ไม่ได้ต้องการอะไรนะคะ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา แค่ต้องการระบายความรู้สึกเฉยๆคะถ้าอยากอ่านหรือคอมเม้นอะไรก็ตามสบายคะ มาเข้าเรื่องเลยดีกว่า.....เรื่องมันเกิดตอนที่เราเรียนอยู่ ปวช.2 เราได้บอกความรู้สึกกับเพื่อนสนิทคนนึง แต่ต้องกินแหวเพราะโดนปฏิเสธอย่างเจ็บปวด แต่หลังจากวันสารภาพความรู้สึกแล้ว..เราก้ยังเป็นเพื่อนกัน แต่ไม่สนิทเหมือนเดิม เวลาอยู่ใกล้ๆมัน เรารู้สึกอึดอัดมาก แต่มันก็ชอบมากอดคอ จับมือ หยอกล้อ เหมือนให้ความหวัง แต่เราก็พยายามไม่สนใจและหลีกเลี่ยงกับสิ่งที่มันทำ ที่สำคัญต้องทำใจให้แข็งกว่าเดิม..พอขึ้น ปวช.3 เรื่องราววันนั้น วันที่เราโดนมันปฏิเสธ ทำให้เราเข็มแข็งขึ้น แต่ก็ยังรู้สึกคิดถึงมัน อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม ถ้าย้อนเวลาได้ จะไม่บอกความรู้สึกไปดีกว่า......