยกว่า..
นั่งรอวนไป...ยันเที่ยงเขาเริ่มแจกบัตรคิว...ด้วยการจัดการอันดีเยี่ยมของ GMM ย้ำว่าดีเยี่ยม กัดฟันพูดทั้งน้ำตาบอกเลย
การจัดระเบียบแถวไม่โอเค...มีการแทรกกันแซงกัน....แต่เอ่อของเรามันไม่ได้ต่างจากเดิมมากก็ไม่เป็นไร.....
นั่งรอวนไปค่ะ...ตอนนั้นจิตใจห่อเหี่ยวมากเพราะอย่าที่รู้กันบัตรมี 900 ใบ...แล้วมันจะเหลือถึงเราเหรอ ??
แต่ก็ไม่หมดหวัง...เอานะ...มันต้องได้สิ...
แล้ว GMM ก็ประกาศเพิ่มรอบ OMG ความหวังมาเต็ม...ได้ไปแน่แล้ว...ได้เซลฟี่ชัวร์.....ยิ้มหน้าบานยันสถานีอโศก
ความฟินความสุขมันจุกออก...พุ่งออกมา
พอบ่าย 3 ...เริ่มเปิดให้ซื้อของ....GMM ก็ทำได้ดีมากอีกครั้ง (กัดฟันพูดหนักมาก).....สต๊าฟมานั่งถกกันตรงที่ขายบัตรนั่นแหละ
รอยัน 4 โมงกว่าคิวเพิ่งถูกซื้อยังไม่ถึงร้อย....เซลฟี่...ได้เท่าจำนวนบัตรที่ซื้อ...คือเท่ากับมีคนรอเซลฟี่ก่อนหน้าเราตีง่ายๆ
200 คน x 4ใบ = 800 คนก่อนหน้า ฮาฮาฮาฮา...กว่าจะกลับกี่โมงกัน.......ฝนก็ตกหนักมาก.....
สุดท้ายเราตัดสินใจกลับเพราะมีคนโทรตาม...สรุป...มารอแต่เช้า....สุดท้ายเราก็ยังคงไม่ได้เจอน้อง
ตอนนั้นนกจิ๊บยังไง...ตอนนี้ก็ยังเป็นมหานกอยู่แบบนั้น.......เป็นมหาพญานก...โดยแท้จริงเลย
ถามว่าเฟลไหม...ก็ต้องบอกว่าเฟลนะคะ....เฟลแล้วเฟลอีกเฟลแล้วเฟลซ้ำ
แต่อย่างน้อยเอ่อ..เราก็ได้ลองแล้ว...ได้ทำเต็มที่แล้ว.....หลายคนที่ได้เจอ...เขาทุ่มกว่าเราเยอะจริงๆ
ทุ่มในทีนี้หมายถึงความทุ่มเท.....หลายคนไปแต่เช้า...หลายคนกลับดึก....หลายคนพยายามเต็มที...และหลายคนก็มีโชค....
พอพิมพ์มาถึงตรงนี้ก็เริ่มงงๆ เหมือนกันว่าพิมพ์ขึ้นมาทำไม...จะมีใครอยากอ่าน...
แต่เราอยากเขียนอยากระบาย กร๊ากกกกกก...ถ้าคุณอ่านนถึงตรงนี้เราก็อยากบอกขอบคุณที่ฟังเราเวิ่นบ้าบอคอแตกของเรา
ถึงเราจะไม่ได้เจอน้องตัวจริงสักที.....และต่อจากนี้ก็คงเจอยาก....โอกาสน้อยนิด...มาก
จริงๆ เมื่อวานเราคิดนะ....ทำไมต้องเหนื่อยขนาดนี้ ทำไมต้องพยายาม พยายามแล้วก็ยังนก พอแล้วอยากเท...เทไปเลย
แต่พอวันนี้คิดไปคิดมานั่งดูโซตัสวนไป...เอ่อเรามีความสุขอ่ะ......
มันเลยคิดได้ว่า ตอนแรกความสุขของเรามันก็ผ่านจากหน้าจอ...ตอนนี้ความสุขก็กลับมาอีกครั้งจากการผ่านหน้าจอ
ความสุขไม่ได้หายาก...แค่นี้ก็เอ่อมีความสุขแหละ...
เราคิดว่าต่อไปนี้เรา...จะฟินและมีความสุขกับการติ่งหน้าจอคอมของเราต่อไป...พอเถอะกับการนก 5555+
ขอบคุณโซตัส ซีรีย์ที่ทำให้เรามีความสุขนะคะ....รอตอนต่อไปอยู่นะ ><
เร่งคืนวันไปเสาร์นี้ดูพี่อาทิตย์ตากฝนและก้องภพรีดผ้าเลยได้ไหมมมม
ปล.ขอบคุณใครที่ผ่านเข้ามากระทู้นี้...จริงๆ พอเขียนจบก็ยังงงว่าตัวเองพล่ามอะไร จบๆ เถอะเนอะ